คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 4
วันนี้ที่สดใส รึเปล่าน๊า! อาจจะเป็นเพราะว่าวันนี้ฉันไม่ได้เจอหน้าไอ้พี่ฮั่น
เห็นพี่เเคนบอกว่าออกไปเรียนเเต่เช้าเเล้ว
"พี่แคนรอสมายด์ด้วยยยยย" ฉันเกาะเอวพี่ชายแล้วซ้อนรถไปเรียนตามปกติ
“สมายด์ วันนี้พี่เลิกดึกนะ เดินกลับนะจ๊ะน้องรัก”
“โธ่พี่แคน ดึกนี้กี่ทุ่มถ้าไม่มากจะรอ ไม่อยากเดินกลับเมื่อย”
“ไม่รู้สิ ตีสองมั้ง ต้องปั่นงานให้เสร็จอ่ะ”
“เอางี้ดิ เดี๋ยวกลับพร้อมไอ้ฮั่นนะ เดี๋ยวพี่บอกมันให้”
“ห๊ะ ให้กลับกับไอ้.. เออ....พี่ฮั่น หนูเดินกลับก็ได้”
“เฮ้ย ไอ้ฮั่นมันใจดี เดี๋ยวพี่บอกไอ้ฮั่นแล้วกัน”
อ้าว สรุปว่าพี่ชายฉันไม่ยอมฟังที่ฉันพูดเลย พอถึงหน้าคณะปุ๊บ ก็ไล่ฉันลงปั๊บ
แล้วตอนเย็นไอ้พี่ฮั่นจะมาตอนไหนเบอร์โทรก็ไม่มี -*- ชีวิตโสรญา
“หน้ามุ่ยเชียวสมายด์ ยิ้มแย้มหน่อยดิ” สต๊อปแซวสมายด์
“รมณ์บ่จอยอะพี่ต๊อป”
“แหม มีหนุ่มหล่อมาอยู่บ้านด้วยถึงกับรมณ์บ่จอยเลยหรอ?”
“โธ่ เคยเห็นแล้วรึไง รู้ได้ไงว่าหล่ออ่ะ”
“ไม่รู้สิ พี่ก็แซวไปงั้นแหละ”
นี่ก็เย็น เย็นจนค่ำแล้วนะเนี่ย ไอ้พี่ฮั่นยังไม่โผล่มาเลย
“พี่ว่า สมายด์ได้เดินกลับแล้วแหละ”
“หนูก็ว่างั้นแหละพี่ต๊อป พี่แคนมั่วจริงๆ”
“ให้พี่ไปส่งป่ะ ใกล้ๆ เอง”
“จะดีหรอ ไหนบอกว่ามีธุระไง กลับไปกลับมาเสียเวลา”
[เสียงโทรศัพท์สมายด์ดัง]
“ฮัลโหลค่ะ”
“อยู่ไหนอ่ะ”
“อ้าวแล้วใครเนี่ย”
“อยู่ไหน”
“แม่ไม่ให้พูดกับคนหน้าแปลก” ฉันจำเสียงได้ พี่ฮั่นนั้นแหละ
“พี่ฮั่นเอง อยู่ไหนจะได้ไปรับ”
“อ่อ อยู่หน้าคณะมาเร็วๆ เลย รอนานแล้ว”
“แหม ได้ทีสั่งเอา สั่งเอาเชียวนะสมายด์” สต๊อปแซว
ไม่นานพี่ฮั่นก็มาถึง แต่ทำไมทุกคนที่อยู่บริเวณนั้นหันมามองไอ้พี่ฮั่นนะ
บางคนก็อมยิ้ม บางคนก็จิกสายตาใส่ เอ๊ะ! ยังไงกันเนี่ย
“มาช้าอ่ะ รอนานรากจะงอกอยู่เเล้ว”
“อย่าบ่นได้ป่ะครับ อ่ะนี่หมวกกันน๊อคใส่ซะ”
ฉันซ้อนรถพี่ฮั่น ตาก็มองชมนกชมไม้ไป ว๊า...ผู้ชายอะไรตัวห๊อมหอม
อยากจะเอาหน้าซุกกับแผ่นหลัง เอ้ย!!
"จะเเวะซื้ออะไรมั้ยครับ"
"พี่กินข้าวรึยัง?"
"ยังครับ รอน้องสมายด์อยู่ครับ"
"นิ! พูดดีๆ ก็ได้จะมาคงมาครับอะไร"
"อ้าว นี้เเถวบ้านพี่เรียกว่าพี่ดีๆ นะเนี่ย"
"จอดๆ อยากกินบะหมี่ร้านนี้อ่ะ"
"โอ้ยยย จอดดีๆ ก็ได้ทำไมต้องเบรกเเรงๆ ด้วยอ่ะ"
"อ้าว ก็น้องไม่บอกล่วงหน้า พี่เกือบเบรกไม่ทัน"
ว่าเเล้วฉันก็เอามือตีเเขนไอ้พี่ฮั่นไป 2 ที เเต่ไอ้พี่บ้านิก็ไม่ตอบโต้
ได้เเต่ยืนยิ้มอยู่นั้นแหละ :P
-----------------------
เวลา 03.00 น. จ๊อกๆ เสียงท้องเจ้ากรรมดันมาร้องอะไรตอนนี้กำลังดูคลิป TS8 มันส์ๆ ไม่ไหวแล้วลงไปหาอะไรกินดีกว่า ในที่สุดก็ได้มาม่าไปสนองความหิววววว ฮ่าๆ
ช่างเป็นความวิเศษของค่ำคืนนี้เสียจริงๆ
“อยากจะกินก็กินเข้าไป อยากจะกินก็กินเข้าไป กิ๊น กิน กิน”
เสียงผู้ชายที่ลอยมากับสายลมสมายด์หยุดซะงักแล้วทำใช้หางตามองไป
“ยุ่งไรด้วย”
“อะไรครับ พี่ร้องเพลง” ฮั่นนอนกระดิกขาดูหนังอย่างสบายใจ
“พี่แคนมายังอ่ะ”
“ยังเลย เดี๋ยวก็คงมา”
“ดูอะไรอ่ะ ดูด้วยดิ”
สมายด์โซ้ยมาม่าอย่างอร่อย จนไม่ได้สนใจเลยว่ามีสายตาคู่นึงจ้องมองอยู่
เป็นสายตาที่อ่อนโยน เอ็นดูและทนุถนอมมากๆ ฮั่นไม่เคยมีน้องสาว เขารู้สึก
เอ็นดูสมายด์มาก ถึงแม้ว่าจะเป็นไม้เบื่อไม้เมากันก็เถอะ
“น่าสนุกอ่ะ ชอบๆ ดาราคนนี้ อย่าเปลี่ยนช่องนะ”
“เอาดิ ตามใจ”
สมายด์นอนดูทีวีข้างๆ ฮั่น โดนลืมไปเลยว่าเป็นคู่อริกัน
ตอนนี้ฉันนอนดูทีวีข้างๆ ไอ้พี่ฮั่น เพราะพี่บี้เดอะสตาร์นะเนี่ยฉันเลยขอสงบศึก
กับไอ้พี่ฮั่นก่อน
ผ่านไป 20 นาที คร่อกฟี้zZZZZ
อาจจะเพราะเวลาดึก บวกกับความอ่อนเพลียที่เรียนมาทั้งวันสมายด์เผลอหลับไป
ฮั่นหันมาดูแล้วอมยิ้ม
ฮั่น Say
ยัยน้องสมายด์ เวลาอยู่เฉยๆ ก็น่ารักดี แต่ถ้าตอนแผลงฤทธิ์นี้สิยังกับนางยักษ์นางมาร แต่ก็น่ารักไปอีกแบบดูแก่นแก้วแสนซน
อรุณสวัสดีเช้าวันใหม่ ฉันตื่นขึ้นมาแล้วแปลกใจ พี่แคนนอนอยู่ข้างๆ ห๊ะ!
เมื่อคืนฉันเผลอหลับหน้าทีวีหรอเนี่ยแต่ตอนนี้ไอ้พี่ฮั่นบ้าอยู่ไหนก็ไม่รู้
“อ้าว ตื่นแล้วหรอสมายด์ขี้เซา”
“หาเรื่องแต่เช้าเดี๋ยวเถอะๆ”
พี่ฮั่นแต่งตัวเหมือนจะไปออกกำลังกาย แฮะ
“จะไปไหนอ่ะ”
“ไปวิ่ง ไปด้วยเปล่า”
“ขี้เกียจอ่ะ ขอนอนต่อมีเรียนตั้งบ่าย” ว่าแล้วฉันก็ล้มตัวนอน แต่หัวยังไม่ถึงหมอนเลย
“ลุกขึ้นมา ไปออกกำลังกายกัน” พี่ฮั่นฉุดกระชากลากถูให้ฉันลุก
“พี่แคนนนนนน ไป....”
“ไม่ต้องไปกวนไอ้แคน มันทำงานมาเหนื่อยๆ”
“ไม่เอาอ่ะ เหนื่อย”
“มาเลยยัยอ้วน”
“ห๊ะ ว่าใครอ้วน”
หน้อยแนะ ว่าฉันอ้วนอีกไอ้พี่ฮั่น ยังงี้มันยอมไม่ได้แล้ว
“เดี๋ยวมา วันนี้จะวิ่งเเข่งค่อยดู ขอไปเปลี่ยนชุดก่อน”
ความคิดเห็น