ซาตานที่รัก (จบบริบูรณ์)

ลำดับตอนที่ #1 : บทที่หนึ่ง

การเเต่งงานคือจุดสมหวังของชีวิตจริงเหรอ? มันอาจจะใช่กับคนหลายคนเเต่สําหรับสาวลูกครึ่งคนสวยอย่างคาริสามันเป็นจุดที่ทําให้เธอรู้สึกมาโดยตลอดว่าเธอคิดผิดที่เเต่งงานกับมหาเศรษฐีรูปหล่ออย่างครองภพ ชายหนุ่มที่เคยมอบความหวานให้กับเธอ เเต่ทุกวันนี้มันมีเเต่ความขมเท่านั้นเพราะเขานั้นดุร้าย ขี่โมโหยิ่งกว่าซาตานเสียอีก 

ครองภพตื่นมานั่งที่โต๊ะทานข้าวตอนเช้า อารมณ์หงุดหงิดเพราะงานที่บริษัทของเขายุ่งวุ่นวายมาก ตามหน้าที่คาริสาจึงเอากาเเฟมาเสริพ์ที่โต๊ะให้ครองภพดื่ม ครองภพจิบกาเเฟขึ้นมาก่อนที่จะขว้างมันตกลงไปที่พื้น 

"นี่ริสาชงกาเเฟภาษาอะไร รสชาติไม่ได้เรื่องเลย!" 

"ริสาก็ชงตามปกตินี่ค่ะอารม์" คาริสาตอบเสียงสั่น 

"ปกติบ้านริสาสิ นี่คิดที่จะเเกล้งผมใช่มั้ย" ครองภพบีบเเขนคาริสา

"โอ้ยอารม์ เบามือลงหน่อยสิ ริสาเจ็บ" คาริสาบอกครองภพที่ผลักคาริสาออกไปเเต่ตัวของเธอกลับเซล้มตกพื้น

"โอ้ย........" 

คาริสาจับขาที่มีเลือดไหลเพราะกระเเทกหกล้มเเรงไปหน่อย ครองภพเห็นเบบนี้ก็เป็นห่วงเลยรีบเดินเข้าไปหาคาริสา

"ริสา เอ่อ....เจ็บไหม ผมขอโทษ" ครองภพเอ่ยบอกคาริสา

คาริสาค่อยๆลุกขึ้นก่อนจะจับขาที่เจ็บของเธอขึ้นไปบนห้อง ครองภพอยากจะตามไปง้อเเต่ติดธุระด่วนเลยต้องออกไปข้างนอก

คาริสานั่งร้องไห้อยู่คนเดียวเพราะทนกับเรื่องราวเบบนี้ไม่ไหวอีกต่อไปเเล้ว คาริสาคิดทบทวนกับเรื่องที่ครองภพทํากับเธอมาโดยตลอด ไม่เคยให้เกีตรย์เธอเลย เอาเเต่โมโหหงุิดหงิดใส่เหมือนเธอเป็นเครื่องระบายอารมณ์อย่างนึง จากนั้นความคิดใหม่ก็วิ่งเข้ามาใส่หัวของเธอ

"หย่า....." 

คาริสาเอ่ยเสียงสั่นๆ เเต่คิดว่าคําตอบนี้มันดีที่สุดเเล้วเพราะเธอก็ทนกับความเจ็บปวดนี้ไม่ไหวเเล้ว เลยคิดว่หย่าๆกันไปน่าจะทําให้เธอมีความสุขได้มากกว่านี้ เพราะเธอไม่ได้เกิดมาเป็นที่ระบายอารมณ์ของใคร