ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : บทที่หก
ทันทีที่เดินออกมาจากคลินิคอัศนัยก็รีบคว้าเเขนของชาลิตาไว้ส่วนชาลิตาก็รีบพยายายามที่จะสะบัดเเขนของอัศนัยออกเเต่ก็ทําได้ไม่สําเร็จเพราะเเรงของเธอดันสู้เเรงของอัศนัยไม่ได้ เธอเลยใช้มืออีกข้างทุบตีหน้าอกของอัศนัย อัศนัยเลยคว้ามือของเธอทั้งสองข้างก่อนที่จะลากร่างบางสวยของเธอเข้ามากอดเเทน
"ปล่อยฉันน่ะ" ชาลิตาโวยวายขึ้นมาด้วยความโกรธ
"ไม่.....ฉันไม่ปล่อย เธอจะทําไมฉัน" อัศนัยกวนชาลิตา
"นายจะมาจับตัวฉันไว้ทําไม เป็นบ้าไปเเล้วเหรอไง" ชาลิตาถามอัศนัย
"ก็เธออยากน่ารักเองทําไมล่ะตาล" อัศนัยยิ้มให้ชาลิตา
ชาลิตาหยุดนิ่งไปด้วยความขวยเขินเเต่พอได้สติก็รีบเหยียบเท้าเเล้วเอากระเป๋าของเธอฟาดหน้าอกของเขาพร้อมกับเอามือรีบทุบใหล่ของเขาด้วยความไม่พอใจที่เขามาฉวยโอกาสหอมเเก้มเธอเมื่อครู่นี้
"นี่สําหรับที่นายมาฉวยโอกาสกับฉันเมื่อครู่นี้"
ชาลิตาอุ้มน้องหมาเตรียมจะกลับบ้านเองเเต่ไม่ทันอัศนัยที่จับเเขนของเธอพร้อมน้องหมาขึ้นรถพร้อมขึ้นรถตามเเล้วชี้หน้าขู่หญิงสาวปากเก่งเพื่อไม่ให้เธอกล้าเดินลงจากรถของเขาเเล้วเขาก็ทําได้สําเร็จ
"ถ้าเธอเดินลงออกไปจากรถของฉัน ฉันจะปลํ้าเธอ ไม่เชื่อก็คอยดู"
ชาลิตาหยุดนิ่งไปเอากระเป๋ามาคุมกระโปรงนักศึกษาที่ไม่ค่อยจะยาวเสียเท่าไหร่ อัศนัยยิ้มกับกริยาของเธอก่อนจะขับรถออกไป ชาลิตาได้เเต่หัวเสียทําอะไรไม่ถูกลูบหัวน้องหมาไว้ อัศนัยมองหน้าเธอ เวลาเธอนิ่ง ไม่เถียง ไม่ดื้อ ก็ดูน่ารักน่าเอ็นดูไปอีกเบบเหมือนกัน
กังสดาลทําอาหารจานโปรดให้อัศวินเสร็จเเล้วนั้นก็คือพาสต้าพัดนํ้ามันมะกอกกับเบคอนที่เมื่อก่อนอัศวินทานเป็นประจํา อัศวินมองจานที่กังสดาลเสริพ์ด้วยความดีใจที่กังสดาลยังไม่ลืมเรื่องราวในอดีตของกันเเละกัน ส่วนกังสดาลก็รีบดึงมือของตัวเองออกเมื่ออัศวินนั้นมาฉวยโอกาสจับมือของเธอเอาไว้
"ขอบคุณน่ะป่านสําหรับอาหาร" อัศวินยิ้มให้กังสดาล
"มันเป็นหน้าที่ของป่านอยู่เเล้วนิค่ะ" กังสดาลตอบอัศวิน
"ไม่มีอะไรเลยเหรอที่ป่านเต็มใจอยากทําให้ผม" อัศวินตัดพ้ออย่างน้อยใจ
"เอ่อ......คุณวินหมายความว่าอย่างไรค่ะ" กังสดาลถามอัศวิน
"ผมอยากให้ป่านทําอะไรให้ผมด้วยความเต็มใจเหมือนเเต่ก่อน"
"ป่านไม่รู้ว่าคุณกําลังพูดถึงเรื่องอะไร อีกอย่างนึงป่านง่วงเเล้ว ป่านขออนุญาติไปนอนก่อนน่ะค่ะ ราตรีสวัสดิค่ะคุณวิน"
กังสดาลตัดบทก่อนจะเดินขึ้นห้องนอนไป อัศวินส่ายหัวก่อนจะคิดถึงเรื่องราวเก่าๆของกังสดาล ไม่อยากให้เรื่องราวมันเป็นเบบนี้เลย เขารู้ว่ากังสดาลกลัวเขามากเเค่ไหนเพราะเขารู้ว่าเมื่อก่อนเขาอารมณ์ร้อนมากเพียงใด เขาจึงจะพยายามควบคุมอารมณ์ตัวเองให้ดีกว่านี้เเละจะพยายามให้กังสดาลกลับมาเป็นเหมือนเดิมให้ได้
อัศนัยมาส่งชาลิตาโดยที่ชาลิตารีบพาหมาลงมาโดยไม่ขอบคุณเขาสักคํา อัศนัยได้เเต่ขําเเอบรักเธอเเต่ก็ไม่กลัาพูดมันออกไปกลัวเธอจะปฎิเสธโดยหารู้ไม่ว่ายิ่งเขาไม่บอก เธอจะยิ่งเข้าใจผิดนึกว่าเขารักคนอื่นเบบที่เธอเป็นอยู่ตอนนี้ เเล้วเขาก็โง่โดยดูไม่ออกเสียเลยว่าชาลิตานั้นก็เเอบรักเขามาโดยตลอดเช่นเดียวกันเเต่ก็ปากเเข็งไม่กล้าพูดมันออกมาพอๆกับเขา
"ปล่อยฉันน่ะ" ชาลิตาโวยวายขึ้นมาด้วยความโกรธ
"ไม่.....ฉันไม่ปล่อย เธอจะทําไมฉัน" อัศนัยกวนชาลิตา
"นายจะมาจับตัวฉันไว้ทําไม เป็นบ้าไปเเล้วเหรอไง" ชาลิตาถามอัศนัย
"ก็เธออยากน่ารักเองทําไมล่ะตาล" อัศนัยยิ้มให้ชาลิตา
ชาลิตาหยุดนิ่งไปด้วยความขวยเขินเเต่พอได้สติก็รีบเหยียบเท้าเเล้วเอากระเป๋าของเธอฟาดหน้าอกของเขาพร้อมกับเอามือรีบทุบใหล่ของเขาด้วยความไม่พอใจที่เขามาฉวยโอกาสหอมเเก้มเธอเมื่อครู่นี้
"นี่สําหรับที่นายมาฉวยโอกาสกับฉันเมื่อครู่นี้"
ชาลิตาอุ้มน้องหมาเตรียมจะกลับบ้านเองเเต่ไม่ทันอัศนัยที่จับเเขนของเธอพร้อมน้องหมาขึ้นรถพร้อมขึ้นรถตามเเล้วชี้หน้าขู่หญิงสาวปากเก่งเพื่อไม่ให้เธอกล้าเดินลงจากรถของเขาเเล้วเขาก็ทําได้สําเร็จ
"ถ้าเธอเดินลงออกไปจากรถของฉัน ฉันจะปลํ้าเธอ ไม่เชื่อก็คอยดู"
ชาลิตาหยุดนิ่งไปเอากระเป๋ามาคุมกระโปรงนักศึกษาที่ไม่ค่อยจะยาวเสียเท่าไหร่ อัศนัยยิ้มกับกริยาของเธอก่อนจะขับรถออกไป ชาลิตาได้เเต่หัวเสียทําอะไรไม่ถูกลูบหัวน้องหมาไว้ อัศนัยมองหน้าเธอ เวลาเธอนิ่ง ไม่เถียง ไม่ดื้อ ก็ดูน่ารักน่าเอ็นดูไปอีกเบบเหมือนกัน
กังสดาลทําอาหารจานโปรดให้อัศวินเสร็จเเล้วนั้นก็คือพาสต้าพัดนํ้ามันมะกอกกับเบคอนที่เมื่อก่อนอัศวินทานเป็นประจํา อัศวินมองจานที่กังสดาลเสริพ์ด้วยความดีใจที่กังสดาลยังไม่ลืมเรื่องราวในอดีตของกันเเละกัน ส่วนกังสดาลก็รีบดึงมือของตัวเองออกเมื่ออัศวินนั้นมาฉวยโอกาสจับมือของเธอเอาไว้
"ขอบคุณน่ะป่านสําหรับอาหาร" อัศวินยิ้มให้กังสดาล
"มันเป็นหน้าที่ของป่านอยู่เเล้วนิค่ะ" กังสดาลตอบอัศวิน
"ไม่มีอะไรเลยเหรอที่ป่านเต็มใจอยากทําให้ผม" อัศวินตัดพ้ออย่างน้อยใจ
"เอ่อ......คุณวินหมายความว่าอย่างไรค่ะ" กังสดาลถามอัศวิน
"ผมอยากให้ป่านทําอะไรให้ผมด้วยความเต็มใจเหมือนเเต่ก่อน"
"ป่านไม่รู้ว่าคุณกําลังพูดถึงเรื่องอะไร อีกอย่างนึงป่านง่วงเเล้ว ป่านขออนุญาติไปนอนก่อนน่ะค่ะ ราตรีสวัสดิค่ะคุณวิน"
กังสดาลตัดบทก่อนจะเดินขึ้นห้องนอนไป อัศวินส่ายหัวก่อนจะคิดถึงเรื่องราวเก่าๆของกังสดาล ไม่อยากให้เรื่องราวมันเป็นเบบนี้เลย เขารู้ว่ากังสดาลกลัวเขามากเเค่ไหนเพราะเขารู้ว่าเมื่อก่อนเขาอารมณ์ร้อนมากเพียงใด เขาจึงจะพยายามควบคุมอารมณ์ตัวเองให้ดีกว่านี้เเละจะพยายามให้กังสดาลกลับมาเป็นเหมือนเดิมให้ได้
อัศนัยมาส่งชาลิตาโดยที่ชาลิตารีบพาหมาลงมาโดยไม่ขอบคุณเขาสักคํา อัศนัยได้เเต่ขําเเอบรักเธอเเต่ก็ไม่กลัาพูดมันออกไปกลัวเธอจะปฎิเสธโดยหารู้ไม่ว่ายิ่งเขาไม่บอก เธอจะยิ่งเข้าใจผิดนึกว่าเขารักคนอื่นเบบที่เธอเป็นอยู่ตอนนี้ เเล้วเขาก็โง่โดยดูไม่ออกเสียเลยว่าชาลิตานั้นก็เเอบรักเขามาโดยตลอดเช่นเดียวกันเเต่ก็ปากเเข็งไม่กล้าพูดมันออกมาพอๆกับเขา
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น