จันทร์เร้นเงา

จันทร์เร้นเงา

ประพันธ์โดย…ทิตภากร

ท่ามกลางสงครามและความลับที่ปกปิด

จะปล่อยวางความเกลียดชังได้เช่นไร

หากหัวใจรุ่มร้อนมิอ่อนข้อ มิยอมจำนน!

******************************************************

“อย่าหยามเยาะ หากเจ้าเป็นผู้สร้างความอัปยศให้ข้า!”

“ข้ามิได้หยามเหยียดเจ้า เพียงจะบอกว่าคนเราเกิดมาคราหนึ่ง ก็ต้องใช้ชีวิตให้คุ้มค่า วิถีบุรุษจับดาบร่ำสุราหาสตรีแนบกาย สัมผัสความอบอุ่นเหน็บหนาวใต้แสงจันทร์จวบจนรุ่งสาง เช่นนี้...จึงเรียกว่าชายชาตรีที่มิเสียชาติเกิด”

“ข้ามิใช่คนเสเพลเช่นเจ้า!”

“ดี! กล่าวได้ดี สมกับเป็นองค์ชายที่ชื่อเสียงลือเลื่องทั่วแคว้น แม้แต่เด็กน้อยยังท่องเพลงกลอนฉะฉาน ผ่านเยว่ซานพานพบสามพี่น้อง เยว่ฮวางามดั่งบุปผาหาใดเปรียบ เยว่หรูอี้นั้นไซร้ชายชาตินักรบ องอาจ โฉมหมดจดมิแพ้จันทร์พิสุทธิ์เยว่ผิงอัน...พิลาสพิไลล้ำในใต้หล้า” เฉิงอี้ชานจับปลายคางองค์ชายเยว่หรูอี้ พินิจดวงหน้าผุดผาด รู้สึกถูกชะตาบุรุษหน้าหวานที่มีสายเลือดราชวงศ์เยว่

หากมิใช่ศัตรูที่ต้องช่วงชิงดินแดน เขาคงตั้งโต๊ะร่ำสุรา ชวนสนทนาเรื่องการศึก นับถือความใจกล้าบ้าบิ่น เฉกเช่นสหายร่วมสมรภูมิรบ

“หรูอี้ เจ้ารูปงามนัก ผิวพรรณนวลนุ่มมือเช่นนี้ เยว่ผิงอัน...น้องสาวเจ้าจะงามล่มเมืองเพียงใด”

“ฮึ! คางคกอย่างเจ้าอย่าเพ้อฝัน ไม่มีวันได้กินเนื้อหงส์!” องค์ชายเยว่หรูอี้มิเพียงปรามาส แต่ยังถ่มน้ำลายรดหน้า

“เช่นนั้น...ข้าก็จะไม่กินเนื้อหงส์ แต่จะลิ้มชิมรสเนื้อห่านอย่างเจ้าแทน!” เฉิงอี้ชานแสยะยิ้ม ใช้หลังมือปาดน้ำลายที่เปรอะเปื้อนใบหน้า โทสจริตฉายชัดในดวงตากระด้าง

แต่ไรมา...มิเคยมีผู้ใดกล้าสบประมาทเขา ยามนี้โมโหโกรธา ก็โต้ตอบคนปรามาส ด้วยการเหวี่ยงร่างที่ถูกมัดมือมัดเท้าไปบนพรมผืนหนาแล้วกระโจนไปนั่งทับบั้นเอว พลางกระชากคอเสื้อด้านหลัง เปิดเปลือยแผ่นหลังขาวผ่องปรากฏต่อสายตา

“เจ้าคนถ่อย! เจ้าคิดจะทำสิ่งใด...ปล่อยข้า!” องค์ชายเยว่หรูอี้ตื่นตระหนก ก็เอี้ยวตัวมองอย่างไร้ทางป้องกัน

“ข้าอยู่กลางสมรภูมิรบมาหลายหนาว มิเคยได้เสพสุขกับผู้ใด ครานี้...จับเชลยศึกรูปงามอย่างเจ้าได้ ก็อยากลองขืนใจสักครา” เฉิงอี้ชานกล่าวราวกับเห็นเป็นเรื่องสำราญ

ทว่า...องค์ชายเยว่หรูอี้ฟังแล้วใจหาย เลือดในกายพลันเย็นเฉียบ ไม่แน่ใจ แม่ทัพปีศาจแห่งแคว้นลู่ผู้นี้เป็นพวกหลงหยางหรือไม่ ถึงกระนั้นก็ทำใจดีสู้เสือ

“เจ้าเสียสติไปแล้วหรือ ข้าเป็นบุรุษ มิใช่สตรี!”

“ข้าไม่ถือ จะบุรุษหรือสตรีก็มิต่างกัน ยามอยู่ในกายคับแน่นที่ดิ้นรนของเจ้า ข้าคงตื่นเร้าและสุขสมในความหฤหรรษ์!”

เสียงหัวเราะดังกระหึ่มในลำคอของเฉิงอี้ชาน ขณะวางมือบนแผ่นหลังขาวผ่อง ลูบไล้ช้าๆ เชิงข่มขวัญในที

จันทร์เร้นเงา BY ทิตภากร วางจำหน่ายแล้วค่ะ สามารถโหลดอ่านได้แล้วที่…

 http://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NjoiNTE5MzI4IjtzOjc6ImJvb2tfaWQiO2k6MjE2MDM3O30