คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : SF4 : คิดถึงฉันไหมเวลาที่เธอ ... (องซองอู x คังแดเนียล)
อออู x ัแเนียล
“พลทหาร อ อ อู มีหมายมาถึรับ !!”
เสียอหัวหน้าอัึ้นทันทีที่ประูห้อพัอเหล่าทหารเท์เปิึ้น
ผมเ้ัวออมาาเียทันทีที่ไ้ยินื่ออผมออมาาปาอท่านว่ามีหมายมาถึผม
...
วาเรียวเป็นประาย ใบหน้าที่หล่อมายพร้อมับาวสามวที่แสนมีสเน่ห์เหมาะแ่ารเป็นไออลนัร้อมาว่าารมาเป็นทหาร
แ่ทำไล่ะรับ ผมอบนี่นา ผมอยาเป็นทหารเหมือนทีุ่พ่อและุปู่อผมเป็น
มันูน่าภาภูมิใเวลาที่ื่ออเรามียศทาทหารนำหน้า
“อบุรับ” ผมล่าวอบุพร้อมับยมือึ้นไหว้อย่าอ่อนน้อม
มือหนาอหัวหน้าอยั ัโฮ
บแปะๆลบนไหล่อผมเบาๆ่อนะเินลับไปยัห้ออัวเอ ส่วนผม...
ยัยืน้ามอลายมือที่แสนน่ารัและื่ออใรบานที่แสนะิถึบนหน้าอหมายอยู่รนั้น
“เห้ยๆๆ ใรส่มาวะ ยืนยิ้มหน้าบานเียวไอ่อ”
เสียอเพื่อนทหารร่วมห้ออผมอย่า ฮาออุน
ัึ้นมา่อนที่ร่าเล็ๆอมันะวิ่มาหาผม
มือเล็อมันพยายามแย่หมายที่ผมถือไว้อย่าประนีไป แ่อโทษ ... ผมไวว่า
แนยาวๆอผมูหมายบับน้อยที่พาหัวใอผมมา้วยึ้นสุแน
ทำให้เพื่อนร่าเล็อผมไม่สามารถแย่ไปไ้
ผมยิ้มเยาะให้ับมัน่อนะเินลับไปยัเียนอนอผม
่อนะบรรแะอหมายสีาวธรรมา
แ่ผมลับิว่ามันเป็นหมายที่น่ารัที่สุในีวิที่ผมเยไ้รับมา ...
“ไอ่แนส่มาหรอ”
เสียทุ้มมีเสน่ห์อเพื่อนัวโย่อผมที่สนิทันมาั้แ่มัธยม้นนระทั่ปัุบันมาเป็นทหารเท์อยู่ในอเียวันเพราะวามอบในทหารเหมือนันอย่า
วอนฮยอนบิน เอ่ยถามึ้นมา ร่าอมันลุาเียนอน้าๆผม มานั่บนเียอผมแทน
พลาะโหน้าเ้ามาอ่านหมายในมืออย่าเยิน
็แน่ล่ะรับ ผม ไอ่ฮยอนบิน ละ็นที่ส่หมายมาหาผมเนี่ย
เราสามนริๆแล้วเป็นเพื่อนที่สนิทันมาๆอนมัธยม้น แ่ผมับเ้าอหมายันสปาร์ันึ้นมา
เลยเลื่อนสถานะ าเพื่อน มาเป็น แฟน ...
“ูล่ะอิาริๆ พี่มินฮยอนไม่เห็นส่มาหาูบ้าเลย”
ฮยอนบินบ่นึ้นมาเบาๆเนื่อาแฟนอัวเอไม่ยอมส่หมายเ้ามาหาแบบนี้บ้า
ทำไ้เพียรอวันที่ออไปเท่านั้นแหละ ถึะไ้เอันและุยันอีรั้
มืออผมแะหมายสีาวสะอาาอย่าประีราวลับลัวมันบาเ็บ
มือที่หยาบร้านาารับปืนและฝึ้อมมาเป็นเวลานานสั่นเทา้วยวามื่นเ้น ...
หลัาที่ผมเ้ามาเป็นทหารเท์็เป็นเวลาเือบ 2 ปีแล้ว ...
และนี่็เป็นหมายบับแรที่แนส่มาให้ับผม หลัาที่ผมส่ไปหาเาทุๆเือน
...
‘ถึ พลทหาร อออู ...
ย่าห์
ันรู้นะว่านายรอหมายาันมานานแล้วล่ะสิ อโทษทีนะ
พอี่วนี้านยุ่ไปหน่อย ้อเรียมอะไรหลายๆอย่าเลย่อนะเปิร้านไ้
เหนื่อยะมั
ถ้านายอยู่้วยันไม่้อวิ่วุ่นแบอรับอส่อัเรียมทุอย่าแบบนี้หรอ
นี่ยัีนะที่พี่มินฮยอนมา่วยบ้า แ่ัน็เรใพี่เา
เพราะแ่านที่บริษัทพี่เ้า็ยุ่มาแล้ว ...
นายน่ะ สบายีใ่มั้ย
? อยู่ในนั้นเป็นไบ้า เหนื่อยล่ะสิ เหลืออีไม่ี่วันนาย็ะไ้ออมาเอันละนะ
อนนั้นร้านอันะเสร็เรียบร้อย ้อนรับารลับมาอนายพอี ^^ ่วนี้ฝนฟ้าร้อทุืนเลย
ไม่มีนายมาอยอปลอบัน็แย่เหมือนันนะ ึๆนี่สะุ้ื่นึ้นมาลอเลย
ัน้อไปเอาหมอนอนายมานอนอแทนัวนายอยู่ทุืนๆ ...
นายน่ะ
รู้บ้ามั้ยว่าันิถึนายแ่ไหนห้ะ อออู !
ถ้าบัอาไม่ิถึัน ันเอานายายแน่ๆเลยนะ ... รีบออมาไ้แล้ว ิถึ
ิถึๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ิถึนายมาๆเลยนะ ไม่มีนให้อ้อน ไม่มีนทำับ้าวให้ิน รีบๆออมาไ้แล้ว
ละ็ อย่าฝืนร่าายับารฝึนะ ุอ ^^
ปล. ย่าห์ วอนฮยอนบิน ันเอ็ิถึนายนะเว้ย ูแลัวเอีๆ้วย
อย่าพาันป่วยล่ะ ออมาอย่าปลอภัยนะทั้สอน ันะไปรับนะวันที่พวนายออมาน่ะ ^^
ปล.2 พี่บอะไม่เียนไปหานาย แ่นี่มันหมายอแเนียล
พี่็อแมๆนินึละันนะ ฮ่าๆ ิถึพี่มั้ยฮยอนบิน พี่ิถึเรามาๆเลยนะ
ออมาเมื่อไหร่ะพาไปิน้าว ไปเที่ยว ไปทำทุๆอย่าเยเวลาที่หายไปนะ
พี่รันายนะ ิถึมาๆเลย – ฮวัมินฮยอน’
“มึ มีส่วนอพี่มินฮยอน้วยว่ะ” ผมเอ่ยออมาเมื่ออ่านมาถึท้ายบับ
ลายมือที่ผมไมุ่้นเท่าไหร่็ปราึ้นมา ลอๆอ่านูแล้วถึไ้รู้ว่าพี่มินฮยอนแอบแมมา้วย
เลยยื่นหมายไปให้ร่าสูโปร่ที่นั่มออยู่้าๆ
าอมันเป็นประายึ้นมาทันทีที่เห็นลายมือที่แสนน่ารัอแฟนัวเอ
แม้ะเป็นเพีย้อวามไม่ี่บรรทั แ่ใบหน้าอมัน็ูมีำลัใึ้นอีเยอะ
“ใระล้าไม่ิถึมันวะ ิไ้ไเนี่ยแเนียลเอ้ย” ผมบ่นพึมพำเบาๆ
พลารับหมายมาามืออฮยอนบินหลัาที่มันอ่านบ ผมมอลายมือเล็ๆที่แสนน่ารั
พลันใบหน้าอนที่ิถึ็ลอยเ้ามาในสมออผม...
วาู่เล็ที่มัะปิลยามที่รอยยิ้มสว่าไสวออีนายบนใบหน้า
ริมฝีปาสีพี เรือนผมสีน้ำาลอ่อนูเ้าัน
ยิ่เวลาที่ัวเอยิ้ม็เหมือนแมวน้อยัวเล็ๆัวนึ ... อ่า ผมิถึเ้าัเลย
...
ผมเ็บหมายใส่อและวาไว้ใ้หมอนอผม
่อนะหันไปาปิทินอันเล็ๆเพื่อูเวลาที่ผมะไ้ออารม ออไปหานที่รอผม
หานที่ผมรั ... ไปหาัแเนียล แฟนอผม (:
TBC.
Talk ; ห่าหายไปนานเพราะิทำาน่าาาา อันนี้ั่ววูบริๆ พลอแวบมาในหัว เลยเปิอมแ่ละ็อัพเลย 5555 มี่อแน่นอน่ะ แ่อเวลาสัแปป เี๋ยวะอัพ่อให้ เม้นท์ิเม้นท์ม เม้นท์อู่อะไร็ไ้หมเลยนะะ ^^ อบุที่เ้ามาอ่านและเม้นท์ให้นาาาาา ><
ความคิดเห็น