สวมรอยรัก (จบบริบูรณ์)
ตอนที่ 7 : บทที่เจ็ด
รุ่งเช้าวันใหม่ภาวิตราเข้ามาสวมรอยเป็นลลิตามาเรียนเป็นวันที่สอง ภาวิตราเรียนผ่านวิชาไปตามปกติ ทั้งครูเเละนักเรียนคนอื่นๆสังเกตุถึงความผิดปกติของภาวิตราเพราะลลิตาจะเป็นคนเงียบๆ เรียนไม่ค่อยเก่งเเต่ภาวิตรากลับสมองไว เเถมพูดจาคล่อง ผิดคาเเรกเตอร์ของลลิตาเป็นอย่างมาก
พักเบรกภาวิตรากําลังรอคิวซื้ออาหารเเต่ก็ถูกเเองจี้ที่คิดว่าภาวิตราคือลลิตาเบียดตัวของภาวิตราจนล้มลงไปกับพื้น ทุกคนในห้องอาหารมองเเละหัวเราะตามปกติ เเองจี้คยักคิ้วคว้านํ้าจะเทใส่ภาวิตราเเต่ภาวิตรารีบลุกขึ้นมาเเล้วเเย่งนํ้าในมือสาดเเองจี้เเทน
"อีเล็ก! เเกกล้าเอานํ้ามาสาดฉันเหรอ! เเกลองดีผิดคนเเล้ว!"
เเองจี้จะตบหน้าของภาวิตราเเต่ภาวิตราผลักเเองจี้ออกเเล้วตบหน้าเเองจี้สุดเเรงท่ามกลางสายตาของนักเรียนทุกคน รวมไปถึงอิศราที่รีบวิ่งเข้ามาดูเหตุการณ์เทาะเลาะวิวาทของสองสาว
"จําไว้น่ะว่าเล็กคนเดิมที่เเกรู้จักเขาตายไปเเล้ว"
ภาวิตราหงุดหงิดเดินเบียดทุกคนเดินออกไปจากห้องอาหาร อิศราวิ่งตามภาวิตราออกไปด้วยความเป็นห่วง เเองจี้ไม่ยอมเรียกพวกของเธอเดินตามภาวิตราเพราะจะเอาคืนภาวิตรา
"ทุกคน.......จับมัน!"
เเองจี้สั่งเพื่อนของเธอให้ไปวิ่งคว้าตัวภาวิตรามา ภาวิตราพยายามดิ้นเเต่สองสาวกลับไม่ยอมปล่อยเธอ อิศราทนไม่ไหวผลักทั้งสองสาวจนล้ม อิศราเอือมระอากับวีรกรรมของกลุ่มเเองจี้เต็มทน
"พวกน้องเป็นโรคประสาทกันหรือไง! เล็กเขาเคยไปทําอะไรให้พวกน้อง! ถามจริงๆ ที่บ้านพ่อเเม่ไม่รักเหรอว่ะ"
นายเเบบรูปหล่อ ดีกรีไฮโซขึ้นเสียงใส่กลุ่มเเองจี้เพื่อปกป้องภาวิตรา อิศราเห็นกลุ่มเเองจี้หาเรื่องลลิตามาโดยตลอด เขาจึงทนไม่ไหว เเล้วอยากจะปกป้องลลิตาด้วยความสงสาร
"พี่ทําเเบบนี้กับผู้หญิงได้ไง! หน้าตัวเมีย!" เเองจี้ต่อว่าอิศรา
"พี่ไม่มีความจําเป็นจะต้องทําดี หรือเป็นสุภาพบุรุสกับพวกน้อง! พวกน้องมันน่ารังเกียจ ขยะสังคมชัดๆ"
อิศราด่ากลุ่มเเองจี้เเละเพื่อนๆของเธอที่ต่างหลบหน้าหนีอิศราเพราะกลัวบารมีของครอบครัวอิศรา จึงไม่อยากต่อกลอนสู้กับเขา
"ไปกันเถอะค่ะพี่อิศร..........อย่าไปสนใจพวกไร้สาระเเบบนี้เลย"
ภาวิตราจูงมืออิศราเดินหนีกลุ่มเเองจี้ที่ได้เเต่กรื้ดเเละอาละวาด ปกติเเองจี้เเกล้งลลิตามาโดยตลอดเเต่ลลิตากลับไม่ตอบโต้อะไรเลย เอาเเต่ร้องไห้ฟูมฟาย เเต่กลับมาคราวนี้การเเกล้งลลิตาคนใหม่คงไม่ใช่เรื่องง่ายซะเเล้ว
อิศราพาภาวิตรามานั่งเล่นที่ห้องวิทยาศาตร์โดยห้องนี้อาจารย์คนใหม่ไม่ใช้เเล้ว อิศราอยู่โรงเรียนมาหลายปีจึงชอบมาหลบอยู่ในห้องนี้เวลามีปัญหาอะไรประจํา ภาวิตรายิ้มมองอิศรา เเค่สองวันเธอก็ตกหลุมรักเขาซะเเล้ว
"น้องเล็กเเกร่งขึ้นเยอะเลยน่ะค่ะ ไม่เหมือนน้องเล็กคนเดิมเลย"
"เเล้วพี่อิศรชอบเล็กคนเดิมหรือเล็กคนใหม่ค่ะ" ภาวิตราถามอิศรา
"ก็ต้องเล็กคนใหม่สิค่ะ"
อิศราตอบก่อนจะค่อยๆยื่นหน้าเข้าหาภาวิตราที่ตกใจรีบหันหน้าหนีอย่างเขินอายกลัวคนอื่นเข้ามาเห็น
"จะทําอะไรค่ะ.......เดี๋ยวคนนี้เห็น พวกเราจะซวยน่ะ"
"ไม่มีใครเห็นหรอกค่ะ ห้องนี้เป็นห้องประจําของพี่" อิศราตอบภาวิตรา
"หมายความว่าห้องนี้เป็นห้องประจําที่พี่อิศรชอบพาผู้หญิงมาทําอะไรไม่ดีใช่ไหม" ภาวิตราปั้นเสียงน้อยใจ
"จะบ้าเหรอค่ะ........ห้องนี้เป็นห้องประจําของพี่เวลาพี่เครียด พี่อยากหนีใคร พี่ก็จะมาหลบอยู่ห้องนี้ เล็กเป็นผู้หญิงคนเเรกน่ะค่ะที่พี่พาขึ้นมา"
มันเป็นความจริง อิศรายังไม่เคยพาผู้หญิงคนไหนขึ้นมาข้างบนมาก่อน เขาพาภาวิตราขึ้นมาเป็นคนเเรก
"ผู้ชายเวลาอยากมีอะไรกับผู้หญิงก็พูดเเบบนี้ทุกคน" สังคมที่ภาวิตราอยู่มันเป็นเเบบนั้นจริงๆ ถึงภาวิตราจะไม่ค่อยหวงเนื้อหวงตัวเเต่เธอก็ยังไม่เคยเสียตัวให้ผู้ชายคนไหนทั้งนั้น
"เล็กคิดไปถึงไหนต่อไหนค่ะ พี่ไม่ได้คิดที่จะทําอะไรเเบบนั้นสักหน่อย"
"พี่อิศรเป็นคนดีขนาดนั้นเลยเหรอค่ะ"
"พูดเเบบนี้ อยากให้พี่เป็นคนเลว ปลํ้าเล็กใช่ไหมค่ะ"
อิศราเเกล้งเเหย่ภาวิตราด้วยการดึงภาวิตราเข้ามาในอ้อมเเขนเขาเเละขโมยจูบเเก้มอันเนียนนุ่มของเธอ
"หยุดน่ะพี่อิศร! อย่ามาทําเเบบนี้กับเล็กน่ะค่ะ!" ภาวิตราพยายามผลักอิศราออกเพราะยังไม่พร้อมที่จะเสียตัวให้เขาหรือว่าผู้ชายหน้าไหนทั้งนั้น
"พี่ไม่ทําอะไรเเบบนั้นหรอกค่ะ พี่เเค่คิดว่าเราโดนเเกล้งมามากพอเเล้ว พี่เลยพาเราขึ้นมา เราจะได้อยู่กับพี่ตามลําพัง ไม่ถูกใครเเกล้งไงค่ะ" อิศราพูดจากใจจริง เขาหวังดีกับเธอจริงๆ
"คนหล่อ ที่น่ารัก เป็นคนดี เป็นสุภาพบุรุส เพอร์เฟกต์มีอยู่จริงด้วยเหรอค่ะ เล็กไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเล็กจะโชคดีขนาดนี้ที่ได้รู้จักพี่อิศร"
ภาวิตรายิ้มให้อิศราที่ลูบผมเธอเเละยื่นหน้าเข้าไปจูบเธอ ภาวิตราหลับตายอมให้เขาจูบเธอด้วยความเต็มใจ เสน่ห์ของอิศราทําให้ภาวิตรากําลังหลงเขาอยู่เต็มอก เเต่ไม่ว่ายังไงเธอก็จะยังไม่ยอมเสียตัวให้เขาหรือว่าใครทั้งนั้น จากความสงสารที่มีให้ลลิตากลับกลายมาเป็นความรักที่เขามีให้กับภาวิตราอย่างที่ไม่เคยรู้สึกกับใครมาก่อน
