ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : การปราศรัยของผู้สมัครประธานนักเรียน
\"เมื่อบ่ายวันนี้ได้เกิดเหตุการณ์ระเบิดขึ้นที่ย่านสยามสแควร์ ส่งผลให้มีผู้บาดเจ็บเป็นวัยรุ่นจำนวนมากถึง 542 คน และบุคคลวัยอื่น 184 คน ความเสียหายเบื้องต้นคาดว่าไม่น่าจะต่ำกว่า 1200 ล้านบาท โดยแรงระเบิดได้ลามมาถึงหน้าสยามดิสคัฟเวอรี่ รถติดยาวเหยียดจนถึงขณะนี้ก็ยังไม่สามารถแก้ปัญหาได้ ทั้ง 3 ข้างที่เหลือระเบิดลามไปถึงย่านสีลม ครึ่งหนึ่งของโรงเรียนเตรียมอุดมศึกษา และตึกศูนย์การค้ามาบุญครอง ทำให้รางรถไฟฟ้าระหว่างไปสถานีศาลาแดงเกิดขาดเป็นระยะทางถึง 250 เมตร สถานีรถไฟใต้ดินสามย่าน คลองเตย และสีลม ได้ถล่มและมีผู้ติดอยู่ข้างในนับร้อยชีวิต ขณะนี้ทางนายกรัฐมนตรีพันตร.โทดร.ทักษิณ ชินวะตร ได้ออกมาเปิดแถลงข่าวแล้ว รายละเอียดจะแจ้งให้ทราบในข่าวช่วงต่อไปค่ะ\"
....วันต่อมา โรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยรามคำแหง.....
นักเรียนทุกคนมาโรงเรียนเช้ากว่าปกติ บริเวณหน้าเสาธงถูกตกแต่งด้วยเวทีสวยงามอย่างที่สุดเท่าที่โรงเรียนนี้จะทำได้ มีพลุจุดขึ้นฟ้าเป็นระยะ และมีบอลลูนใบโตลอยอยู่เหนือบริเวณสนามฟุตบอล ทั้งหมดนี้เป็นเพราะการเลือกตั้งประธานนักเรียนคนใหม่ประจำปีนี้
ที่ห้องพักสมาชิก ซึ่งเป็นของพรรคสานแสงทองของพวกเต้ ตอง ตั้นและมิ้น ในขณะที่พวกเขากำลังประชุมกันครั้งสุดท้ายก่อนขึ้นเวทีหาเสียง มิ้นก็วิ่งหน้าตั้งมาบอกข่าวร้ายทุกคน
\"เอ่อ ข่าวร้ายน่ะ พรรค คุณมัดดัย ของนิค จะได้หาเสียงก่อนเรา\" มิ้นพูดพลางหอบแฮ่กๆ
\"บ้าบอน่า เราได้คิวมาตั้งนานแล้วนี่\"
\"ไอ้นิคเล่นไม่ซื่ออีกแล้วเหรอ\"
\"มันคงจะขู่วางระเบิดโรงเรียนนี้ล่ะมั้ง\"
“ช่วยไม่ได้นะ ปล่อยมันไปเหอะ”
หลังจากสงบสติอารมณ์กันสักพัก ก็ถึงเวลาขึ้นเวทีของพรรคคุณมัดดัย ทั้ง 4 คนจึงออกไปยืนรอหน้าเวที
นักเรียนนับพันคนนั่งกันที่พื้นบริเวณสนามฟุตบอล อาจารย์ทั้งโรงเรียน และบุคลากรทั้งหมดอยู่ตรงบริเวณที่จัดไว้เป็นพิเศษ เสียงพูดคุยกันอึมครึมทั่วบริเวณ และเมื่อได้เวลา ผอ.ทิฟส์ก็ประกาศเชิญตัวแทนของพรรคคุณมัดดัยขึ้นเวที ซึ่งก็คือนิคนั่นเอง
\"ขอเชิญท่านอาจารย์และนักเรียนทุกคน ฟังคำปราศรัยของพรรคการเมืองทั้ง 2 พรรค เพื่อเป็นข้อมูลในการพิจารณาลงคะแนนเลือกประธานนักเรียน ที่จะมีขึ้นในบ่ายนี้ และนี่คือพรรค..เอ่อ.. คุณมัดดัย ครับ\" ผอ.ทิฟส์ขยับแว่นก่อนจะอ่านชื่อพรรคออกมา หน้าตาเหยเกกับความพิสดารของชื่อ
และแล้วก็ปรากฏร่างของชายผิวสีแทน ผมทรงพังค์สีส้มเข้ม ตุ้มหูยาวถึงเอวข้างหนึ่ง ใส่แว่นตาเรย์แบนด์ข้างเดียว เจาะจมูกด้วยห่วงที่ดูเหมือนใช้เข้าเล่มเอกสารทั้ง 2 รู ปากทาลิปสติกม่วงเข้ม สวมเสื้อแจ็คเก็ตดำวาวทับเสื้อยืดลายคิตตี้แคตข้างในอีกทีหนึ่ง เข็มขัดกว้างตั้งแต่ราวหน้าท้องลงมาถึงหน้าตัก กางเกงขายาวลากพื้นสีเขียวขี้ม้า ดูตัดกับสีเสื้อดูสะดุดตายิ่งนัก
มิ้นกลั้นหัวเราะไม่ได้ จึงขำออกมาแต่โชคดีที่เธอเอามือปิดปากทันที ตองทำหน้าเหมือนกินขี้เข้าไปทั้งก้อน ตั้นฝืนหัวเราะด้วยความทรมาณ เต้ก็ไม่ต่างอะไรมากนัก
\"สวัสดี พ่อแม่พี่น้องทุกคน\" นิคหยิบไมค์ขึ้นมาอย่างรวดเร็วและตะเบ็งเสียงถามเต็มที่
\"ใครพ่อมรึงงงงง!!!\" เสียงตะโกนถามมาจากนักเรียน 1 ในพันห้าร้อยคนด้านล่าง แน่นอนว่าไม่มีใครมองทันว่าเสียงใคร
\"อะไรนะครับ ผมได้ยินไม่ถนัด\" นิคเอามือป้องข้างหูเพื่อเงี่ยฟังเสียง แต่ทุกคนก็เงียบ \"ผมมีประเด็นเสนอ ใช่ ใช่...ผมต้องมีประเด็นพูด\" เขาพูดช้าลงและเบาลง
\"เอ่อ...ปีใหม่เที่ยวสนุกมั้ยครับทุกคน\" นิคถามพร้อมหัวเราะแบบเฝื่อนๆ อาจารย์และนักเรียนทุกคนมองหน้ากันเลิ่กลั่ก
\"ผมต้องเอ่อ ขอบคุณทุกคนที่มารวมตัวกันที่นี่ สาธิตรามเป็นโรงเรียนที่ดีมากเลย\" หลายๆคนคิ้วขมวดด้วยความงงกับสิ่งที่เขากำลังพูดอยู่
\"ใช่ๆ ผมมีประเด็นนำเสนออยู่แล้ว ทุกคนต้องเรียนรู้จากผม ผมเป็นเครื่องจักร\" นิคพูดและชี้ไปทางกลุ่มนักเรียน
\"เอ่อ ใช่!! เลือกพรรคคุณมัดดัย แล้วเราจะมีงบประมาณเพิ่มขึ้นปีละ 20%\"
\"20% เรอะ? นิค มีแต่โรงเรียนเพิ่งเปิดใหม่เท่านั้นที่จะทำได้\" อาจารย์คนหนึ่งยกมือและแย้งขึ้นมาทันที หลายคนก็พึมพำเป็นเสียเดียวกัน
\"ไม่หรอกครับ มันมีทางทำได้\"
\"ยังไงล่ะ?\" ผอ.ทิฟส์ถามบ้าง
\"ท่านยังไม่รู้แล้วคิดว่าเค้าจะรู้เหรอครับ\" อาจารย์ที่นั่งข้างๆผอ.กระซิบบอก
\"...ยังไงเหรอ\" นิคทวนคำถามและมองไปยังผอ.ซึ่งรอฟังอยู่
\"มันคือการ...เอ่อ..ร่วมมือกับโรงเรียนที่ใหญ่กว่า\" ทุกคนเงียบกริบ สีหน้าของอาจารย์หลายคนเปลี่ยนไปในทันที พวกของมิ้นเริ่มสงสัยแล้วว่านิคต้องการจะพูดอะไร
\"เราต้องจัดตั้งทีมขึ้น สาธิตราม กับโรงเรียนที่ฐานะดีกว่า\" เขาพูดต่อไปอย่างเนิบ
\"เราต้องประนีประนอม เราต้องเจรจาเพื่อสร้างมิตร เราไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวนี่ ฮะๆ สาธิตรามไม่ได้อยู่ตัวคนเดียว\" เมื่อจบประโยค เค้าหัวเราะพร้อมพูดด้วยเสียงที่ดังขึ้น
\"เราเป็นส่วนนึงของวงการการศึกษาที่ใหญ่ที่สุดและรู้จักกันทั่วไปในสากล\"
\"ตั้งแต่เมื่อไหร่?\" ตองที่ดูอยู่นานแล้วตะโกนถาม
\"ตั้งแต่ตอนนี้ไง หุบปากแล้วฟังก่อน\" นิคหันมาด่าทั้ง 4 คนซึ่งอยู่ข้างๆเวที
\"เราต้องหาข้อได้เปรียบจากตรงนี้ เหมือนกับเอ่อ...การรวมบริษัทของผ้าอนามัยและถุงยางอนามัย มีใครรู้บ้างว่ายอดขายของสินค้าทั้ง 2 ชนิดนี้ปัจจุบันสูงขนาดไหน\"
\"แล้วไง?\" ผอ.ถามต่อ
\"แล้วไงเหรอครับ? เราก็กำลังพูดถึงการรวมกันระหว่างโรงเรียน 2 โรงเรียน เหมือนที่บริษัทผ้าอนามัยรวมกับบริษัทถุงยางอนามัยไง สาธิตรามกับสาธิตจุฬา ดูเร็กซ์กับลอรีเอะ เห็นมั้ยครับ มีแต่รุ่งกับรุ่ง\"
\"จากเดิมที่เรามีงบประมาณไม่พอ เมื่อเรารวมตัวกัน เราจะมีงบประมาณที่มากขึ้น เราอาจขอส่วนแบ่งจากเค้ามาใช้บริหารโรงเรียน แล้วเดาสิครับ เราอาจเอาดูเร็กซ์กับลอรีเอะมาขายในโรงเรียนด้วยก็ได้ แล้วทุกฝ่ายก็แฮปปี้กับผลประโยชน์ของตัวเอง\"
\"มันคืออะไรครับทุกท่าน อะไรกันที่ผมกำลังพูดอยู่ตอนนี้\" นิคสอดส่องสายตาไปยังทุกคนที่ดูเหมือนคล้อยตามการพูดของเค้าไปหมดแล้ว \"การรวมตัวไงครับ\"
ผอ.ทิฟส์ยกมือขึ้นต่ำๆ ก่อนถามออกมาว่า \"แล้วมันจะไม่เป็นการโกงสาธิตจุฬาเหรอ?\"
\"เฮ้ย ไม่ครับไม่\" นิคทำหน้าบึ้งๆ \"คิดดูสิครับ นักเรียนเราก็เป็นนักเรียนเค้า นักเรียนเค้า ก็เป็นนักเรียนเรา แล้วเราก็จะกลายเป็น..\"
\"พันธมิตร\" ผอ.ตอบแทนให้
\"ถูกต้องครับ!! พันธมิตร\" นิคตบมืออย่างดังและชี้มือไปทางด้านผอ. \"เป็นพันธมิตรแล้วเราอาจจะจัดกีฬาภายใน 2 โรงเรียน อ้อ แล้วก็นักเรียนแลกเปลี่ยน ตั้งเป็นองค์กรใหญ่ๆ รับนักเรียนเยอะขึ้นเป็น 2 เท่า มันต้องเป็นการรวมโรงเรียนครั้งแรกในประวัติศาสตร์ไทยแน่ๆ เราจะก้าวสู่ขั้นต่อไปของมาตรฐานการศึกษา!!\"
\"ใครครับ ใครเห็นด้วยกับผม ใครเห็นด้วย ใครจะเลือกผมบ้าง! คุณจะเลือกมั้ย\" นิคชี้นิ้วถามนักเรียนคนหนึ่งแถวหน้า
\"แน่นอน เลือกสิครับ\" นักเรียนคนนั้นตอบโดยไม่คิด
\"ดีครับ แน่ใจนะ คุณล่ะเลือกมั้ย\" เขาชี้ถามนร.หญิงคนถัดไป
\"แน่นอนที่สุดค่ะ\"
\"เจ๋งครับ\" นิคหันไปทางบริเวณที่อาจารย์นั่งอยู่บ้าง \"อาจารย์ท่านที่ยืนอยู่ข้างหลังน่ะครับ ประทานโทษผมยังไม่ทราบชื่ออาจารย์เลยครับ\"
\"เอ่อ ผมศร เป็นภารโรงน่ะครับ\"
นิคสะดุดไปพักหนึ่ง \"ไม่เห็นเป็นไรเลย! ศร ผมรู้คุณจะเลือกใช่มั้ย\"
\"ใช่!! ผมจะเลือก\" ศรตอบเสียงดังและชูมือขึ้นด้วยความฮึกเหิม
\"ฮะๆๆ ขนาดศรยังเลือก ผมรู้ยังไงทุกคนก็ต้องเลือก จริงมั้ยครับ เห็นมั้ย เราจะตั้งทีม ใครจะเลือกอีกครับ ใครจะเลือกอีก!\"
\"ผมเลือก!\"
\"ชั้นด้วย\"
\"มันต้องเป็นยังงั้นอยู่แล้ว\"
\"โอย เราแพ้แน่เลยยังงี้\" เต้ถามทั้งๆที่สายตายังจ้องกลุ่มนักเรียนอยู่
\"หึหึ กลัวอะไรเล่า คราวนี้เราพกของมาแก้เผ็ดเต็มที่เลย\" ตองหัวเราะพร้อมกับหยิบรีโมตสี่เหลี่ยมผืนผ้าออกมาจากกระเป๋ากางเกง
\"ว้าว นายจะฆ่าคนทั้งโรงเรียนเหรอ เจ๋งไปเลย\" ตั้นถามอย่างหวาดๆ
\"ซะที่ไหนล่ะ มันคือระเบิดควันขั้นสุดยอด ฉันฝังไว้ทั้งใต้ทรายที่พวกนั้นนั่ง ใต้เวที แล้วก็ใต้เก้าอี้ทุกตัว\" ตองตอบแบบภูมิใจ \"นับ 3 แล้วทุกคนวิ่งนะ เราจะออกทางหลังโรงเรียน\"
To be Continued
....วันต่อมา โรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยรามคำแหง.....
นักเรียนทุกคนมาโรงเรียนเช้ากว่าปกติ บริเวณหน้าเสาธงถูกตกแต่งด้วยเวทีสวยงามอย่างที่สุดเท่าที่โรงเรียนนี้จะทำได้ มีพลุจุดขึ้นฟ้าเป็นระยะ และมีบอลลูนใบโตลอยอยู่เหนือบริเวณสนามฟุตบอล ทั้งหมดนี้เป็นเพราะการเลือกตั้งประธานนักเรียนคนใหม่ประจำปีนี้
ที่ห้องพักสมาชิก ซึ่งเป็นของพรรคสานแสงทองของพวกเต้ ตอง ตั้นและมิ้น ในขณะที่พวกเขากำลังประชุมกันครั้งสุดท้ายก่อนขึ้นเวทีหาเสียง มิ้นก็วิ่งหน้าตั้งมาบอกข่าวร้ายทุกคน
\"เอ่อ ข่าวร้ายน่ะ พรรค คุณมัดดัย ของนิค จะได้หาเสียงก่อนเรา\" มิ้นพูดพลางหอบแฮ่กๆ
\"บ้าบอน่า เราได้คิวมาตั้งนานแล้วนี่\"
\"ไอ้นิคเล่นไม่ซื่ออีกแล้วเหรอ\"
\"มันคงจะขู่วางระเบิดโรงเรียนนี้ล่ะมั้ง\"
“ช่วยไม่ได้นะ ปล่อยมันไปเหอะ”
หลังจากสงบสติอารมณ์กันสักพัก ก็ถึงเวลาขึ้นเวทีของพรรคคุณมัดดัย ทั้ง 4 คนจึงออกไปยืนรอหน้าเวที
นักเรียนนับพันคนนั่งกันที่พื้นบริเวณสนามฟุตบอล อาจารย์ทั้งโรงเรียน และบุคลากรทั้งหมดอยู่ตรงบริเวณที่จัดไว้เป็นพิเศษ เสียงพูดคุยกันอึมครึมทั่วบริเวณ และเมื่อได้เวลา ผอ.ทิฟส์ก็ประกาศเชิญตัวแทนของพรรคคุณมัดดัยขึ้นเวที ซึ่งก็คือนิคนั่นเอง
\"ขอเชิญท่านอาจารย์และนักเรียนทุกคน ฟังคำปราศรัยของพรรคการเมืองทั้ง 2 พรรค เพื่อเป็นข้อมูลในการพิจารณาลงคะแนนเลือกประธานนักเรียน ที่จะมีขึ้นในบ่ายนี้ และนี่คือพรรค..เอ่อ.. คุณมัดดัย ครับ\" ผอ.ทิฟส์ขยับแว่นก่อนจะอ่านชื่อพรรคออกมา หน้าตาเหยเกกับความพิสดารของชื่อ
และแล้วก็ปรากฏร่างของชายผิวสีแทน ผมทรงพังค์สีส้มเข้ม ตุ้มหูยาวถึงเอวข้างหนึ่ง ใส่แว่นตาเรย์แบนด์ข้างเดียว เจาะจมูกด้วยห่วงที่ดูเหมือนใช้เข้าเล่มเอกสารทั้ง 2 รู ปากทาลิปสติกม่วงเข้ม สวมเสื้อแจ็คเก็ตดำวาวทับเสื้อยืดลายคิตตี้แคตข้างในอีกทีหนึ่ง เข็มขัดกว้างตั้งแต่ราวหน้าท้องลงมาถึงหน้าตัก กางเกงขายาวลากพื้นสีเขียวขี้ม้า ดูตัดกับสีเสื้อดูสะดุดตายิ่งนัก
มิ้นกลั้นหัวเราะไม่ได้ จึงขำออกมาแต่โชคดีที่เธอเอามือปิดปากทันที ตองทำหน้าเหมือนกินขี้เข้าไปทั้งก้อน ตั้นฝืนหัวเราะด้วยความทรมาณ เต้ก็ไม่ต่างอะไรมากนัก
\"สวัสดี พ่อแม่พี่น้องทุกคน\" นิคหยิบไมค์ขึ้นมาอย่างรวดเร็วและตะเบ็งเสียงถามเต็มที่
\"ใครพ่อมรึงงงงง!!!\" เสียงตะโกนถามมาจากนักเรียน 1 ในพันห้าร้อยคนด้านล่าง แน่นอนว่าไม่มีใครมองทันว่าเสียงใคร
\"อะไรนะครับ ผมได้ยินไม่ถนัด\" นิคเอามือป้องข้างหูเพื่อเงี่ยฟังเสียง แต่ทุกคนก็เงียบ \"ผมมีประเด็นเสนอ ใช่ ใช่...ผมต้องมีประเด็นพูด\" เขาพูดช้าลงและเบาลง
\"เอ่อ...ปีใหม่เที่ยวสนุกมั้ยครับทุกคน\" นิคถามพร้อมหัวเราะแบบเฝื่อนๆ อาจารย์และนักเรียนทุกคนมองหน้ากันเลิ่กลั่ก
\"ผมต้องเอ่อ ขอบคุณทุกคนที่มารวมตัวกันที่นี่ สาธิตรามเป็นโรงเรียนที่ดีมากเลย\" หลายๆคนคิ้วขมวดด้วยความงงกับสิ่งที่เขากำลังพูดอยู่
\"ใช่ๆ ผมมีประเด็นนำเสนออยู่แล้ว ทุกคนต้องเรียนรู้จากผม ผมเป็นเครื่องจักร\" นิคพูดและชี้ไปทางกลุ่มนักเรียน
\"เอ่อ ใช่!! เลือกพรรคคุณมัดดัย แล้วเราจะมีงบประมาณเพิ่มขึ้นปีละ 20%\"
\"20% เรอะ? นิค มีแต่โรงเรียนเพิ่งเปิดใหม่เท่านั้นที่จะทำได้\" อาจารย์คนหนึ่งยกมือและแย้งขึ้นมาทันที หลายคนก็พึมพำเป็นเสียเดียวกัน
\"ไม่หรอกครับ มันมีทางทำได้\"
\"ยังไงล่ะ?\" ผอ.ทิฟส์ถามบ้าง
\"ท่านยังไม่รู้แล้วคิดว่าเค้าจะรู้เหรอครับ\" อาจารย์ที่นั่งข้างๆผอ.กระซิบบอก
\"...ยังไงเหรอ\" นิคทวนคำถามและมองไปยังผอ.ซึ่งรอฟังอยู่
\"มันคือการ...เอ่อ..ร่วมมือกับโรงเรียนที่ใหญ่กว่า\" ทุกคนเงียบกริบ สีหน้าของอาจารย์หลายคนเปลี่ยนไปในทันที พวกของมิ้นเริ่มสงสัยแล้วว่านิคต้องการจะพูดอะไร
\"เราต้องจัดตั้งทีมขึ้น สาธิตราม กับโรงเรียนที่ฐานะดีกว่า\" เขาพูดต่อไปอย่างเนิบ
\"เราต้องประนีประนอม เราต้องเจรจาเพื่อสร้างมิตร เราไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวนี่ ฮะๆ สาธิตรามไม่ได้อยู่ตัวคนเดียว\" เมื่อจบประโยค เค้าหัวเราะพร้อมพูดด้วยเสียงที่ดังขึ้น
\"เราเป็นส่วนนึงของวงการการศึกษาที่ใหญ่ที่สุดและรู้จักกันทั่วไปในสากล\"
\"ตั้งแต่เมื่อไหร่?\" ตองที่ดูอยู่นานแล้วตะโกนถาม
\"ตั้งแต่ตอนนี้ไง หุบปากแล้วฟังก่อน\" นิคหันมาด่าทั้ง 4 คนซึ่งอยู่ข้างๆเวที
\"เราต้องหาข้อได้เปรียบจากตรงนี้ เหมือนกับเอ่อ...การรวมบริษัทของผ้าอนามัยและถุงยางอนามัย มีใครรู้บ้างว่ายอดขายของสินค้าทั้ง 2 ชนิดนี้ปัจจุบันสูงขนาดไหน\"
\"แล้วไง?\" ผอ.ถามต่อ
\"แล้วไงเหรอครับ? เราก็กำลังพูดถึงการรวมกันระหว่างโรงเรียน 2 โรงเรียน เหมือนที่บริษัทผ้าอนามัยรวมกับบริษัทถุงยางอนามัยไง สาธิตรามกับสาธิตจุฬา ดูเร็กซ์กับลอรีเอะ เห็นมั้ยครับ มีแต่รุ่งกับรุ่ง\"
\"จากเดิมที่เรามีงบประมาณไม่พอ เมื่อเรารวมตัวกัน เราจะมีงบประมาณที่มากขึ้น เราอาจขอส่วนแบ่งจากเค้ามาใช้บริหารโรงเรียน แล้วเดาสิครับ เราอาจเอาดูเร็กซ์กับลอรีเอะมาขายในโรงเรียนด้วยก็ได้ แล้วทุกฝ่ายก็แฮปปี้กับผลประโยชน์ของตัวเอง\"
\"มันคืออะไรครับทุกท่าน อะไรกันที่ผมกำลังพูดอยู่ตอนนี้\" นิคสอดส่องสายตาไปยังทุกคนที่ดูเหมือนคล้อยตามการพูดของเค้าไปหมดแล้ว \"การรวมตัวไงครับ\"
ผอ.ทิฟส์ยกมือขึ้นต่ำๆ ก่อนถามออกมาว่า \"แล้วมันจะไม่เป็นการโกงสาธิตจุฬาเหรอ?\"
\"เฮ้ย ไม่ครับไม่\" นิคทำหน้าบึ้งๆ \"คิดดูสิครับ นักเรียนเราก็เป็นนักเรียนเค้า นักเรียนเค้า ก็เป็นนักเรียนเรา แล้วเราก็จะกลายเป็น..\"
\"พันธมิตร\" ผอ.ตอบแทนให้
\"ถูกต้องครับ!! พันธมิตร\" นิคตบมืออย่างดังและชี้มือไปทางด้านผอ. \"เป็นพันธมิตรแล้วเราอาจจะจัดกีฬาภายใน 2 โรงเรียน อ้อ แล้วก็นักเรียนแลกเปลี่ยน ตั้งเป็นองค์กรใหญ่ๆ รับนักเรียนเยอะขึ้นเป็น 2 เท่า มันต้องเป็นการรวมโรงเรียนครั้งแรกในประวัติศาสตร์ไทยแน่ๆ เราจะก้าวสู่ขั้นต่อไปของมาตรฐานการศึกษา!!\"
\"ใครครับ ใครเห็นด้วยกับผม ใครเห็นด้วย ใครจะเลือกผมบ้าง! คุณจะเลือกมั้ย\" นิคชี้นิ้วถามนักเรียนคนหนึ่งแถวหน้า
\"แน่นอน เลือกสิครับ\" นักเรียนคนนั้นตอบโดยไม่คิด
\"ดีครับ แน่ใจนะ คุณล่ะเลือกมั้ย\" เขาชี้ถามนร.หญิงคนถัดไป
\"แน่นอนที่สุดค่ะ\"
\"เจ๋งครับ\" นิคหันไปทางบริเวณที่อาจารย์นั่งอยู่บ้าง \"อาจารย์ท่านที่ยืนอยู่ข้างหลังน่ะครับ ประทานโทษผมยังไม่ทราบชื่ออาจารย์เลยครับ\"
\"เอ่อ ผมศร เป็นภารโรงน่ะครับ\"
นิคสะดุดไปพักหนึ่ง \"ไม่เห็นเป็นไรเลย! ศร ผมรู้คุณจะเลือกใช่มั้ย\"
\"ใช่!! ผมจะเลือก\" ศรตอบเสียงดังและชูมือขึ้นด้วยความฮึกเหิม
\"ฮะๆๆ ขนาดศรยังเลือก ผมรู้ยังไงทุกคนก็ต้องเลือก จริงมั้ยครับ เห็นมั้ย เราจะตั้งทีม ใครจะเลือกอีกครับ ใครจะเลือกอีก!\"
\"ผมเลือก!\"
\"ชั้นด้วย\"
\"มันต้องเป็นยังงั้นอยู่แล้ว\"
\"โอย เราแพ้แน่เลยยังงี้\" เต้ถามทั้งๆที่สายตายังจ้องกลุ่มนักเรียนอยู่
\"หึหึ กลัวอะไรเล่า คราวนี้เราพกของมาแก้เผ็ดเต็มที่เลย\" ตองหัวเราะพร้อมกับหยิบรีโมตสี่เหลี่ยมผืนผ้าออกมาจากกระเป๋ากางเกง
\"ว้าว นายจะฆ่าคนทั้งโรงเรียนเหรอ เจ๋งไปเลย\" ตั้นถามอย่างหวาดๆ
\"ซะที่ไหนล่ะ มันคือระเบิดควันขั้นสุดยอด ฉันฝังไว้ทั้งใต้ทรายที่พวกนั้นนั่ง ใต้เวที แล้วก็ใต้เก้าอี้ทุกตัว\" ตองตอบแบบภูมิใจ \"นับ 3 แล้วทุกคนวิ่งนะ เราจะออกทางหลังโรงเรียน\"
To be Continued
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น