ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    TS8 กว่าจะรู้ว่ารัก [HSM]

    ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 3

    • อัปเดตล่าสุด 17 ส.ค. 55


    เช้าวันใหม่มาถึง ฉันนอนกลิ้งไปกลิ้งมาที่ห้อง ทำไงดีไม่อยากเจอหน้าไอ้พี่ฮั่นนั้นเลย
    หน้าตากวนประสาทชะมัด โทรไปเม้าส์กับเจ๊ต๊อปดีกว่า

    “พี่ต๊อป มีเรื่องจะเม้าแหละ”

    “เรื่องอะไรค่าน้องสมายด์”

    “นี่นะ พี่แคนอ่ะพาเพื่อนมาอยู่..”  ยังพูดไม่ทันจะจบเลย

    “อ่อ พี่ฮั่นนะหรอ ฮ่าๆเห็นว่าไม่ถูกกันนิ”

     

    นั้นไง เห็นมั้ยละ บอกแล้วว่าพี่แคนกับพี่ต๊อปสองคนนี้เขาไม่มีความลับต่อกัน โทรคุยกันเช้าเย็น เช้าเย็น

     

    “สมายด์ฟังพี่นะเขาบอกว่า เกลียดอะไรจะได้อย่างนั้นนะ” 
    พี่สต๊อป!!! พูดอะไรไม่รู้ ทำไมไม่มีใครอยู่ข้างฉันเลยเนี่ย เข้าข้างนายหมี.. เอ้ย!! ไอ้พี่ฮั่นตลอดเลย เฮ้อ

    "พี่ต๊อป ไม่คุยด้วยเเล้ว เเค่นี้นะหิวข้าว"
    เฮ้อ พี่ต๊อปนะพี่ต๊อป พูดอะไรไม่รู้ -*-

     

     สงครามกลางบ้านเกิดขึ้นอีกเเล้ววว วววว 

    “ฉันอาบก่อน นี่บ้านฉัน” สมายด์จับลูกบิดประตูห้องน้ำไว้

    “แต่พี่มาถึงก่อน พี่ก็ต้องอาบก่อนสิ” ฮั่นก็ไม่ยอมแพ้ยืนบังประตูห้องน้ำไว้เหมือนกัน

     

    “อ้าววว เถียงกันอยู่นั้นแหละจะกินมั้ยครับข้าวอ่ะ ถ้าตกลงกันไม่ได้ก็เข้าไปอาบด้วยกันเลย”

     

    >/////<  พี่แคนนะพี่แคน ฉันน้องพี่นะ สรุปแล้วฉันก็ได้ยอมให้ไอ้พี่ฮั่นอาบน้ำก่อนจนได้ ชิ! ไม่ง้อหรอก
    นั่งกินข้าวแบบไม่อาบน้ำนี้แหละ มีสไตล์ดี วันนี้ฉันจะประชดทุกคนด้วยการไม่อาบน้ำ

     

    “สมายด์ ไปอาบน้ำเหอะ”  พี่แคนทำหน้าทำตาเหมือนรังเกลียด นี้ฉันเป็นน้องพี่นะ

    “ไม่อยากอาบ สมายด์ไม่อาบ”

     

    ฉันยิ้มอย่างผู้ชนะ (เฮ้อ)  วันนี้พี่แคนเช่าหนังมาดูด้วย เป็นหนังบู้แอคชั่นฆ่ากัน แล้วก็หนังผีอีกสองเรื่อง
    เราสามคน
     (นี่ยอมใช้คำว่าเราเลยนะเนี่ย!!) นอนดูหนังกัน ทุกครั้งที่ฉันกรี๊ดเวลาผีโผล่มา
    ไอ้พี่ฮั่นก็จะหัวเราะทุกที เจ็บใจชะมัดเลย

     

    “ไปอาบน้ำดีกว่า ไม่อยากอยู่ใกล้คนแถวนี้”

    “โธ่ น่าจะคิดได้ตั้งนานแล้วนะครับ น้องสมายด์คนสวย”

    “ประชดหรอ”  ไม่ได้ว่าเฉยๆ ฉันจับหมอนตีๆ ไอ้พี่ฮั่น พี่ฮั่นก็ไม่ยอมแพ้ใส่มาแต่ละทีฉันแทบจะปลิ้ว
    พี่แคนก็ไม่ช่วยอะไรเลย
    นอนหลับเป็นตาย!! ไอ้ข่าวว่าพี่เช่าหนังมาดู แต่ไหนมานอนให้หนังดูตัวเอง

     

    “โอ้ยยยยยย”

    แม่เจ้า ฉันสะดุดขาตัวเองล้ม ทับไอ้พี่ฮั่นเต็มๆ เลยยย

    ตามองตา สายตาก็จ้องมองกัน O.O

     

    เวลามองยังงี้พี่ฮั่นก็ดูหล่อเหมือนกันแฮะ  เอ้ย! ไม่ได้นะสมายด์อย่าปันใจให้ศัตรู

     

    “ไอ้พี่ฮั่นคนผีทะเล” ฉันรีบผลักตัวเองขึ้นมา แล้วจับหมอนโยนใส่พี่ฮั่น  เเล้ววิ่งหนีเข้าห้องนอนของตัวเอง
     



    นี่ฉันทำไมใจเต้นเเรงยังงี้ ส่องกระจกดูแก้มแดงเป็นลูกตำลึง >///<

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×