ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่สาม
ศรุาําลันั่ทาน้าวับรัยอยู่ ศรุาหลใหลในวามหล่อเหลาเเละเสน่ห์อรัย ศรุายอมเสียเินเพื่อเเลับวามสุอัวเอ รัยป้อน้าวให้ศรุาโยอลิามาเห็นเ้าพอี อลิาไม่อยาะเื่อว่าผู้ายที่รัะเป็นนิสัยเเบบนี้ อลิาเเอบส่ายหัวเพราะไม่อยาให้รัยมาหลอศรุา
"ยัยเอยะไปเรียนเหรอ.........รัยเอ็มีเรียนเหมือนันั่นั้นไปับรัยเลย" ศรุาบออลิา
"ไม่เป็นไร่ะ เอยรีบ เอย้อไปเเล้ว" อลิาพยายามะหนีรัย
"ถ้าเอยรีบผมอัว่อน็เเล้วันรับ.......ไปเรียนันเถอะเอย" รัยเินนําหน้าอลิาไปึ้นรถ อลิามอหน้าศรุาที่ส่ยิ้มหวานให้เธอเพราะไม่รู้ว่านรัอบออยู่ับเธอ อลิาําใึ้นรถเพราะเี๋ยวศรุาะับไ้ว่าวามริเธอมีใให้รัย
"วันนี้เอยมีเรียนถึี่โม" รัยถาม
"ถามทําไม่ะ"
"พี่ะไ้รู้ไ พี่ะะวนเอยไปทาน้าว พี่เลี้ยเอ" รัยอยาให้อลิาลับมาสนิทสนมับเาเหมือนเิม
"เอยไม่่อยอบทาน้าวับเเมา่ะ อโทษทีน่ะ" อลิาอบลับ
"เอย........พี่เยบอเอยเเล้วใ่ไหมว่าอย่ามาูถูพี่เเบบนี้" รัยทนให้อลิาูถูเาไม่ไ้
"ไม่อยาใหู้ถูเเล้วทําัวเเบบนี้ทําไม่ะ เอยมันโ่เอที่เยอบเเมาเเบบพี่รัย เอยไม่อยาะเื่อว่านที่เอยอบําลับับเเม่เลี้ยอเอยอยู่!"
"เอยรับ.........พี่ําเป็น บ้านพี่ยาน เเ่พี่ไม่ไ้ิอะไรับุาเลย พี่รัเอยน่ะ" รัยบออลิา
"ทุเรศที่สุเลย ถ้าพี่รัยไม่ไ้ิอะไรับเเม่เเล้วมาหลอเเม่ทําไม เอยรัเเม่ เอยะไม่ยอมให้ใรหน้าไหนมาหลอเเม่อเอยทั้นั้น!"
"พี่ําเป็น เอยเ้าใพี่หน่อยสิ วันนึพี่ะเลิับุาเเละบับเอย" รัยบออลิา่อนะับรถมาถึที่เรียน
"อย่ามาหลอเเม่! เอยรัเเม่ เอยะปป้อเเม่! ถ้าพี่รัยทําให้เเม่เสียใเอยะ่าพี่รัยใหู้!"
อลิาเอาริ อลิารัเเละเารพศรุาเพราะศรุาเลี้ยูเธอมาทั้ีวิ อลิารู้สึผิหวัที่เยรันเเบบรัย อลิาเปิประูลารถเเละเินหนีรัยอย่าไวเพราะอลิาไม่อยาเสียเวลาุยับนเเบบรัย รัยถอนหายใเพราะรัยอบอลิาริๆ
โมนิสาถ่ายเเบบอย่าสวยส่า โมนิสาัเพราะเป็นลูสาวอศรุาเ้าอเพรื่อั หลัาที่ถ่ายเบบเสร็เเฟนลับ็มาอถ่ายรูปับโมนิสา เปรมนรัอโมนิสาเินมาหาโมนิสาพร้อมอไม้ เปรมเป็นลูายอเ้าอธุริอาบอบนวเเ่โมนิสาไม่รู้ว่าเปรมเเอบ้าายยาเสพิ
"อไม้รับโมน่า"
"อบุ่ะุเปรม โมน่ารัุน่ะ่ะ" โมนิสารับอไม้ามือเปรม
"ผมเอ็รัโมน่ามา" เปรมึโมนิสามาูบเพราะเาําลับันอยู่ โมนิสาูบเปรมลับเพราะยัไม่รู้ว่าเเท้ริเเล้วเปรมนิสัยอย่าไร อาทิย์เินผ่านมาเห็นึ้มหน้าเพราะรู้ว่าัวเอไม่สามารถสู้เปรมไ้
"วันนี้โมน่าอยาินอะไรรับ ผมามใโมน่าเลย" เปรมบอนรั
"โมน่าทานอะไร็ไ้่ะ โมน่าอยาเอาใเปรม เปรมะไ้รัโมน่ามาๆ" โมนิสาําลัอ้อนเปรมอยู่
"ไม่้อเอาใผมหรอรับ เเ่นี้ผม็รัโมน่ามาอยู่เเล้ว"
"ุเปรมน่ารัที่สุเลย ถ้าอย่านั้นเราไปทานอาหารี่ปุ่นันีว่า" โมนิสาหอมเเ้มเปรมเป็นราวัล
"รับผม"
เปรมวเเนโมนิสาเินไปเลือร้านอาหาร อาทิย์มอูภาพรหน้า้วยวามเ็บํ้าเพราะอาทิย์เเอบอบโมนิสาเเ่อาทิย์เป็นเเ่นับรถ เปรมรัโมนิสา โมนิสาเอ็รัเปรมเเ่โมนิสาไม่รู้ว่าเเท้ริเเล้วเปรมมีวามลับอะไรเเละเป็นนัเลนิสัยเเย่อย่าไร
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น