คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : DORMITORY 'LOVE : ตอนที่ 4 [ 100 เปอร์เซ็นต์ ]
DORMITORY ‘ LOVE
ตอนที่ 4 ( CHANBAK )
“ แบคฮยอนอ่า .... “
เสียงเรียกออดอ้อนของร่างสูง ที่เดินวนไปมารอบแบคฮยอนที่ตอนนี้กำลังหน้าบูดเหมือนตูดลิงเพราะความง่วงและความงี่เง่าของชานยอลที่ปลุกเขาขึ้นมาตั้งแต่เช้า ทั้ง ๆ ที่วันนี้ก็เป็นวันเสาร์ มันเป็นวันที่เด็กม.6อย่างเขาควรจะได้หยุดพักผ่อนไม่ใช่หรอ ?
“ ....... “
“ แบคฮยอนอ่า ‘ นายตื่นหรือยังเนี้ย ? “
“ มึงก็แหกตาดูสิ “
“ พูดไม่เพราะเลยอ่ะ 0_____0 “
“ ก็แล้วมึงลากกูลงมาจากเตียงทำไมมิทราบล่ะ ? -_______- “
“ แต่นี่มัน 6 โมงแล้วนะ “
“ 6 โมงเช้า ‘ กูรู้แล้ว .... แต่ที่กูอยากรู้มึงปลุกให้กูมานั่งแช่ไข่ดูการ์ตูนอาลาเล่กับมึงเนี้ยนะ ‘ ไอ้ปัญญาอ่อนนนน !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! “
“ เรากำลังเล่นเกมกันอยู่นะ เกิดสาว ๆ มาเห็นเราทะเลาะกันจะทำยังไง ? คะแนนเราก็ตก สู่คู่อื่นไม่ได้ดิ ‘ นี่ ก็ผ่านอาทิตย์แรกมาแล้วเราได้คะแนนเป็นอันดับที่ 2 เองนะ .... “ ชานยอลรายยาวให้แบคฮยอนฟัง ร่างเล็กได้แต่พยักหน้าให้เขา ‘ แบคฮยอนไม่ได้เข้าใจในสิ่งที่ชานยอลพูด แต่เขากำลังสัปหงกอยู่ต่างหากล่ะ ?
“ …….. “
“ เฮ้อออออ ‘ ฉันอยากจะเปลี่ยนไปคู่กับดีโอได้มั้ยนะ * [] * “
“ ……กำลังเล่นเกมอยู่ไม่ใช่หรอ ‘ แล้วตอแหลไปคิดถึงคู่ของคนอื่นทำหอกเห็บอะไร ? “
“ แกหลับไม่ใช่หรอออออออ ‘ -_____- “
“ เดี๋ยวเถอะมึง ! “
“ อะไร ? ….. โอ๊ย ๆๆๆๆ ฉันเจ็บนะแบคฮยอน ไอ้หมาบ้า !!! “ แบคฮยอนเอาหมอนตีไปที่หน้าชานยอล ก่อนที่จะกัดแขนของเขาอย่างแรงจนมันห้อเลือด
“ อยากจะกัดปาก ให้มันขาดจริง ๆ เลย ปากหมา ๆ แบบนี้เนี้ย ! “
“ ... ก็กัดไปแล้วไม่ใช่หรอ ? “
“ อ้ะ ....... - ///////// - ‘ พ่.องมึงตายสิ ชานยอล “
“ มึงเขินกูอีกแล้วนะ .... มึงคิดอะไรกับกูป่ะเนี้ย ? “
“ ใครเขาจะชอบมึง ‘ ดีแต่ปัญญาอ่อนไปวัน ๆ สาระก็ไม่มีสักอย่าง ? “
“ หึ ...... อย่ามาหลงเสนห์สุดสวาท ปาร์ค ชานยอลก็แล้วกัน “
“ ดีแต่เพ้อเจ้อ ! ‘ อาลาเล่จบแล้วกูจะไปนอน “
“ ไม่เอาอะ ‘ ไม่ให้นอน “
“ อะไรของมึงอีกเนี้ย ‘ มึงเอาอะไรกับกูอีก -______- “
“ กูจะเอามึง ...... ^^ “ ชานยอลยักคิ้วให้ร่างเล็กที่ตอนนี้ได้แต่ยืนนิ่ง ชานยอลจึงดึงเบา ๆ ทำให้แบคฮยอนร่วงแหมะมานั่งอยู่บนตักเขาเรียบร้อย ร่างสูงเป่าลมไปที่หูเล็ก ๆ อย่างมันเขี้ยว นั้นทำให้แบคฮยอนสะดุ้งตื่นจากภวังค์ที่หอมหวาน แบคฮยอนกระทุ้งศอกไปที่ท้องชานยอลแรง ๆ แต่เขาก็ไม่ได้สะทกสะท้านแต่อย่างใด แบคฮยอนเริ่มดิ้นอยู่ไม่สุข เมื่อมือหยาบของชานยอลเริ่มซุกซนไปตามเอวเล็กของเขา
“ ไอ้บ้า ‘ มึงเล่นอะไรของมึงเนี้ย .... เออ ๆ กูไม่นอนแล้วก็ได้ !!!! - ///// - “
“ ก็แค่เนี้ย ‘ พูดให้ดีด้วย “
“ โอเค ‘ ปล่อยได้ยัง ? ฉันจะได้ไปอาบน้ำแล้วจะได้ไปหาอะไรกิน “
“ ไม่ต้องห่วงเรื่องอาหารการกิน ^^ “
“ ทำไม ? “
“ ฉันโทรบอกร้านประจำของพวกเราให้เอามาส่งที่หอเลย ‘ ไปอาบน้ำรอได้เลยจ้ะ ที่รักก ^^ “
“ ที่รัก พ่.อง ...... อ๊ากกกกกก ‘ ไม่พูดแล้วไปอาบน้ำแล้ว !!! “
“ เร็ว ๆ นะ ‘ เดี๋ยวเขามาส่งแล้ว ฉันจะไม่รอนะเว้ย !! “
“ ไม่รอกูก็ไม่ง้อ !!! “
“ มันก็เรื่องของมึง “ ชานยอลเบ้ปาก แล้วหยิบรีโมตขึ้นมาเปลี่ยนช่องนิ้วเรียว เริ่มกดเลขนั้นเปลี่ยนเลขนี้ ข้ามไปเรื่อยก่อนที่จะหยุดลงที่รายการหนึ่ง
‘ เอาล่ะค่ะ ตอนนี้ก็มาพบดิฉัน ยูน มีอา ^^ ผู้เข้าประกวดมิส ‘ โคเรียวัวกระทิง ปี2012 คะ ดิฉันจะมาแนะนำถึงความ ถึกบึกบึนในการไล่จับวัวกระทิงคะ ! ‘
“ รายการห่าอะไรวะเนี้ย ? กูเพิ่งจะรู้ว่าเกาหลีมีการประกวดอะไรแบบนี้ด้วย ...... “
‘ อ่าาาา .... มันสุดยอกมากเลยคะที่รัก ....อื้อ อ่าาา ตรงนั้นแหละคะ …. อืมมมม ‘
‘ ใกล้แล้วที่รัก อีกนิดเดียว .... อ่าาาา เรียกชื่อ ผม เรียกอชื่อผมม อ่าาาา ‘
“ เชี่.ย !! .... แต่เช้าเลยนะมึง -______- ;;; “
“ เฮ้ยย ‘ ฉันเปล่านะ แบคฮยอน !!! “
“ อีลามก ‘ ไอ้รายการโทรทัศน์นี่ก็เฮงซวยเกิน ก็รู้ทั้งรู้ว่าวันนี้วันเสาร์เด็ก ๆ นอนหยุดดูการ์ตูนอยู่บ้าน เกินพลาดมาเปิดดูช่องมัน ไม่ได้พากันไปเปิดการ์ตูนดูที่โรงแรมหรือไงวะ -_____- “
“ คิดเยอะไปเปล่า “
“ เอ้า ‘ ก็คนทั้งโลกมันคิดแบบมึงนี่ไง ทุกวันนี้โลกถึงได้มีแต่อะไรเสื่อม ๆ ออกมาให้เห็นกันบ่อย ๆ ... ไอ้เด็กเวรพวกนั้นก็เหลือเกิน มึงโจ๊ะทึ่ง ๆ กัน ยังจะเสือกกระแดะปล่อยคลิปออกมา ทั้ง ๆ น้องน้อยของผู้ชายก็อันเท่าหนอนชาเขียว .... “
“ แต่ของฉันนะ ‘ มันอานาคอนด้า ชัด ๆ เลยนะ “
“ กูไม่คุยเรื่องนี้กับมึงแล้ว -______-;;; “
“ แหะ ๆ ‘ หิวข้าวยัง ? “
“ อืม ‘ หิวแล้ว “
“ งั้นไปกินกัน ^^ “
“ กินอะไร ? “
“ กินแบคฮยอน ^^ “
“ ส่อแวว อีกแล้วนะ -______- “ แบคฮยอนก้มหน้างุด แล้วเดินนำชานยอลไปที่ห้องครัว ก่อนจะจัดแจงแกะอาหารใส่จานให้เรียบร้อย เขาเดินเอาอาหารมาวางตรงหน้าร่างสูงที่เอาแต่นั้งยิ้มกรุ้มกริ่ม รอยยิ้มนั้นทำให้แบคฮยอนรู้สึกเสียวสันหลังวาบขึ้นมาทันที เขารู้เลยว่าวันนี้เขาไม่ได้กินข้าวดี ๆ แน่นอน
“ คิดจะนั่งยิ้มอีกนานมั้ย ? จะไม่ลุกมาช่วยกันยกกับข้าวเลยว่างั้นเถอะ “
“ พูดมากน่า ‘ บ่นอยู่นั้นแหละ เดี๋ยวฉันจะเปลี่ยนใจไม่กินข้าว แล้วมากินแกแทนแล้วจะรู้สึก หึ ๆ ^^ “
“ กูไม่ใช่อาหารของมึง - ////// - “ ชานยอลลุกเดินขึ้นมาสวมกอดแบคฮยอนจากข้างหลัง พลางเอาหน้าหล่อ ๆ ของเขาเกยไปที่ไหล่เล็ก แบคฮยอนยืนนิ่งพวงแก้มเนียนเริ่มขึ้นเป็นริ้วสีแดง เม็ดเหงื่อเริ่มผุดขึ้นมาตามใบหน้าจากอุณหภูมิความร้อนในร่างกาย ชานยอลทำจมูกฟุดฟิด ดมความหอมไปตามเส้นผม และมาหยุดที่ใบหู ก่อนที่เขาจะนึกสนุกขึ้นมา ริมฝีปากอิ่มขบลงไปเบา ๆ ที่ใบหูของร่างเล็ก แบคฮยอนสะดุ้งหันหน้ามาแยกเขี้ยวใส่เขา แล้วเริ่มดิ้นให้หลุดออกจากอ้อมกอดของร่างสูง
“ ปล่อยได้แล้ว ‘ มันอึดอัดน่า ชานยอล “
“ ไม่ปล่อย ‘ ทำไมเวลามึงอายมันถึงได้น่ารักขนาดนี้นะ แบคฮยอน ‘ ถ้าเป็นแบบนี้บ่อย ๆ ใครจะไปรู้กูอาจจะหวั่นไหวกับมึงก็ได้ …. “
“ หือ ? “
“ ก็เราต้องใกล้ชิดกันแบบนี้ทุกวัน .... ทำอะไรที่ไม่เหมือนคนอื่นเขาทำกัน ..... แล้วเราจะไม่มีความรู้สึกอย่างอื่น ที่มันเกินกว่าเพื่อนเกิดขึ้นมาหรอ ? “
“ ไม่มีทางหรอก .... มันเป็นไปไม่ได้ เพราะว่าฉันกับแกเราสนิทกันแบบเพื่อน แกกับฉัน เราเป็นเพื่อนกันมานาน .... เราใกล้ชิดกันมาทุกวัน ถ้าเราจะรู้สึกเกินกว่าคำว่าเพื่อน มันคงรู้สึกไปนานแล้ว ชานยอล “
“ เพราะอะไรทำให้แกมั่นใจขนาดนั้นว่าเราจะไม่มีทางป็นอย่างอื่นไปได้ “
“ ก็เพราะตอนนี้แกชอบ ..... ดีโอ แล้วอีกอย่างเราก็เป็น ‘ เพื่อน ‘ ที่รักกันมาก ๆ .... “
“ อืม ‘ ก็ดีแล้ว ที่ฉันได้ยินแกพูดว่าเราจะไม่มีทางเป็นอย่างอื่นไปได้ เพราะไม่อย่างนั้นฉันคงรู้สึกแปลก ๆ กับแก ถ้าสมมุติว่าแกรู้สึกกับฉันเกินกว่าเพื่อน ^^ “
“ ไอ้แปลกๆ ที่ว่า หมายถึงยังไง ? “
“ ฉันคงไม่อยากเข้าใกล้แก หรือไม่ก็เกลียดไปเลยมั้ง ^^ “
“ เกลียดเลยหรอ ? “
“ ไม่รู้สิ ....... ทำไมล่ะ ? “
“ .......... ไม่มีอะไรหรอก ไปกินข้าวกันเถอะ ฉันหิวมากแล้ว “
“ อื้อ ๆ ^^ “
“ แกคงชอบดีโอมากเลยสินะ “
“ ไม่รู้สิ ‘ คงไม่มากเท่าไหร่หรอก เพราะว่าตอนนี้ดีโอต้องเล่นเป็นแฟนกับไค แล้วทั้งคู่ต่างก็ไม่มีใครฉันคิดว่าดีโอ อาจจะหลงใหลไคอยู่ก็ได้ มันเริ่มทำให้รู้สึกไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่ ฉันยังไม่กล้าที่จะเสี่ยงไปบอกชอบเขาหรอก “
“ ทำไมล่ะ ? “
“ ก็วันนั้นแกไม่เห็นรอยแดงที่คอของเขาหรือไงล่ะ “
“ อ่อ ‘ เขาอาจจะโดนอะไรสักอย่างกัดก็ได้ “
“ อะไรสักอย่างที่ชื่อ ไค นะสิ -______- “
“ เหอะ ๆ .... ถ้าไม่ลองก็ไม่รู้หรอกน่า “
“ ยังอ่ะ รอดูแบบนี้ไปอีกสักพักดีกว่า ‘ อื้อ ! วันนี้อยากไปเที่ยวไหนหรือเปล่า ? “
“ แล้วแต่แกเลย ‘ ไปไหนก็ได้ “ ร่างเล็กไม่ได้เงยหน้าขึ้นมามองเขาได้แต่สนใจอาหารตรงหน้า ชานยอลนั่งมองแบคฮยอนที่กำลังกินอาหารบนโต๊ะอย่างเอร็ดอร่อย ริมฝีปากอิ่มยกยิ้มบาง ๆ ที่มุมปาก
“ มองอะไรกินไปสิ -_____- “
“ ทำไมแกถึงได้รักฉันล่ะ แบคฮยอน “
“ ห้ะ !!! ‘ รักอะไรฉันไม่ได้รักแก ฉันไม่ได้รักแกเลยนะ !!!!! “ แบคฮยอนปล่อยช้อนและส้อมในมือร่วงลงมา เขาได้แต่ส่ายหน้าพลางพูดรัว ๆ ใส่ชานยอลที่นั่งหน้างง กับท่าทางร้อนรนของเขา
“ ฉันหมายถึง ...... รักแบบเพื่อน ? “
“ เอ่อ ....... งะ ... งั้นเหรอ ^^;;;;; “
“ อืม ‘ แกกำลังมีพิรุธนะ แบคฮยอน -______ - “ ชานยอลส่งสายตาจับผิดไปที่แบคฮยอน ร่างเล็กได้แต่นั่งกลอกตาไปมา เม็ดเหงื่อผุดขึ้นมาตามใบหน้าของเขาทั้งที่อากาศในห้องเย็นมากขนาดนี้
“ ฉะ .... ฉันอิ่มแล้ว “
“ เปลี่ยนเรื่องทำไม ? “
“ แล้วแกจะอยากรู้ไปทำไมล่ะ “
“ แล้วทำไมฉันถึงจะรู้ไม่ได้ล่ะ “
“ ยุ่งน่า ชานยอล -______- “
“ ทำไม ? หรือว่าแกรักฉันเกินมากกว่าเพื่อน “
“ แกจะคิดมากเกินไปแล้วนะ ชานยอล “
“ ..... แกอย่าลืมนนะว่าฉันชอบดีโอ .... “
“ ย้ำอยู่นั้นแหละ !!!! “ แบคฮยอนหันไปตวาดใส่ร่างสูง ก่อนที่จะเดินกระฟัดกระเฟียดออกจากห้องครัว ร่างเล็กทำหน้ายุ่งแล้วเปิดประตูระเบียงออกไปสูดอากาศ
“ แกอย่าลืมนะว่าฉันชอบดีโอ ..... หึ ! ‘ ไอ้เอ๋อ แกมันปอดแหก แค่บอกชอบเขาแค่นี้ทำเป็นไม่กล้าพูด !!!!! “ แบคฮยอนตะโกนออกไปสุดเสียงจนทำให้ระเบียงห้องข้าง ๆ มีคนเปิดประตูออกมามองหน้าเขาแล้วชี้หน้าอย่างเอาเรื่อง ? ร่างเล็กชะงักกึกก่อนที่จะส่งยิ้มแหย่ ๆ ไปให้เขา
“ เกือบไปแล้วมั้ยล่ะกู -___________- “ แบคฮยอนเอามือทาบไปที่หน้าอกตัวเอง สายตาพลางสอดส่องไปที่ระเบียงห้องถัดไปก่อนที่จะก้มมองนาฬิกา
“ 8 โมงแล้ว ทำไมไฟในห้องไคยังปิดอยู่เลยนะ “ แบคฮยอนทำท่าว่าจะปืนไปห้องข้าง ๆ ตามปกติ เพราะส่วนใหญ่ตอนที่ไคยังอยู่คนเดียว ทั้งเขาและชานยอลจะสลับกันปืนข้ามระเบียงไปปลุกไค ที่เป็นคนขี้เซาและตื่นยากมากที่สุด
“ โอ๊ย ‘ ไอ้กางเกงห่านี่ก็ไม่รู้จะฟิตไปไหน -_______- …. กูจะตกไปมั้ยเนี้ย อู้ย ๆๆ “
“ พี่ทำอะไรนะ -______- “
“ เฮ้ยยยยยยย ‘ ...... 0[]0 “
แควกกกก !!!
“ กางเกงพี่เป้าขาด .... แล้วจะปืนมาแอบดูอะไรไม่ทราบฮะ -______- “
“ T [] T …. ก็ฉันเห็นว่าสายป่านนี้แล้วทำไมไฟห้องแกมันยังปิดอยู่ “
“ ปกติผมก็ตื่นสายอยู่แล้วนะ -_____- ‘ ทำไมคิดว่าผมทำอะไรอยู่หรือไง .... พี่จะติดนิสัยชอบยุ่งเรื่องของชาวบ้านของพี่ชานยอลมากไปแล้วนะ “
“ ฉันไม่ได้ให้แกออกมายืนด่าฉันนะ !! “
“ มีอะไรกัน ? ….. แบคฮยอนทำไมกางเกงแก .... “
“ เออเลิกพูดได้มั้ย ... เดี๋ยวกูเข้าไปเปลี่ยนก่อน -______- “
“ พี่แบคฮยอนจะปืนมาแอบดูผม “
“ มันเป็นคนแบบนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ? …. แล้วดีโอล่ะ “
“ พี่มายุ่งกับคู่ของคนอื่นทำไม -______- “ ไค หรี่ตามองชานยอลที่เอาแต่ชะโงกหน้ามองเข้าไปในห้องของเขาอย่างถือวิสาสะ
“ เขายังไม่ตื่นหรอ ? “ ชานยอลไม่ได้สนใจไคเลยแม้แต่น้อย เขาก็ยังคงถามถึงดีโออยู่อย่างนั้น ไคเดินไปที่ประตูก่อนจะเดินหายเข้าไปในห้อง แล้วกลับออกมาพร้อมกระดาษโพสอินในมือ เขาแปะมันลงที่รั่วระเบียง แล้วเดินกลับเข้าไปในห้อง
‘ พี่ดีโอเขาเหนื่อยมาก ตอนนี้เลยยังไม่ตื่น .... คงไม่ต้องให้บอกนะว่าทำอะไรเหนื่อยมาก ? -____- ‘
“ กริ๊ดดดดดดดดดด ‘ !!!! ไอ้เด็กเวร มึงออกมาเดี๋ยวนี้เลยนะ !!!! “
“ เป็นห่าอะไรของมึงเนี้ย _*_ “ แบคฮยอนวิ่งหน้าตาตื่นออกมาทันที ที่ได้ยินเสียงกริ๊ดของชานยอล ประตูระเบียงห้องข้าง ๆ เปิดออกมา พร้อมกับรองเท้าหนึ่งถูกขว้างมาทางพวกเขา แบคฮยอนและชานยอลรีบก้มหลบรองเท้าคอนเวิดที่ลอยละลิ่วตกลงตรงหน้าพวกเขาอย่างสวยงาม
“ ไอ้สัส ‘ สองครั้งแล้วนะพวกมึงเนี้ย !! แล้วรองเท้ากูอ่ะเอาไปวางไว้หน้าห้องเหมือนเดิมด้วย !! “
“ อ้าวไอ้เชี่ย ‘ โยนมาให้พวกกูเอง แล้วสั่งให้กูเอาเก็บไปให้มึงอีกเนี้ยนะ ไอ้นรกเอ้ย !!! “
“ เพราะมึงนั้นแหละ ‘ แหกปากกริ๊ดทำห่าอะไรก็ไม่รู้ -_______- “
“ ........ แบคฮยอนอ่าาาา T [] T “ ชานยอลตรงเข้าไปกอดแบคฮยอนก่อนที่ซบหน้าลงไปที่ซอกคอขาวของเขาอย่างจงใจ แต่ดูเหมือนว่าคนตัวเล็กนั้นจะไม่รู้ตัว ทำให้เผลอกอดปลอบร่างสูงที่เอาแต่ร้องไห้เหมือนเด็ก ๆ อ้อมกอดจากคนตัวสูงนั้นรัดแน่นมากขึ้นเรื่อย ๆ จนแบคฮยอนรู้สึกหายใจไม่ออก
“ หายใจไม่ออก ... ชานยอล !! “
“ อ้ะ ‘ ฉันขอโทษ “ ชานยอลผละออกจากร่างเล็ก แบคฮยอนยืดตัวขึ้นแล้วสูดอากาศเข้าไปฟอดใหญ่ ก่อนที่จะส่งสายตายุ่ง ๆ ไปที่ชานยอลที่เอาแต่ยกมือทั้งข้างสองโบกไปมา
“ จะฆ่ากันหรือไง ....... เหี้.ยย 0 [] 0 “
“ มีอะไรหรอ ? “ แบคฮยอนส่งโทรศัพท์มือถือให้คนตรงหน้า ก่อนที่หันส่ายหันขวาอย่างหวาดระแวง เขาดึงชานยอลเข้าไปข้างในห้องก่อนที่จะประตูอย่างมิดชิด
‘ ชานแบค ยืนกอดกันอยู่ตรงระเบียง เหมือนชานยอลจะซุกหน้าลงไปที่ซอกคอของแบคฮยอนด้วย * [] * ‘ แฟนแอค
“ ยัยพวกนั้นน่ากลัว -______- “
“ อยู่ห่างไกลกันตั้ง 10 กว่ากิโล แล้วยัยพวกนั้นเห็นได้ยังไงว่าฉันกับแกกอดกัน “
“ คงแอบมายืนดูอยู่ตามพุ่มไม้อีกตามเคยนั้นแหละ -______- “
“ -_______-;;;; โรคจิต “
“ แล้วทำไมโทรศัพท์ของแกเดี๋ยวนี้มันรับรู้ข่าวสารแบบนี้ได้ด้วยหรอ ? “
“ ไม่รู้เหมือนกัน .... ก็ตั้งแต่วันที่ผอ.เอาโทรศัพท์พวกเราไป กลับมามันก็ข้อความแบบนี้เข้ามาหาฉันอยู่เรื่อย ๆ -_____- “
“ หัวหน้าวายสินะ ‘ ที่ทำอะไรแบบนี้ได้ ขอคาราวะเลยจริง ๆ -_______- “
...........................
[ CHANYEOL ‘ PART ]
“ ฉันอยากได้แหวนสลักชื่ออ่ะ ชานยอล “
“ ซื้อสิ -_____- “ ผมหันไปมองไอ้ลูกหมาที่ยืนกอดแขนผมทำตาแป๋วอยู่ข้าง ๆ ตอนนี้ผมกับแบคฮยอนมาเดินเล่นกันที่ห้าง EXO ‘ และพวกเราก็เดินมาหยุดที่ร้านขายพวกของน่ารัก ๆ กุ๊กกิ๊กสำหรับคู่รัก
“ ซื้อให้หน่อยนะ * [] * “
“ ไม่มีทาง “
“ ง่ะ ‘ แกใจร้ายนะ = 3 = “ แบคฮยอนทำหน้ามู๋คางเชิดขึ้น ‘ ถ้าคนอื่นทำคงดูไม่ได้แน่ แต่เป็นแบคฮยอนมันก็เลยดู .... น่ารัก ?
“ อย่ามางี่เง่าน่าแบคฮยอน “
“ ถ้าไม่อยากให้ฉันงี่เง่า ... แกซื้อให้ฉันหน่อยสิ “ พวกเรายืนเถียงกันอยู่สักพักจนลูกค้าคนอื่น ๆ ในร้านหันมามองที่ผมกับแบคฮยอนก่อนจะพากันซุบซิบนินทาจนสนุกปาก
“ แกนี่มัน ...... เออ ๆ ฉันซื้อให้ก็ได้ -_____- “
“ น่ารักที่สุด ^^ …. พี่ชายครับสลักชื่อว่า แบคฮยอน นะครับ ... “
“ วงนี้สลักว่า ชานยอลนะครับ “ ไอ้ลูกหมาหยิบแหวนเงินขึ้นมาวงหนึ่งก่อนที่จะยื่นให้พนักงานในร้านไปสลักชื่อ ผมจึงรีบหยิบขึ้นมาอีกวงส่งให้พนักงานไปพร้อมบอกชื่อเรียบร้อย จู่ ๆ ผมก็คิดวิธีที่จะเรียกคะแนนจากสาว ๆ ขึ้นมาได้ หึหึ ‘ งานนี้สนุกแน่
“ รอสักครู่นะครับ ‘ คุณลูกค้าจะเดินเล่นก่อนก็ได้นะครับอีกประมาณ 20 นาทีคอยมารับก็ได้คครับ ^^ “
“ อ่อ ครับ ^^ “ แบคฮยอนส่งยิ้มตาหยีให้เขา ส่วนไอ้พนักงานหน้าหม้อนั้นก็คงยังยืนยิ้มอยู่แบบนั้น ผมรู้สึกรำคาญก็เลยลากแขนแบคฮยอนออกมาจากร้าน มันมองผมงง ๆ ก่อนที่เราทั้งคู่จะพากันเดินไปเที่ยว พวกเราเดินเข้าร้านนู้นออกร้านนี้อยู่นาน จากที่มือมามือเปล่า ตอนนี้มือของผมกับแบคฮยอนเต็มไปด้วยถุงเสื้อผ้ายี่ห้อดัง ... ว่าจะไม่ซื้ออะไรแล้วนะสุดท้ายก็ซื้อจนได้ ทำไงได้ก็เงินมันหนักกระเป๋านี่น่า เห้อ ‘ รวยแล้วยังจะหล่ออีกเหนื่อยใจจริง ๆ -____-
“ ทำไมวันนี้แกใจดีจัง ‘ ซื้อของให้ฉันตั้งหลายอย่างแนะ ^^ “
“ ทำไมละ ไม่ดีหรอ ? “
“ ดีสิ ! ดีมากด้วย ^^ “
“ 5555555555 ‘ แกนี่มันงกจริง ๆ เลย “
“ อะไรเล่า ! ก็สลับกันไงมาคราวหน้าฉันก็จะเลี้ยงแกบ้างเป็นไง ? “
“ ให้มันจริงเถอะ ‘ งก ๆ แบบแกเนี้ยนะไม่มีทางอ่ะ -____- “
“ โธ่ ! ให้ฉันเลี้ยงข้าวแกตอนนี้ก็ยังได้เลยนะ !! “
“ เออ ‘ งั้นก็ดีเลยฉันกำลังหิวพอดี “
“ ป่ะ ! งั้นเราไปหาอะไรกินกันจะได้กลับไปเอาแหวนแล้วก็กลับเลย “
“ อืม ^^ “ ผมเอาโอบไหล่แบคฮยอนแล้วเดินไปที่ร้านอาหารร้านโปรดของผม ที่มาเดินห้างนี้ทีไรจะก็ต้องมากินที่ร้านนี้ทุกที ‘ DO Restaurant ‘
“ ไม่เบื่อหรือไงวะ ? “
“ ไม่อ่ะ ‘ ฉันว่ามันอร่อยดี ^^ “
“ สวัสดีคะ ‘ อ้าวคุณปาร์คนี่เอง ^^ “
“ สวัสดีครับ ‘ ผจก. โด ^^ “ ผมก้มหัวทักท้ายผู้จัดการสาวคนสวยที่ยืนยิ้มอย่างเป็นมิตรอยู่หน้าร้าน สงสัยกันละสิว่าผมรู้จักได้ยังไง ? เพราะว่าผมเป็นสมาชิกวีไอพีการ์ดของที่นี้เชียวนะ รวยอีกแหละ -_____-
“ วันนี้พาใครมาเอ่ย ? แฟนหรอคะ ^^ “
“ อ่อ ..... ครับ แฟนผมเอง ^^ “
“ เฮ้ย !! … มะ ไม่ใช่ครับพวกเราเป็น ... “
“ จะอายทำไมเล่า ‘ โอ้ย ! ฉันเจ็บนะ = 3 = “ แบคฮยอนหยิกไปที่ท้องของผม แล้วมันก็สะบัดแขนผมให้หลุดจากตัวมันก่อนที่จะบ่นงึมงำเดินเข้าไปในร้าน ‘ ทำเป็นเขิน มากกว่านี้ก็เคยทำมาแล้ว .... แนะ ! อยากรู้กันละสิ ผมไม่บอกหรอกปล่อยให้ไปฟินกันเอาเอง ^^
“ แฟนคุณน่ารักดีนะคะ ‘ .... สรุปสองที่ใช่มั้ย เชิญด้านในเลยคะ ^^ “
“ ครับ ^^ “ เธอผายมือให้ผมเข้าไปข้างใน ผมโค้งให้เธอนิดหน่อยก่อนที่จะเดินไปนั่งโต๊ะในสุดที่มีแบคฮยอนนั่งทำหน้าบอกบุญไม่รับอยู่ก่อนแล้ว เมื่อผมเดินไปถึงโต๊ะมันก็ถลึงตาใส่แล้วยกมือขึ้นมาปิดหน้า
“ เป็นอะไรอีกละ -____- “
“ แกมันแย่ที่สุด ! “ แบคฮยอนบ่นเสียงอู้อี้ แต่ผมก็เสือกได้ยินที่มันพูดอีก =_____=;;
“ ฉันแย่อะไร ? อ่อ เรื่องที่ฉันบอกว่าแกเป็นแฟนฉันนะหรอ 555555555555 “
“ แกขำอะไร ? “ แบคฮยอนเงยหน้าขึ้นมามองผมนิ่ง ผมสังเกตเห็นว่าหน้าของมันแดงด้วยละ ไม่รู้เป็นเพราะว่ามันโกรธหรืออายผมกันแน่ ?
“ ขำแกเรื่องนี้ไง แกคิดมากไปแล้วแบคฮยอน 55555555555 แกล้งแกนี่มันสนุกจริง ๆ เลย !! “
“ แกล้งฉัน ? “
“ ใช่นะสิ ‘ ที่ฉันพูดไปแบบนั้นฉันก็แค่อยากจะแกล้ง ..... แบคฮยอน “
“ สนุกมากหรอ “ ผมหยุดชะงักทันทีเพราะจู่ ๆ แบคฮยอนก็ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ ริมฝีปากอิ่มสีชมพูนั้นเบ้น้อย ๆ ผมได้แต่นั่งเอ๋อทำอะไรไม่ถูก แบคฮยอนลุกขึ้นเดินออกไปผมกำลังจะเดินตามออกไปแต่ถูกขวางโดยผจก.โด -______-
“ อ้าว ‘ จะกลับแล้วหรอคะ “
“ อ่อ ... เอ่อ ‘ เอางี้แล้วกันครับ เอาอาหารที่ผมกินประจำสองที่แล้วกันครับ เอากลับบ้านนะครับแล้วผมจะกลับมาเอา !! “
“ อ่า ‘ คะ ๆ “ ผมส่งเงินให้เธอ แล้วรีบวิ่งออกไปโดยที่ไม่ได้สนใจเลยผมวิ่งชนใครบางคนเข้าที่หน้าร้าน ตอนนี้สิ่งที่ผมสนใจมากที่สุดคือ ‘ แบคฮยอน ‘
“ ไปไหนแล้ววะ ‘ ยิ่งเฟอะฟะอยู่ด้วย ..... โธ่เว้ย !! “ ผมวิ่งไปทั่วชั้น 3 แต่ก็ไม่เจอแบคฮยอน โทรไปก็ไม่รับ มันกำลังจะทำให้ผมเป็นบ้า !!!
“ แฮก ๆๆ ‘ อยู่ไหนวะ แบคฮยอน “ ตอนนี้ผมเป็นบ้าจริง ๆ แล้วนะ ผมวิ่งตะโกนชื่อของมันไปทั่วทั้งห้าง ผู้คนมากมายต่างพากันมองผมแล้วก็นินทา ตอนนี้ผมไม่ได้สนใจอะไรอีกแล้วเพราะผมทำของมีค่าที่สุดของผมหายไป ? ผมวิ่งวนอยู่อย่างนั้นก็ไม่เจอแบคฮยอนเลย พยายามโทรหามันก็ไม่รับโทรศัพท์แถมยังปิดเครื่องหนีผมอีก !!!
“ ฉันเหนื่อยแล้วนะ ‘ แกอย่างเล่นแบบนี้สิ ..... แบคฮยอน “
“ กำลังหาอะไรอยู่หรอ ? “
“ แบค ...... ดีโอ ? “
“ อืม ^^ มีอะไรให้ฉันช่วยหรือเปล่า ? “ ดีโอนั่งลงข้าง ๆ ผม มือเล็กนั้นลูบไปที่หลังผมอย่างแผ่วเบาดวงตากลมโตจ้องผมอย่างไม่ลดละ ..... ทำไม ? ใจของผมมันถึงได้สงบแบบนี้ละ ... ทำไม ? มันถึงไม่เต้นโครมครามเหมือนตอนแรกที่ผมเจอเขากันนะ ?
“ นายมาทำอะไรที่นี้ ? “
“ อ่อ ‘ ฉันมาดูที่ร้านให้แม่นะ ^^ …. แล้วบังเอิญฉันเจอนายที่ร้านแถมนายยังชนแล้วไม่ขอโทษอีกนะ น่าเจ็บใจชะมัด ! “
“ อ้ะ ! ‘ ฉันชนนายเองหรอ แล้ว ? เมื่อกี้นายว่าไงนะ “
“ หือ ? อ่อ ! แม่ฉันเป็นเจ้าของร้านอาหารที่นายวิ่งออกมายังไงละ ... แล้วก็นี้ ! อาหารที่นายสั่งเอาไว้ฉันเอามาให้แล้วนะ ^^ “
“ อื้อ ‘ ขอบใจนะ .... แล้วไค “
“ เขากำลังหลับอยู่ที่หอ ฉันเลยไม่ได้ชวนเขามาด้วย “
“ หลับ ? “ ดีโอพยักหน้าให้ผมช้า ๆ ใบหน้าหวานนั้นดูจ่อย ๆ เมื่อผมถามถึงไค ทะเลาะกันงั้นหรอ ?
“ ว่าแต่นายกำลังวิ่งหาอะไรหรอ ? “
“ เออใช่ !!! “ ผมลืมไปสนิทเลยว่าผมกำลังตามหาแบคฮยอนอยู่ ผมลุกขึ้นเตรียมจะวิ่งอีกครั้ง แต่ก็ถูกคว้าไว้เอาด้วยมือเล็กของดีโอ ผมหันไปมองเขาก่อนที่ดีโอจะหยิบกระดาษอะไรบางอย่างออกมาจากกระเป๋าเสื้อ
“ เมื่อกี้ตอนที่ฉันกำลังเดินมาที่ร้าน ‘ ฉันเจอแบคฮยอนท่าทางของเขาดูไม่ดีเลยนะ พอฉันถามอะไรก็เขาไม่ตอบเอาแต่เงียบ แล้วก็ส่งกระดาษแผ่นนี้มาให้ฉัน ..... รับไปสิ “
“ นายเจอเขาที่ไหน !! “
“ แถว ๆ ร้านหนังสือนะ “
“ ขอบใจมากนะ .... ไว้เจอกันที่หอนะ ฉันไปก่อนละ !! “ ผมเอ่ยลาดีโอ แล้วรีบวิ่งไปที่ร้านหนังสือ แต่ว่าร้านหนังสือมันมีร้านเดียวที่ไหนวะ !! ชื่อร้านอะไรก็ไม่ถาม พับผ่าสิ !! ชานยอล !!
“ โธ่เว้ย !!! “ ผมเตะเข้าไปที่ถังขยะอย่างแรง ‘ ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าที่นี้ที่ไหนผมเลยรีบถอยมายืนอยู่หน้าร้านข้าง ๆ แทน ... เหมือนผมจะลืมไปว่าดีโอให้กระดษาแผ่นนึงมากับผม บนกระดาษมีตัวหนังสือขยุกขยิกเต็มไปหมด ผมค่อย ๆ อ่านทีละบรรทัด
‘ ฉันกลับแล้วนะ ไปเอาแหวนด้วยแล้วกัน แบคฮยอน ‘
“ ให้ตายเถอะ !! กลับแล้วงั้นเรอะ !! “ ผมเขวี้ยงกระดาษทิ้งอย่างหัวเสีย ก่อนที่จะเดินกลับไปที่ร้านที่ผมสลักชื่อแหวนเอาไว้
“ ผมมาเอาแหวน -_____- “ ผมพูดกระแทกเสียงลงไปจนไอ้พนักงานหน้าหม้อคนเดิมสะดุ้ง แล้วรีบหยิบกล่องแหวนใส่ถุงให้ผมอย่างลนลาน ผมควักเงินจากกระเป๋าออกมาให้มันแล้วเดินออกไปจากร้าน
“ คุณครับ เงินทอน !! “
“ ไม่เอา ‘ พ่อกูรวย !!!! “ ค่อยดูนะ !! ฉันกลับไปถึงเมื่อไหร่แกไม่รอดแน่ ไอ้หมาแบค !!!
...........................
[ BAEKHYUN ‘ PART ]
“ ฮึก .... แกมันใจร้าย .... แกมันแย่ !!! “ ผมนั่งร้องไห้มาสักพักแล้ว ตั้งแต่ผมวิ่งออกมาจากร้านผมก็ไม่สนใจอะไรอีกจนผมวิ่งชนเข้ากับดีโอ ( แกเจ็บตัวสองรอบสินะโด้ -___- )ผมเลยฝากกระดาษไปให้ชานยอล ไม่รู้เพราะอะไรเหมือนกันที่สั่งให้ผมทำแบบนั้น แต่ผมเชื่อว่ายังไงดีโอต้องเจอเขา หลังจากนั้นผมก็นั่งรถกลับมาที่หอทันที
“ ..... แต่ทำไม ? .... ทำไมฉันถึงยังรักแก .... “
ผ่างงงงง !!!! __ * __ !!!!
“ แบคฮยอน !! “ ผมเงยหน้าขึ้นจากหมอนที่ชุ่มชื้นไปด้วยน้ำตาและน้ำมูกของผมแล้วหันัไปมองที่ประตูที่ถูกกระชากออกอย่างแรงจนผมกลัวมันจะหลุด -_____-
“ ……… “ ชานยอลยืนหอบอยู่หน้าประตู ก่อนที่จะเดินเข้ามาในห้องแล้วปิดประตูเสียงดัง ถ้าประตูพูดได้มันคงบอกให้เลาะมันออกไปเถอะ -_____-
“ แกหนีฉันกลับมาก่อนทำไม !! “
“ ……. “
“ ฉันถามทำไมไม่ตอบ !!! ….. “ ไม่รู้ทำไมพอผมเห็นหน้าผมก็อยากจะร้องไห้ขึ้นมาอีกครั้ง ชานยอลเงียบลงทันที สงสัยผมคงแสดงออกไปสินะว่าอยากร้องไห้ มันนั่งลงอยู่ตรงหน้าผมก่อนที่มือหนานั้นจะลูบหัวผมเบา ๆ อย่างอ่อนโยน ดวงตาสีเข้มนั้นจ้องมองผมอย่างสำนึกผิดและ ‘ หวาดกลัว ‘
“ อย่าทำแบบนี้อีกนะ .... ฉันกลัว ‘ ฉันกลัวว่าแกจะหายไป ฉันกลัวว่าแกจะไม่กลับมาหาฉันอีก .... ฉันขอโทษ ‘ ขอโทษนะแบคฮยอน “
“ ฮึก .... “ ชานยอลโน้มตัวเข้ามากอดที่เอวของผม หัวหยิก ๆ กลม ๆ นั้นซุกไซร้อยู่ที่หน้าท้องของผม แขนแกร่งค่อย ๆ กอดรัดผมแน่นขึ้นเหมือนกลัวว่าผมจะหายไป ตัวของมันสั่นเทาไปหมด มันกำลังเป็นอะไร ?
“ สัญญาสิ ‘ สัญญากับฉันนะ “
“ สัญญา ... อะไร ? “ ผมพยายามกดเสียงตัวเองไม่ให้สั่นไปมากกว่านี้ ผมเงยหน้ามองเพดานเพื่อที่จะไม่ให้น้ำตาไหลออกมา ผมไม่อยากร้องไห้ให้มันเห็น ผมกลัว ...กลัวว่ามันจะรู้ว่าผมรู้สึกยังไงกับมัน .... ผมกลัวมันจะ ‘ เกลียด ‘ ผม
“ สัญญาว่าแกจะไม่หนีฉันไปแบบนี้อีก “
“ ....... ทำไมต้องสัญญา ? “
“ ...... “ เขาคล้ายอ้อมกอดออกจากผม ก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นมามอง นั้นทำให้ผมได้เห็นหน้ามันชัด ๆ ..... ผมเห็นว่า ชานยอลกำลัง ‘ ร้องไห้ ‘ ภาพที่ผมเห็นมันทำให้ผมใจอ่อนยวบ ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงได้มีอิทธิพลกับผมขนาดนี้กันนะ
“ ....... เพราะว่าฉัน จะไม่มีวันหนีแกได้อยู่แล้ว .... “
“ …….. “
“ ไม่ว่ายังไง ..... ฉันก็ยังอยู่ตรงนี้ .... กับแก “ ผมยกนิ้วชี้จิ้มลงไปเบา ๆ ที่หน้าผากของมัน ชานยอลอมยิ้มน้อย ๆ ก่อนที่จะลุกขึ้นไปหยิบถุงอะไรบางอย่างมาวางไว้ แล้วหยิบกล่องกำมะหยีสีดำสองอันขึ้นมา ผมมองมันงง ๆ ก่อนที่จะนึกขึ้นได้ว่าผมสลักชื่อแหวนเอาไว้ ... แล้วบอกให้มันไปเอานี่น่า
“ เอามือมา “ ผมยื่นมือไปให้มันอย่างว่าง่าย ( แรด ‘ ทำไมไม่รู้จักเล่นตัวเลยยะนังหมาแบค -____- ) ชานยอลสวมแหวนที่นิ้วนางข้างซ้ายของผม แหวนวงนั้นสลักชื่อว่า ‘ ชานยอล ‘ มะ .. มันไม่ใช่ชื่อผมนี่ !!
“ กะ ... แกหยิบผิด .... “
“ ฉันจงใจ ‘ แกใส่ของฉัน ... ฉันใส่ของแก “
“ ไม่เอาน่าชานยอล ‘ เอาของฉันมา “ ผมพยามยื้อแย่งแหวนอีกวงในมือของมัน แต่ไม่ว่าจะยังไงผมก็สู่แรงของมันไม่ได้อยู่ดี มันใช้มือข้างเดียวรวบมือของผมเอาไว้อยู่มัด แล้วมันก็จับมือผมว่าวางไว้ที่หน้าอก ‘ ข้างซ้าย ‘ ของมัน
“ ฟังนะแบคฮยอน ... แล้วก็จำเอาไว้ว่าใจของฉัน ‘ มันเต้นแบบนี้กับตอนที่อยู่กับแก “
ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก ......
“ ....... - ////// - “ หน้าของผมร้อนผ่าวขึ้นมาทันที ผมพยายามจะดึงมืออกมาแต่ก็ดึงไม่ออก เพราะชานยอลจับมือของผมแน่น ผมได้แต่นั่งมองมือของตัวเอง โดยไม่ได้มองหน้าของมัน
“ ...... วันนี้ฉันเจอดีโอ “
“ อื้อ ‘ ฉันก็เจอ “ ผมรู้สึกว่าของผมมันร้อนขึ้นไปอีก เมื่อมันถูกจ้อง ๆ นานจากสายตากรุ่มกริ่มไอ้คนตัวสูงข้างหน้าผม ...... ฆ่ากันเลยเถอะ ถ้าจะจ้องขนาดนี้ - ///////// -
“ ...... แต่มันมีเรื่องแปลกอย่างหนึ่ง ...... ใจของฉัน ..... มันแปลก ? “
“ …….. “ ผมนั่งนิ่งตั้งใจฟังในสิ่งที่มันกำลังจะพูดมาก ตอนนี้ไม่สามารถรู้ได้เลยว่ามันกำลังจะพูดอะไร ..... ขอให้มันไม่ใช่อย่างที่ผมคิดด้วยเถอะ !!
“ ........ ใจฉัน ‘ ไม่ได้เต้นแรงเหมือนตอนแรกที่ฉันเจอกับเขาเลย .... มันเงียบและก็เต้นเป็นปกติ “
“ …….. “ ไปชอบใครเขาอีกล่ะ ‘ ไอ้หลายใจ !!! = 3 =
“ .......... แต่ตอนนี้ใจของฉันมันกำลังเต้น .... แรงมาก “
“ ....... อื้อ “ ผมพยักหน้ารับ ก็ใจของมันเต้นแรงมากจริง ๆ นี่น่า ...... เดี๋ยวนะ !! ใจเต้นแรงงั้นหรอ มะ ... หมายความว่า - //////// -
“ ไม่รู้สิ ‘ ไม่รู้ตอนไหนเหมือนกันที่ใจของฉันมันเต้นแรงแบบนี้กับแก ..... สงสัย ... “
“ ยะ ... หยุดก่อน อย่าเพิ่งพูด !! “
“ ทำไม ?? “ ชานยอลทำโตก่อนที่จะออกมาหัวเราะเบา ๆ เพราะผมกำลังสูดลมหายใจเข้าปอดให้มากที่สุดก่อนที่ทำหน้าตาจริงจัง แล้วพยักหน้าให้มันพูดต่อ ถ้าผมไม่สูดลมหายใจเข้าไปเยอะ ๆ ผมว่าผมคงเป็นลมแน่นอนหลังจากที่มันพูดจบ - /////// -
“ พะ .. พร้อมแล้ว !!! “
“ อืม ^^ ‘ ไม่พูดแล้วดีกว่า …. เอาเป็นว่าตอนนี้แกเตรียมรับมือไว้ให้ดีเลยแล้วกัน ทำฉันให้หลงแกมากขนาดนี้ หึ ! แกไม่รอดแน่ “
“ อ๊ากกกกก ‘ ไอ้คนใจง่าย !!!! “ ผมเอาเท้ายันไปที่ท้องของมันจนมันหงายหลังลงไปนอนหัวเราะคิกคักอยู่ที่พื้นอย่างมีความสุข ผมนั่งหน้ามู่อย่างขัดใจทำให้อยากรู้แล้วก็ไม่พูดอะไร ‘ เชอะ !! ..... แค่หลงฉันงั้นเหรอ หึ ‘ ค่อยดู บยอน แบคฮยอน คนนี้จะทำให้ปาร์ค ชานยอล ตกหลุมรักให้ได้ !!!!
“ คิก ๆ ‘ ใส่หน่อยสิ ^^ “
“ อ่า ‘ ไม่เอาใส่เองสิ = 3 = “
“ ฉันยังใส่ให้แกเลยนะ ‘ ใส่ให้หน่อย “
“ ไม่ใส่ = 3 = “
“ นะนะ ‘ แบคฮยอนนนน * [] * “
“ ........ - /////// - ‘ กะ .. ก็ได้ !!! “ ผมคว้ามือมันข้างซ้ายของมันมาแล้วสวมแหวนไปที่นิ้วนาง ‘ ให้ตายเถอะ ไปหัดทำหน้าตาน่ารักแบบนี้มาจากไหนนะ ><;;; ‘ น่าจับมันฟัดสักสองสามที ( แกมันใจง่ายกว่าแบคฮยอน ‘ -_____-;;; )
“ ใส่ให้ฉันแค่คนเดียวนะ ‘ อย่าไปใส่ให้ใครละ ฉันหวง “ ชานยอลกระซิบก่อนที่มันจะขบเบา ๆ ที่หูของผมแล้วเดินฮัมเพลงเข้าไปในห้อง ทิ้งให้ผมนั่งสติหลุดลอยอยู่คนเดียว ‘ มันกำลังอ่อยผมอยู่ใช่ม้อยยยยยยย !! ( >3<) (>3< )
ครืดดดดดดดด
‘ วันนี้ฉันชานแบคไปเดินห้างด้วยกัน พวกเขาหวานกันมากเลย ทั้งโอบทั้งกอดทั้งกระซิบใกล้ๆ กัน ชานแบคอิสเรียล !!! >< ‘ แฟนแอค
‘ พวกเขาไปซื้อแหวนสองวงแล้วสลักชื่อที่ร้านคู่รักด้วยกัน !!! ‘ แฟนแอค
.
.
.
.
“ ชานแบค ... ชานแบคอิสเรียล ^^ “
เฮลโหลลลล : ขอโทษนะคะที่อัพช้าพอดีไรเตอร์เพิ่งทำโปรเจค
เสร็จอดนอนไปหนึ่งคืน ‘ -_____-;; ตอนนี้เราอัพให้แล้วนะคะ
ไรเตอร์แอบเขินกับชานแบคพิมไปเขินไป อ้ากกกกกกกก ><;;
อิหยอยมันใจง่ายมากอ้ะ ‘ หมาแบคก็ใจง่าย อ่อยย ‘ fin ¬¬¬ :D
ตอนที่ห้าจะเป็นคู่ของใครมาลุ้นกันเนอะ อย่างเพิ่งเบื่อเรานะ L
คอมเม้นกันเยอะ ๆ นะคะ เรารักทุกคนค้าาาาาาาาาา
ความคิดเห็น