คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : DORMITORY 'LOVE : ตอนที่ 1 [แก้ไขแล้ว 100 %]
DORMITORY ‘ LOVE
ตอนที่ 1
“ เฮ้ ‘ ดีโอ นายย้ายมาจากที่ไหนหรอ ?? “
“ ย้ายมาจากบ้าน -__- “
“ ฉันรู้แล้ว ... นายคงไม่ได้ย้ายมากจากซากอ้อยก่อไผ่หรอก ^ ^ “
‘ ปาร์ค ชานยอล ‘ โยกหัวเพื่อนของใหม่ของเขาด้วยความเอ็นดู ร่างสูงเดินมองไปข้างหน้าด้วยใบหน้าที่เปื้อนยิ้มอยู่ตลอดเวลาทำให้คนข้าง ๆ อย่างดีโออดที่จะสงสัยไม่ได้ว่าเพื่อนใหม่อย่างชานยอลถึงได้ชอบยิ้มนักหนา
“ นี่ ฉันถามอะไรหน่อยสิ “
“ อืม ว่ามาเลยเหลือก .. เอ้ย ดีโอ ! 5555 “
“ แม่งเล่นกูแล้ว …. แฮะ ๆ ทำไมนายถึงชอบยิ้มนักล่ะ ชานยอล ^ ^ “
“ ก็ฉันมีความสุข .. ฉันมีความสุขทุกวันทุกเวลาฉันไม่ชอบเวลาที่ตัวเองจะมานั่งทำหน้าเศร้าน่ะ ฉันคิดว่ามันไม่เหมาะกับใบหน้าหล่อ ๆ ของฉันเลยสักนิดเดียว ^ [] ^ “
“ ฮ่ะ ?? งั้นหรอ ^ ^;; “
“ ว่าแต่ ... นายยังไม่ตอบคำถามฉันเลยนะ ? “
“ อ่อ ฉันมากจาก DKS นะ “
“ เอ๋ ? … “ ชานยอลเอียงมองดีโอด้วยความสงสัย คิ้วหนาขมวดเข้าหากันเป็นปม
“ ทะ .. ทำไมหรอ ? -_-;; “
“ โรงเรียนนั้นนะ ... เป็นโรงเรียนมัธยมที่โคตรหรูเลยนะ ! 0[]0 “
“ หะ .. ห้ะ ? -___-;;;; “ ร่างเล็กเริ่มเหงื่อตก ดีโอกำกระเป๋าในมือแน่นเมื่อชานยอลเริ่มมองเขาด้วยความสงสัย ก่อนที่ร่างสูงจะทำหน้าเหมือนคิดออะไรออก
“ แสดงว่าเมื่อก่อนนายคงจะต้องเป็นลูกคุณหนูโคตรมหาเศรษฐีแน่นอน...แล้วแบบธุระกิจของโคตรตระกูลนายมันต้องล้มละลายใช่มั้ย?นายก็เลยต้องย้ายมาเรียนที่นี่ใช่มั้ยเหลือก ! ฉันรู้ทันนายนะเห้ย !! “
ชานยอลเขยิบเข้าไปใกล้ดีโอจนติดกำแพง ร่างสูงชี้นิ้วเรียวใส่หน้าเขา ก่อนที่จะแสยะยิ้มชั่วร้าย แต่ทว่าท่าทีของคนตัวเล็กที่มองเขาด้วยความงุนงง และ เอือมระอากับพฤติกรรมแปลก ๆ ของเขา
“ ล้มละลายงั้นหรอ ... หึ ! ย๊า !!!! ไอ้เอ๋อไอ้ปัญญาอ่อนไอ้ฟันเยอะไอ้หูกาง !! ก่อนที่นายจะคิดเองเออเองช่วยถามความจริงจากชาวบ้านเขาก่อนได้ไหมฮ่ะ ว่าไอ้ที่นายคิดอยู่นะมันใช่ความจริงหรือเปล่า ไม่ใช่มาคิดเองเออเองแบบนี้ ไอ้เพี้ยน !!!! “
“ …….. “
“ แล้วที่บอกว่า DSK แม่งเป็นโรงเรียนที่โคตรหรูหรานั้นน่ะ มันก็จริงแต่นายช่วยจำใส่สมองถื่อ ๆ บื่อ ๆ บ๊อง ๆ กลวง ๆ ของนายเอาไว้ด้วยว่าโรงเรียนของฉันติดอันดับความไฮโซเป็นอันดับที่ 2 ส่วนอันดับที่1 นะหรอ .... ก็เป็นที่ที่ฉันกับนายยืนอยู่นี่ไงล่ะ ไอ้โง่ ที่นี้ SMK นี่แหละติดอันดับโรงเรียนรวมโคตรไฮโซเป็นอันดับที่1 !!! … แฮก ๆๆ =__=;; “
“ ....... 0[]0;;;;; “ < สติหลุดลอย
“ ..... เอิ่ม ‘ เหนื่อยว่ะ -____-;; ‘ นิ ไอ้เศรษฐีที่นี้นายเข้าใจยังฮ่ะ ?? “
“ ฉันไม่เคยรู้มาก่อนเลยนะเนี้ย ... ว่าโรงเรียนที่ฉันเข้ามาหาความรู้ใส่สมองแม่งจะเป็นโรงเรียนที่รวมลูกคนรวยโคตร ๆ 0[]0 “
“ แน่นอน .. แล้วมันก็เป็นโรงเรียนเดียวที่เอาคนเพี้ยน ๆ อย่างนายมาเรียนนะ -__-;; “
“ เห้ย ‘ นี่นายกำลังว่าฉันอยู่นะดีโอ !! “
“ เออ ... ฉันไปก่อนล่ะ “
“ นี่ ‘ ไม่คิดจะปฎิเสธิเลยหรือไงว่ะ !! “
“ จะปฎิเสธิทำไมก็ในเมื่อมันเป็นความจริง ... ฉันกลัวว่าถ้าฉันยังยืนคุยกับนายนาน ๆ สมองของฉันมันคงจะเพี้ยนและกลวงตามนายไปแน่ ๆ เลยล่ะ ชานยอล =_=; “
“ 0[]0 … เฮ้ย ! ไม่เคยมีใครกล้าด่าฉันมาก่อนเลยนะ “
“ ฉันควรจะภูมิใจใช่มั้ย ?? “
“ 0[]0 … นะ .. นายมันแน่มากอ้ะ ! “
“ ขอบใจ .... แล้วจะไปกันได้หรือยัง ?? “
“ อ่า ... ไป ๆๆ ^^;;; “
ชานยอลเกาหัวเบา ๆ ด้วยความงุนงงกับบทสนทนาระหว่างเขากับดีโอเมื่อกี้นี้ เขารู้สึกตื่นเต้นกับสิ่งที่ดีโอทำ ใช่ ! ก่อนหน้านี้ไม่เคยมีใครกล้าด่าเขา เถียงเขาได้อย่างดีโอ เพราะอะไรนะหรอ ?? … ปาร์ค ชานยอล ขึ้นชื่อว่าเป็นลูกของคนที่มีอิทธิพบอันดับต้น ๆ ของเกาหลีจึงทำให้ไม่ค่อยมีใครกล้าหือกับเขาสักเท่าไหร่นัก จนเมื่อเจอกับดีโอ สิ่งมีชีวิตที่หน้าตาดีโคตรคนนี้ ... เขากลับรู้สึกงุนงงว่าทำไมหนุ่มน้อยคนนี้ถึงได้กล้าต่อปากต่อคำกับเขานัก ... มันทำให้เขารู้สึกถูกชะตากับดีโออย่างประหลาด เอาเป็นว่าตอนนี้ ปาร์ค ชานยอลกำลังสนใจในตัวของดีโอไม่น้อยเลยล่ะ ^^
............................
“ เฮ้ย ‘ ไอ้จงอิน .... “
“ กูบอกกี่ครั้งแล้วว่าให้มึงเรียกกูว่า ไค !! “
“ กระแดะจริง ๆ เลยมึงเนี้ย =_=; .. เออ ๆ ไอ้ไค “
“ เออ !! “
“ ค.วย .... มึงรู้ยังว่ามีเด็กจาก DSK ย้ายมาเรียนที่นี้วะ “
“ อืม แล้วยังไง ? “
“ มึงไม่ตื่นเต้นเลยไง ? “
“ แล้วอะไรทำให้กูต้องตื่นเต้นด้วยล่ะ ..... ทำไมเขาเป็นมนุษย์ต่างด้าวปลอมตัวมา อ่อ ! หรือจะเป็นสิ่งประหลาดจากยานแม่ที่มึงชอบติดต่อบ่อย ๆ =[]= “
“ มึงหยุดตอกยำกูเรื่องนี้สักแปบได้มั้ย ... กูอาย - // - “
“ หน้าด้านแบบมึงเนี้ยอายเป็นด้วย กูเพิ่งจะรู้ “
“ ....... -___- ‘ กูเกียจมึงจัง เข้าเรื่องดีกว่า !! พ่อบังเกิดเกล้าของมึงรู้เรื่องนี้หรือยัง ?? “
“ กูไม่ทราบ “
“ มึงนี่แม่งไม่ได้เรื่องเลยว่ะ !!! “
“ = ____ = “
ไค ชักสีหน้าเอือมกับนิสัยสอดรู้สอดเห็นของเซฮุน ร่างสูงนั่งลงแล้วเหม่อออกไปนอกหน้าต่าง ... เขากำลังคิดในสิ่งที่ได้ยินเมื่อกี้ ‘มึงรู้ยังว่ามีเด็กจาก DSK ย้ายมาเรียนที่นี้วะ ‘ ทำไมเด็กนักเรียนคู่แข็งอย่าง DSK ถึงได้ย้ายมาเรียนที่โรงเรียนของ ‘ พ่อ ‘ เขาได้ ?? ใช่แล้ว! … ไค หรือ คิม จงอิน ลูกชายคนเล็กของตระกูลคิม ผู้เป็นเจ้าของโรงเรียนไฮท์สคูลชื่อดังอย่าง ‘ SMK ‘ เพราะเหตุนี้เขาถึงจะต้องมีชื่อเรียกเล่น ๆ อย่าง ‘ ไค ‘ เพื่อไม่ให้ใครรู้ฐานะที่แท้จริงของเขา คนที่รู้เรื่องมีเพียงเพื่อนสนิทอย่าง โอ เซฮุน คนเดียวเท่านั้น !
“ เฮ้ย ๆ นั้นไง ๆ มาแล้วไค คนที่เดินอยู่ข้าง ๆ พี่ชานยอลอ่า !! “
“ อะไรของมึงนักหนาวะเนี้ย ..... 0 [] 0 “
“ แม่ง ! น่ารักอย่างกับเด็กผู้หญิง * [] * …. แต่พี่ลู่ห่านของกูดูดีกว่า -__- “
“ น่ารัก ... เหี้.ย ๆๆๆ * * “
“ เด็ก DSK น่ารักทุกคนแบบนี้ป่าววะ กูไม่เคยจะรู้ !! “
แล้วก็ .... แม่งสวยสัส ! อ๊ากกกก “_*$(&$*”£&$”*$_”_+%*&*%)(-[
“ ไอ้พวกโรคจิต .... อย่างนี้ต้องไปทำความรู้จักซักหน่อยแล้ว หึ ! “
“ เอ้ย ! ไอ้เพื่อนรักมึงจะสล่อนผิวอันดำดกของไปไหนมิทราบ -___- ? “
“ ไปทำความรู้จักกับเด็กใหม่ “
“ กูไปด้วยดิ * [] * “
“ ไม่ต้องเสือก ... ไม่งั้นค่าเทมอครึ่งราคาของมึงกูจะให้คุณป๋าหักยอดรวมดอกเบี้ยทั้งหมด โอเคมะ >_^ “
“ โหดร้ายมากกกกกกกกกก T [] T “
เซฮุนเดินคอตกกลับไปอย่างหมดอาลัยตายอยาก .... ไม่ใช่เพราะว่าเขาอยากไปทำความรู้จักกับเด็กใหม่นั้นหรอก แต่เพราะว่าเขาอยากไปหาลู่ห่านต่างหากล้ะ -___-;;
“ พี่ชานยอล !! “ ไครีบก้าวขายาว ๆ ของเขาให้ทันกับคนตัวสูงข้างหน้า ข้างกายของชานยอลมีหนุ่มน้อยร่างเล็ก ที่มีรูปบอบบางคล้ายกับเด็กผู้หญิง ชานยอลหยุดเดินก่อนที่จะมองหาเสียงเรียกนั้น ทำให้คนข้าง ๆ เขาต้องหยุดแล้วหันมองบ้าง ...
“ ……. น่ารัก - //// - “ ไค หยุดวิ่งกะทันหันทันที ที่คนตัวเล็กข้าง ๆ พี่ชายคนสนิทของเขาหันมา ใบหน้าขาวใสกับริมฝีปากอิ่มสีชมพู พวงแก้มขาวที่ถูกแต่งแต้มด้วยสีแดงอ่อน ๆ ของอากาศที่ค่อนข้างร้อน แต่จุดเด่นบนใบหน้าของเขาก็คือ ดวงตาที่กลมโตมาก ๆ นั้นล่ะ ร่างเล็กหันซ้ายหันขวาก่อนที่จะมาหยุดมองที่ไค ...
“ อ้าว ! ว่าไงไค ^^ “
“ อะ .. เอ่อ สวัสดีฮะ ^^ “
“ ^^ “
“ ^^; “
“ ^^;;;; “
“ _*_ … นิ พวกนายสองคนจะสื่อสารกันด้วยรอยยิ้มอีกนานมั้ย ^^?? “ ดีโอ ท้วงขึ้น เมื่อเห็นชานยอลและบุคคลที่มาใหม่ต่างยืนยิ้มให้กันโดนที่ไม่พูดอะไร ทำให้เขาเริ่มรู้สึกหงุดหงิด
“ นายชื่ออะไร ?? “
“ เฮ้ ‘ นายเรียกพี่แต่ ... “
“ ฉันถามว่านายชื่ออะไร ?? “
“ คะ .. ไค ฟังพี่ .... “
“ ฉันชื่อดีโอ ... ยินดีที่ได้รู้จัก ไค ^^ “
“ อืม .. ผมไปแล้วพี่ ^^ “ ไค มองผ่านรอยยิ้มที่น่ารักนั้นไป โดยไม่แยแส เขาเอ่ยลาชานยอลก่อนที่หมุนตัวเดินออกมา ... ดีโอมองร่างสูงงง ๆ กับท่าทางแปลกของเขา
“ เออ ๆ .... อะไรของไอ้บ้านี่วะ -___-;; “ ชานยอลเกาหัวงง ๆ กับท่าทางแปลกของรุ่นน้อง เขาหันไปสะกิดดีโอก่อนที่จะเดินไปที่ห้องเรียน ..... ไค โผล่ออกมาจากซอกเล็ก ๆ เขามองตามร่างเล็กนั้นไป ร่างสูงยิ้มบาง ๆ ก่อนที่จะพูดกับตัวเองเบา ๆ
.
.
.
“ พี่ดีโอ ‘ หึ ๆๆ ^^ “
........................
“ อะ ... เอ่อ สวัสดีทุก ๆ คน ผมชื่อดีโอ ยินดีที่ได้รู้จักนะฮ่ะ ^^; “
“ เย้ ๆๆๆ ดีโอ ๆ วู้ๆๆ เอ้า ! ทุกคนปรบตอนรับเพื่อนใหม่หน่อยสิวะ ^^ “
“ ชานยอลช่วยหยุดโอเวอร์แอ็คติ้ง แล้วต้อนรับดีโอด้วยการปรบมือแล้วก็ยิ้มให้พอ ไม่ต้องปรบมือแล้วกระโดดไปมาเหมือนแม่แกถูกหวยก็ได้ -__- “
“ ขอบคุณครับ ^^ “ ผมโค้งให้กับเพื่อนใหม่หน้าสวยที่นั่งข้าง ๆ ชานยอล อ่า * * เขาสวยมาก ๆ เลยฮะ สวย เปรี้ยว เฉี่ยว ‘ ด้วยอายไลเนอร์คมกริบนั้น เขาเป๊ะมากจริง ๆ
“ ^^ ฉัน พยอน แบคฮยอน ยินดีที่ได้รู้จักนะ “
“ อืม แบคฮยอน ^^ “
“ นายมานั่งตรงนี้ก็ได้มันยังว่างอยู่นะ ^^ “ ผมหันไปตามเสียงก็เห็นผู้ชายสุดเท่ โอ้โห้โรงเรียนนี้นอกจากมันจะร่วมตัวของลูกคนรวย มันร่วมคนหน้าตาดีโคตรไว้ด้วยนะเนี้ย ‘ ออมม่าเนี้ยคิดไม่ผิดจริง ๆ ที่ส่งลูกมาเรียนที่นี้ ออมม่าชั่งรู้ใจ โฮะ ๆ ><;
“ อืม ^^ “
“ ฉันชื่อ เฉินนะ ^^ "
“ เฮ้ย ! ไอ้เฉินหลง ชื่อเกาหลีไม่มีหรือไง ทำไมต้องกระแดะบอกชื่อจีนด้วย ! “
“ แล้วไปยุ่งอะไรกับเขาล่ะ ... นิ ชานยอล !! ช่วยนั่งเฉย ๆ ได้มั้ยวะ !!! “
“ แกยังไม่ชินอีกหรอ .... T T “ ไอ้เอ๋อชานยอล นั่งทำหน้าสลดทันที ที่ถูกแบคฮยอนตวาด คนสวยของผมนี่โหดชะมัดเลย ^^
“ ถ้าแกยังยุกยิกอีกฉันจะตีจริง ๆ นะ !! “
“ เอะอะก็ตี .... งอนนะโว้ยยยย ! = 3 = “
“ ชานยอล -___- ‘ เลิกงี่เง่าได้ม่ายยยยยยยยยยยย !!! “
“ ฉันขอโทษ T [] T “ ผมมองชานยอลด้วยความหวาดกลัว ไอ้บ้านี่มันเพี้ยนจริง ๆ นั้นแหละ พอมันขอโทษแบคฮยอนก็เอาแต่ฟุบโต๊ะสะอื้น ... มันน่ากลัวนะ -___-;;
“ ฮ่า ๆๆๆ ... นี่ คู่นั้นนะทะเลาะกันประจำแหละ เดี๋ยวก็ชิน ^^ อ่อส่วนที่ชานยอลพูดเมื่อกี้ นายจะเรียกฉันว่า จงแดก็ได้ ^^ “
“ อ่อ ... แล้วทำไมนายต้องมี 2 ชื่อด้วยละ ? “
“ ฉันเพิ่งย้ายมาจากจีน มันก็เลยไม่ค่อยชินกับชื่อเกาหลีสักเท่าไหร่ “
“ อ่อ .. แบบนี้นี่เอง ^^ “
“ เฮ้ย ๆๆๆ ทุกคนวันนี้คาสเรียนตอนเช้าพวกเราว่างโว้ยยยย ^^ “
“ เฮ้ย ! จริงดิ มึงรู้ได้ไง ?? “
“ อะไรของมึงวะไปห้องผอ. มาแท้ ๆ แต่เสือกไม่รู้เรื่องอะไรเลยเนี้ยนะ ไอ้เวรไม่น่าให้มึงเป็นหัวหน้าห้องเลยไอ้หูกาง !! “ ไอ้หัวเห็ดที่วิ่งพรวดพราดเข้ามาในห้องก็ตะโกนในสิ่งที่ทุกคนอยากได้ยินมากที่สุด แถมเขายังต่อว่าชานยอลได้เจ็บสุด ๆ ส่วนอีกเรื่องที่ช็อคพอ ๆ กับคำพูดของไอ้เห็ดก็คือ ชานยอลเป็นหัวหน้าห้อง !!!
-___-;;;; แล้วผมจะฝากความรู้เอาไว้ที่มันได้มั้ย ??
“ แบคฮยอนนนนนน ‘ ไอ้แซมแซม มันว่าฉันอ่า T T “
“ เอออ ‘ ได้ยินแล้ว -__- “
“ เฮ้ยยยย ! ถ้างั้น ... ดีโอ ! นายควรจะไปดูหอพักของนายนะ ^^ “
“ อะ ... อะไรวะ -___-;; … เมื่อกี้นี้ยังร้องไห้อยู่เลย “
“ มันโอเวอร์แอ็คติ้งนะ -__-;;; ….. ชานยอลเดี๋ยวฉันไปด้วย ! “
“ เฮ้ย ‘ พวกมึงอ่า รอกูด้วยอย่าทิ้งอาเฉินนนนน . “
........................
“ นิ ๆ พวกพี่ชานยอลนิหว่า จะไปไหนกันวะอยากไปด้วยอ่า “
“ อยากไปหรอ .... ก็ไปได้นิ ^^ “
“ ทำยังไง * [] * “
“ จิ ! เซฮุน มึงจะแรดกว่าพี่ลู่ห่านแล้วนะ -___- “
“ อย่าว่ามาพี่ลู่ห่านของกูนะ ! …. พี่เขาออกจะเรียบร้อย >.,< “
“ นี่ ๆๆ ! พวกเธอสองคนนะ ช่วยสนใจบนกระดานหน่อย ... อย่าคิดว่าเป็นลูกคนใหญ่คนโตแล้วจะไม่เกรงใจฉันก็ได้นะ !! “
“ ครับ / คร้าบบบบบบบบบ _*_ “
“ กูว่านะ ป้าแกมีปัญหากับมึงแน่ ๆ เลยไค “
“ กูก็ว่างั้น ด่ากูได้ทุกวัน ... หมั่นไส้เดี๋ยวให้คุณป๋าหักเงินเดือนเลยนิ !! “ ผมมองไปที่อาจารย์วัยอาจุมม่าใส่แว่นหนาเตอะ มือถือปากกาจดสูตรเคมีที่น่าปวดหัว ... ไอ้สูตรบ้าบอนี่ก็เหมือนกันเรียนไปให้ปวดหัว ผลสุดท้ายจบไปก็ไม่ได้ใช่ แล้วจะเรียนไปเพื่ออะไรกัน ?? สุดหล่อไม่เข้าใจ _*_
“ เจ๋ง ๆ …. เออ วันนี้กูยังไม่เห็นกวางน้อยลูลู่ของกูเลยอ้ะ T T “
“ -____- … ไม่สบาย “
“ มึงรู้ได้ไง !! “
“ มึงจะตะโกนให้ป้าแกด่าพ่อกูอีกหรือไง -____- “
“ เออ ๆ กูลืมตัว .... แล้วมึงรู้ได้ยังว่าพี่ลู่ห่านไม่สบาย “
“ พี่คริสบอก “
“ ไอ้เงิง ! มันต้องรังแกพี่ลู่ห่านของกูแน่ ๆ เลย T T “
“ มึงจะเยอะไปแล้วนะไอ้แป๊ะยิ้ม ! “
“ กูจะหาไปกวางน้อยลูลู่ T T “
“ ก็ไปสิ ^^ “ ผมหันไปยิ้มหวานให้ไอ้แป๊ะ ก่อนที่จะลุกขึ้นขอตัวอาจารย์ออกไปข้างนอก ก็อย่างว่าแหละฮะ ถึงเพื่อน ๆ จะไม่รู้ว่าผมเป็นลูกใครอย่างน้อยอาจารย์ในโรงเรียนก็รู้ว่าผมคือใครเลยไม่ค่อยมีใครกล้าขัดใจผมเท่าไหร่ ... ก็จะมีแต่ยัยป้านี่แหละครับที่เอาแต่แขวะผมได้ทุกวัน -___-;;
“ ทำไมวันนี้มึงพูดง่ายจังวะ ปกติกูชวนมึงจนน้ำลายในคอหอยเหนียวมึงยังไม่ไปกับกูเลย แนะ !! ...... มีพิรุธนะเนี้ยคงไค -__- “
“ มึงจะช่วยเรียกกูดี ๆ ไม่เป็นหรือไงวะสรรหาแต่ละชื่อ -__- … แล้วจะไปมั้ยพูดมากอยู่นั้นแหละ ป้าแกคงด่าคุณป๋ากูในใจแล้วมั้ง -___- “
“ อ้าว ! จะไปก็รีบไปสิ มัวเถียงกันอยู่นั้นแหละ _*_ “
“ พูดไม่ทันขาดคำ -___- “
“ ปะ .. ไปเหอะ ทำหน้าเหมือนจะแดกมึงเขาไปทั้งตัว อาการแบบนี้มันโมโหหิวชัด ๆ !! “
“ มึงดูภาษาพลาซ่ามากไป =___= “
“ กูชอบมาดามมด ^^ “
“ -____-;; ….. น่ากลัว “ ผมเขยิบห่างออกจากมัน ท่าทีเพ้อฝันสุดแรดของเซฮุนทำให้ไม่แน่ใจว่ามันเป็นเคะที่แฝงตัวมาเพื่อใกล้ชิดผม ( เหมือนจะหลงตัวเอง -__-; ) หรือมันคงเป็นเมะที่แรดมาก ๆ คนนึงเท่านั้นเอง
“ มาดามมดหรอ ? “
“ มึงนั้นแหละ -___-;; “ ผมผลักหัวมันด้วยความหมั่นไส้ เซฮุนทำตาขวางใส่ผมก่อนที่จะจัดแจงทรงผมที่ยุ่งเหยิงของมันให้เข้าทรง
“ กูดูหล่อหรือยัง ^^ “
“ อืม ( . . )( ‘ ‘ )( . . ) “ ผมพยักหน้าก่อนที่จะมาสนใจกับตัวเองเหมือนกัน ... แล้วทำไมผมต้องมาทำบ้าบอเหมือนไอ้เซฮุนด้วย ทั้งๆที่เหมือนก่อนแม้ผมไม่เคยทำอะไรแบบนี้สักหน่อยหรืออาจจะเป็นเพราะ ‘ พี่ดีโอ ‘ ^^
“ แนะ ! มึงมีพิรุธจริง ๆ ด้วย -___- “ ไอ้เซฮุนส่งสายตาจับผิดมาทางผมทันทีที่ ผมเริ่มจับไปที่หัวของตัวเอง
“ ยุ่งน่า ! กูอยากจะหล่อเหมือนมึงบ้างไม่ได้หรือไง ? -___-;; “
“ โธ้ ‘ ไอ้ไค อย่ามาตอแหลกูเลย กูรู้ -___- “
“ ทำมาเป็นรู้ดี .... ถ้ามึงรู้ว่ากูคิดอะไรไหนมึงลองบอกมาสิ “
“ มึงจะจีบเด็กใหม่ ? ไง ‘ กูเดาถูกมั้ย ?? “
“ บางทีกูว่ามึงก็รู้มากเกินไป .... กูเกียจมึงไอ้เวร - // - “
“ เขินหน้าดำเลยนะมึง ... ไอ้เสี่ยแรด เด็กในฮาเร็มของมึงยังไม่พออีกหรือไง ^^ “
“ หุบปากกกกกก !! “ ผมหันไปด่าไอ้เซฮุน แล้วรีบวิ่งหนีมัน ไอ้แป๊ะยิ้มยืนหัวเราะผมด้วยท่าทางโอเวอร์แอ็คติ้งของมัน ... ไอ้นี้มันแรดยิ่งกว่าผมอีกนะ -___-;;
........................
“ โอ้โห้ * [] * มันใหญ่มากใช่มั้ยล่ะ ฉันยังไม่อยากจะเชื่อเลยว่าฉันจะอยู่ในโรงเรียนที่มีหอพักหรูหราขนาดนี้ ^ ^ อุอิ ๆๆ คริ ๆๆ“
“ ชานยอล .... เวอร์อีกแล้วนะ แกอยู่มา 3 ปีแล้วนะจนป้าแม่บ้านทำสะอาดป่วยเป็นโรคไขข้อกระดูกเสื่อม “
“ นายรู้ได้ไงอ้ะ .... ตึกสูงขนาดนี้ไม่มีลิฟท์หรอ 0 [] 0 “
“ =___=;; .. ตาโตนายโตเกินไปแล้วดีโอ แล้วที่พูดไปเมื่อกี้ฉันเปรียบเทียบเฉย ๆ ถ้าตึกสูงขนาดนี้ไม่มีลิฟท์ เด็กทุกคนในโรงเรียนคงจะเป็นโรคกระดูกไม่ก็หอบตาย ฉันฟันธง “
“ อ่า ฉันตกใจนะ แหะ ๆ “ ร่างเล็กเกาหัวแก้เก้อด้วยความเขินอาย แบคฮยอนอมยิ้มกับท่าทางน่ารักที่เหมือนของดีโอ อ่า ‘ เขาชักจะถูกชะตากับเพื่อนคนนี้แล้วสิ ^^
“ ไป ๆ แดดมันร้อนดูสิ หน้าดีโอแดงหมดแล้ว “ ชานยอลเดินมาบังแดดให้ดีโอ พร้อมกับโอบเอวเล็ก ๆ นั้นเดินเข้าไปข้างในหอพัก ... ดีโอตกใจกับการกระทำของชานยอลแต่ทำไมหัวใจของเขามันถึงได้เต้นแรงแบบนี้นะ มันอาจจะเป็นเพราะไม่เคยมีใครมาทำอะไรแบบนี้ให้เขาก็ได้มั้ง ^ ^
“ อ่า ‘ เดี๋ยว แบคฮยอนล่ะ “
“ นั้นนะสิ ... เฮ้ ‘ ไอ้หมาไม่เข้ามาละ “
“ อืม เดี๋ยวฉันรอเฉินก่อน ^^ “ แบคฮยอนโบกมือให้ทั้งสองคนเข้าไปก่อน เขามองทั้งสองคนนั้นเดินโอบเอวกันเข้าไปข้างใน ... ทำไมเขาถึงได้รู้สึกอิจฉาดีโอล่ะ ทำไมคนข้าง ๆ ชานยอลมันถึงไม่เป็นเขานะ ?? ... แบคฮยอน สะบัดไปมากับความคิดบ้า ๆ ของเขา ร่างบางเดินเข้าไปหลบแดดใต้ต้นไม้ใหญ่เพื่อรอเพื่อนรักของเขาอีกคนที่กำลังตามา
“ มันไปไหนของมันวะ ... นานแล้วนะเนี้ย “
“ แฮก ๆๆๆ -__-;;;;;; แบคฮยอน “
“ เฮ้ยย ! มึงหายไปไหนมาเนี้ย ละ .. แล้วทำไม มึงร้องไห้ทำไมเนี้ย 0 [] 0 “
“ กูหลงทางอ่า T {} T “
“ ห้ะ ! หลงทาง !!! มึงเนี้ยนะหลงทาง ?? “
“ เออ .... กูวิ่งไปผิดทางอ่า T T “ แบคฮยอนส่ายหัวเบา ๆ ให้กับความเอ๋อของเฉิน เฉินเองก็เรียนอยู่ที่นี่มา 3 ปีเหมือนกันแต่เขาก็ไม่เคยจะชินกับโรงเรียนนี้สักที =_=
“ เออ ๆ ชั่งมันเถอะตามไอ้สองคนนั้นไปเถอะ ถ้ากูไม่อยู่รอมึง ป่านนี้มึงไม่วิ่งออกไปหาพวกกูที่โซลแล้วหรือไง -___-;; “
“ กูว่ามันคงเป็นอย่างนั้น T T “
“ กูประชด -___- “
“ กูก็ประชดมึง T T “
“ -____-;; “
“ T [] T “ พวกเขากำลังสื่อสารกันด้วยภาษาบนใบหน้า แบคฮยอนที่เหมือนจะเมื่อยหน้าก่อนก็ดึงแขนเฉินให้เข้ามาข้างใน แล้วกดลิฟท์ไปที่ชั้น....
“ เหี้ยแล้วไง มันอยู่ชั้นไหนกันวะเนี้ย _*_ … เพราะมึงนั้นแหละเฉินกูเลยไม่รู้เลยว่ามันไปอยู่ไหนกัน !! “
“ มึงนั้นแหละโง่ .. ชานยอลไม่น่ามีเพื่อนสนิทที่โง่แบบมึงเลยทั้งที่มันฉลาดมากพอที่พอจะเขียนว่ามันอยู่ชั้นไหนกัน !! “ เฉินชี้ไปที่กำแพงตรงปุ่มลิฟท์ที่เป็นแบบระบบสัมผัส แบคฮยอนทำหน้าตึงก่อนที่จะกดไปตามชั้นที่ชานยอลเขียนเอาไว้
ชั้น 5 ห้อง 256
“ นี่ !! มันคับขนาดนี้นายยัดมันเข้าไปได้ยังไงเนี้ยดีโอ ! “
“ อยู่เฉย ๆ เถอะน่า ... ฉันจะเอาออกแล้ว ! “
“ = [] = / 0[]0 “ < ใบหน้าของเฉินและแบคฮยอน
“ อ่า ‘ ดีโอ นายค่อย ๆ เอาออกสิ “
“ นี่ ! อยู่เฉย ๆ ได้มั้ยฉันจะเอาออกเอง อ่า ‘ มันแตกแล้วอ่า “
“ โอ้ววว ‘ มันแตกจริง ๆ ด้วย ทำไมมันแตกเร็วจังเลยอ้ะ ! * * “
“ นะ .. ไหน อาจารย์บอกว่ามันเป็นห้องเก็บเสียงไง “
“ มันจะเร็วเกินไปแล้ว!!! “ แบคฮยอนยืนทึ่งหัวตัวเองอยู่หน้าประตูห้อง ส่วนเฉินก็เอาหูแนบฟังทั้งสองคนในห้องอย่างตั้งอกตั้งใจ
“ อ่า ‘ เห็นมั้ยฉันเอาออกได้แล้ว ^ ^ “
“ นายนี่เก่งชะมัดยากเลยดีโอ ! ยัดเข้าไปได้ก็เอาออกได้ ^^ “
“ แน่นอนฉันเป็นคนยัดมันเข้าไปเอง .. นายไม่บอกให้ฉันยัดเข้าไปสักหน่อย “
“ ท่าทางดีโอจะเป็นคนรุกแหะ >.,< “
“ อ๊ากกกกกกกกกกกกก ‘ ไอ้เฉินหุบปาก !!! “ แบคฮยอนวิ่งไปมาเหมือนหมาโดดน้ำร้อนลวก เขาวิ่งไปกริ๊ดไปอยู่หน้าห้อง ก่อนที่เขาจะเป็นบ้าไปมากกว่านี้ ประหูห้องก็เปิดออกโดยชานยอล เขายืนมองแบคฮยอนด้วยท่าทีงง ๆ ก่อนที่จะยิ้มอาย ๆๆ
“ มันอายด้วยอ่า แบคฮยอน >.,< “
“ เออ ๆ กูเห็นแล้ว !!! “ แบคฮยอนมองสำรวจชานยอลไล่ตั้งแต่หัว หน้า คอ เสื้อ กระดุม กางเกง ซิป ! ซะ .. ซิปของชานยอลหลุด ! 0 [] 0
“ ไอ้เอ๋อ ทำไมซิปมึงหลุดมันหลุดได้ไงหา !!! “
“ เอ๋ ?! …… เฮ้ยยยยยยยยยย !! “
“ มีอะไรกันหรอ ?? “ ดีโอเดินออกมาที่หน้าห้องหลังจากได้ยินเสียงเอะอะโวยวายของชานยอล แบคฮยอน และเฉิน .... แบคฮยอนจ้องหน้าดีโอเขม็งเขาค่อย ๆ เดินเข้าไปหาดีโอช้า ๆ ก่อนที่จะจับแขนเล็กนั้นแล้วบีบ
-___-;; อะ .. เอ่อ แบคฮยอนกำลังโมโหอยู่สินะ
“ พวกนายกำลังทำอะไรกันอยู่หา !!!! “
“ เฮือกก -___-;;; “ ดีโอกลืนน้ำลายลงคอเอื้อกใหญ่ ใบหน้าขาวใสที่ตอนนี้กำลังเต็มไปด้วยเหงื่อที่เหมือนน้ำตกขนาดย่อมบนใบหน้า =_= ( แบคฮยอนน่ากลัว = [] = ;; )
“ นิ ! แบคฮยอนฟังก่อนสิ ... ฟะ .. ฟังฉันก่อนนะ ^ ^ ;;;;; “
“ -____- ++++ พูดมา !! “ แบคฮยอนหันควับทำตาขวางใส่ชานยอลทันที เขายืนกอดอกเชิดหน้าขึ้น พร้อมรับฟังในคำอธิบายของชานยอล
“ ฉันรู้ว่าแกกำลังคิดอะไรลามกจกเปรตสิ่งทุเรศอะไรแบบนั้นอยู่ .... ใช่มั้ยเฉิน -__-++ “
“ ปะ .. ป่าวเลย ฉันว่าไปก่อนดีกว่า เดี๋ยวไอ้เปาจะรอนาน ^^;;; “
“ อ้าวไอ้เวรเฉิน !!! มึงทิ้งกูได้งายยยยยยยยย !! “
“ กูขอโทษ ..... แอมซอรี่มายเฟรนนนนน T T “ เฉินวิ่งปรู้ดหายวับไปทันที แบคฮยอนได้แต่ไขว่ขว้าอากาศมากอดก่าย ร่างบางนั่งลงกอดเข่าด้วยความหวาดกลัวเขาค่อย ๆ เงยหน้ามองชานยอลที่ยืนยิ้มแยกเขี้ยวให้เขาอย่างน่า .... กลัว T [] T
“ หึ ๆๆ ไอ้หมาน้อย .... ฟังนะฉันจะอธิบายให้ฟัง ไอ้เสียงเวร ๆ ที่แกได้ยินนั้นฉันกำลังช่วยดีโอเอาของออกจากกระเป๋าของเขา ซึ่งเขายัดของแน่นในกระเป๋าใบแค่นั้นเต็มไปหมด !! “ ชานยอลชี้นิ้วเรียวเข้าไปยังกระเป๋าคับแคบเจ้าปัญหา ดีโอที่ยืนหลบอยู่ในมุมห้องรีบวิ่งไปหยิบกระเป๋าใบนั้นมาวางที่หน้าแบคฮยอนก่อนที่เขาจะกลับไปยืนอยู่ที่เดิม =__= ;;
“ ส่วนไอ้ที่บอกว่าแตกอ้ะ ‘ มันคือซิปกระเป๋า นั้นไงเห็นมั้ย ?? “
“ ( . . )( ‘ ‘ )( . . ) “ แบคฮยอนทำตาแป๋วพยักหน้างึกงัก
“ ส่วนซิปกางเกงฉัน ... มันไม่ค่อยดีมันชอบรูดลงบ่อย ๆ ฉันบอกให้แกซ่อมแกก็ไม่ยอมซ่อมให้สักที -___- “
“ วันนี้กลับฉันจะรีบไปซ่อมให้เลย .... ไปตอนนี้เลยก็ได้ ! ^ 0 ^ “ แบคฮยอนลุกขึ้นกอดแขนชานยอลพลางยิ้มน่ารักให้เขา ชานยอลผงะเล็กน้อยกับท่าทางน่ารักเมื่อกี้ของแบคฮยอนก่อนที่จะปรับสีหน้าให้เป็นปกติ ร่างสูงแกะมือที่เกาะเขาหนึบอย่างกับปลิงนั้นออกแล้วถอยหลังออกมา
“ เดี๋ยวฉันจะช่วยดีโอเก็บของก่อน .... แกไปรอฉันอยู่ข้างล่างแล้วกัน “
“ ห้ะ ?! “ แบคฮยอน
“ ไม่เป็นไรหรอก ... นายไปกับแบคฮยอนเถอะ ^^ “
“ ไม่เป็นไร ๆ ให้ชานยอลอยู่ช่วยนายเถอะ ฉันไปรอข้างล่างก็ได้ ^^ “
“ เอางั้นหรอ .... งั้นฉันไปเก็บของก่อนแล้วกัน “ ดีโอที่ออกจากมุมมืดแล้ว ขอตัวเข้าไปเก็บของที่เขารื้อออกมากระจัดกระจายเต็มห้อง
“ ไปเถอะ เดี๋ยวฉันตามเข้าไป ^^ ….. แบคฮยอน ฉันรู้นะว่าตอนนี้แกกำลังกังวลอยู่ “
“ กังวลอะไร ?? “
“ ...... อย่าโกหกฉัน ‘ จำเอาไว้นะ .... ไม่ว่าจะยังไงแกก็ยังสำคัญมากที่สุดสำหรับฉันเสมอไอ้หมาน้อย ^^ ตอนนี้ดีโอเขาเพิ่งจะย้ายเข้ามาใหม่ เขาไม่รู้จักใครเลยนอกจากพวกเรา เพราะฉะนั้นเราก็ต้องคอยให้ความช่วยเหลือเขา .... เข้าใจใช่มั้ย ?? “
“ ฉันไม่ได้คิดอะไรไร้สาระขนาดนั้นหรอกน่า .... เพราะฉันรู้ว่ายังไงนายก็ขาดฉันไม่ได้หรอก ^^ “
“ อืมนั้นนะสิ ฮ่า ๆๆๆๆ ^ [] ^ อยู่กับดีโอได้ซัก 2-3 นาทีฉันก็จะไปหาแกแล้ว “
“ อืม ฉันจะรอนะ ^^ “ แบคฮยอนส่งยิ้มอย่างน่ารักให้ร่างสูงที่กำลังโยกหัวเล็ก ๆ ของเขาด้วยเอ็นดู ร่างบางค่อย ๆ เดินถอยออกมาก่อนที่จะเดินลับหายเข้าไปในลิฟท์ .... เมื่อชานยอลเห็นว่าแบคฮยอนเดินเข้าลิฟท์ไปแล้วเขาก็เดินกลับเข้าไปในห้องช่วยดีโอเก็บของเหมือนเดิม แต่ใครจะรู้ ??? เมื่อร่างสูงเดินเข้าไปประตูลิฟท์ก็ถูกเปิดอีกครั้งพร้อมกลับร่างเล็กที่เดินออกมาก่อนจะแอบฟังอยู่ที่หน้าห้องอย่างเงียบ ๆ ..... แบคฮยอนไม่ได้ลงไปข้างล่าง ?
.
.
.
.
“ ฉันไม่ยอมลงไปหรอก ... 2-3 นาทีฉันก็จะคอยมันตรงนี้แหละดูสิมันจะลงไปหาฉันจริงหรือเปล่า หึ ๆๆ !! -____- “
TO BE CONTINUDE … ^^
แถลงการณ์จากไรเตอร์ : ไรเตอร์ต้องอภัยด้วยนะค่ะที่ต้องแก้ไขตอนนี้
เพราะว่าตอนนี้ไรเตอร์กำลังยุ่งกับการจัดการการบ้านที่ค้างเยอะมากก T T
เพราะตอนนี้ใกล้จะสอบแล้ว ... เราก็เลยต้องลดตอนลงให้เหลือน้อยที่สุด
ไรเตอร์ต้องโทษด้วยนะค่ะ แต่ไรเตอร์สัญญาว่าจะมาอัพให้ครบทุกตอน
ฝากเม้นให้ไรเตอร์เยอะ ๆ ด้วยนะค่ะ ขอบคุณค่ะ ^^
cinnamon
ความคิดเห็น