ลำดับตอนที่ #32
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #32 : บทที่สามสิบสอง
กมลภัทรกลับบ้านมาหน้าเสียเมื่อรู้ว่าโสภิตาเเอบไปเจอนลินฟ้ามา โสภิตากําลังอยู่ในห้องครัวช่วยนวลเเจ่มทํากับข้าวอยู่โดยกมลภัทรรีบมาคว้าเเขนของโสภิตาทันทีด้วยความไม่พอใจที่โสภิตาเเอบไปเจอนลินฟ้ามา
"มาคุยกับพี่ที่ห้องหน่อย" กมลภัทรเอ่ยบอกโสภิตาที่นํามือลานวลเเจ่มเเล้วเดินตามกมลภัทรไปที่ห้องของกมลภัทร
"พี่ขอโทรศัพย์หน่อยนิ่ม" กมลภัทรเอ่ยบอกโสภิตา
"พี่ภัทรจะเอาไปทําไมค่ะ เเล้วมีอะไรกับนิ่มเหรอเปล่า......"
กมลภัทรไม่รอช้าเอามือไปล้วงกระเป๋ากระโปรงของโสภิตาทันทีเพื่อหยิบโทรศัพย์ของโสภิตามาที่มือของตน
"พี่จะยึดโทรศัพย์ของนิ่ม นิ่มจะได้ไม่ต้องเเอบพี่ไปเจอนังงูพิษนั่นอีก พี่อยากให้ความสัมพันทธ์เราก้าวหน้าเสียที เเต่ตราบใดที่นิ่มยังติดต่อกับคุณเเองจี้ ชีวิตคู่ของเราทั้งคู่ไม่มีทางสงบเเน่"
"พี่ภัทรไม่มีสิทธ์มายึดของนิ่มน่ะ เอาคืนมา" โสภิตาจะเเย่งโทรศัพย์คืนเเต่กมลภัทรไม่ยอมจับมือของโสภิตาเอาไว้ให้หยุดดิ้น
"พี่มีสิทธ์เเน่ เเละต่อไปนี้จะไปไหนมาไหนช่วยกรุณาบอกพี่ก่อน ถ้านิ่มไม่เชื่อฟัง นิ่มจะมาหาว่าพี่ไม่เตือนไม่ได้น่ะ" กมลภัทรขู่โสภิตา
"พี่ภัทรมันไร้เหิตผล" โสภิตาว่ากมลภัทรด้วยความไม่พอใจ
"พี่มีเหิตผลของพี่เสมอ นิ่มไม่มีทางรู้หรอกว่าผู้หญิงอย่างคุณเเองจี้นั้นร้ายกาจขนาดไหน ที่พี่ทําไปทั้งหมดก็เพราะว่าพี่รัก พี่เป็นห่วงเรา"
"ไม่จริง คุณเเองจี้เธอเป็นคนดี ดีกว่าพี่ภัทรเสียอีก" โสภิตาไม่ยอมเเพ้
"ดีกว่าพี่ก็เเย่เเล้ว พูดไปนิ่มก็ไม่เข้าใจหรอก เพราะสมองนิ่มมันกลวงเกินที่จะรับรู้อะไรทั้งนั้น" กมลภัทรเริ่มไม่พอใจโสภิตาจึงเอ่ยออกมาเบบนี้
"ใช่ค่ะ นิ่มมันสมองกลวง ถ้าอย่างนั้นพี่ภัทรก็หย่ากับนิ่มเลยสิ จะได้ไปเจอคนที่มีสมองมากกว่านิ่ม" สาวสวยเริ่มน้อยใจกมลภัทร
"มีเหิตผลหน่อยสินิ่ม ไม่ว่านิ่มจะเป็นยังไงพี่ก็รักนิ่มคนเดียว ไม่งั้นพี่ไม่ลงทุนง้องอนนิ่มให้เสียเวลาพี่หรอก" กมลภัทรเอ่ยบอกโสภิตา
กมลภัทรสบตามองโสภิตาที่เอาเเต่ก้มหน้าก้มตาเขาเลยจะเอื่อมตัวไปกอดเธอไว้เเต่โสภิตาปัดมือเขาออกก่อนจะเดินหนีออกไปจากห้องของเขาด้วยความไม่พอใจ กมลภัทรมองตามก่อนจะหันมามองโทรศัพย์ตัวดีของโสภิตาว่าโสภิตานั้นติดต่อใครบ้าง
"มาคุยกับพี่ที่ห้องหน่อย" กมลภัทรเอ่ยบอกโสภิตาที่นํามือลานวลเเจ่มเเล้วเดินตามกมลภัทรไปที่ห้องของกมลภัทร
"พี่ขอโทรศัพย์หน่อยนิ่ม" กมลภัทรเอ่ยบอกโสภิตา
"พี่ภัทรจะเอาไปทําไมค่ะ เเล้วมีอะไรกับนิ่มเหรอเปล่า......"
กมลภัทรไม่รอช้าเอามือไปล้วงกระเป๋ากระโปรงของโสภิตาทันทีเพื่อหยิบโทรศัพย์ของโสภิตามาที่มือของตน
"พี่จะยึดโทรศัพย์ของนิ่ม นิ่มจะได้ไม่ต้องเเอบพี่ไปเจอนังงูพิษนั่นอีก พี่อยากให้ความสัมพันทธ์เราก้าวหน้าเสียที เเต่ตราบใดที่นิ่มยังติดต่อกับคุณเเองจี้ ชีวิตคู่ของเราทั้งคู่ไม่มีทางสงบเเน่"
"พี่ภัทรไม่มีสิทธ์มายึดของนิ่มน่ะ เอาคืนมา" โสภิตาจะเเย่งโทรศัพย์คืนเเต่กมลภัทรไม่ยอมจับมือของโสภิตาเอาไว้ให้หยุดดิ้น
"พี่มีสิทธ์เเน่ เเละต่อไปนี้จะไปไหนมาไหนช่วยกรุณาบอกพี่ก่อน ถ้านิ่มไม่เชื่อฟัง นิ่มจะมาหาว่าพี่ไม่เตือนไม่ได้น่ะ" กมลภัทรขู่โสภิตา
"พี่ภัทรมันไร้เหิตผล" โสภิตาว่ากมลภัทรด้วยความไม่พอใจ
"พี่มีเหิตผลของพี่เสมอ นิ่มไม่มีทางรู้หรอกว่าผู้หญิงอย่างคุณเเองจี้นั้นร้ายกาจขนาดไหน ที่พี่ทําไปทั้งหมดก็เพราะว่าพี่รัก พี่เป็นห่วงเรา"
"ไม่จริง คุณเเองจี้เธอเป็นคนดี ดีกว่าพี่ภัทรเสียอีก" โสภิตาไม่ยอมเเพ้
"ดีกว่าพี่ก็เเย่เเล้ว พูดไปนิ่มก็ไม่เข้าใจหรอก เพราะสมองนิ่มมันกลวงเกินที่จะรับรู้อะไรทั้งนั้น" กมลภัทรเริ่มไม่พอใจโสภิตาจึงเอ่ยออกมาเบบนี้
"ใช่ค่ะ นิ่มมันสมองกลวง ถ้าอย่างนั้นพี่ภัทรก็หย่ากับนิ่มเลยสิ จะได้ไปเจอคนที่มีสมองมากกว่านิ่ม" สาวสวยเริ่มน้อยใจกมลภัทร
"มีเหิตผลหน่อยสินิ่ม ไม่ว่านิ่มจะเป็นยังไงพี่ก็รักนิ่มคนเดียว ไม่งั้นพี่ไม่ลงทุนง้องอนนิ่มให้เสียเวลาพี่หรอก" กมลภัทรเอ่ยบอกโสภิตา
กมลภัทรสบตามองโสภิตาที่เอาเเต่ก้มหน้าก้มตาเขาเลยจะเอื่อมตัวไปกอดเธอไว้เเต่โสภิตาปัดมือเขาออกก่อนจะเดินหนีออกไปจากห้องของเขาด้วยความไม่พอใจ กมลภัทรมองตามก่อนจะหันมามองโทรศัพย์ตัวดีของโสภิตาว่าโสภิตานั้นติดต่อใครบ้าง
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น