Fic LSK- ลูกศิษย์ทั้งสิบสองคนของสิบสองเทพอัศวิน

ลำดับตอนที่ #10 : ตอนที่เจ็ด- จับฉลาก...กับคู่หูจำเป็นปากเสียสุดยอด (chap- 7.2) [100%]

[วันรุ่งขึ้น]

          เฮ้อ...วันนี้ก็ดูเหมือนว่าจะคล้ายกับเมื่อวานอีกแล้ว

          ข้าคิดพลางพยายามเดินให้ทันคนที่จับข้อมือข้าไว้แล้วลากถูลู่ถูกัง เห็นแบบนี้แล้วจะเป็นอะไรอีกล่ะ นอกจากไอ้เจ้ายูลิซิสมาที่บ้านแล้วลากข้าออกจากบ้านทันทีโดยไม่มีแม้แต่จะเปิดปากพูด...แต่วันนี้ต่างกันหน่อยตรงที่ยูลิซิสเจอซีวาสกลางทางก็เลยพามาด้วยนี่ล่ะ

          "เฮ้ ยูซิส เจ้าจะปล่อยข้าได้รึยัง" ข้ากล่าวเสียงเรียบ ยูลิซิสจึงชะงัก หยุดเดิมแล้วหันมายิ้มกริ่ม

          "อะไรกัน ที่รัก~ อย่าทำเป็นเขินไป...แว้กก!" เขายังพูดไม่ทันจบก็โดนข้าเตะจนเซถลาไปข้างหน้าห้าก้าว ก่อนที่จะทรงตัวได้แล้วหันมาโวยใส่

          "อะไรกันน่ะวินซ์! ข้าแค่ล้อเล่นเองนะ"

          "...ว่าแต่เจ้าเจอซีสที่ไหนเหรอ" ข้าเปลี่ยนเรื่องทันควัน ยูลิซิสก็ได้แต่กลอกตาไปมา

          "คิดว่าที่ไหนล่ะ ก็ที่จัตุรัสหน้าบ้านข้านั่นล่ะ เดินหลงๆ อยู่ก็เลยพามาด้วยเลย" ...ข้าหันไปทางซีวาสทันทีด้วยสีหน้าระอาอย่างแรง แต่ก็ต้องตกใจจนอ้าปากค้าง

          "เฮ้ย! ซีสล่ะ!" ข้าละเลิ่กละลั่กถาม ยูลิซิสก็ได้แต่ชะงักอีกรอบ หันกลับมาแล้วก็ต้องอึ้ง

          "หายไปไหนอีกแล้วล่ะเนี่ย!"

          ...สรุปคือพวกเราลืมสกิลหลงทางขั้นสุดยอดของซีวาสไปเลยสินะ ให้ตายเถอะ!

          "....แล้วจะเอายังไงล่ะ" ข้าเปิดปากถามขึ้นหลังจากที่อึ้งไปเกือบเป็นนาที

          "หือ ข้าว่าตอนนี้รีบไปดูผลก่อนดีกว่านะ เดี๋ยวค่อยหา" ยูลิซิสว่า แต่เดี๋ยวนะ...

          "เฮ้ย! เจ้าไม่เป็นห่วงไอ้ซีสเลยเหรอ คราวนี้จะหลงไปไหนก็ไม่รู้อีกนะ"

          "ไปดูผลก่อนก็ยังไม่สายน่า ดูสิ อีกนิดเดียวก็ถึงแล้ว เพราะงั้น..." ว่าเสร็จเขาก็คว้าข้อมือข้า ก่อนที่จะลากข้าให้เดินอีกรอบ "...ไปโลด!"

          ข้าถอนหายใจปลงๆ ...ยังไงข้าก็ไม่ได้อยู่แล้วล่ะ จะมาหวังอะไรจากข้านักหนาหา ไอ้เจ้ายูลิซิส!





          ...ตอนนี้สมองข้าว่างเปล่าสุดๆ

          ทำไมน่ะเหรอ ก็...ก็...ก็ชื่อข้ามันเด่นหราอยู่บนบอร์ดเป็นชื่อแรกเลยน่ะสิ! อ๊ากก! องค์มหาเทพ ข้าไม่ได้อยากเป็นนะ ทำไมพระองค์ถึงได้กลั่นแกล้งข้าถึงเพียงนี้กัน! โลกนี้มันโหดร้าย ไม่ยุติธรรม! คนอยากเป็นมีอยู่ตั้งเยอะแยะ แถมข้ายังทำข้อสอบมั่วถึงขีดสุดอีกต่างหาก แล้วข้าจะไปผ่านกับเขาได้ยังไง!

          เอาเถอะ ข้าไม่ยืนช็อกนานจนโดนคนอื่นผลักหัวชนบอร์ดอีกรอบแน่ตอนนี้ เพราะว่าหลังจากที่เห็นชื่อเด่นหราปุ๊บ ข้าก็โดนยูลิซิสลากออกมาจากกลุ่มคนปั๊บ ก่อนที่จะเตือนสติข้าให้หาซีวาสที่ตอนนี้ไม่รู้หายไปไหน ให้หาด่วน ตอนนี้ข้ากับยูลิซิสก็คงต้องพึ่งความเร็วสุดตัวเพื่อหาเขาแล้วล่ะ เฮ้อ เดี๋ยวจะหลงไปนู่น เดี๋ยวก็ตามนี่

          หือ อะไรนะ เจ้าบอกว่าครั้งที่แล้วที่ข้าใช้ความเร็วของข้า ยูลิซิสยังอ้วกเลยงั้นเหรอ...เจ้าเคยได้ยินมั้ย ถึงแม้ว่าเราจะเร็วแค่ไหนก็เถอะ แต่ถ้าเราไม่ได้เป็นคนบังคับความเร็วนั้นเองแล้วล่ะก็ต้องไม่ชินเป็นเรื่องธรรมดาน่ะ ในเมื่อเป็นอย่างนี้ เขาจะอ้วกก็ไม่แปลกหรอก

          แต่ถ้าเอาเข้าจริงๆ แล้วล่ะก็ ไอ้เจ้ายูลิซิสเร็วกว่าข้าหลายขุม...ความเร็วของนักภารกิจ ที่เร็วสุดๆ ได้แค่เห็นเงาวูบวาบจากสายตาคนธรรมดา แต่ถ้าเป็นไอ้เจ้านี่ล่ะก็...จะเห็นตัวรึเปล่ายังไม่รู้เลย ในสายตาคนธรรมดาๆ น่ะนะ

          "แยกย้ายกันหามั้ย หรือว่ายังไง" ยูลิซิสส่งคำถาม

          ข้าชะงักกึก เมื่อตาข้าเหลือบไปเห็นคนผมดำๆ เหลือบเทา ตาสีฟ้าเทา...นั่นมันซีสไม่ใช่เหรอ แล้วคนหัวชี้ๆ เม่นๆ นั่นใครล่ะเนี่ย

          แต่ข้าก็แค่เก็บความคิดนั่นไว้ในใจว่าทำไมมันคุ้นๆ แล้วหันไปสะกิดยูลิซิสที่ตอนนี้กำลังมองซ้ายขวา

          "นี่ๆ ข้าว่าไม่ต้องไปหาแล้วล่ะ"

          "หา? เจ้าหมายความว่าไง" ยูลิซิสทำหน้าฉงน ข้าเลยได้แต่ชี้นิ้วไปที่ซีวาสที่ตอนนี้ยังไม่เห็นพวกเราแม้แต่เงา...ก็เจ้าตัวไม่มองมาทางนี้เองนี่ ทำไงได้เล่า!

          "ก็อยู่นู่นน่ะ"

          "อ่อ...งั้นไปหากันเถอะ" ว่ายังไม่ทันขาดคำพวกเราสองคนก็เดินไปหาซีวาสและ...ข้าไม่รู้จักอีกคน ขอเรียกว่าหัวเม่นละกันนะ

          และเมื่อเดินไปถึง ยูลิซิสก็ทักทันที "ไง ซีวาส!"

          "พวกเจ้ามาอยู่นี่เองเหรอ" ซีวาสว่าด้วยน้ำเสียงง่วงๆ "ข้าล่ะหาอยู่ตั้งนาน" พอได้ยิน...ข้ากับยูลิซิสก็ได้แต่ยิ้มมุมปากกระตุก ก่อนที่ข้าจะส่ายหน้า แล้วหันไปทางนายหัวเม่น...เขามีหัวชี้ๆ เหมือนเม่นสีทองที่ถูกรวบเอาไว้พร้อมนัยน์ตาสีรัตติกาล...ข้าเคยเจอเขาที่ไหนนะ

          "ขอบคุณที่พาเพื่อนเรามาส่งนะ..." ข้ากล่าวขอบคุณ "...วินเซนเทียส แล้วเจ้าล่ะ"

          "วัลเดอราล ฟอร์ท" เขากล่าวเสียงเรียบ

          "...เอ่อ ขอเสียมารยาทถามหน่อยนะ ข้าเคยเจอเจ้ามาก่อนรึเปล่า" ข้ายิงคำถามทันทีเล่นเอาวัลเดอราลชะงัก ก่อนที่จะขมวดคิ้วแล้วจ้องหน้าข้า...ไม่ทราบว่าหน้าข้ามีอะไรติดอยู่งั้นเหรอ

          เขาเงียบไปสักพักพลางทำหน้าครุ่นคิด ก่อนที่จะตอบออกมา "เมื่อวานตอนดูบอร์ด...เจ้าชนข้าแล้วหัวกระแทกกับบอร์ดจนมันโน"

          "..." ข้านิ่งเงียบทันทีที่ได้ยินคำตอบ

          "อุบ...จริงเหรอวินซ์ ฮะๆ...อุบ ขอโทษนะ ไม่ไหวแล้ว...ฮ่าๆๆๆๆๆ!" ยูลิซิสว่าเสียงกลั้วหัวเราะก่อนที่จะหัวเราะลั่นวิหารจนมันสั่นอย่างไม่เกรงใจ

          "เหอๆๆ" ซีวาสได้แต่หัวเราะแห้งๆ อย่างจนคำพูด

          ช่างเป็นการพบกันครั้งแรกที่น่าสลดใจจริงๆ ให้ตายสิ!





          "ว่าแต่พวกเราต้องไปทำอะไรต่อ" ข้าจัดการยิงคำถามใส่สามคนที่เหลือทันทีหลังจากที่ยูลิซิสหยุดหัวเราะ ซึ่งนั่นก็ปาไปประมาณสามนาทีได้ เฮ้อ! แค่ข้าโดนผลักแล้วไปชนวัลเดอราลจนหัวโนแค่นี้มีอะไรน่าขำหา ข้าล่ะไม่เข้าใจจริงๆ!

          "เห็นว่าต้องไปรายงานตัวที่ห้องรับรอง...พวกเราต้องแยกทางกันตรงนี้สินะ" ยูลิซิสว่าพลางยิ้มกว้าง

          วัลเดอราลขมวดคิ้ว "แยกทำไม"

          ข้าหัวเราะร่า "อืม...เพราะเจ้ายูซิสสมัครเป็นเทพอัศวินเทมเพสยังไงล่ะ ส่วนซีสก็สมัครเป็นเทพอัศวินฮาเดส แล้วแต่ละตำแหน่งมันก็ใช้ห้องรับรองคนละห้องด้วย" ข้าชี้แจง "แต่...ที่ข้าจำไม่ผิด เจ้าสมัครเป็นฝ่ายโคล์ดบลัดสินะ ฝากส่งซีสด้วยได้มั้ย พอดีข้าเองก็ยุ่งน่ะ...ขอเรียกเจ้าว่าวัลนะ"

          "อืม...ว่าแต่เจ้าจะไปไหนถึงมาใช้ข้าแบบนี้" วัลเดอราลยิงคำถาม...แต่ขอเถอะ! ข้าใช้อะไรกัน ขอร้องดีๆ แล้วนะ!

          เท่านั้นล่ะ ยูลิซิสก็มากระโดดกอดคอข้า "เจ้าวินซ์น่ะนะ มันโดนบังคับสมัครเป็นเทพอัศวินครีอุส แต่ตัวเองไม่อยากเป็น แถมทำอะไรก็ผ่านอีก" ว่าแล้วก็ยิ้มพลางหัวเราะในลำคอ "เพื่อไม่ให้เจ้าบ้านี่โดดการรับรอง ข้าก็ต้องลากเจ้านี่ไปด้วย ฝากซีวาสด้วยนะ ไปล่ะ!" ยูลิซิสว่าเสร็จก็ลากคอข้าแล้วจากไป

          เฮ้ย! ปล่อยข้านะไอ้ยูลิซิส! หายใจไม่ออกโว้ย!

[มาดูทางวัลเดอราลกันบ้าง]

          "ไปกันเถอะซี..." วัลเดอราลว่าพลางหันไปมองซีวาส แต่ก็ต้องชะงักเมื่อเจ้าของชื่อ...เดินตามแมลงปอที่กำลังจะบินออกนอกวิหารเทพแห่งแสงสว่างแล้ว

          เขากัดฟันกรอด ก่อนที่จะเดินเร็วๆ คว้าข้อมืออีกฝ่ายดังหมับ ก่อนที่จะจัดการลากไปโดยไม่คิดแม้แต่จะปล่อย

          ...ลองปล่อยสิ ได้หลงกันอีกแน่ๆ!...





          "...จักต้องเป็นเจตจำนงแห่งองค์มหาเทพเป็นแน่ แสงสว่างของพระองค์ได้สาดส่องลงมาบนร่างของพวกเจ้าทั้งหลายในที่แห่งนี้ราวกับจะอวยพรให้ใครคนใดคนหนึ่งในพวกเจ้าสืบต่อนามแห่งผู้แทนพระวจนะขององค์มหาเทพต่อจากข้า ครีอุสผู้ต่ำต้อย บัดนี้ก็ถึงเวลา..."

          เอ่อ...ข้าไม่เข้าใจเลย เทพอัศวินครีอุสเขาพูดว่าอะไรบ้างเหรอ

          ข้าทำหน้าเอ๋อ กะพริบตาปริบๆ อย่างงงๆ...ให้ตายเถอะ! ข้าฟังอย่างนี้มาสักสองชั่วโมงกว่า ตั้งแต่ที่เทพอัศวินครีอุสเริ่มประโยคว่า 'นับตั้งแต่อดีตกาล' แล้วนะ อย่างนี้เมื่อไหร่มันจะได้เข้าเรื่องกัน ใครก็ได้ตอบข้าที!

          "...ที่ผู้ที่จะมาสืบทอดนามแห่งครีอุสต่อจากข้าจักต้องผ่านรับการทดสอบจากองค์มหาเทพโดยต้องช่วยเหลือสหายร่วมรบภายใต้ความเห็นชอบจากองค์มหาเทพด้วยหนึ่งคน ขอให้พวกเจ้าทั้งหลายเดินทางตามแสงแห่งพระเมตตาของพระองค์เพื่ออาบไล้แสงสว่างแห่งการให้อภัยที่ฝังลึกไว้ในจิตของพวกเจ้าพร้อมด้วยรอยยิ้ม ข้าหวังจากใจ... ขอให้พวกเจ้าพบกับแสงสว่างอันแท้จริง อย่าได้ตกลงสู่ห้วงนรกอเวจีด้วยเถิด" เทพอัศวินครีอุสว่าเสร็จก็ถอนหายใจอย่างสง่างาม แต่เล่นเอาข้าเอ๋อไปเลย...

          ขอบอกอีกรอบนะ ข้าไม่เข้าใจเลยว่าท่านเทพอัศวินครีอุสพูดอะไรของท่าน ทำไมมันถึงได้อภิมหาสุดยอดของบรมวกวนอย่างนี้!

          ข้าหันไปสะกิดคนที่นั่งอยู่ข้างๆ ข้า "นี่ๆ ท่านเทพอัศวินครีอุสพูดอะไรอยู่เหรอ"

          "ข้าก็ไม่รู้เหมือนกัน...ไม่เข้าใจเลยสักประโยค"

          ง่ะ...แล้วที่ผ่านสอบข้อเขียนมานี่ ทำยังไงล่ะเนี่ย

          เมื่ออีกฝ่ายเห็นมุมปากข้ากระตุกกึกๆ ก็เลยสมทบ "เดี๋ยวจะมีเทพอัศวินมาแปลให้พวกเราฟัง พวกเราก็เลยเข้าใจ ครั้งที่แล้วก็เหมือนกัน" เขาว่าถึงตรงนี้เสร็จก็ขมวดคิ้ว "ครั้งที่แล้วเจ้าไม่ได้อยู่เหรอ"

          ข้ายิ้มแห้งๆ "ก็นะ...ครั้งที่แล้วข้าโดนคนผลักชนบอร์ดแล้วหัวแตกเลยไม่ได้อยู่ฟัง กว่าจะฟื้นอีกทีพวกเจ้าก็ทำข้อสอบกันไปแล้ว ข้าก็เลยได้ทำข้อสอบในห้องพยาบาลของอารามเทพน่ะ" อีกฝ่ายเมื่อได้ยินเหตุผลก็พยักหน้าหงึกหงักอย่างเข้าใจ ก่อนที่จะหันไปมองเทพอัศวินคนหนึ่งเดินเข้ามาแล้วแปล

          "ท่านหัวหน้าเทพอัศวินครีอุสบอกว่า ท่านดีใจมากที่พวกเจ้าที่ผ่านทุกคนได้มานั่งต่อหน้าท่านตรงนี้ แต่จะมาดีใจมากไม่ได้ เนื่องจากว่าหลังจากนี้มีสอบการต่อสู้ กฎก็มีแค่สองข้อเท่านั้น คือ ห้ามฆ่าคู่ต่อสู้ และอีกข้อคือแบบแท๊คดับเบิ้ลแบทเทิ่ล ซึ่งฝ่ายหนึ่งมีสองคน...การที่จะทำการต่อสู้แบบนี้ ทางพวกเราก็ได้จับฉลากสุ่มกันเรียบร้อยแล้ว" เท่านั้นล่ะ เสียงจ้อกแจ้กจอแจก็เริ่มดังขึ้น ก่อนที่จะเงียบลงเมื่อเทพอัศวินคนนั้นเอาฝักดาบมาตีเกราะที่ไม่มีคนใส่

          "นี่คือบัดดี้ของแต่ละคน ดูไว้ซะ" ว่าแล้วกระดาษแผ่นใหญ่ๆ ก็ถูกคลี่ออก "มาดูทีละคน เริ่มจากคนที่ได้คะแนนสอบสูงสุดก่อน...วินเซนเทียส อาลานาส"

          ข้าจำใจลุกขึ้นแล้วเดินไปหาเทพอัศวินคนนั้นเพื่อดูว่าข้าได้คู่กับคนที่ข้ารู้จักรึเปล่า...ก็อย่างน้อยๆ ก็ขอให้เป็นยูลิซิสเถอะ เพราะข้าเองก็เคยเห็นฝีมือเขามานิดหน่อย พอจะไว้ใจได้

          แต่ผิดคาด...สุดๆ

          องค์มหาเทพ! ทำไมข้าถึงได้คู่กับคนที่เจอกันครั้งแรกก็อนาถาเกินใครเปรียบแล้วเล่า!...จะเป็นใครอีกล่ะนอกจากเจ้าเม่นทอง วัลเดอราล ฟอร์ท คนที่สมัครเป็นเทพอัศวินเอกอนคนนั้นน่ะ!

          "พอจับฉลากเสร็จไปหาบัดดี้ของพวกเจ้าได้ คนต่อไป..." เมื่อข้าได้ยินดังนั้นก็วิ่งออกจากห้องรับรองห้องนี้ทันที ก่อนที่จะวิ่งไปที่หน้าโคล์ดบลัด แต่ก็พบว่ามีคนออกมาเดินตามปกติแล้ว

          ข้าชะงักทันทีเมื่อเห็นผมชี้ๆ เม่นๆ ทองๆ อันเป็นเอกลักษณ์ของวัลเดอราล ข้าก็เลยใช้ความเร็วของนักล่าภารกิจไปแตะไหล่เขา...แล้วเขาก็หันมา

          "ฝากด้วยนะ เจ้าเม่นทอง" ข้าว่าพลางยักคิ้ว ยิ้มให้อีกฝ่ายอย่างอารมณ์ดี ก่อนที่จะหุบยิ้มแล้วพยายามนับหนึ่งถึงสิบในใจเพื่อไม่ให้ถลาไปบีบคอเขา

          "เช่นกัน ผมสีขี้หมา"

          องค์มหาเทพ! ท่านคิดจะทดสอบความอดทนที่ไม่ค่อยมีของข้าหรือไงกัน ถึงได้มาจับข้าคู่กับ...คนที่ปากมอมอย่างนี้น่ะ!
________________________

เสร็จไปอีกหนึ่งตอนนน

แล้วก็แว้บไปนอน ฟรี้~~

(ขอบคุณท่านยูสำหรับคำแนะนำมากค่ะ ^^!)