ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    TS8 กว่าจะรู้ว่ารัก [HSM]

    ลำดับตอนที่ #7 : ตอนที่ 6

    • อัปเดตล่าสุด 22 ส.ค. 55


    วันเวลาก็ล่วงเลยมา 3 เดือน ฉันกับพี่ฮั่นตอนนี้สนิทกันมาก ไปไหนมาไหนตัวติดกันตลอด
    ถ้าพี่แคนไม่ไปด้วยเราก็ไปกันสองคน 
    แต่เรื่องที่ฉันร้องไห้ตอนนั้นก็ยังไม่ได้เล่าให้พี่ฮั่นฟังหรอก
    อยากให้มันจบๆ ไป ไม่อยากจะไปเอ่ยถึงมันอีก ช้ำใจนัก

     

    “ว๊าา กลายเป็นหมาหัวเน่าซะแล้วเรา คนบางคนได้พี่ชายคนใหม่ซะแล้ว”  แคนทำหน้าหงอยๆ

    “บ่นอะไรพี่แคน”  สมายด์กินเคี้ยวขนมดัง กร๊อบๆ

    “ไม่ต้องมาพูดดีเลยสมายด์ ได้พี่ชายเพิ่มอีกคนแล้วนิ”

    “ทำไมอ่ะ พี่เเคนสุดหล่อน้อยใจหรอออออ”

    “เปล๊า บ่นไปงั้นแหละ”

    “โธ่ ตัวดำขี้น้อยใจ”

    "ไอ้มายยยย"  
    แคนหมั่นไส้น้องสาว ก็เลยเดินมาเตะ 2-3 ที แต่สมายด์ยอมแพ้สะที่ไหนละ
    จะไปเตะพี่ชายคืนแต่ดันพลาดล้มเอง
    สุดท้ายก็โวยวาย งอนตุ๊บป่องๆ ไปฟ้องพี่ฮั่น

     

    “พี่ฮ่านนนนนนนน พี่แคนแกล้ง”   สมายด์เดินไปยืนข้างๆ ฮั่น

    “เฮ้ย ไอ้แคนแกล้งอะไรน้องกูวะ” 

    “โอ้โห้ เดี๋ยวนี้เป็นพี่น้องกันแล้วเว้ย” 

    แคนหัวเราะ เพราะนึกขำเมื่อก่อนสองคนนี้ยังกับจะฆ่ากัน

    “ใช่ๆ ทำไมหรอ” สมายด์พูดแล้วก็เดินไปกอดเอวพี่ฮั่น (เตี้ยไปเลยกอดคอไม่ถึง)

    “โอ๊ะ ลืมพี่แคนคนนี้ไปเลยนะยัยอ้วน เดี๋ยวก็เตะอีกทีหรอก”

    “เชอะ มาเลยเดี๋ยวเค้าให้พี่ฮั่นจัดการ  เนอะพี่ฮั่น”  สมายด์หันไปพยักหน้าใส่ฮั่น

    “เดี๋ยวจัดการทั้งสองแหละ” แคนรู้สึกหมั่นไส้สองคนนี้มาก

    “อย่านะ มาทำพี่ชายเค้าไม่ได้หรอกคุณพี่กระป๋อง” สมายด์แลบลิ้นใส่แคน
    แล้วยืนกอดอกอย่างมั่นใจ

    “หน๋อยยยย ล้อเลียนอีก แตะต้องไม่ได้เลยใช่มั้ยพี่ฮั่นเนี่ย”

    “ใช่แล้ว เค้าก็รักของเค้า เนอะพี่ฮั่น” พูดแล้วสมายด์ก็ซบไหล่พี่ฮั่นของเธออย่างมีความสุข

     

    จากนั้นแคนกับฮั่นจะมองหน้ากัน ทำตามีเลศนัยแล้วก็วิ่งไปหยิบหมอนมาตีๆ สมายด์ 

    ว๊ากกกก สุดท้ายสมายด์โดนรุม ^^
     



     "อ๊ากกกก หนูยอมเเล้วพี่แคน พี่ฮั่น อย่าแกล้งหนูเลยยยยยยย"

     

    หากมองผ่านๆ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนี้หลายคนคงจะมองว่าสามคนนี้เป็นพี่น้องกัน
    ดูเป็นภาพที่อบอุ่น พี่น้องหยอกล้อกัน
    แต่ไม่มีใครรู้หรอกว่าในใจของฮั่นกำลังคิดอะไรอยู่
    เขากำลังสับสนกับความรักที่มอบให้น้องสาวคนนี้
    เป็นความรักแบบพี่น้อง หรือความรัก
    แบบอื่นกันแน่ ทุกครั้งที่สมายด์มีปัญหา
    สมายด์จะบอกเขาเสมอด้วยความใสซื่อของสมายด์
    ความบริสุทธิ์ใจของเด็กคนนี้ฮั่นเอ็นดูมากจนไม่อยากจะคิดไปเป็นอื่น
    เขาต้องห้ามใจตัวเอง
    เพราะถ้าหากมีคนรู้ว่าเขาคิดกับสมายด์มากกว่าน้องสาว เขาคงจะมองหน้าสมายด์ไม่ติด

    เขาจะทำอย่างไรถ้าวันใดวันนึง สมายด์รู้ว่าพี่ฮั่นคนนี้พี่ชายที่เธอรักนักรักหนา แอบรักเธอ

    ------------------------------------------------------------------------------------------------

    ณ มหาวิทยาลัย

    วันนี้เป็นไรไม่รู้ รู้สึกขี้เกียจมากๆ อยากจะโดดเรียนแล้วนอนกลิ้งอยู่บ้านแต่ก็โดนพี่สต๊อป
    บังคับข่มขู่ให้มาเรียน 

     

    “พี่ต๊อป เที่ยงนี้อยากกินก๋วยเตี๋ยวใต้คณะถาปัตย์ ”

    “โหย ไกลอ่ะสมายด์ ร้อนๆ ขี้เกียจเดิน”

    “นะๆ อยากกินมั่กมากเลย ถ้าพาไปนะจะให้จุ๊บแก้มพี่แคน 1 ที”

    “อย่ามั่วๆ ไม่ต้องมาอ้อนเลยไม่ได้ผลหรอก”

     

    ฉันทำหน้างอนให้พี่สต๊อป แต่ก็ไม่ได้งอนจริงจังอะไรหรอกเราเป็นแบบนี้กันประจำ
    ขัดกันตลอดแต่ก็ไปด้วยกันได้

     

    “สรุปเที่ยงนี้กินข้าวที่ไหน”

    “หนูยืนยันคำเดิมค่ะ”

    “พี่ก็ยืนยันคำเดิม ฮ่า”

     

    ทำเป็นถามอ่ะ สุดท้ายก็ได้กินข้าวที่ใต้คณะตัวเอง โธ่เจ๊ต๊อปใจดำชะมัดเลย
    แต่ก็เหมือนสวรรค์เข้าข้าง
    เสียงโทรศัพท์ฉันดังขึ้น เป็นพี่ที่ชมรมโทรมาบอกว่า
    ให้ไปประชุมด่วนที่ใต้คณะ
    ถาปัตย์  ได้กินก๋วยเตี๋ยวแล้ว ไชโย

     

    “พี่ต๊อป อย่าเพิ่งไปซื้อข้าวดิ ฮ่าๆมีข่าวร้ายมาบอก”

    “อะไรอ่ะ ข่าวร้ายอะไรอีก”

    “ที่ชมรมบอกว่าให้ไปประชุมด่วนใต้ตึกถาปัตย์ ตอนนี้เลย”

    “กินข้าวก่อนค่อยไปนะ โอเค”

    “ไม่โอเคอ่ะ ไหนๆ ก็จะไปคณะถาปัตย์  อยากกินเตี๋ยว”

     

    ฉันทำหน้าอ้อนสุดๆ แล้ว สุดท้ายพี่สต๊อปก็ใจอ่อนจนได้ บอกแล้วไม้ตายนี้ได้ผลเสมอ  
    วันนี้เป็นไรไม่รู้ใจมันวนไป
    แต่คณะถาปัตย์อย่างเดียวเลย มีอุปสรรคขัดขวาง
    แต่สุดท้ายก็ได้ไป แปลกๆ แฮะ
    !

     

     

     ฉันกับพี่สต๊อปเดินมาถึงคณะสถาปัตย์ฯ เเล้ว   ก็นั่งกินก๋วยเตี๋ยวอย่างสบายใจ
    เเล้วก็รอประชุมชมรม  พอประชุมเสร็จฉันคิดในใจว่าจะชวนพี่สต๊อปไปนั่งเล่นซะหน่อย
    กว่าจะรอพี่แคนเรียนเสร็จอีกชั่วโมงกว่าๆ เเต่ตาเจ้ากรรมก็นะ ทำงานดีเกินไป
    เลือบไปเห็นคนๆ นึงรูปร่างคุ้นๆ เห็นเเต่ข้างหลังเเล้วรู้สึกเหมือนใครสักคนที่รู้จัก
    ยืนนึกอยู่ตั้งนาน จ้องดูอยู่ตั้งนาน


     

    “พี่แกงส้ม!!”  สมายด์อุทานออกมาเสียงดังมากจนสต๊อปตกใจ
    "อะไรสมายด์ เพิ่งกินก๋วยเตี๋ยวไปตะกี้จะกินแกงส้มอีกหรอ"  -*- โธ่สต๊อป
    "พี่ต๊อป กลับๆ กลับบ้านนะ บ๊ายบาย"

    สมายด์รีบใจเต้นตึกตัก รีบวิ่งหนีไปจากบริเวณนั้นปล่อยให้สต๊อปยืนงง !

    "อะไรของมันเนี่ย มาไวไปไว"  สต๊อปบ่นเเล้วยืนเกาหัวแกร่กๆ


     
    สมายด์ Say
    เป็นไปได้ยังไง วันนี้ถ้าฉันตาไม่ฝาดก็คงตาเป็นอย่างอื่นเเล้วแหละ พี่แกงส้ม 
    พี่แกงส้มจริงๆ ด้วย ฉันจำเขาได้ จำได้ทุกอย่าง
    ผู้ชายคนนี้ ฉันไม่เจอเขามา 2 ปีเต็มๆ
    ตั้งแต่เขาเรียนจบ ม.
    6 ซึ่งตอนนั้นฉันเรียนอยู่ ม. 4  พี่แกงส้มไม่ได้เรียนอยู่นี้นิ!
    ในวารสารโรงเรียนบอกว่าพี่แกงส้มไม่ได้เรียนอยู่นี้ เเล้วเขามาทำอะไรที่มหาลัยฉัน
     

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×