ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ตอนที่หก- สอบข้อเขียน...ก็เหมือนหนังสือฆ่าเวลาเล่น
"อือ..." ข้าลืมตาขึ้นมาแล้วเห็นภาพเบลอๆ ตาพร่าเพราะแสงส่องใส่เต็มตา
ข้ากะพริบตาปริบๆ เพื่อทำให้สายตาชินกับแสง แต่กว่าตาข้าจะปรับกับแสงได้ก็ผ่านไปสักพัก และเมื่อข้าปรับสภาพได้แล้ว...ข้าก็พบว่าเพดานมันช่างไม่คุ้นตาข้าเอาเสียเลย
พวกเจ้าคิดดูสิ มันมีลายแกะสลักสวยๆ เป็นรูปคลื่นที่เหมือนจะรกแต่ก็ประณีต แถมมีรูปสลักของเทพเจ้าแห่งแสงสว่างอยู่ตรงกลางอีก เหมือนพระองค์กำลังยืนอยู่บนเมฆ
เอ๊ะ เทพเจ้าแห่งแสงสว่าง...งั้นเหรอ
ข้าลุกขึ้นพรวดมานั่ง มองซ้ายมองขวา...ไม่ผิดแน่ ที่นี่คืออารามเทพแห่งแสงสว่าง แล้วข้ามาอยู่ที่นี่ได้ยังไงล่ะ ถ้าจำไม่ผิดข้าดูผลที่บอร์ด พอรู้ว่าตัวเองติดข้าก็ช็อกค้าง หลังจากนั้นก็...
แปล๊บ!
ว่าแล้วข้าก็กุมหัวตรงที่โดนกระแทก...ถูกคนผลักแล้วหัวไปกระแทกบอร์ดเต็มๆ เลยสินะ! มันเป็นใคร ข้าจะไปฆ่ามัน!
ข้ากำลังจะลงจากที่นอนเพื่อออกไปจากอารามเทพแห่งแสงสว่างก็ต้องชะงักเมื่อมีใครบางคนเดินเข้ามาในห้อง ดูจากชุดแล้ว น่าจะเป็นนักบวชของที่นี่สินะ
เขาทำหน้าผ่อนคลายทันทีที่เห็นข้า แต่ก็ยังปราม "นี่ หัวเจ้าโดนกระแทกอย่างแรงเลยนะ ไม่ควรลุกขึ้นมาเดิน" ว่าเสร็จก็วิ่งมาหาข้าแล้วผลักตัวข้าให้ล้มนอนลงต่อ และถือว่าเป็นโชคมากที่หัวข้ากระแทกลงหมอนเป็นคนละที่กับที่โดนบอร์ดกระแทก ไม่อย่างนั้น นักบวชก็นักบวชเถอะ ข้าได้จับเขาเตะสักทีหนึ่ง ฐานไม่ดูแลคนป่วย!
"ข้าเดินได้แล้วน่า" ข้าบ่นอุบอิบ แต่นักบวชคนนี้ก็ยังคงทำหูทวนลม แถมยื่นกระดาษจำนวนประมาณห้าแผ่นพร้อมกับขวดหมึกและขนนก ข้าก็ได้แต่มองอย่างงงๆ กะพริบตาปริบๆ ชี้ไปที่กระดาษ ก่อนที่จะส่งคำถาม
"...ไอ้นี่มันอะไร"
เขาตะเกียกตะกายตัวลุกขึ้นมาด้วยรอยยิ้มแห้งๆ "สอบข้อเขียนไง เจ้าสลบไปตั้งห้าชั่วโมง" ข้าอ้าปากค้าง นี่ข้าสลบไปนานขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย "สี่ชั่วโมงเขาเปิดบรรยายและรายงานขั้นตอนสอบ มีข้อเขียน ทดสอบฝีมือต่อสู้โดยใช้กฏแท็คดับเบิ้ล...ก็คือต่อสู้แบบฝั่งหนึ่งมีสองคน และถ้าเกิดว่าฝ่ายไหนหมดแรงไปทั้งคู่ก่อนฝ่ายนั้นแพ้น่ะนะ...แล้วสุดท้ายก็สอบสัมภาษณ์"
ข้าพยักหน้า แสดงว่าพอบรรยายเสร็จเขาก็ให้สอบข้อเขียนก่อนเลยใช่มั้ยเนี่ย แต่ข้าไม่ได้อยากเป็นเทพอัศวินครีอุสสักหน่อยนี่...เดี๋ยวก่อนนะ
"ท่านรู้ได้ยังไงว่าข้าผ่าน"
นักบวชคนนั้นหัวเราะ "มันก็น่าจะรู้อยู่หรอก เฮ้อ พูดแล้วก็น่าสงสารเจ้าเด็กผมน้ำเงินคนนั้นเป็นบ้า ต้องลากเจ้าจากในสุดมาข้างนอก แถมต้องลากเจ้าขึ้นมาอารามเทพแห่งแสงสว่างที่มีบันไดตั้งร้อยเก้าสิบเก้าขั้น อ้ะ! ต้องพูดถึงคนที่มีผมสีเทาเหลือบดำด้วยสินะ...เพื่อนเจ้าสองคนแบกเจ้าขึ้นมาถึงนี่ ตอนแรกข้าคิดว่าเจ้าเป็นโรคกลัวคนเยอะๆ ที่พออยู่ในที่แออัดก็จะขาดอากาศหายใจ ที่ไหนได้ หัวเจ้ากระแทกบอร์ดซะจนน้ำแข็งร้าว หัวแตกอีกต่างหาก เลือดไหลซิบๆ เลย..."
เอ่อ...นี่ท่านกำลังเล่าเรื่องตอนที่ข้าสลบไปหรือกำลังตอบคำถามข้ากันแน่ ข้าขมวดคิ้วพลางมองนักบวชที่ตอบไม่ตรงคำถาม
"...พอเพื่อนเจ้ามาส่งเจ้าเสร็จ พวกเขาก็บอกว่าเจ้าผ่านการคัดเลือกเทพอัศวินครีอุสด้วย ขอให้ไปส่งเจ้าทันทีที่เจ้าฟื้นแล้ว แล้วพวกเขาก็ต้องไปฟังบรรยายและรายละเอียดของคนที่เข้ารอบ ตอนนี้คงกำลังทำข้อสอบอยู่ ส่วนเหตุผลที่เจ้าต้องทำข้อสอบที่นี่เพราะเจ้าเพิ่งฟื้น ถ้าไปที่ห้องสอบจะมีเวลาทำไม่เท่ากับคนอื่น แถมหัวเจ้าไปกระแทกอะไรมาอีก ถูกกระทบกระเทือนมากไปก็ไม่ได้ อ้อ สองวันนี้เจ้าห้ามวิ่ง ห้ามล้ม ห้ามเดินกระทืบเท้า ห้ามเดินชนคนอื่น ห้ามส่ายหัวเร็วๆ เดี๋ยวไปกระทบแผล...มันยังปิดไม่สนิทดี"
โอ้ องค์มหาเทพ! ให้ข้านอนอยู่นิ่งๆ ที่นี่เลยดีมั้ยถึงจะสมใจเขา!
"ให้ข้านอนอยู่ที่นี่เลยดีมั้ย ห้ามแบบนี้" ข้าพูดเสียงเรียบ ยังดีที่ไม่ได้บอกว่าห้ามเดินแล้วก็ห้ามหายใจนะ ถ้าบอกสองอย่างนี้มาฆ่าข้าเลยดีกว่า!
นักบวชคนนั้นชะงักทันที รอยยิ้มที่มุมปากกระตุกกึกๆ ก่อนที่จะยื่นข้อสอบให้ "เอ้า ทำซะ พอทำเสร็จแล้วข้าจะเอามันไปส่งให้"
"แล้วท่านไม่ไปไหนเหรอ"
"ไม่ล่ะ ข้าโดนส่งตัวมาคุมสอบเจ้า" ...ข้าว่าคนที่สั่งให้เจ้านี่มาคุมสอบต้องคิดไม่ดีแหงๆ คุยมากซะขนาดนี้
ข้ารับกระดาษข้อสอบกับหมึกมาก่อนที่จะวางขวดหมึกไว้บนโต๊ะข้างๆ เตียง แล้วเอาข้อสอบมาอ่านอย่างคร่าวๆ...สอบปรนัยยี่สิบห้าข้อ อัตนัยอีกสิบข้อสินะ
ปรนัยสิบข้อแรกเกี่ยวกับการวางแผนและคิดวิเคราะห์ อีกสิบข้อเหมือนจะเป็นความรู้รอบตัว ส่วนอัตนัยมีสามข้อกฏข้อบังคับของเทพอัศวินครีอุส สามข้อความรู้รอบตัว สี่ข้อคิดวิเคราะห์...
ข้าเงยหน้าหันไปมองนักบวชที่ผันตัวมาเป็นผู้คุมสอบ "เขากำหนดเวลาเท่าไหร่ล่ะ"
"ชั่วโมงครึ่ง" ข้าพยักหน้าหงึกๆ อีกครั้งก่อนที่จะหันหน้าเข้าหากระดาษอีกครั้ง ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้วนี่ ขอข้าทำฆ่าเวลาเล่นหน่อยก็แล้วกัน ไม่ทำก็ไม่ได้อีก เล่นคุมตัวต่อตัว ถ้าไม่ทำก็โดนยัดเยียดให้ทำอีก
เมื่อเวลาผ่านไป...เท่าไหร่ก็ไม่รู้ ข้าก็เผลอทำเสร็จเรียบร้อย...แถมทำมั่วๆ ด้วย ไม่มีทางได้อยู่แล้ว ก็ข้าไม่ได้อ่านอะไรสักหน่อย แล้วมาสอบเลยนี่นะ โดยเฉพาะข้อสอบปรนัยข้อแรกที่ถามถึง 'สิ่งที่เทพอัศวินครีอุุสควรเป็นมาสามข้อ' ...ข้าไม่ได้อ่านแล้วข้าจะรู้มั้ย
เมื่อเจอคำถามอย่างนี้ ข้าเลยตอบไปแค่ข้อเดียวว่า 'เทพอัศวินครีอุสรักองค์มหาเทพ รักผู้หญิงไม่ได้' ซึ่งเป็นอะไรที่คนเขารู้กัน
ข้าเงยหน้าจากกระดาษ แล้วหันไปหาคนที่นั่งคุมสอบข้าที่ตอนนี้กำลังเท้าค้างตัวเองอยู่บนโต๊ะข้างเตียง ตาก็ดูนาฬิกาเสียแต่ว่า...มันปรือซะจนเหมือนจะปิดแหล่มิปิดแหล่นี่สิ!
"เสร็จแล้ว" ข้าพูดด้วยน้ำเสียงปกติ แต่มันก็ดังเอาการซะจนนักบวชสะดุ้งเฮือกแล้วพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต็มที่
"ส...เสร็จแล้วเหรอ"
"อืม" พอข้าย้ำอีกครั้งเขาก็หันไปดูนาฬิกา...
"...นี่เจ้าแน่ใจนะ ผ่านไปสี่สิบห้านาทีเอง ไม่ตรวจหน่อยเหรอ" เขาถามพลางขมวดคิ้ว อืม...อันที่จริงที่ข้าเสร็จเร็วส่วนมากเพราะข้าเว้นไว้เยอะ ส่วนอันไหนที่พอเดาได้ก็เดาๆ ไป แหงล่ะ ก็ข้าไม่อยากเป็นนี่นา
นักบวชคุมสอบหยิบกระดาษข้อสอบจากข้าไปจากมือ ก่อนที่จะยื่นให้ข้าอีกรอบ ข้ามองเขาอย่างงงๆ แต่ก็ได้คำตอบทันที
"ทำไมเจ้าไม่เขียนชื่อ" ชิ ข้ากะไม่เขียนชื่่อแล้วนะ! ก็ข้าอยากผ่านกับเขาซะที่ไหนกันเล่า ปั้ดโธ่!
ข้าถอนใจพลางเหลือกตาอย่างเหลืออดโดยที่ไม่คิดจะปิดมิด นักบวชเลยมองค้อนข้าวงใหญ่แต่ข้าก็ไม่คิดใส่ใจ ก่อนที่ข้าจะยื่นมือไปรับกระดาษจากมือของเขา เขียนชื่อยิกๆ อย่างไม่ค่อยเต็มใจเท่าไหร่ พอเขียนเสร็จก็ยื่นให้
"เอ้า! เอาไป...แล้วข้าจะได้ออกไปข้างนอก หรือว่าต้องนอนที่นี่ล่ะ" ข้าทำสีหน้าปั้นยาก ขอบอกว่าข้าไม่ชอบอุดอู้อยู่แต่ในห้องโดยไม่จำเป็นเลยให้ตาย!
นักบวชยิ้มอย่างสุภาพ หยิบกระดาษข้อสอบไปแล้วบอกข้อเสนอที่แสนจะดี...มั้ง
"นอนอยู่นี่ก่อนก็ได้ เดี๋ยวพอเพื่อนเจ้าทั้งสองคนสอบข้อเขียนเสร็จเมื่อไหร่พวกเขาคงมาเอง วินเซนเทียส" ว่าเสร็จก็ยิ้มกว้างขึ้นแล้วกลับหลังหัน ก่อนที่จะเดินไปที่ประตู "ขอให้เทพเจ้าแห่งแสงสว่างทรงคุ้มครองให้เจ้าสอบผ่าน"
ข้าแอบแยกเขี้ยว ถลึงตาใส่เขาทันที...ไม่จำเป็นต้องอวยพรให้ข้าสอบผ่านเลยนะ! ข้าไม่ได้อยากเป็นเลยสักนิด!
"อ้อ" นักบวชชุดขาวสะอาดชะงักเมื่อเปิดประตู แล้วหันมายิ้มเล็กน้อยให้ข้า "เกือบลืมเตือนไป อย่าลืม...ห้ามวิ่ง ห้ามล้ม ห้ามเดินกระทืบเท้า ห้ามชนคนอื่น ห้ามส่ายหัวเร็วๆ เด็ดขาด" ข้าทำหน้าเหม็นเบื่อ
...ใครมันจะไปจำได้เนี่ย ว่าท่านห้ามอะไรบ้าง!
ข้าพยักหน้าส่งๆ ไปให้ เขาก็ยิ้มประมาณว่า 'เจ้าต้องรับคำนะ ไม่อย่างนั้นเจ้าตาย' แล้วปิดประตูไป
เฮ้อ! ข้าเอนลงไปนอนแล้วมองเพดานอย่างเลื่อนลอย...องค์มหาเทพ ข้าภาวนาล่ะ เป็นไปได้ข้าขอไม่เป็นผู้แทนพระวจนะแห่งพระองค์เลยจะได้มั้ย มีคนหลายคนเหมาะสมกว่าข้าที่อยากเป็นออกเยอะแยะ
ขอให้ข้าไม่ผ่านสอบข้อเขียนนี่ด้วย...
ข้าลุกขึ้นมานั่ง มองสิ่งของรอบๆ ตัวอย่างเหม่อลอย ในห้องนี้มีโต๊ะสองโต๊ะ ตัวหนึ่งที่ข้างเตียง อีกตัวหนึ่งอยู่ติดผนังอีกฟากของห้อง กระจกหนึ่งบานติดที่ตรงข้ามของเตียงนี้ เตียงหนึ่งเตียง และหน้าต่างใหญ่ๆ อีกสามบาน...ห้องจะโล่งไปไหนเนี่ย
...มีเวลาอีกตั้งสี่สิบห้านาทีสินะ ข้ากลิ้งหลุนๆ เล่นในห้อง รอยูลิซิสกับซีวาสดีกว่า
ข้านอนลงไปอีกรอบ มองเพดาน...ไม่มีอะไรน่าดู พลิกตัวไปทางขวาก็เจอแต่บรรยากาศห้อง พอพลิกตัวไปทางซ้ายก็ได้เจอวิว
ได้เจอวิวก็จริง แต่ข้าก็ไม่ได้ออกไปเล่นนี่นา เฮ้อ องค์มหาเทพ! ข้างหน้าจะมีวิวท้องฟ้าสดใสบรรยากาศน่าวิ่งเล่นเพื่อยั่วข้าทำไมกัน! ยิ่งโดนสั่งว่าสองวันนี้ห้ามวิ่งอีก อ๊ากก!
ข้าก็เลยได้แต่...มุดคลุมโปงอยู่ใต้ผ้าห่ม แล้วใช้เวทลมให้อากาศถ่ายเทข้างใน ก่อนที่ข้าจะขาดอากาศหายใจตาย
ใต้ผ้าห่มมันก็มืดอีก อากาศก็ถ่ายเทสบายเพราะเวทลมของตัวเอง เจอแบบนี้ข้าขอนอนรอเลยละกันนะเพื่อน...ซะเมื่อไหร่เล่า! ข้านอนไม่หลับแล้ว!
ข้าได้แต่ลุกขึ้นพรวดพร้อมกับเอาผ้าห่มออกจากตัว เฮ้อ! ได้ยินว่าอารามเทพแห่งแสงสว่างมีห้องสมุดอยู่เหมือนกันนี่นา...ทำไมถึงคิดไม่ออกแต่แรกนะ
เร็วเท่าความคิด ข้าก็เลยจัดการค้นกระดาษและปากกา พอขุดๆ คุ้ยๆ ไปได้สักพักก็เจอมันใน...ลิ้นชักโต๊ะใกล้เตียง แล้วจัดการเขียนอย่างรวดเร็วแต่อ่านได้ใจความว่า
ยูซิส ซีส ข้าไปห้องสมุดของอารามเทพแห่งแสงสว่างนะ พอเจ้าเห็นโน๊ตนี้เมื่อไหร่มาหาข้าด้วย!
วินเซนเทียส อาลานาส
เอาล่ะ...ข้าไปห้องสมุดเพื่อหาหนังสืออ่านเล่นอ่านดีกว่า! ว่าแล้วข้าก็เดินลัลล้าไปห้องสมุดในนี้อย่างสบายใจเฉิบ
อืม เดี๋ยวไปอ่านเรื่องอะไรดีล่ะเนี่ย อ้อ ไม่สิ ไปหาหนังสือที่มันออกใหม่ๆ ที่มีในห้องสมุดของอารามเทพแห่งแสงสว่างดีกว่า ฮ่าๆๆ! ข้าจะได้มีอะไรทำกับเขาสักที
_________________________
จบแล้ว....เย้!! ^O^!!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น