คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ตอนที่ 8
ฉันเดินกลับบ้านด้วยสภาพที่เปียกมอมแมมเหมือนลูกหมา หน้าตาซีดเซียวเพราะความหนาว
“ยังกะศพเดินได้แน่ะ” ฉันพูดกับตัวเองในกระจก
โชคดีนะที่พี่แคนกับพี่ฮั่นยังไม่กลับไม่งั้นต้องโดนดุแน่ๆ ทำไมมันหนาวยังงี้น๊า
หรือฉันจะไม่สบายเนี่ยอาบน้ำเเล้วนอนพักซักหน่อยก็แล้วกัน
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“สมายด์กินข้าวยัง ออกมากินข้าว” ฮั่นเรียก
“-----------------------------------------” ไม่มีสัญญาณตอบรับ
“ไอ้แคน สมายด์เงียบวะ หลับรึเปล่าวะ” ฮั่นพูด
“ไม่น่าจะ ปกติ 1 ทุ่มบ่นหิวข้าวแล้วนะเว้ย ตอนนี้ 3 ทุ่มเเล้วเป็นไปได้ไงที่ยัยอ้วนจะไม่กินข้าว
เปิดประตูเข้าไปดูหน่อยดิ๊” เเคนทำหน้าตาสงสัยเเล้วเดินนำฮั่นไปเปิดประตูห้องน้องสาว
ภาพที่ฮั่นกับแคนเห็นคือ สมายด์นอนหลับเหงื่อแตก แคนเอามือไปอังหน้าผากดูปรากฏว่าตัวร้อนมาก
“สงสัยตากฝนแน่เลยวะ ตัวร้อนจี๋เลย” เเคนบอก
“สมายด์ ได้ยินพี่แคนมั้ย” เเคนเขย่าตัวสมายด์เบาๆ
“พี่แคน หนาวอ่ะ ปวดหัวด้วย”
“ยัยตัวแสบ ไปตากฝนมาอะดิเห็นมั้ยไม่สบายเลย” ฮั่นบ่น
“พี่ฮั่นขี้บ่น เดี๋ยวเตะเลย” สมายด์เถียงด้วยน้ำเสียงเนือยๆ
“ยังเถียงได้เว้ย แปลว่าไม่เป็นไรมากไอ้แคน” แล้วทั้งสามก็หัวเราะ
แคนกับฮั่นช่วยกันดูแลสมายด์ตอนสมายด์ป่วย โดยสลับเวรกันนอนเฝ้าน้องรวมทั้งป้อนข้าวด้วย
"ไอ้เเคน มันจะดีหรอว่ะที่แกเช็ดตัวให้สมายด์เนี่ย" ฮั่นพูด
"เเล้วมันจะทำไมวะ ฉันกับไอ้มายด์เนี่ย โตมาด้วยกัน แก้ผ้าโดดน้ำคลองมาด้วยกัน"
"หยุดเถียงกันเลย หนูเป็นไข้เฉยๆ ไม่ได้เป็นอัมพาต ทำเองได้ๆ" สมายด์บอก
"มา จะป้อนข้าว อ้าปากกกก อ้ำ!!! " ฮั่นทำหน้าทำตาเหมือนจะป้อนข้าวเด็ก
“กินเองก็ได้ ไม่ใช่เด็กนะพี่ฮั่น” สมายด์ทำหน้าบู้บี้
“รู้แล้ว แต่โจ๊กมันร้อนจะเป่าให้เนี่ย” ฮั่นทำหน้าบู้บี้บ้าง
“ไม่เอาเดี๋ยวน้ำลายกระเด็นใส่”
“รังเกียจหรอ เเค่นี้รังเกียจงั้นคืนนี้ไม่นอนเฝ้า ปล่อยให้ไข้ขึ้นตายไปเลย”
"ใจร้ายอ่ะ" สุดท้ายสมายด์ก็ยอมให้ป้อนจนได้
โธ่เอ้ยพี่ฮั่น สมายด์ไม่ได้รังเกียจพี่เลยแต่สมายด์เขิน คนอะไรน่ารักเป็นบ้าเลย
เเถมคืนนี้พี่ฮั่นรับหน้าที่นอนเฝ้าไข้ฉันอีกด้วย เเต่ถึงยังไงในใจตอนนี้ฉันก็ยังนึกถึงเรื่องพี่แกงส้มอยู่
สมายด์ "พี่ฮั่น สมมุตินะว่าพี่ไปเจอคนที่พี่เคยแอบชอบพี่จะทำไง"
ฮั่น "เฮ้ย ไข้ขึ้นป่ะเนี่ย"
สมายด์ "จริงจังพี่ จริงจัง"
"ฮั่น "ทำไมอ่ะ ไปเจอแฟนเก่ามาหรอ" น้ำเสียงเหมือนงอนนิดๆ
สมายด์ "ไม่หรอก ไม่ถึงกับเป็นเเฟน.........." เเล้วสมายด์ก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้ฮั่นฟัง
ฮั่น "เเล้วจะเอาไง อยากกลับไปดีกับเขาหรอ"
สมายด์ "พี่ฮั่นพูดไม่รู้เรื่องอ่ะ ก็เล่าให้ฟังเฉยๆ คงไม่ได้เจอเขาอีกหรอก"
ฮั่น "เเล้วถ้าบังเอิญเจอไอ้พี่แกงส้วมอีกละ จะทำไง"
สมายด์ "คงไม่เจอเเล้วมั้ง"
ฮั่น "อืม รอดูต่อไป ถ้ามีอะไรบอกพี่นะห้ามมีความลับ"
สมายด์ "ค๊าาาา คุณพ่อจะรายงานทุกสถาการณ์ นอนเเล้วนะฝันดีค่ะ"
ฮั่น Say
ตอนนี้สมายด์คงจะหลับเเล้ว เเต่ผมนี้สิ นอนกระวนกระวาย กระสับกระส่ายเหมือนเป็นไข้ซะเอง
ผมกลัวว่าวันนึงถ้าสมายด์ได้คุยกับไอ้แกงส้วมอะไรนั้น มันจะเกิดอะไรขึ้น เอ๊ะ! นี้ผมหวงน้องหรอ
เฮ้อ....... สาธุ ขอให้สิ่งที่ผมกลัวมันไม่เป็นจริงด้วยเถอะ เพี้ยง!
"พี่ฮั่น ปวดหัวววววว" เพราะพิษไข้ทำให้สมายด์ตื่น
"ตัวร้อนจี๊เลย กินยานะเดี๋ยวก็หาย" ฮั่นเอายาให้สมายด์เเล้วก็นั่งลูบหัวเบาๆ จนสมายด์จับมือฮั่นไว้เเน่น
บอกว่าอย่าไปไหนนะ ให้นั่งอยู่ข้างๆ เผื่อปวดหัวตายขึ้นมาจะได้ส่งโรงพยาบาลทัน -*-
"พี่น่ะอยู่ข้างๆ สมายด์ตลอด มีเเต่สมายด์นั้นแหละจะทิ้งพี่ไป" ฮั่มฮึมฮัมเบาๆ คนเดียว
เอ้ก อิเอ้ก เอ๊ก........
ฉันตื่นมาก็มีอาการมึนๆ หัวนิดหน่อย หันไปข้างๆ ตายละพี่ฮั่นนั่งหลับหัวอยู่ติดกันกับฉันเลย >//<
คนอะไรเวลาหลับยิ่งเหมือนเองกี้เบิร์ด
"อ้าว ตื่นเเล้วหรอ" ฮั่นขยี้หน้าเเล้วลุกยืนบิดขี้เกียจ
"ตื่นเมื่อกี้แหละ อย่าบอกนะว่าพี่ฮั่นนอนท่านี้ทั้งคืน"
"อืม ฟุบกับเตียงทั้งคืน ปวดคอชะมัดมานวดให้พี่เลย"
"อ้าว เเล้วทำไมไม่นอนดีๆ ละ"
"มีหมาน้อยมันเพ้อว่า อย่าไปไหนนะพี่ฮั่น หนูปวดหัว"
เเล้วทั้งสองก็หัวเราะออกมา
"พี่ฮั่นนี้ดีเนอะ บอกให้ทำอะไรก็ทำ" สมายด์นอนเล่นตุ๊กตาหมีเเล้วก็พูดชมฮั่น
"เเน่นอนพี่มันคนดี" ฮั่นพูดจบเเล้วก็ร้องเพลง "คนดีๆ มันไม่ได้มีไว้รัก โคตรเเมนเเสนดีมากก็เเค่มีไว้พักใจ"
"เสี่ยวอ่ะพี่ฮั่นนนน อย่าไปร้องให้ใครฟังนะ"
สมายด์พูดเเล้วก็ยิ้มหวานๆ ให้ฮั่น เด็กน้อยเอ้ย!! ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย ว่าไอ้พี่ชายเเสนดีน่ะ
มันคิดไปไหนต่อไหนเเล้ว ยิ่งมาเจอเรื่องแกงส้มอีก ฮั่นยิ่งคิดหนักไปใหญ่ เฮ้อ......................
นอกจากจะต้องหาคำตอบให้ตัวเองว่าชอบสมายด์ หรือเเค่ผูกพัน หรือเเค่รู้สึกดี หรือเเค่เอ็นดู
หรือเเค่........ อะไรที่มันไม่ใช่รัก กว่าจะได้คำตอบ จะไม่โดนไอ้แกงส้มคาบไปก่อนหรอเนี่ย!!
รูปนี้พี่เเคนบอก สู้ๆนะเว้ยย ถ้าอยากเป็นน้องเขยพี่ ฮ่าๆๆๆ
ปล.เพ้อหนักเเล้วไรท์
ความคิดเห็น