คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : บทเรียนที่เจ็ดของการคัดเลือกเทพอัศวิน- ตรวจสอบข้อเขียนให้ละเอียดถี่ยิบ (chp-7.1)
อา...ข้าล่ะจะสลบเหมือด
หลังจากที่ข้าได้จัดการเฝ้าเด็กทั้งหกสิบเก้าคนในการสอบข้อเขียนแล้วข้าก็อยากจะบ้าตาย พวกเจ้าคิดดูสิ! ต้องมานั่งเฝ้าอย่างสง่างาม พูดภาษาต่างด้าวที่ไม่มีใครเข้าใจ ต้องเก็บข้อสอบอย่างสง่างาม หาวอย่างสง่างาม ชักนาฬิกามาดูเวลาอย่างสง่างาม...และต้องรักษาอิริยาบถทุกอย่างให้สง่างามตลอดต่อหน้าเด็กๆ พวกนั้นมันน่าสลบมั้ยล่ะ!
ส่วนที่ว่าทำไมต้องหกสิบเก้าคนน่ะเหรอ...ก็เพราะว่ามีเด็กหนึ่งคนไม่ได้มาเข้าสอบเพราะเกิดอุบัติเหตุนิดหน่อย เนื่องจากว่าถูกใครก็ไม่รู้กระแทก หัวไปชนกับบอร์ดน้ำแข็งอย่างแรงจนมันร้าว หัวแตกอีก...แต่ก็ดันฟื้นตอนที่เขาเริ่มทำข้อสอบไปสิบนาทีแล้ว
แต่ข้าอยากจะบอกว่า ไอ้บอร์ดน้ำแข็งนั่นน่ะ มันทำจากเวทน้ำแข็งของไอซอทเลยนะ! มันจะไปร้าวได้ยังไงกัน! นี่ล่ะที่ข้าอยากรู้ เพราะฉะนั้น ทันทีที่ข้ารู้เรื่องบอร์ดและเด็กที่หัวแตกจากปากของเคเรสที่มาบอกข้า หลังจากที่เขาโละเอากระดาษออกเรียบร้อย ข้าก็จัดการพล่ามเรื่องพระเมตตาของเทพเจ้าแห่งแสงสว่างให้เด็กพวกนั้นฟัง หยิบข้อสอบอีกหนึ่งใบ แล้ววิ่งอย่างสง่างามไปที่ห้องรับรองผู้ป่วยในอารามเทพแห่งแสงสว่าง
ระหว่างทางข้าเองก็ได้เจอกับนักบวชแห่งความสว่างด้วยเช่นกัน ข้าก็เลยจัดการโยนงาน...แค่กๆ ขอร้องให้เขาไปช่วยดูแลเด็กทั้งหกสิบเก้าคนที่อยู่ในห้องสอง ซึ่งเขาก็รับคำอย่างสุภาพ
พอวิ่งไปอีกสักสองนาทีข้าก็ถึงห้องของไอ้ตาแก่ ข้าจัดการเปิดประตูอย่างไม่เกรงใจ แล้วข้าก็เห็น...เห็น...
ไอ้ตาแก่แอ๊บเด็กกำลังกินช็อคโกแลตพาเฟ่อยู่น่ะสิ!
'นี่...ทุกๆ คนกำลังคัดเลือกเด็กอย่างตั้งใจ เจ้ากลับมานั่งกินช็อคโกแลตพาเฟ่อย่างสบายใจเฉิบเลยได้ยังไงหา!' ข้าตะโกนออกไป ฮือๆๆ ข้าก็อยากกินเหมือนกันนะ แบ่งให้ข้าบ้างเซ่!
'...ทีเจ้าใช้นักบวชแห่งความสว่างที่อยู่สังกัดข้า ข้ายังไม่ว่าอะไรเลยนะครีอุส' ตาแก่อมยิ้มอย่างเด็กๆ แถมยังมีกินพาเฟ่ยั่วข้าอีกต่างหาก ข้าอยากจะบ้าตาย
ข้าสบถออกมา โละความสง่างามทิ้งออกไป ยังไงข้าก็มีเรื่องสำคัญจะขอร้องด่วนเลยนี่นะ 'ตาแก่ ข้าอยากยืมอะไรจากเจ้าอย่างหนึ่ง'
'อะไรล่ะ' ตาแก่ถามพลางกินบลูเบอรี่ที่อยู่ในถ้วยพาเฟ่...ฮือๆๆ อยากกินจัง แต่ไม่เป็นไร! เดี๋ยวเสร็จงานข้าขอให้ไอซอททำให้ข้ากินก็ได้ รับรองว่ามันต้องอร่อยกว่าที่ไอ้แก่แอ๊บเด็กกินอยู่ห้าล้านเท่า!
'ข้าขอยืมชุดยูนิฟอร์มของนักบวชหน่อย'
เคล้ง!
พระสังฆราชทำช้อนตกใส่ถ้วยทันที มองหน้าข้าอย่างไม่อยากจะเชื่อเหมือนกับว่าเทอร์มิสขออู้งานสองวัน...เขาส่ายหน้าไปมา เคาะหูของตัวเองข้างละสองรอบ นวดหูตัวเอง เอานิ้วชี้ชี้ที่มุมปากของตัวเองทั้งสองข้าง ทำหน้าแอ๊บแบ๊ว ปากจู๋ แล้วบอกว่า 'ขอโทษที เมื่อกี้ข้าหูแว่วไปนิด เจ้าพูดว่าอะไรนะ'
ท่ามากจริงนะ...ไอ้ตาแก่แอ๊บเด็กเอ๊ย...
ข้ากัดฟันกรอดๆ เพื่อระงับความโกรธของตัวเอง ไม่ให้ไปกระโดดบีบคอพระสังฆราชให้ตายคามือ...แน่นอน เพื่อไม่ให้ลงข่าวหน้าหนึ่งว่าเทพอัศวินครีอุสฆาตกรรมพระสังฆราช แหงสิ ถ้าข่าวนี้ถูกลงเมื่อไหร่ ท่านอาจารย์ก็จะวิ่งมาฆ่าข้าให้ตายอย่างสง่างามอย่างไม่ต้องสงสัย
'ขอยืมชุดนักบวช' ข้าย้ำอีกครั้งสั้นๆ
ตาแก่พระสังฆราชยิ้มตาหยี 'จะเอาไปทำไม'
โว้ย! ไม่ต้องมาถามเลยนะ! 'ข้าไม่จำเป็นต้องตอบเจ้าสักหน่อยน่า เอามาให้ข้าก็พอ!'
พระสังฆราชเอานิ้วชี้แตะปากตัวเองพลางทำหน้าแอ๊บสุดฤทธิ์...แต่ประโยคที่พูดออกมาช่างน่าฆ่า 'ถ้าเจ้าไม่บอก ข้าจะฟ้องเทอร์มิสว่าเจ้าอู้งานไม่ยอมดูศิษย์ช่วงสอบ'
ข้าหน้าซีด แต่ปากก็ยังพูดต่อไป 'ข้าไม่ได้อู้ ข้าจะไปดูลูกศิษย์ข้าที่หัวชนบอร์ดแล้วหัวแตกต่างหากเล่า!'
คราวนี้ตาแก่ชะงักพลางขมวดคิ้ว 'ลูกศิษย์เจ้า? ...อ้อ หมายถึงคนที่สมัครเป็นเทพอัศวินครีอุสสินะ เด็กคนนั้นสมัครเป็นเทพอัศวินครีอุสเหรอเนี่ย แล้วเจ้ารู้ได้ไงล่ะ'
ข้าเบะปาก 'ไม่ให้รู้ไงไหว ห้องสอบข้ามีเด็กขาดอยู่ห้องเดียว'
ตาแก่พยักหน้ารับรู้ ก่อนที่จะชี้ไปที่ตู้หนังสือตู้หนึ่ง กินพาเฟ่อีกคำ แล้วบอกว่า 'ชุดนักบวชอยู่ในนั้น' แล้วก็กินยั่วข้าต่อไป
ฮือๆๆ ไอ้ตาแก่บ้า! ...ไม่ได้ๆ เดี๋ยวข้าก็ได้กินแล้ว จากไอซอทยังไงล่ะ ทนไว้ๆ ...แต่เดี๋ยวก่อนนะ ข้าหันไปทำตาลีตาเหลือกใส่ไอ้ตาแก่ที่กำลังนั่งกินอย่างสบายใจ
'นั่นมันตู้หนังสือไม่ใช่เรอะ! จะไปมีชุดนักบวชได้ยังไงกัน!'
พระสังฆราชหยุดกิน ทำหน้าบ๊องแบ๊วใส่แล้วถามว่า 'อ้าว ข้าเก็บนักบวชชุดใหม่ๆ ไว้ในนั้นไม่ได้หรอกเหรอ โอเคๆ คราวหน้าจะเปลี่ยนที่เก็บละกัน' เอ่อ...คราวหลังถ้าจะบอกว่าเก็บชุดใหม่ไว้ในตู้หนังสือก็บอกกันดีๆ ก็ได้ ข้าไม่กัดเจ้าหรอกนะ!
ข้าถอนหายใจ เปิดตู้หนังสือแล้วเริ่มหา พอหาไปเรื่อยๆ ก็เจอ...ชุดใหม่เต็มชั้นที่สาม มันถูกพับเก็บแล้วห่ออย่างเรียบร้อย ข้าหยิบมาหนึ่งชุด จัดการแกะห่อแล้วคลี่เสื้อผ้าดูแล้วทำหน้าปุเลี่ยน
...อารามเทพแห่งแสงสว่างมันแทบจะขาวไปหมดแล้วนะ เสื้อมันยังจะขาวโพลนอีกงั้นเหรอ นี่คิดจะให้อารามเทพเรืองแสงเองได้รึยังไงกันหา!
ข้าหันไปมองไอ้ตาแก่พระสังฆราช ที่ตอนนี้ยังคงกินต่อไป แถมยังพูดลอยๆ ว่า 'พาเฟ่ของไอซอทอร่อยจังเลย คราวหลังข้าไปขอให้เขาทำให้ข้ากินอีกดีกว่า' อีก...
ไอ้...ไอ้...ไอ้แก่นี่ คิดจะทำให้ข้าอยากกินจนถึงที่สุดเลยใช่มั้ยหา! ข้าถลึงตาใส่เขา แต่เขาก็ยังทำท่าไม่รู้ไม่ชี้ต่อไป
'อ้าว ทำไมไม่ไปเปลี่ยนเสื้อล่ะ' น่าน...ยังมีไล่ข้าอีกพวกเจ้าคิดดู ทำแบบนี้มันน่าจับเตะสักรอบสองรอบเสียจริง!
ข้าแยกเขี้ยว ทำตาเขียวปั้ดใส่ 'ไม่ต้องไล่ข้าก็ไปน่า! ขอยืมห้องเจ้าเปลี่ยนเสื้อหน่อยละกัน' ว่าแล้วก็ไม่ฟังคำค้านของพระสังฆราช ข้าเข้าไปในห้องข้างๆ ที่เป็นห้องนอนของตาแก่ เปลี่ยนเสื้อ แล้วออกจากห้องตาแก่ทันทีโดยเอาหูไปนา เอาตาไปไร่กับสิ่งที่ตาแก่แช่ง
'ไอ้ครีอุส! เจ้าบังอาจมาใช้ห้องข้าโดยไม่อนุญาต เจ้ามัน...เจ้ามันหน้าหนา! ทำท่าไม่สง่างามอย่างนี้ได้ยังไง นี่! อย่ามาเมินข้านะ ครีอุส~~~'
ฮ่าๆๆ! ขอเถอะ ใครจะไปฟังเจ้ากัน! ข้าเป็นเทพอัศวินครีอุสที่เป็นปรปักษ์กับเจ้านะ จะไปฟังเจ้าทำไม จริงมั้ย พี่น้องทั้งหลาย
เอาล่ะ ตอนนี้ข้ารีบไปเยี่ยมเด็กคนนั้นดีกว่า ป่านนี้คงฟื้นแล้วมั้ง...
เรื่องมันก็ประมาณนี้ล่ะนะ ขอจบการย้อนความดีกว่า คราวนี้มาดูปัจจุบันกันบ้าง
ตอนนี้มีกระดาษสามร้อยห้าสิบแผ่นกองอยู่ตรงหน้าข้า ซึ่งกระดาษทั้งหมดนั่นก็ไม่ใช่อะไรหรอก แต่เป็น...ข้อสอบเด็ก! ข้าอยากจะบ้าตาย! ยิ่งข้าต้องมาตรวจอีก โอ้ องค์มหาเทพ! ท่านจะให้ข้าจมกองงานตายเลยหรือไรกัน
เฮ้อ คราวนี้เข้าโหมดจริงจัง จะเลือกสุ่มแบบนั้นก็ไม่ได้อีก ข้าเลยหยิบกระดาษมาห้าแผ่นแรก แล้วตรวจ...ได้คะแนนแค่ครึ่งเดียวเองเหรอเนี่ย ไม่ผ่าน!
อ้อ ข้าว่าข้าลืมบอกไปนะ ในรอบสอบข้อเขียนจะคัดเด็กให้เหลือสี่สิบคนต่อหนึ่งตำแหน่งเทพอัศวิน ข้าเลยต้องตรวจหาคะแนนที่เยอะที่สุดจำนวนสามสิบเก้าคน...ใช่! สามสิบเก้าคน อ่านไม่ผิดหรอก อีกหนึ่งคนข้าจองไว้ให้เด็กคนนั้นเรียบร้อย หึๆๆ
_____________________
อ่านตามข้างบนนะคะ "ตอนที่ 7.1"
เดี๋ยวจะมีตอนที่เจ็ดอีกค่ะ ^^!
ความคิดเห็น