คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Introducing you to Spoiler
สวัสดี ผมชื่อโจเซฟ ผมเติบโตมาในโลกที่ไม่มีใครเข้าใจได้ << สาดดดด เมื่อไหร่คำพูดเสี่ยวๆนี้มันจะหมดไปจากหนังซะทีฟระ
ปี 1990, มิชิแกน อิลลินอยล์
เอาใหม่ ผมชื่อโจเซฟ ผมเติบโตขึ้นมาในสภาพสังคมที่เลวสนิท ไม่มีเพื่อน ไม่ได้ออกไปเที่ยวข้างนอก มีเพียงผมกับลิซ่า น้องสาวผมในบ้านมืดๆ ที่ม่านปิดสนิททุกด้านหลังหนึ่ง ที่มีคุณตาดูแลอยู่เท่านั้น ตั้งแต่พวกเราจำความได้ เราถูกปลูกฝังให้อ่านหนังสือเกี่ยวกับภาพยนตร์ ภายในเวลาไม่นานนัก ผมก็เริ่มผูกพันกับการดูหนัง ผมกับน้องชอบดูหนังตั้งแต่ 6 ขวบ คุณปู่มีหนังเยอะแยะไปหมดจนนับไม่ถ้วน ผมมีโอกาสดูเฉพาะที่คุณปู่คัดมาให้ดูเท่านั้น
หลังจากนั้นไม่นาน คุณปู่ก็ให้ผมเริ่มเล่นเกมไปควบคู่กับการดูหนัง ส่วนน้องสาวคุณปู่ก็ให้ดูการ์ตูนไปควบคู่กับการดูหนังเช่นกัน ผมชอบเล่นเกมมาก น้องสาวผมก็ชอบดูการ์ตูนมาก เกมกับการ์ตูนของคุณปู่ก็มีเยอะจนชวนให้สงสัยว่าท่านน่าจะใช้เวลาทั้งชีวิตในการสะสมของเหล่านี้
ในแต่ละวันชีวิตของผมและน้องผ่านไปอย่างมีความสุข ถึงแม้ไม่มีเพื่อน ไม่ได้เห็นโลกภาพนอก แต่เรา 2 คนยังมีโลกส่วนตัวที่คุณปู่สร้างขึ้นมาให้ เราดูหนังด้วยกัน หัวเราะด้วยกัน เดาตอนจบของหนังด้วยกัน บางเรื่องก็หักมุมจนเราทั้งคู่นั่งขำตัวเองกันอยู่นานเลยทีเดียว มีหนังอีกนับร้อยเรื่องที่รอให้ผ่านสายตาพวกเราอยู่ มีเกมอีกร้อยเกมให้ผมเล่น มีอนิเมอีกพันตอนให้น้องผมดู เหล่านี้คือสิ่งที่ทำให้พวกเรารู้สึกว่าเรามีชีวิตอยู่ไปเพื่ออะไร
แต่แล้วอยู่มาวันหนึ่ง...
"พี่คะ พรุ่งนี้เราดู The Sixth Sense กันมั้ย" คืนก่อนวันเกิดเรื่อง น้องสาวผมชวนขึ้นมาเป็นปกติ
"เอาสิ หลังจากที่พี่ดูเรื่อง The Sign แล้ว รู้สึกว่าเอ็ม.ไนท์ แกกำกับเก่งมากเลยนะ" ผมหันไปยิ้มให้และตอบกลับไป "อยากดูเรื่อง The Village กับ Unbreakable ด้วย"
"วันนี้ดึกแล้ว หนูนอนก่อนนะคะ" เธอหาวหวอดใหญ่แล้วเดินไปทางห้องของเธอ
"เดี๋ยวก่อน เธอทั้งสองคนน่ะ" เสียงของคุณปู่ที่ดูแข็งกร้าวขึ้นเป็นพิเศษดังขึ้นมาจากในเงามืดริมกำแพง
ผมหันไปตามเสียง "คุณปู่ฮะ"
"มีหนังมาแนะนำพวกเราอีกหรือคะ"
"ไม่ได้มาแนะนำหรอก" เสียงคุณปู่แผ่วเบาลง ท่านเดินช้าๆออกมาจากเงา "ปู่ว่า มันถึงเวลาแล้วล่ะ"
"เอ๋ เวลาอะไรคะ" น้องเดินกลับมาตรงที่ผมยืนอยู่ คุณปู่นั่งลงกับพื้นเพื่อที่จะมองพวกเราได้ถนัด ตาของท่านไร้แวว และสีหน้าซีดสนิท ท่านยกมือมาจับบ่าของพวกเราสองคนไว้ จ้องเขม็งราวกับจะชอนไชเข้าไปในร่างกายพวกเรา
"นี่โจเซฟ รู้มั้ยว่าตอนจบของ The Sixth Sense น่ะ บรูซ วิลลิส เป็นผีซะเอง" ผมตกตะลึง เพราะท่านไม่เคยเล่าอะไรแบบนี้มาก่อน เสียงของท่านน่ากลัวราวกับจะสะกดจิตพวกเราได้
"The Village ในตอนท้ายไม่มีสัตว์ประหลาดอะไรทั้งนั้น"
"ค..คุณปู่ฮะ" ผมพยายามตัดบท แต่ท่านไม่ฟัง มือจับบ่าพวกเราแน่นยิ่งขึ้นไปอีก
"Unbreakable แจ็คสันเป็นคนบงการทั้งหมด เพราะบรูซ แตกต่างกับเค้าโดยสิ้นเชิง"
"กันดั้มซี้ด ตัวละครที่ตายคือ นิโคล มูลาฟลาก้า ทอลล์ รองกัปตันนาธาล....นิโคล ตายเพราะคิระฆ่า มู ตายเพราะปืนใหญ่จากยานโดมิเนี่ยน ทอลล์ตายเพราะอัสรันยิ่งสกายแกรสเปอร์ร่วง นาธาลตายเพราะโดนโรเอนกรินจากอาร์คแองเจิ้ลยิงใส่" คุณปู่หันไปทางริซ่า
"Saw จิ๊กซอว์คือคนตายที่นอนอยู่กลางห้องตั้งแต่ต้นเรื่อง"
"Bleach พ่ออิจิโกะที่แท้เป็นยมทูต ไอเซ็น โซสึเกะยังไม่ตาย"
"คิงด้อมฮาร์ต ตอนหลังริคุกับราชามิคกี้ต้องอยู่ในโลกความมืด เพื่อที่จะปิดประตูคิงด้อมฮาร์ต"
ในตอนนั้นหัวสมองผมตื้อไปหมด ทุกอย่างปั่นป่วนไม่รู้อะไรเป็นอะไร ผมเอามือกุมขมับ ทรุดลงไปอยู่กับพื้น น้องสาวผมกรี๊ดลั่น แต่คุณปู่ไม่หยุด ท่านยังเล่าตอนจบของหนังต่อไปเรื่ยๆ จุดหักมุมของการ์ตูนต่อไปเรื่อยๆ ทุกเรื่องที่ท่านเล่ามา เรายังไม่เคยดู หรือดูยังไม่จบทั้งนั้น นี่คือความจงใจหรือ ท่านอยากทำลายโลกส่วนตัวเพียงหนึ่งเดียวของเรางั้นหรือ!?...
"Just Like Heaven นางเอกฟื้นและลงเอยกับพระเอกอย่างมีความสุข"
"พอได้แล้ว พอ พอ!!!!!" ผมตะโกน มือข่วนใบหน้าตัวเองจนเลือดเริ่มไหลออกมา ท่านเล่ามานับชั่วโมง จนผมเกินจะทนไหวแล้ว ริซ่าหมดสติสลบอยู่ข้างๆผม และถึงตอนนั้น ความทรงจำผมขาดหายไปช่วงระยะเวลาหนึ่ง
นั่นน่าจะเป็นช่วงที่อีกด้านหนึ่งในตัวผมได้ตื่นขึ้นมาอย่างสมบูรณ์แบบ
------------------------------------------------------
ปี 2006 ฮอลลีวู้ด-ลอส แองเจลลิส
ขณะที่งานประกาศผลรางวัลออสก้าประจำปีนี้กำลังจะเริ่มขึ้น....
To be Continued...
ความคิดเห็น