คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 2
เช้าแล้ววันนี้ยังไม่สาย ตื่นมาก็ร้องเพลงถึงเธอ...
นี้มันวันเสาร์แท้ๆ ฉันกะจะนอนตื่นสายๆ ซะหน่อยแต่ก็ต้องตื่นเพราะเสียงเพราะๆ ของพี่แคน เฮ้อ..
“พี่แคนนนนน ใครเหยียบหางอ่าาาาาาาาาา” สมายด์งัวเงียโผล่หน้าออกมาแซวพี่ชาย
“แรงมากคร๊า ตื่นได้แล้วมารดน้ำต้นไม้ช่วยพี่เลย” แคนทำท่าจะฉีดน้ำใส่สมายด์
โอ้ยๆ ตอนนี้ท้องร้องจ๊อกๆ ไปอ้อนพี่แคนดีกว่าวันนี้กินอะไรดีๆ
“พี่แคน หิวจัง”
“ไปปิดน้ำไป พี่ซื้อกับข้าวมาแล้วเดี๋ยวไปกินกัน”
“เออ..พี่ลืมบอกเรา วันนี้เพื่อนพี่จะย้ายเข้ามาอยู่ด้วยนะ”
ใคร!! เพื่อนพี่แคนคนไหนนะ หล่อรึป่าว ถ้าหล่อฉันขอจอง (นางเอกเรากุลสตรีมาก -*-)
“อ้าวแล้วเพื่อนพี่แคนย้ายมาทำไมอ่ะ” สมายด์ทำหน้าสงสัย
“อ่อ พอดีมีโปคเจกคู่ต้องใช้เวลาทำด้วยกันเยอะๆ”
“โปคเจอคู่ มันเหมือนเนื้อคู่ป่ะพี่ ฮ่าๆ ”
“ยังจะฮาอีก”
“อ้าวหนูก็นึกว่าจะนอกใจพี่ต๊อป”
“โอ้โห้ ดอกนี้แรงกว่า เกี่ยวอะไรกับพี่ต๊อปเล่า”
พี่แคนเขิน โธ่นึกว่าเด็กอย่างหนูไม่รู้อ่ะดิว่าสองคนนี้แอบชอบกัน เห็นคุยกันกุ๊กกิ๊กๆ ตลอดอ่ะ
------------------------------------------------
ค่ำไวจังเลยแฮะ มองดูนาฬิกาก็จะหกโมงเย็นแล้ว ไหนพี่แคนบอกว่าเพื่อนจะย้ายมาอยู่ด้วย
ไม่เห็นมีแมวสักกะตัวเลย บ้านเงียบฉี่ เดินลงมาชั้นล่างก็ไม่เห็นพี่ชายซะงั้น บ้านนี้ยังไงเนี่ย -*-
ไปไหนมาไหนไม่ยอมบอกกันเลย
“พี่แคนนนนนนนน พี่แคนนนนนนนนน” สมายด์ตะโกนเรียกพี่ชาย
“สมายยยยยยยยยยยยย มาช่วยพี่หน่อยสิ ไม่ไหวแล้วเร็วๆๆๆๆ”
แคนทำเสียงเหมือนจะขาดใจ สมายด์เลยรีบวิ่งตามเสียงออกไปดู ปรากฏว่าพี่ชายเธอแบกทีวี
สมายด์เลยรีบวิ่งไปรับแต่ก็วิ่งชนเข้าอย่างจังกับผู้ชายตัวใหญ่
“โอ๊ะ...........โอ้ย!!” สมายด์เสียหลัก แถมผู้ชายคนนั้นล้มทับขาเธออีก
สมายด์นั่งมองหัวเข่าตัวเองเป็นแผลถลอก แล้วทันใดชายหนุ่มที่ล้มทับเธอก็ยื่นมือมา
สมายด์กำลังจะยื่นมือไปจับเพื่อดึงตัวเองให้ลุกขึ้น แต่..
“เฮ้ยย นายหมีควาย O.o ” สมายด์ทำตาโต
“อ้าว ยัยซุ่มซ่าม O.o ”
“เจอนายทีไรต้องเจ็บตัวทุกทีเลย”
“อย่างกับฉันอยากเจอเธอ”
“ไอ้..... หืม” สมายด์รีบลุกแล้วปัดมือคนตัวใหญ่ที่ยืนมาให้ เธอปฏิเสธความช่วยเหลือจากเขา
“ไม่ต้องฉันลุกเองได้ย่ะ”
“ทำเป็นอวดเก่ง ปากดีไปเถอะยัยซุ่มซ่าม” ว่าแล้วผู้ชายตัวใหญ่ก็เดินหายไป
“อ้ายมายยยยยยยยย พี่จะตายแล้วมัวทำอะไรอยู่”
ให้ตายสิ ฉันลืมพี่แคนไปเลย ต้องรีบไปช่วยพี่ชายยกทีวีนั้น
“แล้วไหนอ่ะเพื่อนพี่แคน ไม่เห็นมาซะที” สมายด์ทำตื่นเต้น ชะเงอมองไปมา
“อ่อ เดี๋ยวมันก็มา”
“หิวข้าวอย่างแรงพี่แคนตอนนี้จากใจเลยอ่ะ หาไรกินกันเถอะเรา” สมายด์ทำหน้าตาอ้อนสุดๆ
“ไม่รอเพื่อนพี่ก่อนหรอ เดี๋ยวมันก็มา”
ระหว่างที่รอเพื่อนพี่แคนฉันก็เดินเฉิดฉายไปอาบน้ำ ตอนออกมาจากห้องน้ำฉันก็นุ่งผ้าเช็ดตัวทิกเกอร์
แล้วเดินไปเปิดฝาชีมองดูจานกับข้าวที่พี่แคนเตรียมไว้ อีกไม่นานนะผัดคะน้าในจานต้องตกถึงท้องเรา!!
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด” สมายด์กรี๊ดลั่น
“นายหมีความ แก แกเข้ามาในบ้านฉันได้ไง กรี๊ดดดดดดดดด”
นายหมีควาย หรือผู้ชายที่เป็นคู่อริของสมายด์พยายามทำปากจุ๊ๆ ให้สมายด์เลิกกรี๊ด แต่ก็ไม่เป็นผล
“พี่แคนช่วยด้วย มีโรคจิตจะขะ......” ไม่ทันจะพูดจบ นายหมีควายก็เอามือมาปิดปากสมายด์
“ยัยซุ่มซ่าม จะกรี๊ดทำไม ฉันไม่ใช่โรคจิตที่สำคัญฉันไม่มีอารมณ์กับไม้กระดานอย่างเธอหรอก”
ดังสวรรค์มาโปรด ก่อนที่จะมีเหตุฆาตกรรมกันตายยยยย แคนรีบวิ่งมาอย่างกระหืดกระหอบ
“อ้าว ไอ้ฮั่น ยัยสมายด์ทำอะไรกัน”
“พี่แคนโรคจิตมันจะมาข่นขื่นหนูอ่ะ” สมายด์วิ่งไปหลบหลังพี่ชายแล้วเอามือชี้ผู้ชายตัวใหญ่
“จะบ้ารึไง นี่บ้านเพื่อนฉัน แล้วฉันก็จะย้ายมาอยู่บ้านหลังนี้”
นี่ ฉันไม่ได้ฝันหรือหูหนวกไปใช่มั้ย นายหมีควายนั้นเป็นเพื่อนพี่แคน ให้ตายเถอะ!
“ฟังๆ ฟังพี่ นี้พี่ฮั่น เพื่อนพี่เองที่เขาจะมาอยู่กับเรา”
“อะไรอ่ะพี่แคน พาเพื่อนผู้ชายมาอยู่ที่บ้านด้วยบอกลุงกับป้ารึยัง”
“เรียบร้อยครับ พ่อกับแม่พี่บอกว่าไม่มีปัญหา เพื่อนพี่คนนี้ไว้ใจได้”
“ไว้ใจได้ที่ไหน หน้าตาก็ดูร้ายๆ”
“สมายด์ นี่เพื่อนพี่นะ ไปๆ แต่งตัวเถอะจะได้กินข้าว”
น่าหมั่นไส้ชะมัดเลย พี่แคนเข้าข้างนายหมีควายนั้นด้วย เชอะ!
“รู้แล้วก็โปรดเข้าใจใหม่ด้วยนะครับ น้องสมายด์”
“ไอ้บ้า ไอ้..”
“หยุดๆ อย่าเรียกพี่แบบนั้นมันไม่ดี เรียกพี่ฮั่นนะครับ”
นายหมีควายแลบลิ้น ปริ้นตาใส่ฉัน คอยดูเถอะนายไม่ได้อยู่อย่างสงบแน่!!
ความคิดเห็น