เพลิงรัก เเรงเเค้น (จบบริบูรณ์)

ลำดับตอนที่ #1 : บทที่หนึ่ง

ขวัญชนกกําลังยืนอยู่ที่ระเบียงหลับตาลงยืนนึกถึงเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นกับชีวิตของเธอ เธอมักจะเชื่ออยู่เสมอว่าความดีของเธอจะสามารถเอาชนะคนในครอบครัวของคนรักเธอได้ เเต่ความเป็นจริงเเล้วยิ่งเธอทําดีมากเท่าไหร่ คนในบ้านของคนรักเธอก็ยิ่งมองเห็นว่าเธอเป็นคนเเสเเสร้ง ใช้มารยาหลอกล่อลูกชายของเขา 

 

นํ้าตาของขวัญชนกไหลรินออกมาเรื่อยๆส่วนตาของเธอนั้นก็กําลังมองไปที่รอบๆตัวของเธอที่ถูกคนใจร้ายในบ้านหลังนั้นผลักเธอตกบันไดจนทําให้เธอเกิดเเท้งทั้งๆที่เธอกําลังตั้งครรพ์อยู่! 

 

"เเม่จะไปอยู่กับลูกน่ะ" 

 

ขวัญชนกร้องไห้อย่างสิ้นหวังพร้อมกําลังจะก้าวเท้าออกไปเตรียมที่จะกระโดดฆ่าตัวตายเนื่องจากที่เธอไม่อยากมีชีวิตอยู่อีกต่อไปเเล้ว เเต่จู่ๆก็มีเเขนใหญ่ของใครบางคนรั้งเเขนของเธอเอาไว้ก่อน 

 

"คุณขวัญชนกครับ" 

 

หมอหนุ่มที่เป็นเจ้าของเเคสท์ขวัญชนกเรียกชื่อของขวัญชนกก่อนที่จะดึงร่างบางที่เเสนจะดิ้นรนให้ห่างออกมาจากระเบียง ขวัญชนกไม่ยอมหยุดดิ้นรน หมอหนุ่มเลยต้องออกคําสั่งให้พยาบาลช่วยกันจับตัวเธอไว้พร้อมกับฉีดยาให้เธอนั้นหมดสติลงไป 

 

"ชีวิตน่ะชีวิต" 

 

หมอหนุ่มส่ายหัวมองร่างที่สลบลงไปของขวัญชนกอยู่ด้วยความสงสารเนื่องจากที่เขาเข้าใจดีว่าขวัญชนกนั้นรู้สึกเช่นไรที่ต้องเสียลูกในท้องไปเบบนั้นเเถมยังโดนคนในบ้านของสามีเธอรังเกียจจนต้องกลั้นเเกล้งเเล้วรุมทําร้ายเธอจนเจ็บปวดสาหัสเบบนี้ 

 

ชญานนท์เดินกลับมาที่บ้านเเล้วโยนกระเป๋าลงไปที่พื้นใส่ครอบครัวของเขาที่ยืนอยู่ด้วยกันพร้อมหน้าพร้อมตาทันทีเพราะเขาเองก็ชักจะทนไม่ไหวกับครอบครัวของเขาอีกต่อไปเเล้วที่รุมกลั้นเเกล้งเเล้วก็รังเเกภรรยาสุดที่รักของเขาคนนี้มาเป็นเวลาเเรมสามเดือนตั้งเเต่ที่เขาเเต่งงานกับเธอเเล้วพาเธอเข้ามาอยู่ในบ้านหลังนี้เเล้ว 

 

"คุณเเม่ทําเบบนี้ทําไมครับ!" ชญานนท์ตวาดขึ้นมา 

 

"ฉัน.....ฉันทําอะไร" กิ่งดาวเเกล้งตีหน้าซื่อใส่ลูกชายของเธอ 

 

"คุณเเม่ยังมีหน้ามาถามผมอีกเหรอครับว่าคุณเเม่ทําอะไรในเมื่อคุณเเม่เองก็รู้อยู่เเก่ใจว่าคุณเเม่กับนาถผลักขวัญเขาตกบันได้จนเเท้งน่ะ!" ชญานนท์ขึ้นเสียงใส่กิ่งดาว 

 

"เเกอย่ามาใส่ร้ายฉันน่ะตานนท์! คนอย่างฉันไม่มีวันลดตัวลงไปกลั้นเเกล้งเเม่นั้นหรอก เสนียดเปล่าๆ" กิ่งดาวเเก้ตัว 

 

"คุณเเม่จะไม่ได้เเกล้งได้ยังไงในเมื่อมินเห็นกับตาว่าคุณเเม่เเละพี่นาถผลักพี่ขวัญตกบันได" 

 

มินตราน้องสาวของชญานนท์เอ่ยขึ้นมาเพราะมินตราเข้าข้างขวัญชนกมาโดยตลอดเพราะมินตรารู้ว่าขวัญชนกนั้นเป็นคนดี 

 

"นังมิน! นี่เเกอย่ามาพูดจาพล่อยๆน่ะ!" 

 

"พอสักทีเถอะครับคุณเเม่! เมื่อไหร่คุณเเม่จะเลิกวุ่นวายกับขวัญเขาสักที! ขวัญเขาต้องตายไปใช่ไหมครับ! คุณเเม่ถึงจะพอใจ!" 

 

ชญานนท์ขึ้นเสียงเพราะรู้ว่าขวัญชนกต้องถูกมารดาของเขารังเเกจนเจ็บปวดมามากเเค่ไหนเเล้ว เขาพยายามที่จะช่วยเธอทุกครั้งเเต่มารดาของเขาก็หยิบยื่นใช้เวลาที่เขาไปทํางานมากลั้นเเกล้งขวัญชนกอยู่เรื่อยไปเพราะหวังอยากทําร้ายให้ขวัญชนกทนไม่ไหว ขวัญชนกจะได้ประกาศขอหย่ากับชญานนท์เเล้วออกไปจากที่บ้านหลังนี้เสียทีเนื่องจากที่เธอคิดว่าขวัญชนกไม่คู่ควรกับลูกชายของเธอ 

 

"ฉันจะเลิกวุ่นวายกับมันก็ต่อเมื่อเเกหย่ากับมันเเล้วมาเเต่งงานกับหนูนาถเขาเท่านั้น!" กิ่งดาวเอ่ยขึ้นมา 

 

"ผมไม่มีวันหย่ากับขวัญเขาเด็ดขาด เเล้วถ้าคุณเเม่คิดจะมาใช้วิธีนี้เพื่อทําให้ผมเเต่งงานกับนาถ ผมขอบอกเลยน่ะครับว่าคุณเเม่คิดพิด เพราะผมจะรักเเละจงภักดีต่อขวัญเพียงคนเดียวเท่านั้น เเล้วไม่ว่าอะไรก็ไม่สามารถพรากขวัญไปจากผมได้" 

 

ชญานนท์ประกาศเสียงเข้มก่อนที่จะเดินออกไปข้างนอกปล่อยให้กิ่งดาวได้เเต่กรื่ดกร้าดอาละวาดอยู่คนเดียวเพราะเธอต้องการให้ชญานนท์หย่ากับขวัญชนกให้เร็วที่สุดเพื่อที่ชญานนท์จะได้เเต่งงานกับพิจิตราลูกสาวของเพื่อนสนิทเธอ

 

ขวัญชนกลืมตาขึ้นมาที่โรงพยาบาลก่อนที่จะนั่งร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่คนเดียวเเต่เเล้วจู่ๆก็มีร่างใหญที่เป็นห่วงเธอจับใจเดินเข้ามาหาเธอก่อนที่จะค่อยๆนํามือหนาของเขาไปจับมือของเธอไว้ 

 

"ขวัญเป็นยังไงบ้างครับ รู้สึกดีขึ้นเหรอยัง" 

 

ขวัญชนกรีบสะบัดมือของเขาออกเพราะเธอทนรับมือกับความเจ็บปวดที่ทางบ้านของชญานนท์มอบให้กับเธอต่อไปอีกไม่ไหวเเล้ว 

 

"พี่นนท์" 

 

"ครับพี่เอง พี่เสียใจด้วยน่ะสําหรับเรื่องลูกของเรา เเต่ขวัญไม่ต้องคิดมากไปหรอกน่ะ พี่เชื่อว่าสักวันนึงเขาจะเกิดออกมาเป็นลูกของเราอีกครั้ง" ชญานนท์ปลอบใจขวัญชนก 

 

"พี่นนท์ค่ะ" 

 

ขวัญชนกสบตามองชญานนท์ก่อนที่เธอจะขออะไรบางอย่างจากเขาเพราะสิ่งนี้เป็นสิ่งเดียวที่เธอต้องการจากเขาในช่วงเวลานี้ 

 

"จ๊ะ....."

 

"เราหย่ากันเถอะน่ะค่ะ" 

 

ใจของชญานนท์กําลังเเตกสลายลงไปทันทีเมื่อเขาได้ยินคําขอร้องนี้จากเธอ เขารู้ว่าเธอต้องเจ็บปวดเเละทรมานใจมากเเค่ไหนที่ต้องถูกเเม่ของเขากับพิจิตรารังเเกมาโดยตลอด เเต่ไม่ว่ายังไงเขาก็จะไม่มีวันยอมหย่ากับเธออย่างเด็ดขาด! 

 

"ไม่ครับ พี่ไม่หย่า" 

 

"ขวัญขอร้องได้ไหมค่ะ ขวัญทนรับมือกับความเจ็บปวดพวกนี้อีกต่อไปไม่ไหวเเล้ว ขวัญอยากเริ่มต้นชีวิตใหม่ ขวัญไม่อยากอยู่ในวังวนอันเลวร้ายเบบนั้นอีกต่อไปเเล้ว" 

 

ขวัญชนกร้องไห้สะอึกสะอื้นด้วยความเจ็บปวด ชญานนท์เลยโอบกอดร่างบางสวยของเธอไว้เพราะยิ่งเขาเห็นเธอเจ็บปวดมากเท่าไหร่เขาก็ยิ่งเจ็บปวดมากกว่าเธอเป็นทวีคูล 

 

"เอาอย่างนี้ได้ไหม.......เดี๋ยวพี่จะไปหาซื้อบ้านใหม่เเล้วพาขวัญย้ายไปอยู่ด้วยกัน ขวัญจะได้ไม่ต้องถูกคุณเเม่เเล้วก็นาถเขารุมกลั้นเเกล้งอีก" ชญานนท์เสนอความคิดเห็นขึ้นมา

 

"ขวัญขอเวลาหน่อยได้ไหมค่ะ" 

 

"เวลา.....เวลาอะไรอ่ะครับ" ชญานนท์ถามขวัญชนก 

 

"พี่นนท์ช่วยเลิกยุ่งกับขวัญไปสักพักนึงได้ไหมค่ะ เราต่างคนต่างไปใช้ชีวิตเป็นของตัวเอง เเล้วถ้าวันนึงขวัญพร้อมขวัญจะกลับมาใหม่"

 

ชญานนท์ส่ายหัวให้เป็นคําตอบเเต่ยิ่งเขาเห็นนํ้าตาของเธอเขาก็ไม่อยากที่จะทําร้ายจิตใจของเธอไปมากกว่านี้ ชญานนท์เลยต้องฝืนใจทนรับความจริงเลยยอมพยักหน้าใหักับขวัญชนกเป็นคําตอบ 

 

"นานเท่าไหร่ครับ" 

 

"ยังไม่มีกําหนดค่ะ เอาไว้ถ้าขวัญพร้อมเมื่อไหร่ ขวัญจะกลับมาหาพี่นนท์น่ะค่ะ" ขวัญชนกปาดนํ้าตาตอบชญานนท์ 

 

"พี่จะรอน่ะครับ" 

 

ชญานนท์ปาดนํ้าตาให้ขวัญชนก เขาตั้งใจไว้เเล้วว่าต่อไปนี้เขาจะพาเธอไปหาบ้านอยู่ใหม่ เธอจะได้หมดปัญหาที่จะโดนมารดาของเขากับพิจิตรารุมกลั้นเเกล้งเสียที ส่วนขวัญชนกก็ยังไม่รู้ว่าจะสามารถให้อภัยเขาเเล้วกลับมาใช้ชีวิตอยู่กับเขาได้เหรอไม่เนื่องจากที่เขาก็มีสาเหิตุทําให้เธอต้องพลัดพรากลูกของเธอไป!