คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่1 : ปัจจุบันที่ยังมี"เรา"
“ทาเคะ เราเลิกกันเถอะนะ ฉันทนหลอกเธอต่อไปไม่ได้แล้วล่ะ ขอโทษนะ”
ฉัน มิสึคาวะ ชิโนสึ เป็นนักเรียนชั้นปี 2 ของโรงเรียนมัธยมปลาย S อย่าหาว่าฉันโม้เลย ฉันน่ะเป็นถึงดาวโรงเรียน!! แล้วอีตา ทาคุชิ ทาเคมาสะ เนี่ยก็เป็นถึงหนุ่มฮอตที่สุดของโรงเรียนฉันเลยก็ว่าได้ ยัยมิจิรุก็เลยท้าให้ฉันหว่านเสน่ห์เขา แล้วจะจ่ายเงินตามจำนวนวันที่ฉันคบกับเขาได้ แล้วนี่มันก็เพิ่งจะสิบวันเอง แต่ฉันยอมรับได้เลยว่าเขาน่ะเป็นผู้ชายที่ดีมาก จนฉันรู้สึกเสียใจที่ฉันต้องหลอกเขา ฉันเสียใจจริงๆเลยล่ะที่หลอกเขาน่ะ!!
ฉันคงรักเขาเข้าแล้วล่ะ ฉันก็เลยต้องตัดใจบอกความจริงเขาทั้งหมดว่าฉันหลอกเขามาตลอด 10 วัน แล้วมันก็แน่นอน!! เขาโกรธ… ฉันรู้อยู่แล้วว่าเขาจะต้องโกรธฉัน จะไม่โกรธได้ไงก็ถูกหลอกนี่นา เป็นฉันฉันก็ต้องโกรธ แต่ฉันก็ทนหลอกเขาต่อไปไม่ได้แล้ว
“มิจิรุ ฉันไม่เอาหรอกนะไอ้เงินพนันบ้าๆเนี่ย ฉันรับมันไม่ได้หรอก”
“อะไรกันชิโนะ!! เธอโง่หรอไง หา?? เธอเป็นบ้าไปแล้วที่เธอคิดจะทิ้งเงินหนึ่งแสนเยนเนี่ย!! เธอรู้มั้ยว่าฉันอุตส่าเก็บเงินค่าขนมมาให้เธอน่ะ เออ แต่ก็ดีเหมือนกัน ฉันจะได้เก็บเงินไว้ไปซื้อเสื้อวิเวียนตัวใหม่”
“เห้อ.....”
“เธอเป็นอะไรน่ะชิโนะ ดูเธอเหม่อๆจัง สบายดีรึเปล่าเนี่ย ว่าแต่หลังจากที่เธอเลิกกับทาเคะจังแล้วเธอดูแปลกๆไปนะ เอ๊ะ อย่าบอกนะว่าเธอน่ะ....”
“ใช่แล้วล่ะมิจิรุ ฉันชอบเขาเข้าแล้วจริงๆ ฉันจะทำยังไงดี เขาต้องเกลียดฉันแน่ๆเลย”
โธ่.. ฉันอุตส่าไม่ร้องไห้แล้วนะ แต่ไอ้น้ำตาบ้านี่มันก็พาลไหลลงมาทุกทีสิน่ะ!!
มิจิรุไม่ได้พูดอะไรซักคำ ฉันว่าเธอคงรู้สึกผิดที่ให้ฉันเอาหัวใจตัวเองไปล้อเล่นกับหัวใจคนอื่นแบบนี้ แต่ฉันไม่ได้โทษเธอหรอกนะ ฉันต้องโทษตัวฉันเองที่ดันอ่อนไหวไปกับผู้ชายคนนั้น คนที่คงจะเกลียดฉันไปตลอดกาล ไม่ว่าชาตินี้หรือชาติหน้าก็ตามเถอะ
กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง (ออดเลิกเรียน)
“ชิโนะ ให้ฉันพาไปส่งเอามั้ย สีหน้าเธอดูแย่ๆนะ”
“ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวฉันกลับเองได้”
...ขอบคุณนะมิจิรุ แต่ฉันไม่อยากให้เธอเห็นน้ำตาของฉันน่ะ เดี๋ยวเธอจะรู้สึกผิดอีก....
ฉันกำลังเดินอยู่บนทางกลับบ้านของฉัน ทางที่เมื่อสิบวันที่ผ่านมาฉันเดินกับเขา.. ผู้ที่คอยจับมือฉันข้ามถนนเสมอ แต่ต่อไปฉันจะไม่มีเขาอีกแล้ว แปลกจัง ทำไมนะทั้งๆที่แค่สิบวัน ทำไมฉันถึงคิดถึงเขาได้ขนาดนี้
เอี๊ยดดดดดดดดดดดด!! โครมมมมมมมมมม!!!
“ว้ายยยยย!! ตายแล้ว ช่วยด้วยค่า!! มีเด็กถูกรถชน!!”
“คุณหมอ!! ลูกสาวฉันเป็นยังไงบ้างคะ?”
“คุณทำใจดีๆแล้วฟังผมนะครับ ลูกสาวคุณถูกรถชนกระแทกที่ไขสันหลัง ซึ่งน่าจะเป็นอัมพาตแล้ว แต่ว่าหมอเช็คอย่างละเอียดแล้ว ลูกคุณไม่ได้เป็นอัมพาตนะครับ แต่ว่าด้วยสาเหตุอะไรหมอก็ไม่ทราบ ลูกของคุณจะต้องกลายเป็นเจ้าหญิงนิทราครับ”
“ไม่มีทางแก้เลยหรอคะ แล้วจะเป็นไปนานแค่ไหนคะหมอ”
“หมอก็ไม่ทราบครับ ต้องแล้วแต่เจ้าตัวว่าจะมีพละกำลังกายและใจฟื้นขึ้นมาตอนไหน เพราะฉะนั้นจะต้องมีคนดูแลใกล้ชิดตลอดเวลา เผื่อเขาจะฟื้นขึ้นมาตอนไหนก็ได้นะครับ”
“โธ่... ชิโนะลูกแม่... ลูกอย่าทำแบบนี้สิลูก ตื่นขึ้นมาให้แม่ชื่นใจหน่อยสิ ฮือๆๆ.....”
“โอ๊ย!! เจ็บ”
“อ้าว ตื่นแล้วหรอ เป็นไงบ้างน่ะ”
เห้ย!! ใครเนี่ย!! คณะละครที่ไหนรึเปล่าเนี่ย!! เห้ย!!!! นี่มันยัยมิจิรุนี่นา ทำไมยัยนี่มาแต่งชุดกิโมโนสมัยเก่าเนี่ย แต่ท่าทางจะดูสวยกว่าใส่ชุดธรรมดาอีกนะเนี่ย
“นี่เจ้ามองอะไรน่ะ ข้าถามก็รีบๆตอบสิ หรือว่าเจ้าจะเป็นใบ้น่ะ หา??”
“ยัยมิจิรุ ทำไมเธอแต่งตัวแบบนี้เนี่ย”
“มิจิรุที่ไหนเล่า ข้าชื่อมิจิเงะ แล้วข้าก็น่าจะเป็นฝ่ายถามมากกว่านะว่าทำไมเจ้าถึงแต่งตัวแบบนี้ แต่งตัวยังกับชาวตะวันตกเลยนะเนี่ย แต่ดูหน้าตาทรงผมเจ้าก็ไม่น่าใช่คนตะวันตกนะ หน้าตาเจ้านี่หน้าเหมือน.... เอ้อช่างเถอะข้าคงคิดไปเองล่ะ ว่าแต่เจ้าชื่ออะไรน่ะ!!”
“มิจิรุเธอจำฉันไม่ได้หรอ ฉันชิโนะไง ชิโนสึน่ะ เธอจำฉันไม่ได้หรอ เธอพูดอะไรของเธอเนี่ย แล้วบ้านเธอทำไปตกแต่งซะญี่ปุ่นขนาดนี้ล่ะ เมื่อวานซืนฉันไปบ้านเธอยังเป็นสไตล์ตะวันตกอยู่เลย เธออำฉันหรอไงยะ”
“นี่!! เจ้าเป็นอะไรน่ะ!! ข้าชื่อมิจิเงะ ไม่ใช่มิจิรุ แล้วเจ้าเพ้ออะไรน่ะ ข้าไม่เห็นเข้าใจเลย แล้วข้าก็ไม่รู้จักเจ้าด้วย เจ้าชื่ออะไรนะ?”
เห้ยนี่ฉันฝันรึเปล่าเนี่ย ?? เอ๊ะ แต่ที่นี่มันดูเป็นญี่ปุ่นสมัยเก่ามากเลยนะเนี่ย หรือว่าฉันจะย้อนเวลามา!!
“ฉันชื่อ ชิโนสึ เรียกว่าชิโนะก็ได้”
“หา? อะไรนะ? เจ้าชื่อชิโนสึหรอ? แล้วนี่เจ้ามาจากไหนเนี่ย ข้าละตกใจหมดเลยเห็นเจ้านอนสลบอยู่ที่น้ำตกหิมะข้าก็นึกว่าเจ้าตายซะแล้ว”
“น้ำตกหิมะ?? ฉันจำได้ว่าฉันเดินอยู่บนถนนแล้วก็ถูกรถชนนี่นา”
“เจ้าพูดอะไรของเจ้าน่ะ ถนน ? รถ ? ข้าไม่เห็นรู้จักเลย เอาเถอะ ทานนี่ซะก่อนจะได้มีเรี่ยวแรง แล้วเดี๋ยวเราไปหาท่านเจ้าเมืองกัน ข้าต้องไปแจ้งให้ท่านนายพลทราบ แล้วก็จะได้ค้นหาบ้านเจ้าด้วย”
อะไรนะ? ท่านเจ้าเมือง??!! ฉันหลงยุคมาจริงๆหรอเนี่ย!!!
ความคิดเห็น