คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่ 5
ณ สระน้ำกลางหมู่บ้าน บรรยายกาศดี๊ดี มีคนมาวิ่งอยู่ 4-5 คน ลมพัดสบายๆ
มันจะดีกว่านี้ถ้าตอนนี้ฉันไม่วิ่งหอบแฮกๆ เหมือนลูกหมา
“พี่ฮ่านนนน ไม่ไหวแล้วขอพักก่อนนะ”
“อะไร ยังไม่ถึง 1 รอบเลย มาๆ” ฮั่นยืนมือให้สมายด์
“ม่ายไหวแล้ววว ว ววว” สมายด์ตีมือฮั่นเบาๆ แล้วฮั่นก็จับมือสมายด์
แต่ดูเหมือนจะเป็นการลากให้วิ่งซะมากกว่า -*-
“ถ้าเป็นลมไม่ต้องห่วงนะพี่จะปล่อยไว้นี้แหละ เดี๋ยวมีรถขยะเข้ามาเก็บ”
“อ๊ายย ไอ้พี่ฮั่นบ้า” ว่าเเล้วสมายด์ก็เซเข้าข้างทางเเล้วนั่งพักเหนื่อยเอาดื้อๆ จนฮั่นส่ายหัว
"โห้ วิ่งเเค่ไม่กี่รอบผอมเเล้วอ่ะ" ฮั่นเเซว
"เวอร์ไปเเล้วพี่ฮั่น เหนื่อยชะมัดเลยอ่า" สมายด์เอามือพัดๆ ให้ตัวเองคลายความร้อน
"ฟู่ ฟู่ ฟู่" ฮั่นเป่าลมใส่หน้าสมายด์
"อ้ายพี่ฮ่านนน นึกว่าตัวเองปากหอมนักรึไงห๊ะ!"
สมายด์หันหน้าเข้าหาฮั่น เเล้วเอามือจับไหล่เอาไว้ "ฟู่ ฟู่ ฟู่" เเล้วเป่าลมใส่ฮั่นบ้าง
"นี่เเน่ เอาคืน ตายซะเถอะเจ้าปีศาจปากเหม็น ฮ่าาาาาา"
"โอ้ย เหม็นจะเป็นลม" ฮั่นล้มตัวลงไปนอนกับพื้น สมายด์ก็เลยสนุกใหญ่ยังไม่ยอมเลิกเล่น
ก้มลงไปเป่าลมใส่จมูกฮั่นต่อ ฮั่นก็ได้เเต่หลับตาอมยิ้ม
"แหม จะแกล้งตายหรอเจ้าปีศาจลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้นะ"
ม๊วฟฟฟฟฟ!! ในขณะที่หยอกกัน หน้าสมายด์กับหน้าฮั่นห่างกันไม่เท่าไหร่
สมายด์พลาดท่าล้มลงไป แก้มใสๆ จึงได้สัมผัสกับจมูกโด่งๆ
"โอ้ยไม่เล่นเเล้ว" สมายด์แก้เขินด้วยการเลิกเล่น ส่วนฮั่นก็นั่งอมยิ้มกุ้มกิ้ม
"ยิ้มไร ไอ้บ้า" สมายด์ทำหน้าตาหาเรื่อง
"เปล่า ยิ้มไม่ได้หรอ คนเค้ามีความสุขอ่ะ" เเล้วฮั่นก็นอนลงกับพื้นหญ้านุ่มๆ
สมายด์ก็เลยนอนตาม
สมาย์ Say :
วันนี้เป็นการออกกำลังกายที่เหนื่อยมาก แล้วก็สนุกมาก เเถมยัง... โดนไอ้พี่ฮั่นหอมแก้มอีก
เฮ้ย! จะพูดแบบนั้นก็ไม่ถูก มันเป็นอุบัติเหตุมากกว่า แต่ก็ช่างเถอะอย่างน้อยวันนี้ก็ได้กำไร
ถือว่าลดความอ้วนจะได้ผอมๆ เหมือนที่มีคนเคยบอกไว้ T^T
“ถ้าสมายด์ผอม ต้องน่ารักมากกว่านี้แน่ๆ เลย”
อยู่ดีๆ ฉันก็นึกถึงประโยคนี้ขึ้นมา เคยมีคนๆ นึงบอกไว้เสมอตอนที่ฉันเรียนอยู่มัธยม
“พี่ พี่ฮั่น หนูถามหน่อยสิ พี่เคยมีความรักป่ะ”
ที่ฉันถามพี่ฮั่นไปแบบนั้น ฉันก็ไม่รู้ว่าฉันคิดอะไรอยู่เหมือนกัน แต่ตอนนี้นึกถึงคนๆ นึงมาก
“ใครๆ ก็เคยมีเหมือนกันแหละ เเต่ความรักมันก็มีหลายรูปแบบ”
“เคยมีคนทำให้พี่ผิดหวัง หรือเสียใจมากๆ รึเปล่า”
“อืม ก็เคยมีนะ ทำไมอ่ะ”
“เเล้วพี่จะโกรธ หรือ เกลียดเค้าป่ะ”
“เป็นไร อกหักหรอเราอยู่ดีๆ มาถามเรื่องนี้”
“เฮ้อ ช่างมันเถอะ” สมายด์ถอนหายใจเฮือกใหญ่
“เฮ้ย ไม่สบายรึเปล่าเนี่ย หรือว่าวิ่งตกหลุม” พี่ฮั่นเอามือมาแตะที่หน้าผาก
นั้นน่ะสิ ฉันคงจะเพ้อไปจริงๆ อย่างที่พี่ฮั่นบอกแหละ เฮ้อ คิดอะไรไม่รู้ยัยสมายด์เอ้ย!
“กลับบ้านกันดีกว่า เบื่อคนเพ้อเจ้อเเถวนี้” พี่ฮั่นลุกขึ้นแล้วยืนมือมา
“ค่ะ” สมายด์ก็ยืนมือกลับแล้วดึงตัวเองให้ลุกขึ้น
“เฮ้ย เป็นไปได้ไงสมายด์พูดค่ะกับพี่ด้วย สงสัยฝนจะตกมั้งวันนี้” ฮั่นพูดเเล้วหัวเราะ
ฝนน่ะไม่ตกหรอกค่ะ แต่ฝนในตาตอนนี้ตกแล้ว ฉันเดินไปน้ำตาก็ไหล โชคดีที่พี่ฮั่นไม่เห็น
ปล่อยให้พี่แกเดินชมนกชมไม้ไปแหละดีแล้ววันนี้ขอสงบศึกก่อน เพราะศึกในใจตอนนี้
ต้านไม่ไหวแล้ว
“สมายด์ เฮ้ย! น้องเป็นไรอ่ะ”
“------------” เงียบฉี่ ไม่มีเสียงตอบรับ มีแต่เสียงสะอึน
ทำไมน๊าวันนี้สมายด์จอมพยศถึงได้อ่อนแอแบบนี้ ที่สำคัญอ่อนแอต่อหน้าคู่อริด้วย เฮ้อ
“อย่าร้องนะ พี่ขอโทษ โกรธอะไรพี่หรอ”
“ไม่ ไม่ ไม่ได้โกรธพี่ฮั่น” สมายด์พยายามหันหน้าหนีฮั่น แต่ฮั่นก็ตัวใหญ่นิ
จับไหล่สมายด์ไว้ แล้วเอาหน้ามาส่อง
โธ่ ไอ้พี่ฮั่นบ้า ไม่เคยเห็นคนร้องไห้รึไง จ้องอยู่นั้นแหละ หน้าเเทบจะชนกันอยู่เเล้ว -*-
“สมายด์อย่าร้องสิ พี่ขอโทษนะ”
“พี่ฮ่านนนนน” พูดจบฉันก็โผ่ไปกอดพี่ฮั่น
“โอ๋ๆ อย่าร้องนะ พี่ขอโทษ”
คนตัวใหญ่นี้เวลากอดอบอุ่นเเฮะ รู้สึกมั่นคงแล้วก็ปลอดภัยอย่างบอกไม่ถูก
พี่ฮั่นเอามือมาลูบหัวฉันเบาๆ ดูทนุถนอนมากๆ
“พี่ฮั่นอยู่นี้แล้ว อย่าร้องนะสมายด์คนดีของพี่”
มือหนาๆ ลูบผม กับมืออีกข้างที่คอยตีหลังเบาๆ ทำให้ฉันคลายความทุกข์ในใจได้เยอะเลย
พอรู้สึกดีขึ้นแล้ว ฉันก็เอามือปาดน้ำตาออก แล้วก็ผลักพี่ฮั่นออกเบาๆ
“ขอบคุณนะพี่ฮั่น”
“พี่จะไม่ถามนะว่าสมายด์เป็นอะไร ถ้ามันไม่เกี่ยวกับพี่ แต่ถ้าสบายใจตอนไหน
อยากจะพูดหรือเล่าอะไรให้ฟัง พี่ฮั่นพร้อมเสมอนะ เต็มใจรับฟังน้องสาวคนนี้เสมอ”
ฮั่นพูดจบเเล้วก็เอามือปาดน้ำตาที่แก้มสมายด์ เเล้วลูบหัวเบาๆ
“ขอบคุณพี่ ขอบคุณจริงๆ อย่าเล่าให้พี่แคนฟังนะ”
“ทำไมอ่ะ”
“เถอะน่า นะๆๆ ไม่อยากให้พี่แคนไม่สบายใจ”
“โอเค ไม่บอกก็ได้แต่สัญญานะว่ามีอะไรจะบอกพี่ทุกอย่าง” พี่ฮั่นชูนิ้วก้อยขึ้น
“ได้เลย เอ๊ะ! นี่เราสงบศึกกันแล้วหรอ” สมายด์ก็เอานิ้วก้อยไปเกี่ยวเหมือนกัน ^^
“นั้นสิ เพราะมียัยขี้แงแหละ พี่เป็นพระเอกแพ้น้ำตาผู้หญิง”
“แหม หมั่นไส้พระเอกอ่ะ ยังงี้ต้องลงโทษ”
พูดจบแล้วสมายด์ก็กระโดดขี่หลังฮั่นกลับบ้าน
“สมายด์ รู้ตัวป่ะว่าหนักมาก”
“อย่าบ่นน่า เดินเร็วๆ เลยหิวข้าวแล้ว”
“จะหมดแรงก่อนได้กินข้าวสิ ยัยอ้วน”
“เป็นผู้ชายต้อง แข็งแรง! สิ”
ฮั่น Say
วันนี้จะบอกว่าผมมีความสุขที่สุดในวันหนึ่งเลยก็ว่าได้ ผมกับยัยน้องสมายด์สงบศึกกันแล้ว ตอนแรกก็คิดว่าจะเหงาปาก เพราะไม่มีคนให้เถียง แต่ที่ไหนได้ พอสงบศึกละเอาใหญ่
กระโดดขี่หลังผมอีก ผมไม่เคยมีพี่น้อง ยัยตัวเล็กทำให้ผมรู้สึกอยากจะปกป้องตลอดเวลา
ยิ่งตอนที่ร้องไห้เเล้วมากอด ผมอธิบายให้ถูกรู้สึกอยากจะไปฆ่าไอ้คนที่ทำน้องผมร้องไห้
นี่มันคือความรักของพี่ชายที่มีต่อน้องสาวใช่มั้ยเนี่ย????
ปล. เเถมๆ คลิปส่งสมายด์กลับบ้าน เพื่อความฟินอีกขั้นของเรา นาทีที่ 2.07 เป็นต้นไป
รู้สึกว่าอิพี่หมีจะกอดน้องสมายด์ทนุถนอมมาก เเถมพี่โดม พี่แกงส้ม พี่แคนยังชงอีก >///<
ความคิดเห็น