กรงรักอัศวิน (จบบริบูรณ์)

ลำดับตอนที่ #15 : บทที่สิบห้า

ดิลกโทรเรียกอัศวินให้มาหาดิลกที่เซฟเฮาสท์พร้อมกับลูกน้องของอัศวินด่วนโดนอัศวินยังคงสับสนอยู่ว่าดิลกมีเรื่องอะไร อัศวินมองหน้าดิลกก่อนที่จู่ๆดิลกจะยิ้มออกมาอย่างเลือกเย็นเพราะมีเรื่องจะระบายให้อัศวินฟังเกี่ยวกับเรื่องราวในอดีตเเละความจริงอะไรบางอย่างที่ไม่มีใครรู้เเม่เเต่ตัวของกังสดาลเองก็ไม่รู้เหมือนกัน 

"ผมมีอะไรจะเล่าให้คุณฟังเกี่ยวกับตัวของป่าน" ดิลกยิ้มให้อัศวิน 

"ป่าน.......ป่านทําไม" อัศวินถามดิลกด้วยความร้อนรน 

"ป่านเขาไม่ใช่ลูกของผม" 

คํานี้ทําให้อัศวินอึ้งไปสักพัก เช่นเดียวกับลูกน้องทุกคนในนี้ นี่มันหมายว่าอย่างไร้ที่กังสดาลไม่ใช่ลูกของเขา เเล้วตกลงกังสดาลเป็นลูกของใคร 

"คุณหมายความว่าไง ถ้าป่านไม่ใช่ลูกของคุณ เเล้วป่านเป็นลูกของใคร"

"ผมเคยมีภรรยาคนนึงเเล้วมีลูกด้วยกันเเต่บังเอิญเพื่อนของผมดันบังเอิญเกิดอุบัตเหิตุขับรถชนลูกเมียผมตาย ผมทุกข์ใจมาก เเล้วเพื่อนของผมก็คลอดยัยป่านออกมาเเต่บังเอิญเวรกรรมก็มีจริงเพราะเพื่อนของผมเป็นโรคมะเร็งกําลังจะตาย ฝากเงินก่อนสุดท้ายให้ผมดูเเลยัยป่าน......." 

ดิลกเริ่มเล่าความจริงให้อัศวินฟังโดยอัศวินได้เเต่ตั้งใจฟังเเละมองหน้าดิลกอย่างเคร่งครัดเพราะต้องการรู้เรื่องของกังสดาลเป็นอย่างมาก 

"ผมเองก็ช่วยดูเเลยัยป่านมาตลอด โดยการเอาเงินของเพื่อนผมส่งยัยป่านเรียนหนังสือ เเต่เเทนที่จะให้อยู่บ้านดีๆของบ้านเพื่อนผม ผมกลับเอาบ้านเพื่อนผมไปขายเเล้วไปเล่นไผ่จนหมด ผมเลยให้มันไปใช้ชีวิตอยู่เบบคนจนๆ เรียนเบบคนจนๆ เเต่ก็มีเงินพอที่จะส่งมันเรียนจนเข้ามหาวิทยลัยจนกระทั่งมันได้ไปพบเจอกับคุณ........" 

ได้ฟังเเค่นี้อัศวินก็เริ่มโมโหที่ดิลกนั้นไม่หวังดีต่อภรรยาสาวของตนเลยกํามือเอาไว้เเน่นก่อนที่จะทนไม่ไหวเเล้ววิ่งไปชกหน้าของดิลก 

"ผมเลยสนับสนุนมันเต็มทีจนผมได้รู้จักกับคุณเเล้วรู้ว่าคุณเป็นคนขี่หึงมากเเค่ไหน ผู้ชายเกือบทุกคนที่เข้ามาหามันเกือบทุกครั้ง ไม่ใช่อุบัตเหตุเเต่เป็นคนที่ผมจ้างมาให้มาจีบมัน เพราะรู้ว่าจะทําให้คุณโกรธ เเล้วมันก็จะได้เจ็บปวดเหมือนอย่างที่ผมเจ็บปวด ส่วนเรื่องหนี้ผมก็ตั้งใจที่จะยืมคุณเพราะรู้ว่าสักวันนึงถ้ามันทิ้งคุณ คุณก็จะต้องหาวิธีพามันไปล้างหนี้เเทนผม ทุกอย่างมันเป็นเกมที่ผมใช้มันมาเเก้เเค้นเเทนพ่อมัน!" 

ได้ยินเสร็จอัศวินก็ทนไม่ไหวจะวิ่งไปชกหน้าดิลกให้หนําใจเเต่ลูกน้องของอัศวินห้ามเอาไว้เสียก่อน อัศวินเลยจ้องมองหน้าของดิลกด้วยความโกรธ 

"ไอ้สารเลว เเกมันเลว เลวเกินคน ทําร้ายได้เเม้กระทั่งเด็กที่ไม่รู้เรื่อง" 

"ตอนนี้ผมไม่เหลืออะไรเเล้ว ผมจึงจะขอลาก่อนโดยให้ยัยป่านเข้าใจว่าคุณเป็นคนฆ่าผม เเล้วยัยป่านก็จะต้องเกลียดคุณไปตลอดกาล สนุกจริงๆ ที่เเก้เเค้นให้วัฒนาที่มันทําลายครอบครัวของผมได้" 

พูดเสร็จดิลกก็คว้าเอามือลูกน้องของอัศวินที่มีปืนอยู่ในมือชี้ไปที่หัวของตัวเองเเล้วกดยิงฆ่าตัวตาย อัศวินอ้าปากค้างพูดอะไรไม่ออก ลูกน้องของอัศวินก็พูดอะไรไม่ออก จู่ๆก็มีตํารวจวิ่งเข้ามาเพราะได้ยินเสียงปืน ทุกคนเลยไปให้ปากคําที่โรงพัก อัศวินรอดตัวไปเพราะมีเส้นสาย ลูกน้องทุกคนก็รอดตัวไปเช่นกัน มีเเต่ลูกน้อยคนที่โดนดิลกลากมือไปยิงที่ต้องติดคุกเพราะความซวย ส่วนอัศวินก็ไม่รู้ว่ากลับไปจะไปกังสดาลจะรู้สึกอย่างไร