คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : DORMITORY 'LOVE : ตอนที่ 6
DORMITORY ‘ LOVE
ตอนที่ 6
[ sehun part’ ]
ผมนั่งเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง สายตาผมจ้องไปที่สนามฟุตบอลกว้างที่ดูเล็กลงไปถนัดตาเมื่อมองลงมาจากชั้น 5 ในสนามมีกลุ่มนักเรียนที่กำลังเรียนวิชาพละกัน หนึ่งคนในกลุ่มนั้นไม่ว่าต่อให้มองไกลแค่ไหน ผมก็จำเขาได้ ‘ พี่ลู่ห่าน ‘
“ ไง ‘ ชานมละลายหมดแล้วมึง “
“ อืม “ ไคเดินเข้ามาบีบที่บ่าผมเบา ๆ เพื่อเป็นการเตือนสติ ผมหันมามองแก้วชานมที่ซื้อมาเมื่อตอนพักกลางวันตอนนี้มันละลายเป็นน้ำไปหมดแล้ว มันก็คงเหมือนกับหัวใจของผมมั้ง ‘ ที่มันละลายไปจนไม่สามารถ กลับมาแข็งแกร่งได้เหมือนเดิม ผมถอนหายใจแล้วหยิบไอพอดขึ้นมา
“ เหนื่อยมาก็พักก่อนเถอะวะ “
“ ตัวกูพักแล้ว ‘ แต่ใจกูมันไม่ยอมวะ “
“ เอาเถอะ ! ถ้ามึงกับพี่เขามาเพื่อเป็นของกันและกันจริง ๆ .... “
“ เลิกพูดเหอะ ‘ กูจะฟังเพลง “ ผมใส่หูฟังก่อนที่จะกดไปที่เพลงโปรดในตอนนี้ที่ผมชอบฟัง บ่อย ๆ ... เพื่อตอกย้ำใจตัวเอง
... อย่าได้ไหม อย่าทำให้ฉัน เข้าใจผิด
อย่าทำให้คิด ให้คิดว่ามีใจให้
อย่าบอกกับฉัน ว่าเธอรัก ได้โปรดอย่าหลอก ว่ายังมีใจ
อย่าเลย ไม่อยากรับฟัง…
“ ทำไมพี่ถึงยังยิ้มได้อยู่นะ .... หึ ‘ ก็พี่ไม่ได้รักผมนิ หัวใจของพี่มันก็เลยไม่ได้เจ็บปวด “
ผมพูดกับตัวเองสายตายังคงจับจ้องไปที่ร่างบางที่กำลังหัวเราะสนุกสนานกับเพื่อนในกลุ่ม ภาพที่พี่เขายิ้มยิ่งบีบคั้นให้หัวใจของผม ‘ เจ็บ ‘ มากเข้าไปอีก
... โปรดอย่าถาม ว่าฉันนั้นคิด อะไรอยู่
ไม่อยากให้รู้ ว่าฉันกำลังทำใจ
แต่อยากให้รู้ สักนิด แค่อยากจะบอก ว่าฉันเสียใจ
ที่เธอมีใคร เธอปิดบังฉัน ...
... หลอกให้รัก ให้รออยู่ หลอกให้ฉัน ทุ่มเทหัวใจ
ที่เธอทำ ให้รัก รักจนเกิน ถอนตัวถอนใจ
แต่ขาดเธอไป ไม่ตายไม่ตาย หรอกเธอ ...
“ หึ ‘ ไม่ตายหรอก .... มั้ง “
“ มึงบ่นอะไรของมึงวะ ? “ ไค จับหัวผมให้หันมาที่มัน ผมได้แต่มองหน้ามันนิ่งไม่ได้ตอบอะไร มันเลิกคิ้วขึ้นข้างหนึ่ง ผมเลยแต่ได้อมยิ้มให้มันน้อย ๆ แล้วหันหน้ากลับมาที่เดิม ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากระบาย แต่ผมแค่ .... ไม่อยากร้องไห้ให้มันเห็นก็เท่านั้นเอง
“ ถ้ามันเจ็บจนพูดไม่ได้ มึงก็ร้องมันออกมาเถอะ “ ไอ้ดำพูดเบา ๆ ก่อนที่มือใหญ่ ๆ ของมันจะดันหัวผมให้ฟุบลงไปกับโต๊ะ ผมหลับตาลงช้า ๆ ปล่อยให้น้ำตามันไหลออกมาอีกครั้ง มือไคยังคงลูบหัวผมเบา ๆ อยู่อย่างนั้น ‘ ถ้าเปลี่ยนเป็นมือของพี่ลู่ห่านได้ก็คงดีสินะ
“ ....... “
“ ตอนแรกมันก็ทรมานแบบนี้แหละ ‘ ผ่านไปสักพักมึงก็คงจะชินกับมันไปเอง “
“ อืม “ ผมตอบมันไปแค่นั้น เหมือนไคมันคงรู้ว่าผมอยากอยู่คนเดียวผมได้ยินเสียงฝีเท้าของมันเดินออกไป การที่เรารักใครสักคน ‘ ข้างเดียว ‘ มันยังเจ็บได้ขนาดนี้ แล้วถ้าเรากับเขารักกัน และถ้าในวันหนึ่งถ้าเราต้องเลิกกันไป ผมจะไม่ตายขึ้นมาจริง ๆ หรอ (?)
....................
[ D.O. part’ ]
“ นี่ ‘ ชานยอล แบคฮยอน พวกนายสองคนช่วยเบา ๆ กันหน่อยได้มั้ยฉันอ่านหนังสือไม่รู้เรื่อง ! “
ผมเงยหน้าขึ้นจากหนังสือ ‘ นิยาย ‘ (?) เล่มใหม่ที่ผมเพิ่งจะซื้อมาเมื่อวันอาทิตย์ ผมอุตสาห์แบกมาอ่านที่โรงเรียน ก็ยังไม่วายที่จะถูกไอ้สองคนนี้รบกวน อยู่ที่หอก็อ่านไม่ได้ พอหยิบมันขึ้นมาทีไร ไคก็จะคอยกวนจนผมไม่มีสมาธิอ่านทุกที -_____-;;
“ ย๊า !!!!! เอาคืนมานะไอ้หูกาง !!!!! “
“ แน่จริง !!! ก็แย่งคืนให้ได้ดิ ‘ ไอ้ลูกหมา !!! “
“ เฮ้อ ‘ ให้ตายสิ ฉันต้องเก็บแกใส่กระเป๋าอีกแล้วใช่มั้ย -_____- “ ผมบ่นให้ตัวเองฟังก่อนที่จะเงยหน้าส่งสายตาเบื่อหน่ายไปให้สองคนนั้นที่เอาแต่วิ่งไล่จับกันจนโต๊ะเก้าอี้ในห้องล้มระเนระนาดไปหมด ‘ พวกเขาคิดว่าตัวเองเป็นเด็กหรือไงกัน
“ ดีโออ่า ‘ ฉันยืมไอพอดนายหน่อยสิ ของฉันแบตมันหมดแล้ว = 3 = “ ผมหันไปพยักหน้าให้จงแด แล้วเปิดกระเป๋าหยิบไอพอดขึ้นมาให้เขา จงแดส่งยิ้มกว้างให้ผมก่อนที่จะเสียบหูฟังที่ไอพอด เขาใส่หูฟังข้างหนึ่งให้ตัวเองแล้วก็ใส่อีกข้างให้กับมินซอกที่กำลังนอนหลับอยู่ ผมอมยิ้มน้อย ๆ ให้กับความน่ารักของเขา
“ นายนี่ดูแลเอาใจใส่มินซอกดีจังเลยน่า ^^ “
“ เฮ้ ‘ นายอย่าแซวฉันสิ “ จงแดยิ้มเขิน ก่อนจะโบกมือให้ผมหันหน้ากลับไป ผมยิ้มขำให้กับความขี้อายของเขา ผมฟุบหน้าลงกับโต๊ะ ตอนนี้ก็เพิ่งจะ 12 : 45 ผมมีเรียนตอนบ่าย 2 ขอนอนเอาแรงหน่อยดีกว่า
“ อ๊ากกกกกกกกกก ‘ กัดปากฉันทำไมให้หื่น !!!!! “
“ ก็นายยั่วฉันอ่ะ “ เมื่อไหร่พวกเขาจะเงียบกันสักทีนะ !! ผมขมวดคิ้วน้อย ๆ พยายามข่มตาหลับและไม่สนใจเสียงที่ดังมาก ๆ ของพวกเขาทั้งสองคน ผมกำลังจะเข้าสู่ห้วงนินทรา จู่ ๆ ภาพของไอ้เด็กแสบที่ชอบทำรอยประหลาด ๆ ที่คอผมเป็นประจำก็ลอยขึ้นมา บ้าเอ้ย ‘ เจอกันทุกวันยังไม่พอ ยังจะตามเข้ามาในฝันอีกหรือไงเนี้ย = 3 =
“ เฮ้ย !! มาทำอะไรที่ชั้นเกรด 12 ฮะ ! “
“ มาหาคนนั้น “ ผมสะดุ้งพรวดขึ้นมาทันที่ได้ยินเสียงที่ทุ่มมีเสนห์นั้น ไคยืนพิงกรอบประตูอยู่หน้าห้อง ชานยอลยืนเท้าสะเอวอยู่ที่ประตูโดยมีแบคฮยอนเกาะเป็นปลิงอยู่บนหลังของเขา -_____- ‘ มันเล่นอะไรกัน (?)
“ ดีโอ ‘ ไคมาหานะ “
“ อ่อ “ ผมพยักหน้าให้แบคฮยอนที่ตะโกนเรียกผม ไคยืนจ้องผมนิ่ง ผมลุกขึ้นช้า ๆ ค่อย ๆ เดินออกไปหาเขา มือของคอผมก็กุ่มอยู่ที่คอเสื้อ มันเสียวอะ = __ =
“ กุมคอเสื้อทำไม ? “
“ มะ .. ไม่มีอะไร “
“ มันโจ่งแจ้งขนาดนี้ ผมไม่ทำอะไรพี่หรอก “ ไคตีหน้ามึน ๆ ง่วง ๆ ใส่ผม ผมได้แต่ส่งยิ้มแห้ง ๆ ให้เขา แล้วค่อย ๆ ปล่อยคอเสื้อออก
“ แล้วติดกระดุมซะมิดคอขนาดนั้น ‘ มันจะหายใจออกมั้ยเนี้ย -_____- “
“ อย่า !!!! “ผมถอยหลังกรูดจนไปชนเขากับชานยอล ที่กำลังยืนมองผมกับไคอยู่ ผมหันไปยิ้มให้ชานยอล ก่อนที่จะลากแขนไคให้ออกห่างมาจากตรงนั้น ผมมองไปข้างหลังเห็นหัวของแบคฮยอนและชานยอลแอบมองพวกเราอยู่ตรงประตู .... เมื่อไหร่ ‘ พวกเขาจะเลิกนิสัยชองยุ่งเรื่องชาวบ้านสักทีนะ !!
“ พี่เป็นอะไรเนี้ย ? “
“ ก็นายนั้นแหละ! ทำบ้าอะไรกับพี่ไว้ละ !! “
“ ทำอะไร ? “
“ กะ .. ก็ ‘ ไอ้นั้นแหละ - ///// - “
“ ไอ้นั้นแหละ ‘ แล้วมันอะไรละ ? “
“ ก็นั้นแหละ - ///// - “
“ พี่ไม่พูดแล้วผมจะรู้มั้ยละ “ ผมมองหน้าไค เขาขมวดคิ้วเข้าหากันจนมันจะผูกกันปม ผมเลยตัดสินใจปลดกระดุมที่คอเสื้อออก แล้วดึงคอเสื้อให้กว้างออก จนเผยให้เห็นรอยแดง ๆ ที่เป็นจ้ำใหญ่ ๆ ตรงคอของผม ไคอมยิ้มน้อย ๆ แล้วเบือนหนีไปทางอื่น
“ ปะ ... เป็นอะไร “
“ ติดกระดุมซะ “
“ ทำไมอะ ? “
“ พี่กำลังจะทำให้ผมเป็นบ้า “
“ ห่ะ ? “ ผมขมวดคิ้วงงกับคำพูดของเขา ‘ เป็นบ้า .. เป็นบ้าทำไม (?)
“ ใส่เร็ว ๆ “
“ อืม ๆๆ “ ผมพยักหน้างึกงัก ก่อนที่จะติดกระดุมเม็ดบนให้ติดคอเหมือนเดิม จะว่าไปผมก็จะหายใจไม่ออกจริง ๆ นั้นแหละ -.,- ผมสูดลมหายใจเข้าปากไปเฮือกใหญ่ แล้วถอนหายใจออกมา ค่อยยังชั่วหน่อย -_____-;;;
“ 55555 ‘ พี่นี่มัน “
“ อะไรเล่า - ////// - “ มือหนาของไคจับหัวผมโยกไปมาเบา ๆ แล้วเขาก็หยุดมือไว้อยู่บนนั้น ผมเอียงคอข้างหนึ่งเพื่อบอกให้เขาเอามือลง นักเรียนที่เดินผ่านไปมาเริ่มมองมาที่เราสองคนมากขึ้น
“ อยู่เฉย ๆ “ ไคบอกผมแค่นั้น ก่อนที่เขาจะใช้มืออีกข้างขึ้นมาปลดกระดุมเม็ดบนสุดที่เขาบอกให้ผมติดมันไปเมื่อกี้ เด็กนักเรียนแถวนั้นเริ่มมองมาที่พวกเรามากขึ้นและก็ซุบซิบนินทากันใหญ่
“ นั้นเด็กเกรด 11 นี่น่า ‘ ขึ้นมาทำอะไรที่นี้ หรือว่านั้นจะเป็นแฟนเขา ? “
“ สงสัยจะใช่ ‘ ดูที่คอนั้นดิ “
“ เออวะ - ., - “ นินทากันได้ไกลมากเลยนะ -____-;; ถ้าจะพูดกันดังขนาดนี้ไม่มาพูดตรงหน้าเลยฟระ !
“ หึ ‘ คนอื่นจะได้รู้ว่าพี่มีเจ้าของแล้ว “
“ ไม่เอาอะ ‘ ติดมันเหมือนเดิมเหอะ “ ผมก้มหน้าลงด้วยความเขิน กับสายตานับสิบที่กำลังจ้องมาทางผม ให้ตายเถอะมันหยุดยืนดูกันแบบนี้เลยหรอวะ ‘ - ////// -
“ ถ้าพี่ติด ‘ ผมจะโกรธพี่ -____- “
“ ไคอ่า ‘ ไม่เอานะ “
“ ……. “
“ ง่ะ ‘ - /////// - “
“ เอาไง ‘ จะติดหรือจะเอาออกไว้แบบนี้ “
“ ...... ติดก็ได้ “ ผมตอบไคเสียงอ่อย ‘ พลางเอาเท้าเขี่ยพื้นเล่น เฮ้ย ! เขินนน >.,<
“ น่ารักจัง ^^ “ ไคจับคางผมเชิดขึ้น เขาจูบเบา ๆ ที่ริมฝีปากอิ่มของผม เขายิ้มส่งกว้างแล้วเดินจูงมือมาส่งผมที่หน้าห้อง
“ ไปแล้วนะ ^^ “
“ ........ “ ผมมองไคโบกมือบายบายแล้วเดินจากไป ผมยกมือขึ้นมาจับที่ปากของตัวเอง จะ .. จูบ - ///// - ‘ ถึงแม้มันจะเป็นเพียงแค่จูบสั้น ๆและแผ่วเบา แต่ความอบอุ่นจากริมฝีปากหนานั้นยังคงติดกับริมฝีปากของผม ผมรีบวิ่งกลับไปที่โต๊ะแล้วฟุบหน้าลงไป
“ แหม ‘ เห็นเงียบ ๆ แบบนี้ ไม่หยอกเลยนะดีโอ “
“ เล่นเอาคู่ฉันจืดไปเลยอ่ะ “ เสียงของชานยอลและแบคฮยอนเอ่ยแซว มันเลยยิ่งทำให้ผมสติแตกเข้าใหญ่ มือผมกำขากางเกงแน่น อากาศภายในห้องดูมันจะร้อนขึ้นมาทันทีทั้งที่ ๆ ที่แอร์ก็ยังเปิดอยู่ ไม่รู้เป็นเพราะอากาศที่ทำให้ผมร้อน หรือ เป็นเพราะ ‘ ไค ‘
กันแน่
.
.
.
.
“ ให้ตายเถอะ ‘ ทำไมอากาศมันร้อนแบบนี้ !! “
เฮลโหลลล : ตอนนที่ 6 อัพแล้วจ้า ^^
ตอนนี้ไคโด้หวานไป 5555555555555
อิเสี่ยออกตัวแรงมากอีกแล้ว ‘ ส่วนศรีลิโด้
เองก็เริ่มหวั่นไหว (?)
ส่วนเซฮุนยังคงเศร้าอยู่ ‘ แต่ตอนนี้หน้า
ไรเตอร์ขอแอบกระซิบว่า คู่ฮุนฮานมีลุ้น
555555555 ‘ อยากรู้ว่ามีลุ้นยังไง
ต้องติดตามคะ ‘ แล้วก็เม้นเยอะ ๆ ตอนที่ 7
จะมาเร็วมากขึ้น ^^
*ขอบคุนสำหรับทุกคอมเม้นนะคะ ^^ ไรเตอร์ขอฝากฟิคเรื่องใหม่ด้วยนะคะ
http://writer.dek-d.com/dekdee/writer/view.php?id=866342
cinna mon
ความคิดเห็น