เจ้านางคำส่องหล้า #สตรีกู้แผ่นดิน

บทนำ

ปี พ.ศ. 1888

ได้เกิดความขัดแย้งขึ้นจนแผ่นดินลุกเป็นไฟ

เพลานั้น เจ้ามังสะผู้ปกครองนครอิสระราวดีได้คิดการใหญ่  พระองค์ได้นำทหารกล้าหลายร้อยนายเข้าโจมตีหมู่บ้านน้อยใหญ่เพื่อขยายอาณาเขตปกครอง

เจ้ามังสะมีความโหดเหี้ยมไร้ปรานี พระองค์สังหารชาวบ้าน เด็ก และสตรีอย่างเลือดเย็น ใครหน้าไหนกล้าต่อต้าน มันผู้นั้นจะถูกสังหารอย่างโหดเหี้ยม เหลือทิ้งไว้แต่ศีรษะที่ถูกไม้แหลมเสียบประจาน

นครอิสระราวดีได้แผ่ขยายอิทธิพลอย่างกว้างขวาง ชาวบ้านทุกคนต่างยอมจำนนก้มกราบแทบเท้าเจ้ามังสะเพื่อเอาชีวิตรอด ชาวบ้านบางคนยอมถวายตัวเป็นทาสรับใช้ บางคนยอมสู้จนตัวตาย ไม่ว่าเจ้ามังสะจะผ่านไปที่แห่งหนตำบลใด ที่แห่งนั้นย่อมมีคนตายเหลือคณานับ

การขยายดินแดนของเจ้ามังสะได้กลืนกินแผ่นดินที่เคยสงบร่มเย็น เจ้านครอิสระน้อยใหญ่ ต่างยอมถอดมงกุฏให้เจ้ามังสะครอบครอง พร้อมถวายนครให้ด้วยความจำใจ

เพลาผ่านไปนานนับปี เจ้ามังสะได้ยกทัพทหารกล้านับหมื่นนายลงไปยังทิศใต้ เพื่อสยบนครเก่าแก่ที่มีอายุยืนยาวนับพันปี เจ้าฟ้าโหลนน้ำค้างผู้ปกครองนครเก่าได้นำทัพนับหมื่นออกไปสู้ศึกกับเจ้ามังสะ ณ ทุ่งหญ้า ม้วยพระจันทร์

สงครามครั้งนั้น กินเพลายาวนานถึง 3 ปี 11 เดือน 

เจ้าฟ้าโหลนน้ำค้างถูกฟันคอขาดสิ้นใจกลางสนามรบ กองทัพที่เหลือวิ่งหนีแตกพ่ายยับเยิน เจ้ามังสะได้สถาปนาพระองค์เองขึ้นเป็นกษัตริย์มังสาทอง และได้เปลี่ยนชื่อนครเก่าพันปีเป็น “นครฟ้ารำพัน”

เพลานั้น เจ้ามังสาทองที่มีอำนาจบารมียิ่งใหญ่เหนือแผ่นดิน พระองค์ต้องการที่จะขยายดินแดนเพิ่ม พระองค์ได้ส่งสาสน์ไปยังนครอิสระต่าง ๆ เพื่อให้ยอมจำนนศิโรราบ เจ้านครน้อยใหญ่ต่างคลานเข่าเข้ามากราบแทบเท้าเจ้ามังสาทองเพื่อรักษาวงศ์ตระกูล

แต่ทว่า…

มีหมู่บ้านเล็ก ๆ แห่งหนึ่งนามว่า “หมู่บ้านสาริกา” ที่มิยอมอ่อนข้อให้ ชาวบ้านสาริกาเป็นชนชาตินักรบ พวกเขารักศักดิ์ศรีมากกว่าชีวี แม้นสิ้นชีพ พวกเขาก็มิยอมก้มหัวให้ใคร

เจ้ามังสาทองผู้โหดเหี้ยมได้ส่งทหารกล้านับร้อยไปล้างบางชาวสาริกาทันทีเพื่อมิให้เป็นเยี่ยงอย่าง 

เหตุการณ์ต่อจากนี้ คือจุดเริ่มต้นของประวัติศาสตร์ที่ต้องจารึก

“เจ้านางคำส่องหล้า” สตรีแกร่งกู้แผ่นดิน

G_Legendary