รักลวงตา มายาสายหมอก.

หากว่ามาร์คคือภาพลวงตา 

  แบมแบมก็คือสายหมอกที่จับต้องไม่ได้ 

        ความรักของพวกเขาก็เช่นกัน

' นายต้องการอะไรจากพี่กันเเน่ แบม '

' เลิกทำตัวเป็นคนดีได้เเล้ว มาฆ่ากันให้ตายจนความจำกลับมาดีมั้ย มาร์คต้วน '

  ความเเค้นฝังลึก ความทรงจำที่หลงลืม จะถูกทวงคืนมาด้วยความเกลียดชังที่เคยได้รับเป็นเท่าตัว

               เทวดาจะหายไป 

       ซาตานจะกางปีกออกอย่างงดงาม

 แล้วกลืนกินโลกทั้งใบอย่างช้าๆจนหมดสิ้น

           มาร์คต้วน.แบมแบม

  ชะตากรรมของเทวดาปีกหักกับซาตานสีขาวจะเป็นเหมือนเส้นขนานที่ไม่มีวันบรรจบ และถ้ามันบรรจบลง...ชีวิตของใครคนหนึ่งต้องหายไปชั่วนิรัณกาล 

 จะไม่มีผู้จดจำ

จะไม่มีใครกล่าวขาน

ไม่มีใครนึกถึง

 ราวกับถูกลบออกไปจากโลกใบนี้และมิติทั้งปวง หายไปจากความทรงจำของกันเเละกัน.......ตลอดกาล........

      

 -------------------~•~=~•~--------------------

" ท่านแม่.... "

" มาร์ค...มานั่งใกล้ๆมาสิจ๊ะ "

     ท่านหญิงตละกูลต้วนเอ่ยด้วยน้ำเสียงแหบพร่าอันเป็นผลมาจากสุขภาพร่างกายที่อ่อนแอลงทุกที พลางลูบหัวบุตรชายเพียงคนเดียวอย่างเอ็นดูเหมือนว่าได้เห็นตัวตนของคนรักผ่านมาร์คที่เป็นดังโซ่ทองคล้องใจของทั้งสองให้มั่นคง

    แม้ว่ามันจะเริ่มกัดกร่อนเพราะสุขภาพของเธอที่อ่อนแอลงเเละสามีที่เจ้าชู้มีผู้หญิงอื่นไปเรื่อยก็ตาม

" ท่านเเม่ทำไมท่านพ่อถึงยังไม่กลับบ้านล่ะครับ ไหนท่านพ่อบอกว่าจะมาหาท่านเเม่มาดูเเลท่านแม่ให้เเข็งเเรง ลูกอยากให้ท่านเเม่เเข็งเเรง ท่านเเม่จะได้กลับมาเล่นเปียโนเพราะท่านเเม่มีความสุขเมื่อได้เล่นเปียโนเรือนนั้น "

" โถ มาร์ค "

       หากพูดความจริงออกมาได้เธอคงจะทำอย่างไม่ลังเล แต่บุตรชายโตจนเป็นฟั่งเป็นฝาให้ตละกูลได้ขนาดนี้ก็เพราะไม่รู้ว่าพ่อบังเกิดเกล้าของตนได้ไปมีผู้หญิงคนอื่นเสียเเล้ว หากรู้ความจริงมาร์คจะยังเรียกเขาว่าพ่อได้อีกหรือไม่

       เธอเจ็บคนเดียวยังพอทนเเต่จะให้ลูกชายที่เป็นดังเเก้วตาดวงใจต้องมาเจ็บเพราะพ่อผู้ให้กำเนิดเธอคงยอมไม่ได้

" มาร์คไม่ว่าพ่อจะเป็นยังไงลูกก็จะรักและเคารพในตัวพ่อใช่มั้ย? "

" ครับ มาร์ครักเเละเคารพในตัวท่านพ่อ "

     เขาพูดด้วยน้ำเสียงนั่นเเน่นก่อนคว้ามืออุ่นของมารดามากุมเอาไว้ มาร์คต้วนถูกสอนมาให้เชื่อฟังเเละเคารพผู้มีพระคุณ แต่ใครที่มันคิดทำร้ายคนที่เขารักเขาก็ยินดีทำสัญญากับปิศาจเพื่อกำจัดคนคนนั้นให้หายไปจากโลกนี้

" มาร์คอยากอยู่กับท่านเเม่นานๆเพราะมาร์คกลัวว่าท่านเเม่จะเหงา ป้าเจนบอกว่าท่านเเม่เหงามากเพราะไม่มีเพื่อนคุย เเต่ตอนนี้ท่านเเม่มีมาร์คเป็นเพื่อนคุยเเล้วนะครับ ท่านแม่ไม่เหงาเเล้วใช่มั้ยครับ "

" จ๊ะ แม่ไม่เหงาเเล้ว "

   ตั้งเเต่วินาทีเเรกที่มาร์คเกิดมาก็เป็นวินาทีที่เธอเจ็บปวดเเละมีความสุขไปพร้อมกัน เด็กชายที่เกิดมาเพราะความรักของพ่อเเม่เทวดาตัวน้อยที่เธอเเละเขาตั้งชื่อให้ว่า ' มาร์ค ต้วน '

         วิคตอเรียสวมกอดลูกชายหลวมๆความอบอุ่นอันล้นหลาที่เธอได้รับคือสิ่งที่มีค่ามากกว่าสิ่งใด

" มาร์ค วันนี้นอนกับแม่ได้มั้ย?... "

     จากใจเธอกลัวลูกจะติดโรคจากเธอแต่ใจหนึ่งของคนเป็นเเม่ที่ไม่เคยได้นอนกอดลูกอย่างเต็มอิ่ม เธอก็อยากจะทำมันก่อนจะสายเกินไป มาร์คยิ้มอ่อนก่อนจะตอบมารดาด้วยรอยยิ้มอบอุ่น

" ทำไมจะไม่ได้ล่ะครับก็ท่านแม่เป็นแม่ของมาร์ค "

" จ๊ะ ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเถอะ "

" ครับ ท่านเเม่ "

    มาร์คยอมลุกออกอย่างว่าง่ายก่อนจะ้ปิดประตูเดินออกไปเเต่ก็ไม่ลืมหันมายิ้มทะเล้นแหย่มารดาให้หัวเราะเล่นอย่างมีความสุข ซึ่งวิคตอเรียก็ยิ้มเเละจะจดจำความทรงจำนี้ไปตลอดกาล......

   พลันจะทิ้งตัวลงนอนเสียงโทรศัพท์คุ้นหูก็ขัดขึ้นมาเสียก่อน เบอร์แปลกที่ทำคิ้วเรียวผูกเข้าหากันเเต่เธอก็กดรับสายแต่โดยดี

[ สวัสดีครับ คุณนายวิคตอเรีย ]

" คุณเป็นใครกันคะ ทำไมถึงรู้ชื่อฉันได้ "

[ ผมเเค่อยากจะเเสดงความเสียใจด้วยน่ะครับ ]

" เรื่องอะไรกันคะ?? "

[ การเเต่งงานของสามีคุณที่เมืองไทยไงครับ คุณคงไม่รู้ผมเเค่มาบอกเฉยๆเผื่อว่าไอ้ลูกชายเลือดร้อนของคุณมันจะลงมือบ้าง ]

" มาร์คทำอะไรคะ!? เขาทำอะไร?! "

[ นี่คุณไม่รู้หรอครับว่าลูกคุณเคยทำอะไรไว้กับใครบ้าง...น่าสงสารจริงๆ ลาก่อนครับคุณวิคตอเรีย ]

" เดี๋ยวค่ะ! คุณคะ!...... "

     หัวใจดวงเล็กเต้นเเรงไม่เป็นจังหวะด้วยความกังวลเเละความกดดันในสิ่งที่ปลายสายพูดออกมา ลูกชายที่เเสนดีของเธอไม่มีวันทำเรื่องไม่ดี 

     มาร์คที่เป็นเด็กดีเชื่อฟังผู้ใหญ่มาตลอดไม่เคยออกนอกทางของวิคตอเรีย เขาเป็นเด็กดีที่น่ารักมาตลอด มาร์คต้วนเป็นเด็กดี

" ท่านเเม่ครับมาร์คเอา- !? ท่านแม่เป็นอะไรครับ ทำไมถึงทำหน้าตกใจแบบนี้ครับ!? "

" มะ-...มาร์ค... แม่แค่...เห็นแมลงสาบน่ะลูก "

"  เดี๋ยวมาร์คเรียกให้ป้าเจนมาทำความสะอาดอีกทีดีกว่า เเมลงสาบน่ะตัวนำเชื้อโรคเดี๋ยวอาการของท่านแม่จะทรุด... "

" ไม่ต้องหรอกลูก....แม่ไม่เป็นไร " 

 

     สิ่งเดียวที่ทำให้เธอเจ็บเจียนตายได้ก็คือลูกชายที่รักและเอ็นดูโกหกกับเธอได้ลงคอ ตลอดสามปีที่มาร์คไปอยู่เมืองไทยมันเกิดอะไรขึ้นกันเเน่เเล้วไหนจะเบอร์แปลกๆนั่นอีก ลูกชายของเธอกำลังปิดบังบางอย่างกับเธออยู่จริงๆหรือ 

" มาร์คตอนที่ไปอยู่ที่เมืองไทยลูกเป็นยังไงบ้าง? "

"   ........ทำไมท่านเเม่ถึงถามแบบนั้นล่ะครับ มาร์คสบายดีนะ "

   ' ใช่ มาร์คสบายดีเพราะมาร์คกำลังโกหกแม่ เรื่องอะไรที่มาร์คปิดบังแม่อยู่ '

  ส่วนเรื่องของคนรักเธอรู้ดีว่าไม่ช้ามันต้องเกิดขึ้น แต่เรื่องของมาร์ค...ไม่ใช่เรื่องที่เธอคาดการอะไรไว้เลย เสียงของเด็กผู้ชายในโทรศัพท์คนคนนั้นจะเกี่ยวข้องกับมาร์คของเธอด้วยหรือเปล่า เพราะทุกคำพูดทุกประโยคเขาพูดเหมือนกับว่ารู้จักมาร์คเป็นอย่างดี

        แต่ทำไมเธอที่เป็นเเม่เเท้ๆกลับไม่รู้อะไรเกี่ยวกับลูกชายของตัวเองเลย ไม่รู้เเม้กระทั่งเขาไปทำอะไรไว้ มีเพื่อนหรือศัตรูบ้างมั้ย

   ' เธอมันไม่รู้อะไรเลย วิคตอเรีย '

" นอนเถอะครับ ท่านเเม่เดี๋ยวเป็นหวัดหรอกครับ "

" นั่นสินะ..เดี๋ยวเป็นหวัด..หรอก "