คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทเรียนที่หนึ่งของการคัดเลือกเทพอัศวิน - ควรอ่านประวัติของผู้สมัครให้ดี
บทเรียนที่หนึ่งของการคัดเลือกเทพอัศวิน - ควรอ่านประวัติของผู้สมัครให้ดี
[สองวันหลังจากนั้น...]
โอย ข้าอยากจะบ้าตาย ทำไม ทำไม ทำไม!
ทำไมงานมันถึงเยอะจมดินแบบนี้!
ข้าคิดพลางมองเอกสารกองเบ้อเริ่มที่แทบจะเป็นภูเขาสองลูกขนาดย่อมบนโต๊ะ...อะไรนะ เจ้าบอกว่าข้าไม่มีทางทำเอกสารเองงั้นเหรอ อย่ามาพูดพล่อยๆ นะ! งานเอกสารข้าน่ะมีอยู่แล้ว แต่มีเทมเพสเป็นผู้ช่วย แถมพ่วงอาเดร์กับลอเรนอีก มีผู้ช่วยตั้งสามคนแบบนี้จะเหลืองานเอกสารให้ข้าทำเรอะ!
แต่จะว่าไป...พวกนี้ก็ไม่เชิงงานเอกสารหรอกนะ เพราะที่กองๆ อยู่น่ะ เป็นใบสมัครเทพอัศวินครีอุสคนต่อไปน่ะสิ! ให้ตายเถอะ คิดยังไงมาสมัครกันเยอะอย่างนี้หา ไอ้พวกเด็กสมควรตาย! อย่างน้อยๆ ถ้ามาสมัครก็เห็นแก่ข้าที่ต้องมานั่งอ่านประวัติจนตาจะแฉะหน่อยได้มั้ย
ก๊อกๆ
"ไม่ทราบว่าพี่น้องท่านใด..." ข้าพูดเสียงเหนื่อยหน่าย แต่พูดยังไม่ทันจบก็มีเสียงแทรกขึ้นมา
"ข้าเอง" เสียงแบบนี้มันคุ้นๆ อยู่นะ เนื่องจากความเหนื่อยจนอยากจะบ้าเลยทำให้ข้าคิดชื่อไม่ออก แต่ก็ยังจะเดาสุ่มๆ ไปโดยหวังว่าองค์มหาเทพยังจะคุ้มครองข้า
“...เคเรสเหรอ”
“...” เสียงประตูเงียบไปในบันดล
เอ่อ...อย่าบอกนะว่าข้าเดาผิด
“ข้าไม่ยักรู้ว่าเจ้าสมองเสื่อมไปแล้วนะ เกรเซียส”
อ๋า! ข้าเดาผิดจริงๆ ด้วย! องค์มหาเทพ! ท่านโหดร้ายกับข้าผู้เป็นพระวจนะแทนพระองค์มากไปแล้วนะขอรับ โฮ! แต่ถึงในใจจะพูดแบบนี้ ข้าก็ทำได้แต่แถเนียนไป
"แลนซ์เหรอ เข้ามาเลย ข้าไม่ได้ล๊อก" ว่าเสร็จเขาก็เปิดประตูเข้ามาแล้วชะงักเมื่อเห็นกองกระดาษที่อยู่บนโต๊ะ แหงสิ ปกติมันว่างซะยิ่งกว่าว่างนี่!
เขาขมวดคิ้วทันทีโดยที่ไม่คิดจะถือสาหาความที่ข้าจำคนผิดไปด้วยซ้ำ
"ครีอุส งานเอกสาร...ไม่สิ อย่างเจ้าไม่มีทางทำเอกสารเองแน่ๆ ใบสมัครเป็นเทพอัศวินครีอุสคนต่อไปนี่มันเยอะขนาดนี้เลยเหรอ”
"อย่างที่เจ้าเห็น! ข้าอ่านจนตาแทบแฉะ!" ข้าตะโกนด้วยความหงุดหงิด แลนซ์เห็นก็หัวเราะพลางส่ายหัว
"อย่าพูดอย่างกับของเจ้าเยอะที่สุดเลย"
หา มีคนที่มีใบสมัครเยอะกว่าข้าอีกเหรอ
"แล้วของใครเยอะที่สุดล่ะ" ข้าถามด้วยความอยากรู้
"...เท่าที่ข้าไปดูมา ของเทมเพสเยอะที่สุด ขนาดเขาโยนงานเอกสาร 'ทั้งหมด' ให้รองหัวหน้าหน่วยทุกหน่วยทำแล้วมานั่งคัดเทพอัศวินเทมเพสคนต่อไป...เอาเป็นว่าใบสมัครของเขา ถ้าเอามาเรียงกันก็แทบติดเพดาน"
อา เทมเพสผู้น่าสงสาร เขาอุตส่าห์ขยันหมั่นเพียรปั่นงานเอกสารของข้ามาตลอดสิบปี แต่เขาก็ยังต้องตาดำเป็นหมีแพนด้าเพื่อนั่งคัดว่าที่เทพอัศวินเทมเพสคนต่อไปอีกหรือนี่ แล้วข้าที่เพิ่งโยน แค่กๆ! ‘ส่งงาน’ ไปให้เขาเมื่อสองวันที่แล้วล่ะ...เมื่อคิดได้ หน้าข้าก็เริ่มถอดสี
“ข้า...ข้าจะถูกเทมเพสฆ่าเอาไหมเนี่ย" ข้ากลืนน้ำลายด้วยความเสียวไส้ เทอร์มิสก็ว่าเสียงนิ่งๆว่า
"ข้าว่าเขาปลงแล้วล่ะ"
"อ้ะ จริงสิ แล้วใบสมัครของเจ้า...." ข้าถามอีกรอบ ก่อนจะได้คำตอบชวนช็อกเป็นอย่างยิ่ง
"กองเล็กๆ หนึ่งกอง" เทอร์มิสตอบทันทีโดยไม่แม้แต่จะคิด
ข้าอ้าปากค้าง องค์มหาเทพ! ทำไมพระองค์ทรงลำเอียงถึงเพียงนี้กัน! ของเทอร์มิสแค่กองเล็กๆ หนึ่งกอง แต่ของข้ามันกองสองกองท่วมหัวข้า มันช่างไม่ยุติธรรมเอาเสียเลย!
"...ตอนนี้เจ้าทำหน้าอย่างกับว่าจะฉีกใบสมัครทิ้งให้หมดแล้วเลือกใบสุดท้ายที่ไม่ได้ถูกฉีกเป็นว่าที่เทพอัศวินครีอุสยังไงยังงั้น" เทอร์มิสพูดดักทางข้าราวกับรู้ทัน
"ไอ้เจ้าพยาธิเอ๊ย" ข้าบ่นอุบอิบ เทอร์มิสได้ยินดังนั้นก็หัวเราะเสียงทุ้มตามแบบฉบับของเทพอัศวินเทอร์มิส
"ฮะๆๆ เอาน่าๆ อย่างน้อยมันก็มีวิธีการของมันอยู่ อีกสิบนาทีพระสังฆราชเรียกประชุม เรื่องรายละเอียดการคัดเลือก รับรองเจ้าได้จำทุกรายละเอียดแน่ๆ ห้ามขาดประชุม เพราะถ้าเจ้าขาดประชุมข้าจะไม่ช่วยเจ้าแล้ว" เทอร์มิสเตือน
"เป็นอย่างนั้นได้ยังไงกัน! เจ้าเป็นเพื่อนสนิทที่สุดที่ไม่ใช่เพื่อนของข้านะแลนซ์! จู่ๆ จะมาทิ้งกันได้ยังไง!" ข้าตะโกนคัดค้าน ได้ยินอย่างนี้ เทอร์มิสจึงได้แต่ถอนหายใจด้วยความหน่ายใจ
"ให้ตายเถอะ เจ้าคิดว่าข้าไม่ยุ่งเลยรึไงกัน ช่วงนี้มีคดีฆาตกรรมต่อเนื่องในเมืองลีฟบัดต้องสอบสวน แถมยังมีผู้ฟ้องรองอีกหลายสิบคน...ไหนจะต้องอ่านประวัติเด็กที่มาสมัครอีก"
"ข้าก็ยุ่งเหมือนกันนะ! ไหนจะต้อง..."
"ไหนจะต้องพอกหน้า พอกตัว ขัดผิว ไปเอาขนมจากไอซอท โยนงานให้อาเดร์ไม่ก็เทมเพส ออกไปลาตระเวน เดินเล่น เหล่สาว ออกไปซื้อน้ำลาเวนเดอร์สกัดหรืออะไรทำนองนี้ล่ะสิ เฮ้อ ให้ตายสิ เจ้ารู้ไหม ที่งานนี้เจ้าต้องทำเองเพราะถ้าเจ้าไม่คัดเลือกเด็กเองกับมือ เจ้าก็จะไม่ทุ่มเทสอนเขา ขนาดเนเฟลที่ปกติล่องไปลอยมาอยู่กับห้องสมุด ช่วงนี้ยังยอมตัวติดอยู่กับห้องนอนเพื่อคัดเลือกเด็กของเขาเอง จนพระสังฆราชต้องกัดฟันจ้างบรรณารักษ์อย่างไม่เต็มใจเลยนะ"
"ถ้าให้ข้าเดา ไอ้ตาแก่แอ๊บเด็กนั่นคงแทบจะไปกราบเท้าขอร้องเนเฟลให้มาทำหน้าที่บรรณารักษ์ต่อล่ะสิ" เทอร์มิสพยักหน้า แถมเสริมต่ออีก
"เสียแต่เนเฟลก็ยังคงลอยไปมาระหว่างอ่านใบสมัครในห้องอยู่ดี พระสังฆราชเลยไม่รู้กราบเท้ายังไง เพราะระหว่างลอยไปมาอย่างนั้นมีเท้าโผล่มาซะที่ไหนกัน" ข้าหัวเราะฮิฮะอย่างเห็นด้วย แหงล่ะ เนเฟลลอยทีก็คล้ายๆ กับวิญญาณที่ไม่มีขาลอยไปมา แล้วจะกราบเท้าได้ยังไง!
เมื่อเทอร์มิสทำธุระเพื่อแจ้งกล่าวเสร็จ เขาเดินไปที่ประตู "อีกสิบนาทีเจอกันที่ห้องประชุม" แล้วก็เดินออกไป แต่เหมือนจะคิดอะไรได้ เขาก็เปิดประตู ชะเง้อหน้าเข้ามาแล้วบอกว่า "ท่านอาจารย์เจ้าฝากบอกว่าจะมาหาเจ้าที่ตำหนักเทพอัศวินหลังจากวันคัดเลือกเสร็จเรียบร้อย"
แล้วเขาก็ไปจริงๆ ...แต่ไอ้คำพูดประโยคสุดท้ายนั่น...ตายๆๆ ถ้าข้าหาลูกศิษย์ไม่ถูกใจท่านอาจารย์ล่ะก็ ข้าได้ตายอย่างสง่างามแน่ๆ! แถมไม่มีใครมาช่วยข้าคัดอีก องค์มหาเทพ! ข้ายิ่งมีโชคดีๆ เรื่องเดาสุ่มอยู่ด้วยนะ!
พวกเจ้าไม่ต้องมาพยักหน้าเลย ข้าประชด! อ๊ากกก!
เทอร์มิสไปแล้ว แต่ไม่วายวันทิ้งงานคัดเลือกเด็กที่สมัครเป็นเทพอัศวินครีอุสคนต่อไปให้ข้าโดยที่เจ้าตัวไม่คิดแม้แต่จะช่วย (พวกเจ้าห้ามคิดว่ามันเป็นงานของข้า ข้าต้องทำเองเด็ดขาดเลยนะ!)
เฮ้อ แต่ก็เอาเถอะ ไหนๆ ข้าก็ไม่มีอะไรทำแล้วนี่ เอาประวัติเด็กมาอ่านเล่นดีกว่า...อะไรนะ เจ้าบอกว่าข้าตาบอด แล้วจะอ่านหนังสือได้ยังไงงั้นรึ
ไม่รู้อะไรซะแล้วพี่น้องเอ๋ย พอเทอร์มิสรู้ว่าข้าตาบอดแต่ใช้เวทศาสตร์เอล์ฟในการมองอยู่ ก็จัดการสั่งให้งานเอกสารของข้าทุกฉบับเขียนโดยใช้หมึก แล้วกระดาษมันเป็นพลังไม้ ส่วนหมึกก็เป็นพลังน้ำ ข้าเลย 'มองเห็น' ตัวหนังสือ และอ่านมันได้
ในเมื่อเป็นอย่างนี้ ข้าเลยได้อ่านประวัติเด็กเล่นๆ ตามประสาคนว่างงาน...แค่ก! ตามประสาคนมีงานให้ทำ เริ่มจากแผ่นแรก แผ่นที่สอง...แล้วไปเรื่อยๆ คนถึงแผ่นที่ห้าก็มีคนมาเคาะประตูอีกรอบ
ก๊อกๆ
"ไม่ทราบว่าพี่น้องเทพอัศวินท่านใดต้องการสนทนาเกี่ยวกับพระเมตตาของเทพเจ้าแห่งแสงสว่างอันกว้างใหญ่ดุจมหาสมุทรกันหรือ" ข้าเอ่ยถามตามแบบฉบับเทพอัศวินครีอุสด้วยสีหน้าเบื่อหน่าย
ตอนนี้ข้าไม่จำเป็นต้องยิ้ม เพราะอีกฝ่ายยังไม่ได้เปิดประตูเข้ามาดูสีหน้าข้า!
"ครีอุส นี่ข้าเอง เคเรส...นี่จะได้เวลาประชุมแล้ว รีบๆ มาเร็ว" โอ้ เคเรส เจ้าช่างเป็นคนดีจริงๆ ขนาดใกล้เวลาประชุมแล้วยังสละเวลามาเรียกข้า...เจ้าเป็นคนดีที่สุดเลย ข้ารักเจ้าจริงๆ!
“โอ้ จักต้องเป็นพระเมตตาแห่งเทพเจ้าแห่งแสงสว่างเป็นแน่ที่ให้เจ้ามาเตือนข้า เคเรสที่รัก" ข้าว่าพลางลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วเดินไปเปิดประตู ก็เห็นเคเรสยิ้มแฉ่ง "รีบไปกันเถอะ การไม่ตรงต่อเวลาหาใช่สิ่งที่ควรทำไม่" ว่าเสร็จข้ากับเคเรสก็รีบเดินอย่างรวดเร็วไปที่ห้องประชุมของตำหนักเทพอัศวิน
เมื่อถึงแล้ว เคเรสเปิดประตูแล้วเดินไปนั่งที่ ส่วนข้า...เฮ้อ ท่องมหากาพย์สรรเสริญเยินยอองค์มหาเทพบทหนึ่งเพื่อเปิดประชุมน่ะสิ
พอข้าจะอ้าปากพูด ไทรอนก็พูดแทรกข้าทันทีด้วยความหวังดี "ครี...ครีอุส ข้าว่าจ...เจ้าอย่าพูดเปิดประชุมเลยดีกว่า ข...ข้ากลัวว่าเดี๋ยวจะมีคนลืมเรื่องท...ที่จะประชุมกัน" เขาพูดจาก 'น้ำใสใจจริง' ที่ตอนนี้ข้าขอเปลี่ยนคำพูดกลางอากาศ
ไม่ใช่หวังดี แต่เป็นประสงค์ร้ายชัดๆ!
ไอ้ไทรอนปากเสีย! คิดว่าข้าชอบพูดเรื่องแบบนี้มากนักรึไงหา ข้าหันไปแยกเขี้ยวใส่อย่างไม่สง่างาม แต่ยังไงคนอื่นเขาก็รู้ว่าข้าไม่ได้สง่างามจริงมาตั้งนานแล้วนี่นะ เพราะงั้นไม่เห็นจำเป็นต้องทำตัวแบบนั้นในตอนนี้เลย!
"เอาน่า พักรบๆ" ไอ้ตาแก่แอ๊บเด็กห้าม "ตอนนี้ข้าว่าเรามาประชุมกันเรื่องการคัดเลือกก่อนดีกว่า"
เมื่อตาแก่พระสังฆราชพูดอย่างนี้ ข้าจึงได้แต่นั่งลงที่ที่ประจำ...ที่ตรงข้ามกับเทอร์มิส
"ฟังนะ การคัดเลือกมีทั้งหมดสี่ครั้ง สอบข้อเขียน สอบดาบ ทดสอบพลังสว่าง และสุดท้าย สอบสัมภาษณ์" พระสังฆราชเริ่มสาธยาย แต่ข้าว่า...มันเหมือนกับสามสิบปีที่แล้ว ตอนที่ข้าสมัครเป็นเทพอัศวินครีอุสเลยแฮะ นี่เขาถือเป็นธรรมเนียมประเพณีแล้วอย่างนั้นรึไงล่ะเนี่ย
ถ้าเป็นอย่างนั้น แล้วจะเรียกประชุมเรื่องรายละเอียดทำไมกัน
"แต่เนื่องจากงบไม่พอเพราะการจ้างบรรณารักษ์มาดูแลห้องสมุด จึงมีการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย" พระสังฆราชว่าพลางเอานิ้วชี้จิ้มแก้มทั้งสองข้างของตัวเอง แถมยังดัดเสียงให้เด็กกว่าเก่าอีกต่างหาก...
อ้อ ที่แท้ความงกเงินมันขึ้นสมองนี่เอง ไอ้พระสังฆราช! นึกว่าจะเปลี่ยนอะไร เปลี่ยนวิธีการ องค์มหาเทพ! พระองค์ทรงได้โปรดขูดรีดความงกเงินที่มีอยู่ในสายเลือดของไอ้ตาแก่แอ๊บเด็กนี่ออกไปทีเถิด!
"ให้พวกเจ้าคัดเลือกเด็กที่เจ้าถูกใจมาคนละเจ็ดสิบคน แล้วค่อยเริ่มทำการทดสอบ แล้วพอผ่านการทดสอบเสร็จอะไรเสร็จเรียบร้อยก็จะถึงเวลาคัดเลือกคนที่จะเป็นว่าที่เทพอัศวินของพวกเจ้า พวกเจ้าทุกคน ห้าม-เลือก-ตัว-สำ-รอง!"
ข้อแรกข้ารับได้ เพราะข้าสามารถสุ่มเลือกมั่วๆ มาเจ็ดสิบคนโดยไม่ต้องอ่าน และนั่นทำให้ข้าประหยัดเวลา แต่ข้อที่สอง...ห้ามเลือกตัวสำรองงั้นเหรอ
ข้าขอคัดค้านสุดใจขาดดิ้น แม้ชีวิตของข้าจะมอดไหม้ จะโดนความมืดกลืนกินก็ตามที!
"พระสังฆราชที่รัก สิ่งที่เจ้าคิดจะทำในคราที่สองมันช่างขัดต่อพระเมตตาแห่งองค์มหาเทพนัก ข้ามิอาจยอมรับในสิ่งที่ขัดจากพระเมตตาแห่งพระองค์ได้เจ้าก็รู้"
ข้อแรกข้ารับได้ แต่ข้อที่สองข้าไม่เอา!
พระสังฆราชขมวดคิ้ว "อะไรกัน นี่มันก็เป็นหนึ่งในประสงค์ของพระองค์ เหตุใดเจ้าถึงมิยอมรับเล่า"
ทำไมเจ้าถึงไม่เอา
"มันหาได้เป็นประสงค์แห่งพระองค์แม้สักนิด และมิได้เป็นประสงค์แห่งเทพอัศวินครีอุสผู้เป็นอาจารย์แห่งข้าด้วย"
เพราะอาจารย์ข้าน่ะสิถามได้นะไอ้แก่หงำเหงือกแอ๊บเด็กเอ๊ย!
"อดีตเทพอัศวินครีอุสมาเกี่ยวอะไรกับประสงค์ของเทพเจ้าแห่งแสงสว่างกัน"
ไอ้เจ้านีโอมาเกี่ยวอะไรด้วยหา
"ท่านอดีตเทพอัศวินครีอุสผู้เป็นอาจารย์แห่งข้าจะมาดูผู้ที่จะมาเผยแผ่พระเมตตาแห่งเทพเจ้าแห่งแสงสว่างคนต่อไปเพื่อพิจารณาว่าได้กระทำตัวเหมาะสมและมิขัดต่อประสงค์ของพระองค์"
ท่านอาจารย์บอกว่าจะมาดูหน้าค่าตาลูกศิษย์ข้าหลังจากที่ข้าเลือกแล้ว ถ้าเกิดว่าข้าเลือกคนที่ไม่ถูกใจท่านล่ะก็ ข้าก็โดนท่านอาจารย์เชือดน่ะสิ!
"...มันมิได้เป็นปัญหาของพระองค์ผู้เผยแผ่พระเมตตาและแสงสว่างอยู่เบื้องบน หากแต่เจ้าได้เลือกผู้เผยแผ่แล้วไม่เหมาะสมต่อพระเมตตาแห่งเทพเจ้าแห่งแสงสว่างแล้วไซร้ พระองค์ก็มิอาจทำอะไรได้"
นั่นไม่ใช่ปัญหาข้า ปัญหาของเจ้าต่างหาก
ไอ้...ไอ้...ข้าอ้าปากจะพูดต่อ แต่ก็มีเสียงงัวเงียของเทมเพสดังขึ้น
"พวกเจ้าช่วยหยุดพูดอะไรยาวๆ หน่อยจะได้ไหม ข้าจะนอนอยู่แล้วนะ..."
ข้าชะงักแล้วมองไปรอบๆ ห้อง...เทอร์มิสทำหน้าระอา เฮฟเฟตัสทำหน้างงเต๊ะ เทมเพสแทบจะไปฟุบอยู่กับโต๊ะ เคเรสหน้าเอ๋อ อาร์เทมิสเชิดคออย่างเย่อหยิ่ง แต่ตาได้หลับลงไปแล้ว เอกอนเสหน้าไปทางอื่น...แถมยังเอาอะไรสักอย่างที่เป็นพลังไม้มาอุดหูอีกต่างหาก ไอซอททำหน้าตายเหมือนเดิม อาร์เมลส่ายหน้าเพื่อเรียกให้ตัวเองตื่น ฮาเดสทำหน้าจริงจัง ส่วนไอ้ไทรอนมันนอนไปเรียบร้อย แต่เนเฟลสิข้าไม่รู้อยู่ไหนแล้ว
"โอเคๆ ไม่พูดก็ไม่พูด" ข้าถอนหายใจ ดูเหมือนว่าวิธีการพูดของ 'เทพอัศวินครีอุส' จะเป็นเพลงกล่อมเด็กอย่างดีเลย คราวหลังตอนกล่อมเด็ก ข้าก็จะร่ายยาวแบบนี้บ้างท่าจะดี "ข้าไม่รู้ล่ะไอ้แก่! ยังไงก็ต้องมีตัวสำรอง เพราะมีตัวสำรองมันทำให้ข้ามีโอกาสรอดมากกว่า!" ข้าตะโกนเสร็จก็ตบโต๊ะทำให้ทุกคนสะดุ้งโหยง คนที่หลับอยู่ก็ลืมตาตื่นเพราะความตกใจกันเป็นแถว
"ครีอุส เจ้าจะตบโต๊ะทำไมหา" ไทรอนส่งสายตาอาฆาตใส่ข้า ข้าเลยแค่ยักไหล่
"ข้าปลุก" ข้าว่าพลางยิ้มไปให้ด้วยความหวังดีชนิดที่ไทรอนเห็นแล้วอยากจะอ้วก นี่ๆ ไม่ต้องมาทำหน้าอย่างนั้นเลยนะ ข้าติดชาร์จอันดับหนึ่งในหัวข้อ ‘ชายผู้ยิ้มอย่างสง่างามดุจอรุณรุ่ง’ ติดต่อกันนานชนิดที่ไม่มีใครล้มข้าได้เลยนะเฮ้ย!
“ถ้าเจ้าเอาเงินที่เจ้าเก็บไว้ใช้ตอนเกษียรมาให้ข้าหนึ่งในสี่ ข้าถึงจะยอมให้เจ้ามีตัวสำรอง" พระสังฆราชพูดด้วยน้ำเสียงสบายๆ
แต่พวกเจ้าก็รู้คำตอบกันอยู่แล้วใช่ไหม
"ข้าไม่ให้! ไม่ให้เด็ดขาด!" คิดจะริบเงินเกษียรข้าเรอะ ฝันไปเถอะ!
"งั้นข้าก็ไม่ให้เจ้ามี เบี้ยเลิ้ยงตัวสำรองข้าไม่มีให้ด้วย"
ข้ากัดฟันกรอด...
ก็ได้ ไม่มีก็ไม่มี! มีโอกาสร้อยต่อร้อยชัดๆ คือถ้าไม่ดีก็ดีเลย ฝากไว้ก่อนเถอะไอ้แก่แอ๊บเด็ก!
"แล้วมีอะไรอีกมั้ย" ข้าถาม พระสังฆราชส่ายหน้า ข้าเลยได้แต่ตะโกน "เลิกประชุม!"
_______________________
รู้ว่าคล้ายอันเก่าค่ะ แต่ถ้าอ่านดีๆ มันเพิ่มมาเยอะเหมือนกันนา =3=
ความคิดเห็น