คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ปัจจุบัน : ทำใจ...
วันที่สี่ที่ชิโนะประสพอุบัติเหตุ วันนี้ผมตั้งจะไปเยี่ยมเธอที่โรงพยาบาลล่ะ แต่ว่าไปคนเดียวก็คงตลกๆล่ะมั้ง หาใครไปด้วยดีน้า อ้า! รู้แล้ว
“มิจิรุ วันนี้ฉันขอไปเยี่ยมชิโนะกับเธอได้ป่ะ”
“หา? นายจะไปเยี่ยมชิโนะทำไมอ่ะ ก็นายเลิกกับชิโนะแล้วนี่.. อ๋อ.. อย่างนี้นี่เอง ได้ๆ งั้นเลิกเรียนแล้วรอฉันด้วยละกัน แล้วฉันจะพาไป หึๆ”
อะไรกันทำไมมิจิรุต้องมองหน้าผมประหลาดๆแบบนั้นด้วยนะ แต่ว่าเธอก็น่าจะรู้อยู่แล้วนี่นาว่าผมชอบชิโนะ ก็เราเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่ประถมแล้วนิ
“ทาเคะจางงงงงงงงงงงงงง~~~”
หวา.. ยัยน่ารำคาญมาอีกและ หนีไม่ทันซะด้วย เห้อ... เซ็งกะยัยนี่จริงๆ
“มีอะไรหรอฮิโตมิซัง”
“แหมอย่าเรียกซาจิโกะซะเหินห่างอย่างนั้นสิคะ เรียกซาจโกะก็ได้ค่ะ วันนี้ตอนเลิกเรียนทาเคะจังว่างมั้ยคะ ไปร้องเกะกับซาจิโกะหน่อยสิ วันนี้ซาจิโกะต้องอยู่คนเดียวอ่ะ ปะป๊ากับหม่าม้าซาจิโกะไปเที่ยวเมืองนอกกัน จริงๆซาจิโกะจะไปด้วยแล้วนะ แต่กลัวคิดถึงทาเคะจังซาจิโกะเลยไม่ไปล่ะ”
แล้วทำไมไม่ไปๆซะนะเนี่ย เห้อ...
“ไม่ได้หรอก ฮิโตมิซัง วันนี้ผมมีธุระ”
“ธุระอะไรหรอคะ งั้นซาจิโกะไปธุระเป็นเพื่อนทาเคะจังก็ได้นะ”
“ยิ่งไม่ได้ใหญ่เลย ผมต้องไปคนเดียวน่ะ ซาจิโกะกลับบ้านกับเพื่อนสิครับ ผมขอตัวนะ”
“ไม่ได้น้า! ทาเคะจังใจร้ายยยยยยยยยย”
“หนวกหูน่ะ!! เธอนี่หน้าด้านจริงๆเลยนะยัยซาจิโกะ”
อ้าว ยัยมิจิรุมาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย แย่แล้ว.. ถ้าสองคนนี้อยู่ด้วยกันล่ะก็...
“เธอมีสิทธิ์อะไรมาว่าฉันยะ นังจิ้งจอกมิจิรุ”
“หึๆ ว่าฉันเป็นจิ้งจอกแล้วอย่างเธอล่ะ ยัยทานุกิอ้วนกลม!”
ผมคงต้องรีบไปแล้วล่ะ ไม่ต้องห่วงมิจิรุหรอกเพราะว่ายัยนี่ไม่เคยมีใครเถียงชนะเธอเลยซักคน อ้อ เกือบลืมนะเนี่ย
“มิจิรุ! อย่าลืมเลิกเรียนนี้นะเว่ย!”
“เออย่ะ! ขอฉันจัดการนังนี่ก่อนนะ”
“เออ ตามสบาย ขอบใจนะมิจิรุ”
“ได้เลย ไม่มีปัญหา ว้าย! เธอกล้าตบฉันงั้นหรอ”
“มายู!! ซาโตมิ!! เธอสองคนเอาอีกแล้วนะ ไปที่ห้องพักครูเดี๋ยวนี้เลย”
เห้อ.. สงสัยวันนี้กว่าผมจะได้ไปเยี่ยมชิโนะคงอีกนาน....
ความคิดเห็น