คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ตอนที่ 7
Smile Say :
ย้อนกลับไปตอนฉันอยู่ ม. 2 ฉันเคยแอบปลื้มรุ่นพี่คนนึง เขาชื่อแกงส้ม! พี่แกงส้มเรียนเก่งมาก
เล่นดนตรีก็เก่ง ร้องเพลงก็เพราะ ^^ พี่เขาอยู่ห้องคิงส์ซะด้วย พอจะขึ้น ม.4 ฉันตั้งใจมาก
ในการอ่านหนังสือในการสอบคัดห้อง ก็ฉันอยากอยู่ห้องคิงส์นิ! เผื่อพรหมลิขิตฉันจะได้เป็น
หลานรหัสพี่แกงส้ม อิอิ เเล้วสุดท้ายฉันก็ได้อยู่ห้องคิงส์จริงๆ ด้วย เหมือนฟ้าเข้าข้างตอนจับฉลาก
เลือกพี่รหัสกับปู่รหัส ฉันได้พี่แกงส้มเป็นปู่รหัส ยิ่งตอนขึ้นเชียร์ตอนกีฬาสีพี่แกงส้มจะชอบซื้อขนม
มาฝาก เเล้วทุกเย็นฉันต้องเปิดคอมเพื่อจะคุย MSN กับพี่แกงส้ม วันไหนมีการบ้านที่ยากๆ
ก็จะเอาไปให้พี่แกงส้มสอน
ตลอดเวลาที่่ผ่านมา 1 เทอม ฉันมีความสุขมาก ลองนึกดูนะจากรุ่นพี่ที่แอบปลื้ม
เเล้วอยู่ดีๆ ก็ได้เป็นหลานรหัส อะไรจะโชคดีป่านนี้ :) มีหลายๆ ครั้งที่พี่แกงส้มทำให้ฉันใจเต้นเเรง
เราไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อย ดูหนัง ร้องเพลง จนเพื่อนๆ พี่ๆ หลายๆ คนแซวว่าเราสองคนเป็นแฟนกัน
เเล้วพี่แกงส้มก็ไม่เคยปฏิเสธสักครั้ง ฉันได้เเต่อมยิ้มดีใจ
จนวันนึงพี่แกงส้มถามฉันว่า "สมายด์ คิดยังไงเวลามีคนล้อว่าเป็นเเฟนพี่แกง"
ฉันก็เลยตอบไปว่า "เออ... ทำไมถามแบบนี้ละพี่แกง" ในใจของฉันตอนนั้นเต้นรัวมาก
ฉันแอบหวังในใจที่พี่แกงส้มถามเเบบนี้ต้องขอเราเป็นเเฟนเเน่เลยย ย
"พี่ไม่อยากให้สมายด์คิดอะไรเกินเลยไง เราเป็นพี่น้องกัน" แกงส้มพูดเเล้วก็เงยหน้ามองฟ้า
ประโยคที่พี่แกงส้มพูด มันทำให้ความหวังฉันพังทะลาย เหมือนกับว่าทุกอย่างบนโลกหยุดเคลื่อนไหว
นี่ฉันไม่ได้ฝัน มันคือเรื่องจริง ที่ผ่านมาฉันคิดไปเองคนเดียวงั้นสิ!
"ทำไมค่ะ พี่น้องเเล้วรักกันไม่ได้หรอ" สมายด์ถามแกงส้มเสียงสั่นๆ
"ก็เป็นพี่น้องกันไม่มีวันเลิกกันนิค่ะ เข้าใจมั้ยตัวเล็ก" แกงส้มบอกสมายด์
"เหตุผลหรือข้ออ้างค่ะพี่แกง เพราะพี่หนูนาใช่มั้ย โอเค สมายด์เข้าใจ โชคดีนะค่ะ" สมายด์พูดทั้งน้ำตา
ในใจตอนนั้นฉันคิดเเต่ว่า ถ้าไม่ชอบเเล้วพี่แกงส้มจะมาให้ความหวังฉันทำไม
หรือเเค่คบเผื่อเลือกเผื่อทิ้ง ใช่สิ ฉันมันเเค่เด็ก ม.4 กะโปโล ไม่สวย ไม่น่ารัก
เหมือนพี่หนูนาดาวโรงเรียนนิ
"อ่อ ลืมบอกค่ะจำไว้นะค่ะว่าอย่าทำแบบนี้กับผู้หญิงคนอื่นอีกก่อนที่เขาจะคิดไปไกล
เเล้วก็ผิดหวังเสียใจเหมือนสมายด์" สมายด์กำมือเเน่น
"สมายด์ พี่แกงขอโทษ พี่แกงไม่ดะ...." ยังไม่ทันที่แกงส้มจะพูดจบสมายด์ก็ขัดขึ้นมา
"พี่แกงไม่ต้องขอโทษหรอกค่ะ สมายด์เข้าใจ พอเเล้วๆ ไม่ต้องพูด" สมายด์พูดไปร้องไห้ไป
"สมายด์ พี่เสียใจจริงๆ" แกงส้มก้มหน้ารับความผิด
"งั้นพี่แกงก็รู้ไว้เลยว่าสมายด์รักพี่แกงมากเท่าไหร่ สมายด์ก็เสียใจมากเท่านั้น"
สมายด์เอามือปาดน้ำตา เเล้วหันหลังเดินจากไป
T^T
ตั้งเเต่วันนั้นฉันก็ไม่คุยกับพี่แกงส้มอีกเลย ฉันตัดสินใจลบเบอร์โทร แล้วก็ E-mail ของพี่แกงส้มออก
มันคงเป็นการกระทำที่งี่เง่าที่สุด ฉันยอมรับ แต่คิดว่ามันคงเป็นทางออกที่ดีที่สุดแล้วปล่อยให้เวลา
เยียวยาหัวใจพอนานๆ ไปก็คงจะลืมไปเอง เฮ้อ... ผู้ชายก็ยังงี้สินะ
ฉันนั่งคิดเรื่องราวในอดีตที่หลังคณะวิทย์ฯ อยู่คนเดียว น้ำตาก็ไหลร้องไห้เพราะความเจ็บปวด
ทำไมกันนะคนที่ไม่อยากเจอคนที่เราอยากลืมมันไม่ยอมลืมซะที ไม่นานฝนก็ตกเหมือนตอกย้ำ
คนผิดหวังอย่างฉัน ก็ดีเหมือนกันตกให้มันสะใจไปเลยจะได้ล้างภาพเก่าๆ ในวันวาน
“รักครั้งแรกหัวใจก็แตกสลาย สินะ” เพราะยังงี้แหละฉันเลยไม่อยากจะมีความรัก
จากวันนั้นจนวันนี้ฉันก็ยังไม่ชอบใคร รักใครเลยสักคน ฮื้อๆ ฝังใจอ่าา า
ปล. วันนี้สมายด์โศกเหลือเกิน สงสัยจะยังไม่พ้นขีดอันตราย
SM รัก KS มากมาย พอรับเหตุการณ์ความจริงไม่ได้ จากรักเลยกลายเป็นโกรธเเละเกลียด
ความคิดเห็น