คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #34 : บทที่สามสิบสี่
นภัสวรําลัะเรียมัวนอนลบนเียโยมีภูมินทร์ยืนอยู่ในห้อ้วย บัเอิเสียโทรศัพย์อนภัสวรัึ้นมา หิสาวหยิบโทรศัพย์ึ้นมาู่อนะพบเห็นเบอร์เเปลโทรเ้ามา นภัสวรไม่ไ้ิอะไรึรับสายโทรศัพย์โยมีภูมินทร์ยืนฟัเธออยู่
“สวัสี่ะ หนูนาพูสายอยู่่ะ”
“นี่พี่เอน่ะน้อหนูนา.......”
เเนนัยพูสายเพราะเอาเบอร์อนภัสวรมาาปีเอร์ เเนนัยอบนภัสวรโยไม่สนใว่านภัสวระมีเเฟนอยู่เเล้วเหรอไม่ นภัสวรสวยเเละอ่อนหวานรามสเป็อเเนนัยทุอย่า
“พี่เเนเหรอ่ะ.........พี่เเนเอาเบอร์อหนูนามาาปีเอร์เหรอ”
นภัสวรถามเเนนัยโยําถามนี้สร้าวามไม่พอใให้ับภูมินทร์ ถ้าหาปีเอร์เอาเบอร์อนภัสวรให้เเนนัยริๆ ภูมินทร์เอาปีเอร์ายเเน่
“ใ่รับ หนูนาอย่าโรธไอ้ปีเอร์มันเลยน่ะ พี่อยารู้ัหนูนาริๆ”
“หนูนาไม่โรธปีเอร์หรอ่ะว่าเเ่พี่เเนโทรมามีอะไรเหรอเปล่า่ะ.....”
“พี่อยาะวนน้อหนูนาออไปทาน้าวน่ะ๊ะ พรุ่นี้เที่ยน้อหนูนาว่าไหม”
“ว่า่ะ พรุ่นี้เที่ยหนูนาไม่ไ้ิธุระอะไร พี่เเนอยาไปทาน้าวที่ไหนเหรอ่ะ”
นมีมารยาทอบลับโยสร้าวามไม่พอใให้ับภูมินทร์เป็นอย่ามา ภูมินทร์เินไปเเย่โทรศัพย์ออมาามืออนภัสวรเเละัสายทิ้เพราะโรธที่นภัสวรปิเสธเาเเ่ไม่ปิเสธผู้ายนอื่น
“หนูนาทําเเบบนี้ับพี่ไ้ยัไ! หนูนาปิเสธพี่เเ่อบลไปับมันเนี่ยน่ะ!”
“หนูนาะอบลไปับใรมัน็เรื่ออหนูนาน่ะ่ะ”
“หนูนาอบมันใ่ไหม! อบพี่มาเี๋ยวนี้เลยน่ะว่าหนูนาอบมันเหรอเปล่า!”
“หนูนาะอบใรเหรอไม่อบใรมัน็เป็นเรื่ออหนูนาน่ะ่ะ”
“หนูนาําลัิที่ะนอใพี่ั้นเหรอ!”
“เราไม่ไ้เป็นอะไรัน ั่นั้นหนูนาไม่ไ้นอใใร!”
“วามําเสื่อมเหรอไถึลืมว่าพี่เป็นผัว! ถ้าอย่านั้นพี่ะทบทวนวามําให้หนูนาเอ”
ภูมินทร์ึนภัสวรลไปบนเียนอน่อนะประทับร่าอรรอเธอพร้อมระมูบไปทั่วใบหน้าอเธอ นภัสวรพยายามที่ะิ้นรนัืน้วยวามไม่พอใที่เามาใ้ําลั่มเหรัเเเธอเเบบนี้
“ปล่อยน่ะ........ปล่อย........หนูนาอร้อ.....ปล่อยหนูนาเถอะ ฮือๆ”
ภูมินทร์ระมูบนภัสวร่อ าที่ิ้นรนัืนในอนเเร็หยุนิ่ไปเพราะเธอรู้ว่าเธอสู้เเรอะไรอเาไม่ไ้ ภูมินทร์หยุารระทําั่ล่าวเมื่อเห็นนภัสวรนอนนิ่ร้อไห้ัวสั่น้วยวามเสียใ
“หนูนา........พี่........”
ไม่ทันที่ําว่า ‘อโทษ’ ะหลุออมาาปาอภูมินทร์ เา็ถูเธอสะบับหน้าอเาเสีย่อน นภัสวรลุึ้นออาเียะหนีเาลับบ้านเเ่ภูมินทร์ไม่ยอมรั้ัวอเธอเอาไว้
“ปล่อยน่ะ!” นภัสวรทุบีเเนอภูมินทร์
“หนูนานอนพัผ่อนไปเถอะ พี่สัาว่าพี่ะไม่ทําอะไรหนูนา”
“หนูนาะลับบ้าน!”
“พี่บอเเล้วไว่าเี๋ยวนี้พรุ่นี้พี่ไปส่”
“ไม่้อ! หนูนาลับอหนูนาเอไ้!” นภัสวรบอภูมินทร์้วยวามโรธ
“ถ้าหนูนาไม่ยอมเื่อฟัพี่ หนูนาะมาหาว่าพี่เลวรัเเหนูนาไม่ไ้น่ะ”
“พี่ภูมิ! อย่าทําอะไรหนูนาเลยน่ะ......หนูนาอร้อ หนูนาลัวเเล้ว”
“ถ้าอย่านั้น็นอนพัผ่อนไปสิรับ พี่ไม่ทําอะไรหนูนาหรอ ไม่้อลัวพี่น่ะ เเ่ถ้าหนูนาื้อพี่ลโทษหนูนาเเน่”
นภัสวรลัวภูมินทร์นัวสั่น เธอยอมพยัหน้าให้ภูมินทร์ที่ยื่นมูไปหอมเเ้มอหิสาว้วยวามรั นภัสวรเอนัวนอนลบนเียนอนโยมีเเนให่อภูมินทร์ําลัโอบอเธออยู่ นภัสวรหลับาลเภาวนาให้พรุ่นี้มาถึเร็วๆ เธอะไ้ลับบ้านเเละไปให้พ้นาหน้าอภูมินทร์สัที
ความคิดเห็น