คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : DORMITORY 'LOVE : ตอนที่ 9
DORMITORY ‘ LOVE
ตอนที่ 9
[ kai ‘ part ]
“ สวัสดีครับ ‘ นายน้อยคิม จะกลับมาบ้านทำไมไม่โทรมาบอกกันก่อนละ “
“ อเล็กซ์ ‘ นี่บ้านฉัน ทำไมฉันต้องโทรมาบอกแกก่อนด้วยวะ -_____- “
“ ผมจะได้บอก .... “
“ ไค !! “
“ …. “ ผมเงยหน้าไปมองต้นเสียงที่ดังมาจากบันได ตรงนั้นมีผู้ชายอายุรุ่นราวคราวเดียวกันกับผม ใบหน้าหวานกับรูปร่างบอบบางนั้น ทำให้ ‘ เขา ‘ ดูด๊ยิ่งกว่าผู้หญิงแท้ ๆ ซะอีก
“ ...... แทมิน “
“ ฉันคิดถึงนายจังเลย “ แทมิน วิ่งลงมาสวมกอดผมที่ได้แต่นิ่งเป็นหุ่น ผมก้มลงมองแทมินที่กอดผมแน่นสลับกับมองอเล็กซ์ ไอ้หมอนั้นได้แต่หยักไหล่ให้ผม
“ อเล็กซ์ ! แกจะไปไหน “
“ เคลีย์กันเองดิ ‘ คุณชายลี เขามารอนายเป็นอาทิตย์ละ อยู่ฟรีกินฟรีฉันเลี้ยงดูอย่างดีบอกให้โทรหานายก็ไม่ยอม พอถามว่าเป็น .... “
“ อเล็กซ์ ‘ ฉันขอคุยกับไคเป็นการส่วนตัวได้มั้ย ? “
“ โอเคครับ ‘ คุณชาย ผมก็ไม่ได้อยากเสือกเรื่องของ ‘ คนรักกัน ‘ หรอกครับ “
“ ไอ้อเล็กซ์ ! กลับมาก่อนโว้ย !!! “
“ ไค ….. ไค !!! “ ผมตวัดสายตาหงุดหงิดไปมองแทมิน ที่รั้งแขนของผมเอาไว้ไม่ให้เดินตามอเล็กซ์ไป ดวงตากลมโตนั้นคลอไปด้วยน้ำตาที่ผมเห็นทีไรเป็นต้องใจอ่อนและยอมแพ้ให้ในที่สุด ‘ ผมเกลียดที่สุดเลยเวลาคนร้องไห้เนี้ย !
“ คุณมีอะไร .... ไม่สิ ‘ คุณมีสิทธิ์อะไรที่เข้ามาอยู่ในบ้านนี้ “
“ ไค ... ทำไมนายถึงได้พูดจาห่างเหินกับฉันขนาดนี้ “
“ ก็คนมันเลิกกันไปแล้ว ‘ ไม่จำเป็นต้องพูดดี ๆ ต่อกันไม่ใช่หรอ ? คุณเป็นคนบอกผมเองนิ ... แม้แต่คำว่าเพื่อนคุณก็ให้ผมไม่ได้ไม่ใช่หรอ แล้วทำไมวันนี้ถึงได้กล้าเข้ามาอยู่ในบ้านของผมทั้ง ๆ ที่เจ้าของบ้านเขาไม่อนุญาต !! “
“ ฉัน .... ฉันก็แค่คิดถึงนาย .... มันก็แค่นั้นเอง “
“ หึ ‘ คุณนี่พูดไม่เป็นคำพูดเลยนะครับ .... แทมิน “
“ ..... เราเลิกกันแล้ว .... เขาทิ้งฉันไปไค .... ไค ‘ เขาทิ้งฉันไปกับคนอื่น !!! “
“ …… “ ผมผงะเมื่อคำพูดที่หลุดออกมาจากปากของเขา แทมินทรุดตัวลงร้องไห้จนตัวโยน ผมได้แต่ยืนนิ่งมือไม้สั่นทำอะไรไม่ถูก ‘ ให้ตายสิ ! ก็บอกแล้วไงว่าไม่ชอบคนร้องไห้ !!
“ .... เขาทรยศฉัน ‘ ไค .... ฉันเจ็บจังเลย “
“ ..... หยุดร้องไห้ได้แล้ว ‘ ก็รู้ไม่ใช่หรอว่าฉันไม่ชอบคนที่ร้องไห้ !! “
“ มันหยุดไม่ได้ ‘ ฉันเสียใจนะ !!! “
“ .... แทมิน ‘ หยุดก่อนแล้วลุกขึ้นมาคุยกันดี ๆ ได้มั้ย ฉันขอร้องละ “
“ ฮึก ‘ นายไม่เข้าใจฉัน .... ไค นายไม่เข้าใจ ... “
“ รู้ได้ยังไงว่าฉันไม่เข้าใจ !!! ตอนนี้ทิ้งฉันไป .... ใช่ ... นายทิ้งฉัน ‘ หึ พี่มินโฮกำลังทำกับนายเหมือนที่ตอนที่นายทำกับฉันไงละ .... เข้าใจหรือยังว่าตอนนายทิ้งฉันไป ทั้ง ๆ ที่ฉันรักนายมากขนาดนั้น มันรู้สึกยังไง !! เข้าใจหรือยังกับคำว่าตายทั้งเป็นนะ !!! “
“ ..... ฉันขอโทษ ..... ฮึก ‘ ไค .... “
“ ขอโทษแล้วมันได้อะไรขึ้นมาละ ‘ เรื่องมันก็ผ่านมานานแล้ว .... ชั่งมันเถอะ ‘ หยุดร้องไห้แล้วไปล้างหน้าล้างตาซะ ฉันจะรออยู่ที่ห้องรับแขก ! “ ผมหันหลังกลับกำลังจะเดินไปที่ห้องรับแขกเพื่อรอเขาอย่างที่ผมบอก แต่ก็หยุดชะงักค้างเมื่อแทมินพูดออกมา ....
“ ..... ไค ‘ เรากลับมารักกันอีกครั้งได้มั้ย ? “
“ ….. “ ผมรู้สึกชาไปทั้งตัว กลับคำถามที่พูดออกมาง่าย ๆ แต่คำตอบนั้นไม่ง่ายเลยที่จะพูดออกไป .... ประชดงั้นหรอ (?) จะประชดเขาให้กลับมาหรือไง !!
“ ได้มั้ย ..... กลับมารักกันอีกครั้งได้มั้ย “
“ ..... พูดง่ายไปมั้ง ‘ แทมิน “ ผมหันกลับไปมองเขา ตอนนี้แทมินไม่ได้มองหน้าผมด้วยซ้ำแล้วทำไมเขาถึงได้กล้าพูดออกมา ‘ ก็เพราะว่าไม่ได้คิดที่จริงจังกับคำพูดนั้นเลยสักนิดเดียว ตอนนี้ในหัวสมองของผมมันขาวโพลนไปหมดผมคิดอะไรไม่ออกเลยสัก ตอนนี้ผมกำลังสับสนกับตัวเองว่าจะยอมกับไปเจ็บปวดอีกครั้งกับรักแรกที่ฝั้งใจ หรือ จะเสี่ยงกับรักใหม่ที่ไม่รู้ด้วยว่าตอนนี้เขาคิดยังไงกับผม
“ ฉันพูดจริง ๆ ..... ฉันรู้ว่านายยังรักฉันอยู่ “
“ อะไรทำให้นายมั่นใจว่าฉันยังรัก .... “
“ ทำไมฉันจะไม่รู้ ... ฉันรู้จักนายดีที่สุดแล้วไม่ใช่หรอ ไค “
“ นายจะมั่นใจตัวเองเกินไปแล้วนะ “
“ ก็พูดมาสิว่ามันไม่จริง “ แทมินเงยหน้าขึ้นมาสบตา ดวงตากลมโตนั้นฉายแววประกายบางอย่างที่ทำให้ผมต้องใจสั่น .... เวลาเขาเอาจริงนะ มันน่ากลัวชะมัดเลย
“ ......... “
“ ฉันรู้นะ ว่ากำลังไม่มั่นใจว่าสิ่งที่ฉันพูดไปเมื่อกี้มันคือความจริง ‘ ฟังนะ .... นายฟังฉันนะไค ..... “
“ ก็ฟังอยู่ -____- “
“ .... -__- ‘ ที่ฉันพูดไปมันคือความจริง ‘ ฉันกับพี่มินโฮเราเลิกกันมาได้เดือนนึงแล้ว .... ความจริงมันก็เกือบจะสองเดือนแล้วแหละ ฉันนั่งเฝ้านับวันรอให้เขามาง้อ จากหนึ่งวันมันก็กลายเป็น อาทิตย์ ป็นเดือนมันก็ไม่มีวี่แววของเขาเลยสักนิด จนฉันมั่นใจว่าเขาทิ้งฉันไปแล้วจริง ๆ ฉันใช้เวลาทำใจอยุ่หลายวันแต่มันก็ไม่ดีขึ้นเลย ..... “
“ สั้น ๆ ได้มั้ย -___- ? “
“ ....... ก็ได้ ‘ ฉันเลยรวบรวมความกล้าแล้วเขามาอาศัยที่บ้านของนาย ฉันอยู่มาเป็นอาทิตย์แล้ว อเล็กซ์พยายามถามฉัน ‘ พยายามจะโทรหานายหรือพาฉันไปหานาย แต่ฉันก็ไม่ไป .... ไม่รู้สิ ‘ ฉันมั่นใจว่าสักวันหนึ่งนายต้องกลับมา แล้วมันก็เป็นแบบที่ฉันคิดจริง ๆ นายกลับมา ..... แล้วนายจะกลับมาเป็นคนรักของฉันอีกครั้งหนึ่งได้มั้ย ? “
“ …… “ ผมเงียบไร้ซึ่งคำพูดใดออกจากปาก แทมินเดินเขามาจับมือของผมแน่น ผมเงยหน้าสบตากับดวงตาสีน้ำตาล ผมไม่แน่ใจว่าถ้าผมตัดสินใจออกไป มันจะต้องมีใครเสียใจบ้างหรือไม่ก็ไม่มีใครเสียใจเลย
“ ไค ‘ นายจะตอบฉันได้มั้ย ? “
“ ....... อย่าเพิ่งคาดคั้นอะไรฉันตอนนี้ได้มั้ยแทมิน ฉันเหนื่อยฉันอยากพักผ่อน “
“ ก็ได้ ‘ ฉันจะไม่คาดคั้นอะไรนายฉันจะให้ได้ใช้เวลาตัดสินใจฉันจะรอนะ ... ฉันจะรอนายนะไค ^^ “
“ อืม ‘ งั้นขอตัวขึ้นไปนอนก่อนนะ “
“ อื้อ ‘ ฝันดีนะ ^^ “ ผมเดินออกมาจากบรรยากาศที่น่ากดดันนั้น ผมคว้ากระเป๋าเป้ที่วางทิ้งกองอยู่ตรงพื้นขึ้นมาสะพายแล้วเดินขึ้นไปบนห้องของตัวเอง ผมไม่แน่ใจอะไรเลยสักอย่างในตอนนี้ ผมไม่แน่ใจว่าแทมินกำลังจะทำอะไร ‘ และผมก็ไม่แน่ใจตัวเองเหมือนกันว่ากำลังคิดอะไรอยู่ ..... ตอนนี้ผมได้แต่ถามตัวเองอยู่ในใจว่าผมรักพี่ดีโอ ‘ หรือแค่หวั่นไหวกับคนที่ต้องอยู่ด้วยกันทุกวัน แค่นั้นเอง (?)
“ พี่นอนหรือยัง ? “
[ ก็ ... กำลังจะนอน แล้วทำอะไรอยู่ละ ]
“ กำลังนอนคิดอะไรเพลิน ๆ “
[ หือ ‘ มีอะไรหรือเปล่าเสียงนายดูไม่ดีเลยไค .... มีอะไรมั้ย ? ]
“ ไม่มีครับ ‘ ผมแค่ ...... เหนื่อยเฉย ๆ “
[ อ่อ ๆ งั้นก็พักผ่อนเถอะ ... อย่าลืมห่มผ้านะ ตอนนี้ฝนกำลังตกเลยอากาศมันเย็น ‘ ห่มผ้ามันจะได้อุ่น ๆ ]
“ ครับ ‘ พี่ก็เหมือนกันนะ “
[ ครับ ‘ ฝันดีนะไค ]
“ ครับ ฝันดีพี่ดีโอ ....... ทำไมไม่พูดออกไปวะ ไอ้โง่ !! “ ผมเขวี้ยงโทรศัพท์ทิ้งลงกับพื้น จนแตกกระจายออกเป็นชิ้น ๆ ทำไมผมถึงได้ขี้ขลาดผมเป็นคนขี้ขลาดแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน (?)
“ พี่ดีโอ ‘ พี่คิดยังไงกับผมกันแน่ “
.......................
[ chanyoel ‘ part ]
“ ชานยอลอ่า ‘ ฉันไม่อยากกลับบ้านเลย “
“ อย่ามางี่เง่าน่า ‘ แบคฮยอน “
“ ไม่กลับ ๆๆๆๆๆ “ ผมเหลือบมองหมาน้อยข้าง ๆ ที่เอาหน้าถูไถ่กับไหล่ผมอย่างอ้อน ๆ ตอนนี้ผมกับแบคฮยอนนั่งเถียงกันอยู่บนรถสักพักหนึ่งแล้ว ผมจะพาไอ้หมานี่ไปส่งที่คอนโดแต่เจ้าตัวกลับไม่ยอมไปท่าเดียว ‘
“ ทำไมถึงไม่อยากกลับ “
“ ฉันอยู่คนเดียวนายก็รู้ พ่อกับแม่ฉันก็ไม่อยู่จะใจร้ายปล่อยให้แฟนตัวเองนอนคนเดียวหรือไง !! “
“ ปกติก็อยู่คนเดียวได้ไม่ใช่ไง -____- “ ผมเชยคางของแบคฮยอนขึ้นมาใบหน้าสวยง้องุ่ม ผมอดขำกับความเอาแต่ใจเหมือนเด็ก ๆ ของเขาไม่ได้ แบคฮยอนเริ่มหน้าบูดยิ่งขึ้นไปอีกเมื่อเห็นผมกลั้นหัวเราะอยู่
“ จะไปส่งก็ไปส่งเลยไป ! … หึ ! ก็ดีจะได้พาชู้มานอนกกที่ห้อง !! “
“ อะไรนะ !!! “ ผมเลิกสนใจพวงมาลัยรถแล้วหันมาสนใจแบคฮยอนที่นั่งกอดเชิดหน้า ขู่กันแบบนี้เลยหรือไง ‘ เหอะ ! ผมไม่รู้ว่าไอ้หมานี่มันจะแค่ขู่หรือทำจริง ๆ แต่ผมรู้นิสัยของเขาดี คนอย่างแบคฮยอนนะคำไหนคำนั้น !!
“ จะพาชู้มานอนกก ‘ จะเปลี่ยนแบบไม่ให้ซ้ำหน้าเอาให้ลืมหน้าแฟนงี่เง่าแบบแกไปเลยไอ้ชานยอล !!!! “
“ ไม่มีทางทำได้หรอก !! “
“ ทำไม ‘ ทำไมจะทำไม่ได้ แกไม่ได้อยู่กับฉันซักหน่อย !!! “
“ อยู่สิ ‘ อยากให้อยู่ก็จะอยู่ จะนอนกกแม่งด้วยกันทั้งวันทั้งคืนจนไม่มีแรงไปเอาชู้ที่ไหนมานอนกกด้วยเลย !!!! “
“ น่ารักที่สุดแฟนฉันเนี้ย ^^ “
“ ห่ะ ‘ = [] = “ ผมต้องปล่อยพวงมาลัยรถแล้วหันมามองแบคฮยอนอีกครั้ง ‘ อะไรวะ (?) ที่งี่เง่าแบบนี้เพราะแค่อยากให้ไปนอนด้วยหรอเนี้ย ‘ หึ ! ก็ดีพ่อจะเล่นไม่ให้นอนแม่งทั้งคืนเลย หึ ๆ - ., -
.......................
เฮลโหลลล : มาอัพแล้วค้าาา หายไปนานเลยไม่รู้ว่าทุกคน
ลืมไรเตอร์กันไปแล้วหรือยังคะ (?)
ไรเตอร์อยากจะบอกว่า อีกไม่นานก็จะจบแล้ว
เพราะตัวปัญหาคู่ไคโด้มาแล้ว !!
5555555555555555
เพราะว่าตอนนี้ไรเตอร์ยุ่งมากจริง ๆ คะ ไรเตอร์ไม่อยากจะดอง
ยังไงก็ฝากติดตามยันตอนจบกันด้วยนะคะ
*ขอบคุณมาก ๆ คะ ^^
ความคิดเห็น