กรงรักอัศวิน (จบบริบูรณ์)

ลำดับตอนที่ #12 : บทที่สิบสอง

กังสดาลตื่นขึ้นมากลางดึกเพราะมีเสียงดังครึกโครมลั่นคฤหาสท์เเละคนใช้ในบ้านก็ไม่มีใครกล้าเดินออกมาสักคน กังสดาลเลยต้องเดินออกมาเพราะต้องการรู้ว่ามีอะไรเกิดขึ้น จากนั้นกังสดาลก็เห็นร่างของอัศวินที่เมากลับมาจากที่เที่ยวกลางคืนเเถมยังเดินโซเซไม่รู้เรื่อง กังสดาลจึงส่ายหัวก่อนจะพยูงร่างเมามายของอัศวินขึ้นห้องของอัศวินเเล้วนําผ้าเช็ดตัวมาเช็ดตัวให้อัศวินก่อนที่จะลุกออกไปกลับห้องของตนเองเเต่ก็ทําไม่ได้เพราะอัศวินกลับดึงเเขนของเธอเอาไว้เเล้วคว้าตัวของเธอมาประกบปากจูบเพราะความไม่ได้สติของตัวเอง 

กังสดาลดิ้นขลุกคลิกไม่ยินยอมเเต่อัศวินไม่ยอมปล่อยเพราะกําลังติดใจในความหวานของกังสดาล กังสดาลเอามือไปคว้าหนังสือพร้อมกับทุบหลังของอัศวินเพื่อเอาตัวรอดก่อนจะพยายามวิ่งหนีไปเเต่ก็ทําไม่สําเร็จเมื่ออัศวินถอดเสื้อออกมาเเล้วก็ลากกังสดาลกลับไปขึ้นเตียงพร้อมกับประทับร่างหวานสวยของเธอเอาไว้เพื่อไม่ให้เธอหนีไปไหน

"ผมรักป่าน.....ผมรักป่าน.....ป่านจะต้องเป็นของผม.....เข้าใจไหมคนดี" 

กังสดาลดิ้นรนเเต่ก็สู้เเรงใหญ่ที่ไร้สติของอัศวินไม่ได้ นํ้าตาเเละความเจ็บปวดมิอาจทําอะไรได้ กังสดาลได้เเต่ร้องได้ต่อความพ่ายเเพ้ ความสาวกับพรรม์จรรย์ที่เธอได้รักษามันไว้ได้หายไปหมดเเล้ว หายไปกับคนที่เธอไม่อยากมอบให้มากที่สุด กังสดาลกอดอกตัวเองไว้เเน่นกับความเจ็บปวดที่เพิ่งเสียสาวราวกับกระดูกที่เพิ่งโดนฉีกออกเป็นซีกๆให้กับซาตานหนุ่มรูปหล่อที่นอนเคลิ้มอยู่อย่างไม่รู้เรื่องรู้ราว ถ้าหากพ่อเธอปลอดภัยเมื่อไหร่ เธอจะหนีไปให้ไกล ไปในที่ซึ่งเขาไม่มีวันตามหาเธอได้เจอ 

เช้าวันใหม่อัศวินก็ไม่ได้ขาดสติถึงจะจําไม่ได้ว่าเขาขืนใจผู้หญิงที่เขารักปานดวงใจ เขารู้ว่าเขากระทําผิดเเต่เขาก็ยินดีที่จะรับผิดชอบเธอทุกอย่าง อัศวินหอมใหล่ของกังสดาลเรื่อยๆจนมาถึงเเก้มอันนุ่มนวลเเล้วเขาก็สัมผัสได้ถึงนํ้าตาที่มีอยู่ท่วมหน้าของกังสดาล อัศวินหยุดหอมเเล้วจูบเธอทันทีพร้อมกับรีบหันหน้าของกังสดาลมามองด้วยความรู้สึกผิด

"ผมขอโทษ" อัศวินเอ่ยขึ้นบอกกังสดาลด้วยความรู้สึกผิด

"ช่างเถอะค่ะ ยังไงมันก็ผ่านมาเเล้ว" หญิงสาวพูดพร้อมนํ้าตา

"เลิกร้องไห้เถอะป่าน เอาเป็นว่าหลังจากนี้ผมยินดีที่จะรับผิดชอบป่านทุกอย่างน่ะ ผมจะรีบจัดการเรื่องงานเเต่งงานของเราให้เร็วที่สุดน่ะครับ"

"ไม่ต้องหรอกค่ะคุณวิน ป่านไม่ต้องการ" กังสดาลตอบไปตามตรง 

"ผมรู้น่ะว่าป่านโกรธ เเต่ป่านอย่านิ่งเฉยเบบนี้สิ ผมรู้สึกไม่ดีเลยอ่ะ ป่านตบผมสิ ด่าว่าผมเลวยังไงก็ได้ เเต่อย่าร้องไห้เเล้วนิ่งเบบนี้ ผมขอร้อง"

กังสดาลยกมือขึ้นอยากตบหน้าเขาเหลือเกินที่เขาทําร้ายเธอเหมือนสัตว์เช่นนี้ อัศวินหลับตาเตรียมตัวรับฝามือจากเธอ เเต่จู่ๆมือน้อยก็ไร้เรี่ยวเเรงไปหน้าตาเฉยวางมือลงก่อนจะปล่อยโฮอีกครั้งนึง

"ทําไมไม่ตบผมล่ะป่าน.......อย่าร้องไห้เบบนี้สิ ผมขอโทษ" 

อัศวินจับมือของกังสดาลมาตบหน้าของตนเองเเต่กังสดาลกลับสะบัดมืออกกเเล้วเอามือของเธอมาเช็ดนํ้าตาให้กับตัวเอง 

"ไม่ต้องมาขอโทษป่านหรอกค่ะ ถึงยังไงเรื่องก็ผ่านมาเเล้ว ป่านจะถือว่ามันเป็นค่าชดใช้หนี้ที่คุณพ่อยืมคุณอย่างนึงก็เเล้วกันน่ะค่ะ" 

"ชดใช้หนี้บ้าบออะไรกัน ป่านไม่ใช่ผู้หญิงขายตัวนะ" อัศวินบอกกังสดาล

"ป่านขออนุญาติไปอยู่คนเดียวสักพักน่ะค่ะ" กังสดาลเอ่ยบอกอัศวิน 

"ถ้างั้นเดี๋ยวผมจะวางเเผนเรื่องการไปจดทะเบียนสมรสของเราเเล้วก็งานเเต่งงานของเราน่ะจ๊ะ ผมต้องการที่จะรับผิดชอบป่านจริงๆ" อัศวินเอ่ยขึ้น

"ไม่ต้องหรอกค่ะ ป่านบอกเเล้วไงค่ะว่าไม่ต้องการ" 

กังสดาลลุกขึ้นมาก่อนจะไปเเต่งตัวเดินจากห้องนี้ไปด้วยความเสียใจ อัศวินรู้ตัวว่าเขาผิดขนาดไหนเเต่ไม่ว่าอย่าไหร่เขาก็จะทําให้เธอมาเป็นเจ้าสาวของเขาให้ได้เนื่องจากที่เธอได้ตกกระไดพลอยโจนมาเป็นเมียของเขาเเล้วถึงจะได้เต็มใจก็ตาม