The Genius - อาจารย์โหดนักเรียนโคตรอัจฉริยะ Ver.2

ลำดับตอนที่ #11 : Chapter 10 – Surrender of Thailand

“เฮ้ย นี่มันมันไร้สาระชัดๆ” ชัชชัยชี้นิ้วมาทางคนอ่านแล้วตะโกนจนเห็นเส้นเลือดชัดเจนที่ขมับ “ทำไมคนเขียนม่างโม้งี้วะ เอกับเก้งไปต่างประเทศตั้ง 3 4 เดือนแล้ว มันกลับมาได้ยังไง”

“ใช่ๆ แล้วรู้ได้ยังไงว่าเพื่อนๆกำลังเดือดร้อน” ลูกน้องคนหนึ่งเสริม

“แล้วรู้ได้ยังไงอีกว่าพวกเราอยู่ที่นี่”

เอกับเก้งมองหน้ากัน แล้วเอก็บอกให้เก้งอธิบายดีกว่า เพราะเขาเองก็เหนื่อยใจกับชัชชัยเต็มที

“เรื่องมันยังงี้” เก้งกระแอมไอให้คอโล่ง 1 ที “เมื่อคืนตอนนอน มีคนชื่อจอห์นนี่มาเข้าฝันฉัน บอกว่าเพื่อนๆกำลังเดือดร้อน”

“เวอร์เชี่ย” ชัชชัยกระซิบกับลูกน้อง

“ใช่ครับหัวหน้า”

“แถมตื่นนอนมา ยังมีตั๋วเครื่องบินกลับประเทศไทยรอบเช้าที่สุด ของเอก็ด้วย” เก้งสาธยายต่อ

เอหยิบจดหมายที่ถูกพับออกมาคลี่ให้ดู ข้างในมีลายมือขยุกขยิกเขียนด้วยหมึกสีดำ “แล้วยังมีตั๋วโรงแรมย่านสีลมให้พักฟรี พร้อมกับจดหมายเขียนบอกว่า เย็นนี้จะมีคนเดือดร้อน เรื่องที่โรงเรียนต่างประเทศไม่ต้องห่วง พวกเราดรอปให้แล้ว ลงชื่อ จอห์นนี่”

“ทุเรศที่สุด จะให้เวอร์ๆทั้งที คิดได้ขนาดนี้ยังไม่พอว้อย” ชัชชัยยิ่งมีน้ำโหมากขึ้น



…“เด็กไทยไม่สามารถฉลาดได้โดยไม่เรียนพิเศษเลย”

…“การที่จะฉลาดได้นั้น ไม่ใช่ว่าจะทำได้ทุกคน แต่มันถูกกำหนดไว้ตั้งแต่เกิดแล้ว”

…“สถานกวดวิชาหลายๆที่ได้บีบบังคับให้เด็กไปเรียนพิเศษ โดยต้องจ่ายค่าเรียนอันแสนแพงออกไป”

…“โรงเรียนของพวกเราก็เป็นหนึ่งในเหยื่อของการกระทำนั้น”

…“และตอนนี้ พวกเราได้วางแผนแก้แค้นแด่รร.ที่ล่มสลายไป”



The Genius – Season 2

Chapter 10 – Surrender of Thailand



“ไม่ต้องพูดพล่ามทำเพลงแล้ว” ชัชชัยยกมือขึ้นมาแล้วก็มีลมแรงพุ่งออกมาทางพวกพัช

“ฝันไปเถอะ” เอวิ่งเข้าไปสร้างบาเรียด้านหน้าพวกเธอไว้ “เก้ง ลุยเลย”

เก้งเอามือแตะที่พื้นแล้วก็มีดาบโผล่ออกมาจากพื้นดิน ลูกน้องของชัชชัยเริ่มจับมือกันเป็นวงกลม

“หัวหน้าครับ ถ่วงเวลาให้พวกเราหน่อย” ลูกน้องคนหนึ่งตะโกนขึ้น

“ได้ แต่ถ้าแผนพลาด พวกแกเสร็จชั้นทุกคนแน่” ชัชชัยดีดนิ้วทีนึงแล้วร่างของเขาก็แยกออกเป็น 20 ร่าง

“นะ นั่นมัน” พัชอึ้งในความสามารถของชัชชัย

“อืมม เป็นวิชาแยกร่างขั้นสูงน่ะ ระดับพวกเรา แยกได้อย่างเก่งก็ไม่เกิน 10” เอที่ยังคงสร้างบาเรียกันไว้เป็นวงกลม หันกลับมาตอบ

เก้งวิ่งลากดาบเข้าไปฟันโดนเหล่าชัชชัยโคลนนิ่ง ซึ่งเมื่อโดนก็กลายเป็นควันหายไปหมด ทุกครั้งที่ตัวนึงโดนฟัน ก็จะมีอีกตัวนึงเพิ่มขึ้นมาตลอด

“อย่างนี้มันยากนะเนี่ย อิ๊ง ใช้วิชาของเธอสิ!” เก้งตะโกน อิ๊งเมื่อได้ยินก็เดินออกมาจากบาเรียแล้วประสานมือไว้ที่อก เมื่อยื่นมือออกไป ชัชชัยทุกคนกลายเป็นน้ำแข็ง

“แกกลายเป็นน้ำแข็งแล้ว ทีนี้ก็เสร็จเราล่ะ!”  เก้งค่อยๆไล่ฟันจนร่างชัชชัยแตกกระจายไปทีละคน

“ช้าไปแล้วไอ้หนู แผนการพวกเราสำเร็จแล้ว” ลูกน้องชัชชัยตะโกนขึ้นพร้อมกัน รอบตัวพวกเขามีแสงสว่างส่องจ้าไปหมด เก้งพลาดท่าทำดาบตกพื้น ขณะที่คาถาน้ำแข็งเริ่มหมดอานุภาพ

“คาถาหมู่นั่น หรือว่าพวกแก...” เอเอามือป้องตาพยายามมองสิ่งที่อยู่เบื้องหน้า

“ใช่แล้ว คาถาเกย์หมู่ พลีชีพระเบิดตัวเองยังไงล่ะ” คำตอบที่หลุดออกจากปากลูกน้องชัชชัยฟังดูน่าขัน จนพวกเราที่ตกอยู่ในภาวะคับขันยังอดขำไม่ได้ “อานุภาพระเบิดจะรุนแรงมาก มีขนาดพอที่จะล้างประเทศไทยได้เลยทีเดียว”

น้ำแข็งหายไปหมดจากตัวชัชชัย เขาเสยผมทีหนึ่งแล้วพูดต่อ “ตอนนี้พวกเราได้เปิดศูนย์แอคเซสไว้ทั่วโลกแล้ว เสียลูกค้าที่ไทยบ้าง ก็ไม่เห็นจะเป็นไร”

“แกนี่มันเลวได้ที่จริงๆ” มิ้งค์ตะโกนมาจากในบาเรีย

“ก็เพราะมีคนเก่งๆอย่างพวกเธอนี่แหละสาวน้อย” ชัชชัยเดินเข้ามาใกล้เอขึ้นเรื่อยๆ “พวกเราจึงต้องควบคุมสถานการณ์เอาไว้ แล้วต้องกำจัดพวกเธอทิ้งด้วย”

“พอประเทศไทยล่มสลาย แกก็คิดว่าพวกต่างประเทศจะแห่ไปเรียนที่กวดวิชาจากไทยงั้นสินะ” เก้งเอาดาบไปจ่อหลังชัชชัย แต่ก็โดนผลักกระเด็นออกมา

“หึหึ ใช่แล้ว ทั้งอุกันดา ซิมบับเว อลาสก้า ที่ห่างไกลความเจริญทั้งหลาย พวกนั้นไม่มีทางเลือกนี่”

พื้นดินเริ่มสั่นสะเทือน ฝุ่นฟุ้งไปทั่วบ้านนิโคล แสงสว่างจากตัวลูกน้องเกย์ของชัชชัยเริ่มแรงขึ้นเรื่อยๆ เศษปูน โคมไฟ ค่อยๆถล่มลงมา

“เอาละ หมดเวลาสนุกแล้ว ตายให้สบายนะ พวกปราดเปรื่องที่น่าเวทนาทั้งหลาย” ชัชชัยหันหลังพวกเขาและกำลังจะเดินออกไป แต่แล้วเพดานบ้านทั้งหลังก็หล่นโครมลงมาทั้งหมด

ชัชชัยที่โดนเศษเพดานหล่นใส่หัว เงยหน้าขึ้นไปมองอย่างตกใจ “นี่มันเป็นไปได้ยังไง พวกนายยังไม่ระเบิด ก็ไม่น่ามีอะไรถล่มนี่”

“พวกเราก็ไม่รู้ครับเจ้านาย” เหล่าลูกน้องที่ตอนนี้เรืองแสงได้ทั้งตัวแล้วพยายามหลบเศษเพดานที่หล่นลงมา

“จังหวะนี้แหละ เจนนี่ เร็วเข้า!” เอตะโกนบอกเจนนี่สู้กับเสียงถล่มของบ้าน

“วางใจได้เลย” แล้วเขาก็เข้าไปคว้าตัวเก้ง เอเกาะไหล่เจนนี่ มิ้งค์และอิ๊งเกาะไหล่ต่อไปเป็นทอดๆ เจนนี่วิ่งด้วยความเร็วสูงจนเก็นเป็นเพียงเส้นตรงไปยังชั้น 2 คว้าตัววัตถุกลมๆก้อนหนึ่งไว้ได้และพุ่งออกจากบ้านไปทางหน้าต่าง หลังจากนั้นบ้านทั้งหลังก็ถล่มลงมาจนไม่เหลือที่ว่างชั้นหนึ่งอยู่เลย

“เจ๋งไปเลยพัช” เอเอ่ยชมพัชที่แอบขึ้นไปวางระเบิดบนชั้นสองบริเวณที่ชัชชัยยืนอยู่ โดยอาศัยจังหวะที่พวกเอกับเก้งปรากฏตัว

“อยากกัดลิ้นตัวเองขาดรึไง” เจนนี่ตวาดมาจากข้างหน้า พวกเขากำลังเคลื่อนที่ด้วยความเร็วพอๆกับรถฟอร์มูล่าวัน ลมเย็นๆบาดหน้าพวกเขาไปตลอดทาง

หลังจากนั้นไม่กี่วินาที ก็มีเสียงระเบิดดังขึ้นจากข้างหลัง แผ่นดินสะเทือนไปหมด กระจกรอบข้างแตก ตึกและบ้านถล่มลงมาทุกหลัง เสาไฟฟ้าล้มใส่กันเป็นทอดๆ ไฟไหม้ที่ต้นไม้ลุกเป็นกลุ่มก้อน รถกระเด็นขึ้นท้องฟ้าลอยละลิ่วปลิวละล่องปะปนกับผู้คนที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ เจนนี่วิ่งสุดชีวิตโดยไม่หันกลับไปมอง แต่แสงไฟก็ส่องมาข้างหน้าจนสว่างขึ้นเรื่อยๆ เงาของพวกเขาสั้นลงจนราวกับว่าไฟมาจ่ออยู่ข้างหลังแล้ว แรงระเบิดไล่ตามพวกเขามาเรื่อยๆ จากสีลมถึงสยาม และเตรียมอุดม ซึ่งสุดจะโชคร้ายเพราะโดนระเบิดซ้ำสอง

เจนนี่วิ่งมาถึงพุทธมณฑล ไฟระเบิดยังคงไล่ตามหลังมา รถตามถนนพุ่งกระเด็นขึ้นราวกับสายน้ำ ลานหญ้าบริเวณพุทธมณฑลไฟลุกเป็นทะเลเพลิง รูปปั้นพระพุทธรูปถล่มลงพื้นดินก่อให้เกิดควันก้อนใหญ่ เสียงทั้งหมดดังกันนานและต่อเนื่องเกินกว่าประสาทหูคนจะรับไหว หูของพวกเขาชาไปหมด

2 นาทีผ่านไป เจนนี่สปีดจนทิ้งห่างกับระเบิดสักระยะแล้ว ตอนนี้พวกเขาอยู่ในเขตจังหวัดชัยนาท เสียงระเบิดยังดังตามมาไกล ทั้งหมดชะลอความเร็วลง

“เอายังดี ไปไหนต่อ” เจนนี่หอบแล้วหันมาถาม

“จะบ้าเหรอ หยุดทำไม มันมาโน่นแล้ว” อิ๊งชี้ไปทางแนวคลื่นไฟที่พาดเป็นเส้นขอบฟ้าด้านหลังพวกเขา

“ไม่ต้องคิดแล้ว ไปทางเหนือ เข้าประเทศจีน เร็ว!” เก้งบอกมั่วๆ แล้วเจนนี่ก็ออกวิ่งอีกครั้ง

ระเบิดมาถึงบริเวณที่พวกเขายืนอยู่เมื่อกี้ไม่ถึง 2 วินาที ทุ่งนาและต้นตาลโตนดบริเวณนั้นเปลี่ยนเป็นสีแดงในพริบตา วัวควายที่กินหญ้าอยู่ถูกย่างสดแบบไม่รู้เนื้อรู้ตัว ท้องฟ้าครึ่งซีกถูกทาด้วยสีแดงฉาน

ทั้งหมดผ่านอุตรดิตถ์ แพร่ พะเยา เชียงราย จนถึงตอนนี้พวกเขาออกวิ่งมายังไม่ถึง 10 นาที แต่แรงระเบิดไล่มาได้ถึงขนาดนี้แล้ว ทั้งตัวเมือง ถนนทางหลวง โดนกวาดเรียบจนหมด ถึงแม้จะมีผู้เห็นคลื่นระเบิดพุ่งมาหา แต่ก็ไม่สามารถหลบหนีได้ทัน เจนนี่เองก็เริ่มเหนื่อยแล้วเพราะต้องวิ่งขึ้นเขาหลายลูก จนในที่สุดก็เห็นชายแดนไทย-พม่าอยู่ที่เส้นขอบฟ้า ก็ยิ่งเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้นไปอีก

จนมาถึงริมฝั่งแม่น้ำโขง ทั้งหมดจึงชะลอความเร็วลงอีกครั้ง

“ทุกคน กลั้นหายใจแล้วกระโดดลงไปเร็ว! จับมือกันไว้ด้วย” เก้งบอกทุกคนแล้วกระโดดลงไปคนแรก

อิ๊งตามลงไปคนสุดท้ายแล้วใช้มือข้างเดียวทำให้พื้นน้ำด้านบนเป็นน้ำแข็ง ปล่อยให้กระแสน้ำลึกของแม่น้ำโขงพาพวกเขาไหลไป หลังจากนั้นไม่นาน ระเบิดก็พุ่งผ่านแผ่นน้ำแข็งจนต้านไว้ไม่อยู่





To be Continued…

ตอนต่อไป ตอนที่ 11 –  แขกจากต่างดาว...

“พวกเราสี่คน ถูกส่งลงกลางทะเลทรายแถบตะวันออกกลาง และได้พบกับแขกที่ไม่ได้รับเชิญ”