ลำดับตอนที่ #12
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : ตอนที่ 11
ห่าววว วววว zZZZZ เช้าเเล้วหรอเนี่ยทำไมไวจังเลยเเฮะ
อยากจะนอนหลับตาอยู่อย่างนั้นทำอยู่อย่างนั้นฝันถึงเธอเรื่อยไป เอิ๊กๆ ๆ
"ไอ้มายยยยยยย" สมายด์แอบค้อนในใจ ใครมากวนใจตอนกำลังฝันหวานๆ เนี่ย
"ตื่นยังโว้ย เดี๋ยวไปเรียนก่อนนะ" เสียงพี่ฮั่นเเอะอะโวยวายเเต่เช้าเนี่ยกำลังฝันถึงพี่ณเดชอยุ่เลย -*-
"นับ 1 2 3 ถ้ายังไม่ตื่นจะไปเรียนก่อน ไม่รอนะ นับบบบบบบบบบบบ"
"ตื่นเเล้วววววว" ฟุ๊บ ฉันได้ยินเสียงอำมะหิตนั้นเเล้วก็เด้งตัวขึ้นจากที่นอน วิ่งกุลีกุจอไปอาบน้ำ
เเต่ไอ้พี่ฮั่นเนี่ยนอนรอที่โซฟาอย่างสบาย น่าหมั่นไส้จังเลยเเฮะ ว่าเเล้วก็เดินเอาน้ำไปพรมใส่ 2-3 ทีเพื่อความสะใจ
"เจ้าผีร้ายจงออกไปจากร่างพี่ฮั่นเดี๋ยวนี้ ไป๊!!!"
"สมายด์ ร้ายนะเราเดี๋ยวก็โดนเตะ" ฮั่นจับข้อมือสมายด์เเล้วทำท่าจะเตะเเต่ฮั่นคงเเรงเยอะไปหน่อย
"โอ้ยยยยยยยย เจ็บ" สมายด์ร้องเสียงหลง เเล้วทำหน้าเหวี่ยงๆ คงเป็นเพราะฮั่นกำข้อมือเธอเเรงเกินไป
"เฮ้ย เจ็บหรอพี่ขอโทษ" ฮั่นค่อยๆ ปล่อยข้อมือสมายด์เเล้วจับมาดูด้วยสีน่ากังวล
"เจ็บสิ พี่ฮั่นเเรงเยอะอ่ะ ถ้าสมายด์แขนหักทำไงเนี่ย"
ฮั่นก้มลง เเล้วจับข้อมือน้อยๆ ขึ้นมาเเล้วเป่าลมเบาๆ 2-3 ที "เป่าเพี้ยง! หายเจ็บยัง"
เเล้วเงยหน้ามามองหน้าสมายด์
"หายเเล้ววววววว" สมายด์แก้มแดง เธอเกือบกลั้นอมยิ้มไว้ไม่ไหว
โธ่เอ้ย ผู้ชายอะไรน่ารักเป็นบ้าเลย >//< เกิดมาไม่เคยเจอใครทำแบบนี้ให้เลย โอ๊ะโอ
ฮืมม พี่ฮั่น อย่าทำอย่างนี้ไม่ว่ากับใครเข้าใจมั้ย
-----------------------------------------------------------------------------------------
ผ่านมาสองวันเเล้ว ฉันยังไม่เจอพี่แกงส้มเลย สงสัยจะหมดเวรหมดกรรมกันเเล้วละมั้ง
แผนการที่วางไว้ไม่ได้ใช้เลย อุตส่าห์ใช้สมองอันน้อยนิดคิดมาตั้งนาน ว๊าาา . .. ...
"ฮัลโหลพี่เเคน วันนี้มายด์ขอกลับค่ำนะจะไปดูละครคณะกับพี่ต๊อป"
"เออ รีบไปรีบมาอย่าให้ดึกมากนะ ฝากบอกน้องสต๊อปด้วย คิดถึ๊ง คิดถึง"
"เฮ้อ เสี่ยวอีกเเล้วพี่เเคน โอเคๆ เดี๋ยวบอกให้นะ บ๊ายบายจ้า"
เย็นนี้ฉันมีนัดกับพี่ต๊อปเเล้วก็เพื่อนๆ ที่คณะจะไปดูละครเวทีของคณะศิลปกรรมจะไปกรี๊ดพี่ฮัท ^^
"พี่ต๊อปพาไปฉี่หน่อยจิ กลัวมันจะปวดตอนนั่งดูละครอ่ะ"
"ไปดิ พี่ก็จะเข้าห้องน้ำเหมือนกัน"
เฮ้ย.... เอาเเล้วๆๆ งานเข้าเเล้ว นั้นบุคคลที่ฉันตามหานิ! พี่แกงส้มมาทำไรเเถวนี้
เหมือนเขาจะวนๆ เวียนๆ อยู่ในมหาลัยเเต่ทำไมนะฉันหาตัวไม่ค่อยเจอ >.<
"พี่ต๊อปๆ พี่เข้าไปในโรงละครก่อนเลยนะ เดี๋ยวมายด์ขอไปทักคนรู้จักแป๊บนึง" สต๊อปหยักหน้างึกๆ
แกงส้มนั่งอยู่คนเดียว มองนาฬิกาถี่ๆ เหมือนกับรอใครสักคน
"แฮ่มม มมมม ม" สมายด์กะแอมเบาๆ ก่อนจะรีบหันหน้าไปทางอื่น หมายจะให้แกงส้มหันมามองตัวเอง
แป๋ววววว!! ไม่มีสัญญาณตอบรับจากบุคคลที่ท่านเรียก = ="
"แฮ่มมมมม" คราวนี้สมายด์ทำเสียงให้ดังกว่าเดิมเเล้วรีบหันหน้าหนี หันกลับมาอีกทีแกงส้มก็หายไปเเล้ว
- -*
"โธ่เว้ย ไอ้บ้า หูหนวกรึไง เเล้วหายไปไหนอีกเนี่ยรู้มั้ยว่านายนี้หาตัวยากสุดๆ เลย" สมายด์ทำหน้าอารมณ์เสีย
เเล้วชะเง้อชะเง้มองหาแกงส้ม เเต่ก็ไม่เห็น
นึกว่าโมโหตัวเองจริงๆ เลย อยากจะเขกมะเหงกตัวเองสัก 3 ที ปล่อยให้เหยื่อหลุดมือไปได้ไงเนี่ย เฮ้อ..
กว่าจะเจอตัวอีกก็ไม่รุ้ว่าวันไหน หรือจะไม่เจอเเล้วก็ได้ โมโหๆๆ อารมณ์เสีย ไปดูละครเวทีดีกว่า เชอะ!
"อุ๊ยยย" สมายด์เดินชนกับผู้หญิงคนนึง ผมยาว ผิวขาว ตาโต เฮ้ย น่ารักอ่ะ
"ขอโทษนะค่ะ" ผู้หญิงคนนั้นเอ่ยขอโทษสมายด์ ก่อนจะมองดูว่าสมายด์เจ็บตรงไหนรึป่าว
"ขอโทษเหมือนกันค่ะ เเฮ่ๆ เดินไม่ดูชนพี่คนสวยเลย"
"ไม่เป็นไรค่ะ ^^"
ระหว่างทีสมายด์กับผู้หญิงที่เดินชนขอโทษกันอยู่นั้นก็มีเสียงผู้ชายคนนึงดังขึ้นมา "เฟรม"
"อ้าว แกงเร็วๆ เลยเดี๋ยวละครเล่นก่อน"
อ้าว แกง ที่พี่คนสวยพูดตะกี้ แกงไหนอ่ะ? แกงหน่อไม้ แกงไตปลา แกงจืด แกงอ๋อม แกงไก่ หรือว่า..
"พะ พี่แกงส้ม" สมายด์ยืนอึ้ง นี่ไงพี่แกงส้มที่เธอตามหาสุดท้ายก็มายืนอยู่ตรงหน้า
"น้องสมายด์ ไม่ได้เจอกันตั้งนาน" แกงส้มก็ยืนตะลึง อึ้งกิมกิไม่แพ้สมายด์ พูดกุกๆ กักๆ ติดๆ ขัดๆ
"อ้าว รู้จักกันหรอ หรือยังไงเนี่ย" เฟรมเห็นสถานการณ์แปลกๆ จึงเอ่ยถามขึ้นมาเเล้วทำหน้างงๆ
"อ่อ นี้รุ่นน้องที่โรงเรียนฉันเอง ... เออ สมายด์เป็นไงบ้างสบายดีมั้ย" แกงส้มพูด
"ก็ สบายดีค่ะ พี่แกง...เออ สบายดีนะค่ะ" สมายด์หัวใจเต้นตุบตับ ตุบตับ เกร็จจนทำอะไรไม่ถูก
"เอางี้ วันนี้พี่รีบนะขอเบอร์สมายด์ไว้หน่อยสิ ว่างๆ เดี๋ยวพี่โทรหา"
โป๊ะเช๊ ทำไมหนอ ทำไมหนอ พี่แกงส้มถึงได้น่ารักอย่างนี้เข้าทางเราเลยยยย คราวนี้แหละ
เหมือนฟ้าฝน สวรรค์ชั้นฟ้าเป็นใจให้สมายด์คนนี้ สงสัยคงจะสงสารเด็กตาดำๆ คนนี้ที่เคยเสียใจ
คราวนี้แหละฉันจะปั่นหัวให้พี่แกงส้มเป็นบ้าไปเลย พี่สาวคนสวยนี้ก็คงเป็นเเฟนละสิท่า
หึๆๆ จะเอาให้เลิกกับเเฟนเลย คอยดู!!!
"08 __ __ __ __ __ __ ค่ะพี่แกง ไว้คุยกันค่ะ" สมายด์รีบวิ่งออกมาจากสองคนนั้น เเล้วเข้าไปดูละคร
"ครับ ไว้คุยกันนะ บ๊ายบาย" แกงส้มโบกมือบ๊ายบายเเล้วยิ้มหวานให้สมายด์
Smile Say :
อย่าถามเลยว่าละครเวทีวันนี้เป็นไง เเม้เเต่พี่ฮัทเดือนคณะฉันก็ไม่ได้กรี๊ด มั่วเเต่คิดเรื่องพี่แกงส้ม
ยังหล่อเหมือนเดิมเลย เฮ้อ....... ไม่ได้ๆ สมายด์อย่าหวั่นไหวกับศัตรูนะ อย่าลืมว่าเราจะแก้เเค้น!!!
ตอนนี้พี่แกงส้มได้เบอร์เราไปเเล้ว ก็หวังในใจว่าเขาคงจะโทรมาละนะ
โทรมาทีเถอะ จะได้เริ่มแผนการ ฮ่าๆๆๆ กลับบ้านไปเล่าให้พี่ฮั่นฟังดีกว่า :P จะอวดความสำเร็จ
ในปฏิบัติการล้างเเค้นขั้นที่ 1
ปล. ตกลงสมายด์นางเอกหรือนางร้ายเนี่ย ร้ายกาจๆ จริงๆแฮะ
อยากจะนอนหลับตาอยู่อย่างนั้นทำอยู่อย่างนั้นฝันถึงเธอเรื่อยไป เอิ๊กๆ ๆ
"ไอ้มายยยยยยย" สมายด์แอบค้อนในใจ ใครมากวนใจตอนกำลังฝันหวานๆ เนี่ย
"ตื่นยังโว้ย เดี๋ยวไปเรียนก่อนนะ" เสียงพี่ฮั่นเเอะอะโวยวายเเต่เช้าเนี่ยกำลังฝันถึงพี่ณเดชอยุ่เลย -*-
"นับ 1 2 3 ถ้ายังไม่ตื่นจะไปเรียนก่อน ไม่รอนะ นับบบบบบบบบบบบ"
"ตื่นเเล้วววววว" ฟุ๊บ ฉันได้ยินเสียงอำมะหิตนั้นเเล้วก็เด้งตัวขึ้นจากที่นอน วิ่งกุลีกุจอไปอาบน้ำ
เเต่ไอ้พี่ฮั่นเนี่ยนอนรอที่โซฟาอย่างสบาย น่าหมั่นไส้จังเลยเเฮะ ว่าเเล้วก็เดินเอาน้ำไปพรมใส่ 2-3 ทีเพื่อความสะใจ
"เจ้าผีร้ายจงออกไปจากร่างพี่ฮั่นเดี๋ยวนี้ ไป๊!!!"
"สมายด์ ร้ายนะเราเดี๋ยวก็โดนเตะ" ฮั่นจับข้อมือสมายด์เเล้วทำท่าจะเตะเเต่ฮั่นคงเเรงเยอะไปหน่อย
"โอ้ยยยยยยยย เจ็บ" สมายด์ร้องเสียงหลง เเล้วทำหน้าเหวี่ยงๆ คงเป็นเพราะฮั่นกำข้อมือเธอเเรงเกินไป
"เฮ้ย เจ็บหรอพี่ขอโทษ" ฮั่นค่อยๆ ปล่อยข้อมือสมายด์เเล้วจับมาดูด้วยสีน่ากังวล
"เจ็บสิ พี่ฮั่นเเรงเยอะอ่ะ ถ้าสมายด์แขนหักทำไงเนี่ย"
ฮั่นก้มลง เเล้วจับข้อมือน้อยๆ ขึ้นมาเเล้วเป่าลมเบาๆ 2-3 ที "เป่าเพี้ยง! หายเจ็บยัง"
เเล้วเงยหน้ามามองหน้าสมายด์
"หายเเล้ววววววว" สมายด์แก้มแดง เธอเกือบกลั้นอมยิ้มไว้ไม่ไหว
โธ่เอ้ย ผู้ชายอะไรน่ารักเป็นบ้าเลย >//< เกิดมาไม่เคยเจอใครทำแบบนี้ให้เลย โอ๊ะโอ
ฮืมม พี่ฮั่น อย่าทำอย่างนี้ไม่ว่ากับใครเข้าใจมั้ย
-----------------------------------------------------------------------------------------
ผ่านมาสองวันเเล้ว ฉันยังไม่เจอพี่แกงส้มเลย สงสัยจะหมดเวรหมดกรรมกันเเล้วละมั้ง
แผนการที่วางไว้ไม่ได้ใช้เลย อุตส่าห์ใช้สมองอันน้อยนิดคิดมาตั้งนาน ว๊าาา . .. ...
"ฮัลโหลพี่เเคน วันนี้มายด์ขอกลับค่ำนะจะไปดูละครคณะกับพี่ต๊อป"
"เออ รีบไปรีบมาอย่าให้ดึกมากนะ ฝากบอกน้องสต๊อปด้วย คิดถึ๊ง คิดถึง"
"เฮ้อ เสี่ยวอีกเเล้วพี่เเคน โอเคๆ เดี๋ยวบอกให้นะ บ๊ายบายจ้า"
เย็นนี้ฉันมีนัดกับพี่ต๊อปเเล้วก็เพื่อนๆ ที่คณะจะไปดูละครเวทีของคณะศิลปกรรมจะไปกรี๊ดพี่ฮัท ^^
"พี่ต๊อปพาไปฉี่หน่อยจิ กลัวมันจะปวดตอนนั่งดูละครอ่ะ"
"ไปดิ พี่ก็จะเข้าห้องน้ำเหมือนกัน"
เฮ้ย.... เอาเเล้วๆๆ งานเข้าเเล้ว นั้นบุคคลที่ฉันตามหานิ! พี่แกงส้มมาทำไรเเถวนี้
เหมือนเขาจะวนๆ เวียนๆ อยู่ในมหาลัยเเต่ทำไมนะฉันหาตัวไม่ค่อยเจอ >.<
"พี่ต๊อปๆ พี่เข้าไปในโรงละครก่อนเลยนะ เดี๋ยวมายด์ขอไปทักคนรู้จักแป๊บนึง" สต๊อปหยักหน้างึกๆ
แกงส้มนั่งอยู่คนเดียว มองนาฬิกาถี่ๆ เหมือนกับรอใครสักคน
"แฮ่มม มมมม ม" สมายด์กะแอมเบาๆ ก่อนจะรีบหันหน้าไปทางอื่น หมายจะให้แกงส้มหันมามองตัวเอง
แป๋ววววว!! ไม่มีสัญญาณตอบรับจากบุคคลที่ท่านเรียก = ="
"แฮ่มมมมม" คราวนี้สมายด์ทำเสียงให้ดังกว่าเดิมเเล้วรีบหันหน้าหนี หันกลับมาอีกทีแกงส้มก็หายไปเเล้ว
- -*
"โธ่เว้ย ไอ้บ้า หูหนวกรึไง เเล้วหายไปไหนอีกเนี่ยรู้มั้ยว่านายนี้หาตัวยากสุดๆ เลย" สมายด์ทำหน้าอารมณ์เสีย
เเล้วชะเง้อชะเง้มองหาแกงส้ม เเต่ก็ไม่เห็น
นึกว่าโมโหตัวเองจริงๆ เลย อยากจะเขกมะเหงกตัวเองสัก 3 ที ปล่อยให้เหยื่อหลุดมือไปได้ไงเนี่ย เฮ้อ..
กว่าจะเจอตัวอีกก็ไม่รุ้ว่าวันไหน หรือจะไม่เจอเเล้วก็ได้ โมโหๆๆ อารมณ์เสีย ไปดูละครเวทีดีกว่า เชอะ!
"อุ๊ยยย" สมายด์เดินชนกับผู้หญิงคนนึง ผมยาว ผิวขาว ตาโต เฮ้ย น่ารักอ่ะ
"ขอโทษนะค่ะ" ผู้หญิงคนนั้นเอ่ยขอโทษสมายด์ ก่อนจะมองดูว่าสมายด์เจ็บตรงไหนรึป่าว
"ขอโทษเหมือนกันค่ะ เเฮ่ๆ เดินไม่ดูชนพี่คนสวยเลย"
"ไม่เป็นไรค่ะ ^^"
ระหว่างทีสมายด์กับผู้หญิงที่เดินชนขอโทษกันอยู่นั้นก็มีเสียงผู้ชายคนนึงดังขึ้นมา "เฟรม"
"อ้าว แกงเร็วๆ เลยเดี๋ยวละครเล่นก่อน"
อ้าว แกง ที่พี่คนสวยพูดตะกี้ แกงไหนอ่ะ? แกงหน่อไม้ แกงไตปลา แกงจืด แกงอ๋อม แกงไก่ หรือว่า..
"พะ พี่แกงส้ม" สมายด์ยืนอึ้ง นี่ไงพี่แกงส้มที่เธอตามหาสุดท้ายก็มายืนอยู่ตรงหน้า
"น้องสมายด์ ไม่ได้เจอกันตั้งนาน" แกงส้มก็ยืนตะลึง อึ้งกิมกิไม่แพ้สมายด์ พูดกุกๆ กักๆ ติดๆ ขัดๆ
"อ้าว รู้จักกันหรอ หรือยังไงเนี่ย" เฟรมเห็นสถานการณ์แปลกๆ จึงเอ่ยถามขึ้นมาเเล้วทำหน้างงๆ
"อ่อ นี้รุ่นน้องที่โรงเรียนฉันเอง ... เออ สมายด์เป็นไงบ้างสบายดีมั้ย" แกงส้มพูด
"ก็ สบายดีค่ะ พี่แกง...เออ สบายดีนะค่ะ" สมายด์หัวใจเต้นตุบตับ ตุบตับ เกร็จจนทำอะไรไม่ถูก
"เอางี้ วันนี้พี่รีบนะขอเบอร์สมายด์ไว้หน่อยสิ ว่างๆ เดี๋ยวพี่โทรหา"
โป๊ะเช๊ ทำไมหนอ ทำไมหนอ พี่แกงส้มถึงได้น่ารักอย่างนี้เข้าทางเราเลยยยย คราวนี้แหละ
เหมือนฟ้าฝน สวรรค์ชั้นฟ้าเป็นใจให้สมายด์คนนี้ สงสัยคงจะสงสารเด็กตาดำๆ คนนี้ที่เคยเสียใจ
คราวนี้แหละฉันจะปั่นหัวให้พี่แกงส้มเป็นบ้าไปเลย พี่สาวคนสวยนี้ก็คงเป็นเเฟนละสิท่า
หึๆๆ จะเอาให้เลิกกับเเฟนเลย คอยดู!!!
"08 __ __ __ __ __ __ ค่ะพี่แกง ไว้คุยกันค่ะ" สมายด์รีบวิ่งออกมาจากสองคนนั้น เเล้วเข้าไปดูละคร
"ครับ ไว้คุยกันนะ บ๊ายบาย" แกงส้มโบกมือบ๊ายบายเเล้วยิ้มหวานให้สมายด์
Smile Say :
อย่าถามเลยว่าละครเวทีวันนี้เป็นไง เเม้เเต่พี่ฮัทเดือนคณะฉันก็ไม่ได้กรี๊ด มั่วเเต่คิดเรื่องพี่แกงส้ม
ยังหล่อเหมือนเดิมเลย เฮ้อ....... ไม่ได้ๆ สมายด์อย่าหวั่นไหวกับศัตรูนะ อย่าลืมว่าเราจะแก้เเค้น!!!
ตอนนี้พี่แกงส้มได้เบอร์เราไปเเล้ว ก็หวังในใจว่าเขาคงจะโทรมาละนะ
โทรมาทีเถอะ จะได้เริ่มแผนการ ฮ่าๆๆๆ กลับบ้านไปเล่าให้พี่ฮั่นฟังดีกว่า :P จะอวดความสำเร็จ
ในปฏิบัติการล้างเเค้นขั้นที่ 1
ปล. ตกลงสมายด์นางเอกหรือนางร้ายเนี่ย ร้ายกาจๆ จริงๆแฮะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น