Magic & Wizard #พันธสัญญาแห่งมนตรา [SS1] ตอน #มาสร้างกิลด์กันเถอะ

ก๊อก ก๊อก ก๊อก…

“มีใครอยู่ไหมคะ?” เสียงหวานใสของจอมเวทย์สาวฝึกหัดดังขึ้น ขณะที่เธอเคาะประตูบ้านหลังใหญ่ ซึ่งเป็นที่ตั้งของกิลด์ ‘ซีโร่ วัน’ อันโด่งดังในเมืองอาคาน่า เธอสูดลมหายใจลึกก่อนเอ่ยถามอีกครั้ง ด้วยความหวังอันเต็มเปี่ยม

ก๊อก ก๊อก…

ความเงียบเข้าครอบงำ ไม่มีเสียงตอบรับใด ๆ เล็ดลอดออกมาจากประตูบานใหญ่ตรงหน้า

“เฮ้อ...อีกแล้วเหรอ” พริมโรสถอนหายใจหนักหน่วง ดวงตาที่เต็มไปด้วยประกายแห่งความหวังหม่นลงเล็กน้อย เธอกำลังจะหันหลังกลับ แต่ทันใดนั้นเอง เสียงประตูก็เปิดออก

“มีธุระอะไร?” ชายหนุ่มร่างสูงในชุดคลุมสีเข้ม สวมหมวกทรงสูงปีกกว้าง จ้องมองเธอด้วยแววตาเย็นชา เสียงของเขาตัดผ่านความเงียบอย่างเฉียบคม

“สวัสดีค่ะ ฉันชื่อพริมโรส จะมาขอสมัครเข้าร่วมกิลด์ของคุณค่ะ” 

“กลับไปซะ กิลด์ของฉันยังไม่เปิดรับสมัครในช่วงนี้” ชายหนุ่มตอบเสียงเรียบ ก่อนปิดประตูดังปัง โดยไม่รอให้เธอพูดอะไรอีก

ปัง!

ชายหนุ่มร่างสูงปิดประตูใส่หน้าพริมโรสอย่างแรงจนเธอสะดุ้ง รอยยิ้มแห่งความหวังของพริมโรสหายไปจากริมฝีปากอีกครั้ง เธอถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะเดินคอตกกลับไป

นี่ก็เป็นความล้มเหลวครั้งที่ห้าของพริมโรสแล้ว ในช่วงหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมา หลังจากที่เธอเรียนจบหลักสูตรพื้นฐานของการเป็นจอมเวทย์จากโรงเรียนสอนจอมเวทย์ฝึกหัดอาคาน่า เธอก็พยายามที่จะสมัครเข้าร่วมกิลด์ชื่อดังมากมายในเมืองอาคาน่าแห่งนี้ แต่ก็ไม่มีกิลด์ไหนเลยที่ให้โอกาสเธอ 

แต่ถึงกระนั้น พริมโรสก็ยังไม่ยอมแพ้ เพราะยังเหลือกิลด์สุดท้ายที่ยังพอมีความหวัง 

พริมโรสเดินไปตามถนนในเมืองใหญ่ เพื่อมุ่งหน้าไปยังที่ตั้งของกิลด์โนเนมที่เพิ่งก่อตั้งมาได้ไม่นาน มีข่าวลือว่า กิลด์โนเนมก่อตั้งโดยจอมเวทย์ฝึกหัดที่จบมาจากสถาบันอาคาน่าที่เดียวกับเธอ แถมกิลด์โนเนมยังรับทุกคนที่จบใหม่อีกด้วย 

ภายในเมืองหลวงอาคาน่า มีเหล่าจอมเวทย์มากมาย ทั้งหน้าเก่าและหน้าใหม่เดินอยู่เต็มเมือง จอมเวทย์หน้าใหม่ที่เพิ่งเรียนจบต่างก็รีบหากิลด์ต้นสังกัดให้ได้เร็วที่สุด ส่วนจอมเวทย์หน้าเก่าที่เรียนจบมานานแล้ว ก็เดินวางมาดใหญ่โตคับเมือง เพื่อขยายอิทธิพลและชื่อเสียงของตนเอง

บ่อยครั้งที่เกิดการต่อสู้ขึ้นระหว่างกิลด์อยู่เป็นประจำ ผู้ชนะในการดวลพลังเวทย์จะได้รับชื่อเสียงและได้ของมีค่าจากผู้แพ้ ส่วนผู้แพ้ที่อาจจะถูกยึดทั้งคริสตัลกำเนิดพลัง ไม้เท้าพลังเวทย์ หรือแม้กระทั่งเครื่องประดับเพิ่มพลังเวทย์ อาจจะอยู่ที่เมืองอาคาน่าต่อไปไม่ได้ ผู้แพ้ส่วนใหญ่มักจะเนรเทศตัวเองออกจากเมืองนี้เพราะความอัปยศ และมีผู้แพ้จำนวนมากที่กลับไปฝึกวิชามาใหม่ เพื่อกลับมาแก้แค้น ซึ่งเป็นเรื่องปกติในโลกแห่งเวทมนตร์ยูโฟเรีย ที่เหล่าจอมเวทย์ต่างชิงดีชิงเด่นต่อสู่ห้ำหั่นกันเพื่อเกียรติยศและชื่อเสียง

ในระหว่างที่พริมโรสเดินทางไปยังที่ตั้งของกิลด์โนเนม เธอก็ต้องหยุดชะงัก เพราะบนถนนเส้นใหญ่ในเมืองหลวง กำลังมีการต่อสู้กันเกิดขึ้น แถมยังมีเหล่าผู้ชมมากมายทั้งหน้าเก่าและหน้าใหม่ต่างยืนเชียร์กิลด์ในดวงใจของตัวเองอยู่

พริมโรสเดินตรงเข้าไปยังฝูงชนที่กำลังยืนมุงดูการต่อสู้ด้วยความตื่นเต้น

ภาพที่อยู่เบื้องหน้าของพริมโรส คือการดวลพลังเวทย์ระหว่างกิลด์ ‘บีกินนิ่ง’ กิลด์ที่รวบรวมจอมเวทย์ฝึกหัดที่มีพรสวรรค์ในการต่อสู้หน้าใหม่ไว้มากมาย กับกิลด์ ‘เมเทโอลิส’ กิลด์เก่าแก่ที่มีอายุยืนยาวถึงห้าสิบปี และคนที่กำลังดวลพลังเวทย์กันอยู่ก็คือ ‘โซตัส’ จอมเวทย์ฝึกหัดผู้อวดดี กับ ‘โยฮาน’ จอมเวทย์รุ่นพ่อที่มีทั้งความแข็งแกร่งและประสบการณ์ ฉายาของโยฮานคือ ‘จอมเวทย์น้ำเงิน’ 

“ไหวมั้ยลุง?” โซตัสถามด้วยท่าทางอวดดี สีหน้าของเขาดูเป็นคนมั่นใจในพลังเวทย์ของตัวเอง 

“…” โยฮานไม่ยอมพูดอะไร เขากำลังรวบรวมพลังเวทย์ไปที่ไม้เท้าคู่กาย ประสบการณ์ของโยฮานกำลังบอกให้เขารู้ว่า ชายหนุ่มท่าทางอวดดีที่อยู่ตรงหน้าไม่ธรรมดา เพราะฉะนั้น เขาย่อมไม่ประมาทต่อศัตรูเด็ดขาด

“ลุยละนะ!” โซตัสผู้อวดดีเป็นฝ่ายเปิดก่อน เขาร่ายเวทมนตร์จากคทาไม้ที่ทำมาจากเถาวัลย์ร้อยปี ก่อนจะปลดปล่อยคลื่นพลังเวทย์สีน้ำตาลที่เป็นธาตุไม้ใส่โยฮานที่ยืนแน่นิ่งไม่ไหวติง

คลื่นพลังสีน้ำตาลพุ่งเข้าใส่โยฮานอย่างรวดเร็ว คลื่นพลังค่อย ๆ เปลี่ยนรูปร่างเป็นเถาวัลย์ที่มีปลายแหลมพร้อมที่จะทิ่มแทงใส่ศัตรูที่อยู่ตรงหน้า

“หึ” โยฮานกระโดดหลบเถาวัลย์ที่พุ่งตามเป็นเงา เขามีความคล่องแคล่วในการหลบหลีกเป็นอย่างดี ปลายแหลมของเถาวัลย์ถูกพลังสีน้ำเงินที่เปรียบเสมือนธาตุน้ำแข็งแช่แข็งเอาไว้จนเถาวัลย์หยุดชะงัก

โซตัสถึงกับเหงื่อแตกเพราะพลังเวทย์ของเขาถูกโยฮานสกัดเอาไว้ได้ แต่ก่อนที่โซตัสจะได้สติ โยฮานก็ปล่อยพลังเวทย์สีน้ำเงินธาตุน้ำแข็งใส่โซตัสเรียบร้อยแล้ว

“รับไปซะ!” พลังสีน้ำเงินพุ่งใส่โซตัสเป็นเส้นตรงราวกับพลังของปืนเลเซอร์ โซตัสทำได้แค่เรียกโล่เถาวัลย์มาป้องกัน แต่ทว่า โล่เถาวัลย์ก็ไม่สามารถต้านทานความแข็งแกร่งของคลื่นพลังสีน้ำเงินของโยฮานที่ชาร์จพลังไว้เต็มที่เอาไว้แล้วได้เลย โล่เถาวัลย์ถูกทำลายจนแตกยับเยินในขณะที่คลื่นพลังสีน้ำเงินกระแทกใส่ตัวของโซตัสเข้าอย่างจัง

“อ๊ากกกกกก” โซตัสถูกคลื่นพลังสีน้ำเงินซัดจนกระเด็นหมดสภาพ เขานอนแน่นิ่งด้วยอาการบาดเจ็บสาหัส ความพ่ายแพ้ของโซตัสในครั้งนี้ ทำให้เขารู้ว่า ฝีมือของเขายังอ่อนหัดยิ่งนัก เมื่อเทียบกับจอมเวทย์ที่มีประสบการณ์โชกโชนเหมือนโยฮาน

โยฮานเดินตรงเข้าไปหาโซตัสที่นอนกระอักเลือดอยู่ที่พื้น เขาจ้องมองโซตัสด้วยสีหน้าที่เย็นชาราวกับน้ำแข็ง แล้วโยฮานก็หยิบไม้เท้าของโซตัสขึ้นมาก่อนจะใช้พลังน้ำแข็งแช่แข็งไม้เท้าของโซตัสและออกแรงขยี้ทิ้ง จนไม้เท้าของโซตัสแตกละเอียดเป็นผุยผง

โยฮานเดินจากไปด้วยท่าทีเย็นชา ปล่อยให้โซตัสนอนกระอักเลือดอยู่ที่พื้นด้วยความอัปยศ จอมเวทย์ที่มายืนมุงดูการต่อสู้ในครั้งนี้ ต่างกระซิบกระซาบต่อผลของการต่อสู้ บางคนก็หัวเราะชอบใจที่เห็นโซตัสแพ้อย่างหมดสภาพ บางคนก็รู้สึกหวาดกลัวต่อการกระทำของโยฮาน แต่ที่แน่ ๆ หลังจากนี้ โซตัสคงไม่กล้าที่จะทำท่าทีวางมาดในเมืองหลวงอาคาน่าแห่งนี้อีกแล้ว เพราะผู้แพ้ในการดวลพลังเวทย์ จะต้องพบเจอกับฝันร้ายที่เต็มไปด้วยความอัปยศอดสู่

พริมโรสค่อย ๆ เดินออกมาจากเหล่าฝูงชนด้วยความรู้สึกที่ไม่ค่อยสู้ดีนัก เพราะนี่เป็นครั้งแรก ที่เธอได้เห็นการดวลพลังเวทย์กันอย่างแท้จริง ในใจลึก ๆ เธอก็รู้สึกสงสารโซตัสที่พ่ายแพ้อย่างหมดสภาพ ความพ่ายแพ้ นำมาซึ่งการสูญเสียทุกอย่าง ทั้งชีวิตและเกียรติยศ แต่ด้วยความฝันที่อยากจะมีกิลด์เป็นของตัวเองและภารกิจที่เธอต้องทำ มันบังคับให้พริมโรสต้องเดินหน้าหากิลด์ต่อไป เส้นทางของพริมโรสได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว ณ บัดนี้

ฝากติดตามผลงานด้วยนะครับ