คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : fic HunHan : Make you mine ภาค2 Part I : เรื่องของเรา
fic HunHan : Make you mine ภาค2- Unconditionally
Part I : เรื่องของเรา
เซฮุน
ใบหน้าสวยที่ผมไม่อาจแน่ใจว่าเป็นเพียงภาพหลอนหรือว่าความจริง คนคนหนึ่งที่เหมือนเป็นเพียงแค่คนในฝัน การได้พบกับเค้า รู้ว่านี่คือรักแรกพบที่ไม่อาจปล่อยให้หลุดมือ ..มาถึงตอนนี้.. ความรักของผมกำลังเติบโตและงอกงามมากว่าสามปีแล้ว และจะแข็งแรง มั่นคงอยู่แบบนี้ ไม่ว่าจะอีกกี่ร้อยปี หรือจนกว่าหัวใจของผมจะหยุดเต้นลง
คุณคงไม่คิดว่าผมจะพูดอะไรที่ฟังแล้วชวนขนลุกแบบนี้ได้ใช่มั้ย แน่นอน! เด็กผู้ชายที่เพิ่งอายุ20ปี คนที่ไม่สนใจอะไรทั้งนั้นนอกจากการได้ทำสิ่งที่ตัวเองรักกับมีชานมของโปรดให้กินแบบไม่อั้น เด็กแสบกวนประสาทเอาแต่ใจแบบผม ใครจะนึกว่าสามารถพูดอะไรที่หวานเลี่ยนชวนคลื่นไส้แบบนี้ออกมาได้ แต่....
มันก็เกิดขึ้นแล้วล่ะนะ และนั่นเป็นเพราะ ผมกำลังตกหลุมรัก ตกลงไปลึกในแบบที่ไม่อยากปีนขึ้นมาเลย
เสียงเป่านกหวีดที่ดังขึ้น บอกสัญญาณการออกตัวของนักวิ่งที่ประจำอยู่ในลู่ ผมกระโดดตัวลอยก่อนจะจ้องไปที่ช่องวิ่งเกือบสุดท้าย ตะโกนคำพูดออกไม่มากมายแต่จำไม่ได้เพราะกำลังตื่นเต้น
“ เร็วๆๆๆๆๆๆๆ ลู่ฮาน!!!! ย้า!!!!!!!!!! เร็วๆๆๆ ...อ๊ะ!!! ... เย้!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! “ เสียงตะโกนดังลั่นหลุดออกมาจากลำคอที่กลายสภาพเป็นลำโพงขนาดยักษ์ ก่อนที่ผมจะพุ่งตัวอย่างรวดเร็วไปหาคนๆเดียวที่อยู่สายตา
“ ที่หนึ่งอ้ะ!!!!!! เสี่ยวลู่ได้ที่หนึ่งอ้ะ!!!!!!!! “
“ หา!!?? “ เสียงหวานตอบกลับพร้อมลมหายใจที่หอบถี่ ใบหน้าชุ่มเหงื่อและผมสีบลอนด์ยุ่งเหยิงเพราะการวิ่งไม่ได้ทำให้คนรักของผมดูน่ารักน้อยลงไปซักนิด ผมปรี่เข้าไปใกล้คนสวย คว้าต้นคอเรียวของเค้าเข้ามาเบาๆแล้วกระซิบ
“ ได้ที่หนึ่งชัวร์ จะๆเลย “
“ ..ยังไม่รู้หรอก.. ไปดูสกอร์บอร์ดมั้ย “ เค้าตอบพลางเดินนำหน้าไปเล็กน้อย น้ำเสียงยังขาดหายไปบางช่วงจากการหอบหายใจ
“ ชั้นว่ามันค่อนข้างสูสีนะ “
“ ผมเห็นว่าอกลูฮานแตะเชือกก่อน จะๆเลย ที่หนึ่ง ชัวร์! “
“ ตาดีจังนะ “
“ แหงดิ ผมมองแต่ลูฮานคนเดียวนี่นา “
“ .....” คนสวยเงียบ ทำตาโตใส่ผม
“ อะไร? “
“ งั้นยิ่งไม่น่าเชื่อเลย นายมองแต่ชั้นแล้วจะรู้ได้ไงว่าไม่มีคนอื่นถึงเส้นชัยก่อนรึเปล่าน่ะ “ ผมเงียบ คิดไปแล้วมันก็จริงอ่ะนะ
“ เอาเหอะน่า รู้ละกัน “
“ มั่วว่ะ “
" เดี๋ยวคะแนนออกมาก็รู้ “ ผมตอบพลางชี้ไปที่สกอร์บอร์ดด้านบน จอภาพใหญ่ยักษ์เริ่มประมวณผลก่อนจะเผยให้เห็นสิ่งที่เรารอ
ชื่อของคนรักที่สว่างจ้าอยู่เป็นอันดับแรกส่องประกายแจ่มชัดเข้าที่ตาผม สิ่งที่เกิดขึ้นคือความรู้สึกดีใจเหมือนกับตัวเองเป็นคนที่วิ่งเข้าเส้นชัยเสียเอง และก่อนจะรู้ตัว ผมก็อุ้มลูฮานขึ้นจนตัวลอยแล้ว
“ เห็นมั้ย!!! ผมบอกแล้ว!!! “ ผมตะโกนออกมาดังลั่น วางคนน่ารักลงก่อนจะมองเค้าส่งยิ้มหวาน
“ ผมบอกแล้วว่าดูลูฮานอยู่ !! มาเลย!! มาให้หอมซะ.. “
“ ลู่เกอ!!! “ ไม่ทันที่แฟนตัวจริงอย่างผมจะได้แสดงความยินดี ไอ้ลูกหมีตัวเขียวที่ไม่รู้โผล่มาจากไหนก็มาขโมยความสนใจไปจากผม เทาวิ่งยิ้มแป้นมาแต่ไกล ก่อนจะคว้าคอเรียวๆของคนน่ารักเอาไว้ ดึงคนสวยของผมไปกอดอย่างแนบแน่น
“ สุดยอดไปเลยลู่เกอ!!! สุดยอดไปเลยอ้ะ!!! “
“ 55555 ขอบใจจื่อเทา “
“ เนี่ย! ผมเห็นคนข้างๆวิ่งนำไปก่อนนะ แล้วก็เกอเกอเพิ่งเร่งขึ้นมาใช่ปะ แล้ว..”
“ อะแฮ่ม!!! “ ทันใดนั้นผมก็รู้สึกคันคอขึ้นมา กระแอมดังลั่นแต่ไอ้หมีบ้าก็ยังพูดต่อ
“ อะฮึ่มมม!!! แค่กๆๆๆ เห้ยๆ “
“ อะไรของนาย?? ชั้นคุยกะเกอเกออยู่อย่ายุ่งได้ป้ะ “ พูดจบแพนด้าตัวดีก็ถลึงตาใส่ผม หันไปส่งยิ้มกับแฟนเพื่อนก่อนจะเริ่มต้นเปิดฉากรัวภาษาจีน
“ อย่าพูดจีนดิ ฟังไม่รู้เรื่อง “
“ ก็ไม่ได้คุยให้นายรู้เรื่องนี่หว่า บอกแล้วว่าชั้นกะลู่เกอจะคุยกัน ไปไกลๆไป๊ “
“ โหยยย!! ไอ่..”
“ไป ไป๊ๆๆ “ ไอ้หมีตัวดียกมือไล่ผมก่อนจะเดินกอดเอวคนสวยไปอีกทาง ผมมองแฟนตัวเองหวังจะได้รับความช่วยเหลือแต่กลับมีเพียงยิ้มหวานและเสียงหัวเราะแบบสะใจสุดขีดกลับมา
“ เออๆ เอาใจกันเข้าไปนะ “
“ เทาจะนินทากรรมการน่ะ เลยพูดจีน “ คนสวยรีบอธิบาย
“ โห เกอเกอ! บอกทำไมเนี่ย! งี้เค้าก็รู้หมดดิ “
ช่วงเวลาแห่งการแข่งขันจบลงก่อนที่พวกเราทั้งหมดจะมานั่งรอการถ่ายทำของเทาที่จะเริ่มขึ้นในอีกหนึ่งชั่วโมง ผมสังเกตุเห็นแฟนๆของพวกเราจำนวนมากที่เริ่มแผ่ขยายอาณาเขตของที่นั่งออกไปพลางนึกไปถึงช่วงปีแรกที่เราเพิ่งเดบิวต์ ต้องขอบคุณทุกคนมากๆที่คอยสนับสนุนพวกเรามาถึงทุกวันนี้ ผมยิ้มให้พี่สาวคนหนึ่งที่ชูป้ายกระดาษสะท้อนแสงเขียนชื่อผมขึ้นมา ก่อนที่จะยิ้มกว้างออกไปอีกเมื่อเห็นว่ามันไม่ได้มีแค่ชื่อของผม
รูปหัวใจสีชมพูขนาดใหญ่ถูกยกขึ้นมาระหว่างชื่อของผมและชื่อของอีกคนหนึ่ง ซึ่งมันอ่านว่า ' LUHAN' ดังนั้นเวลาอ่านรวมกันก็เลยเป็น ' SEHUN หัวใจ LUHAN '
" น่าจะไปขอมาติดไว้ที่หอนะ " ผมพูดออกมาพลางคิดไปถึงสีหน้าของคนน่ารักว่าจะออกมาเป็นอย่างไรหากเห็นป้ายนี้ แก้มขาวๆคงกลายเป็นสีแดงกร่ำ ริมฝีปากสีเชอรี่ที่ผมชอบคงเม้มแน่นเพราะความเขิน และแน่นอน เค้าคงต่อยผมจนเลือดอาบแน่ถ้ารู้ว่าผมเป็นคนติดป้ายแบบนี้
" โคตรน่ารักเลยว่ะ ยิ่งคิดยิ่งอยากลากกลับหอไวๆ " ผมหันไปมองหาแฟนตัวเองที่ยังคงยืนคุยเรื่องการรับเหรียญรางวัลกับเพื่อนๆจากวงอื่นอยู่ที่อีกฟากของลู่วิ่ง เวลามองเค้าจากที่ไกลๆมันทำให้นึกย้อนไปถึงตอนที่ผมยังแอบจ้องมองเค้าอยู่เงียบๆ คนสวยที่ปรากฎกายต่อหน้าผมเพียงชั่ววินาที คนที่ทำให้ผมพร่ำเพ้อถึงมาตลอดทั้งเดือนโดยที่ไม่รู้ว่าเค้าคือภาพลวงตาหรือเป็นแค่ความฝัน คนที่ทำให้ผมตกหลุมรักทันทีที่ได้เห็น เป็นรักแรกพบ รักครั้งแรก และจะเป็นรักครั้งเดียวของผมตลอดชีวิต ผมยิ้มออกมาเมื่อนึกถึงเรื่องราวของเรา ตลกตัวเองที่วิ่งหนีเค้าแบบนั้นแถมยังทำตัวปัญญาอ่อน นึกถึงคนสวยที่ชกผมหลังจากวันแรกที่เราจูบกัน เห็นภาพเค้าตอนที่วิ่งหนีผม นึกถึงเสียงหวานๆของเค้าตอนที่ตอบรับความรักของเด็กบ้าเอาแต่ใจ จดจำค่ำคืนแรกที่เราใช้ร่วมกันบนผืนหญ้านุ่ม ผิวขาว กลิ่นกายหอมหวานและรสรักจากริมฝีปากที่ชวนน้ำลายสอ
" เฮ้อ เมื่อไหร่จะแข่งจบซักทีว้าาา ไอ้กีฬาสีไอด้อลเนี่ย "
“ หงุดหงิดชิปเป๋งเลย.. “ เสียงของใครบางคนที่ฟังดูคุ้นหูสุดๆดังมาจากด้านข้าง มันทำให้ผมสะดุ้งตื่นจากฝันที่แสนขะเคลิบเคลิ้มก่อนที่ผมจะหันไปมองเจ้าของเสียงอย่างไม่สบอารมณ์ จะเป็นใครได้นอกจากไอ้เพื่อนแพนด้าตัวเขียว
“ เป็นไรของนายเทา “
“ ..ก็นั่นน่ะ.. “ เค้าพยักหน้าไปทางกลุ่มของเราที่กำลังยืนวางแผนการแข่งสำหรับรอบถัดไป สาวๆที่อยู่ทีมเดียวกับผมคุยอย่างออกรสพร้อมกับทำท่าประกอบ มีคนหนึ่งที่ผมคิดว่าเธอชื่อมินอากำลังพยายามซ้อมท่าส่งไม้อยู่โดยที่มีท่านลีดเดอร์ที่น่าเกรงขามของพวกผมอย่างคุณคิมจุนมยอนยืนยิ้มตาหยีอยู่ไม่ห่าง แพคฮยอนฮยองกับชานยอลฮยองที่กำลังมองหน้ากันแล้วยิ้มเหมือนมีอะไรไม่ชอบมาพากล และสาวๆคนอื่นๆที่กำลังหัวเราะเพราะท่าทางของมินอาที่ดูจะตกขึ้นทุกที
“ ไอ้ยิ้มตาหยีนั่นน่ะ สดชื่นเหลือเกินนะ น่าหมั่นไส้ “ สิ่งที่ได้ยินจากปากของเทาทำเอาตาของผมเบิกกว้างขึ้นมาเล็กน้อย เพิ่งรู้สึกว่าตัวเองสามารถทำตาโตได้เท่าคยองซูฮยองก็วันนี้
“ เมื่อกี๊นายพูดว่าไงนะ? “
“ ชั้นบอกว่าหมั่นไส้ ทำไมต้องหน้าบานขนาดนั้นด้วย ทีชั้นไปคุยด้วยไม่เห็นจะสดชื่นแบบนี้บ้างเลยอ่ะ “ ผมหันไปทางกลุ่มของเราอีกครั้ง คที่ดูจะยิ้มกว้างกว่าใครก็คือท่านลีดเดอร์
“ แหงดิ.. ก็นั่นมันสาวๆ “
“ แต่ชันชอบเค้าก่อนนะ!! “
“ ..หา! “
“ ชั้นชอบจุนมยอน ชอบมาก่อนด้วย!! “ ริมฝีปากล่างของผมเหมือนกับถูกถ่วงน้ำหนักรั้งให้อ้าออกอย่างทันที นี่ผมคิดไปเองหรือไอ้แพนด้านี่พูดผิด
“ น่ะ..นาย ...อะ..อะไรนะ “
“ โห่ยยย หูตึงไงเนี่ยโอเซฮุน!! ก็บอกว่าชั้นชอบก่อน คนมาก่อนก็ต้องได้ก่อนดิ “ ผมส่ายหัวไปมา ตายังจ้องที่หน้าเขียวๆของแพนด้าแต่ไม่แน่ใจว่าปากที่อ้ากว้างตอนนี้มันปิดลงรึยัง
“ อะไร! มองไมอีกเนี่ย นายไม่ได้ยินเหรอ ชั้นบอกว่าชั้นชอบ..”
“ ไอ้ที่จ้องเนี่ยไม่ใช่ไม่ได้ยินโว้ย! แต่เพราะได้ยินเนี่ยแล่ะ!! “ เพื่อนแพนด้าของผมส่ายหน้า บ่นอะไรบางอย่างออกมาที่คราวนี้ผมฟังไม่รู้เรื่องจริงๆ
“ ยิ่งเห็นก็ยิ่งหงุดหงิดอ่ะ ต้องไปแยกออกมาแล้ว “ ผมยังคงจ้องไอ้เพื่อนตัวดีไม่วางตา นี่มันรู้รึเปล่าว่าพูดอะไรออกมา
“ อ้ะ! ฝากถือเสื้อหน่อยดิ “
“ .. น่ะ.. นายจะไปไหน “
“ ไปขัดขวางใครบางคนไม่ให้ส่งยิ้มหวานมากเกินไปน่ะสิ ไอ้แบบนั้นมันของชั้นนะ ยิ้มนั่น! รอยยิ้มนั่นน่ะ!! “ ผมรับเสื้อฮูทสีเขียวมาอย่างงุนงง ไม่รู้จะพูดอะไรแล้ว
“ เออ! อย่าไปบอกใครว่าชั้นชอบจุนนี่ล่ะ นี่บอกนายคนแรกเลยนะ "
มันออกคำสั่ง สายตาเหลือบมามองผมแบบฮยองที่อายุมากกว่าหนึ่งปีก่อนจะหันกลับไปจ้องแกะน้อยที่ยังไม่รู้ว่าตัวเองกำลังชะตาขาดอยู่ท่ามกลางหมู่สาวสวย
" เข้าใจนะ ชั้นอุตส่าห์ไว้ใจ นายห้ามบอกใครนะ "
" แล้วถามชั้นมั้ยว่าอยากรู้ป่่าวอ้ะ!!! " ผมตะโกนกลับไป เรื่องความรักแบบแปลกๆของไอ้หมีตัวเขียวเพื่อนผม มันน่ารับรู้ตรงไหน
" ชั้นไม่ได้สนว่านายอยากรู้รึเปล่า แต่ชั้นแค่อยากหาแนวร่วม " พูดจบมันก็เริ่มออกคำสั่งต่อ ผมได้แต่ยืนนิ่ง สับสนจนทำอะไรไม่ถูก
" ห้ามบอกใครนะ เข้าใจ๊! ไปละ "
ลูฮาน
ผมเดินกลับมาหลังจากการพูดคุยเรื่องรับเหรียญรางวัลจบลง มองเห็นเด็กหัวบลอนด์นั่งเท้าคางอยู่กับพื้น ก่อนจะนั่งลงข้างๆเค้า
“ ทำไรอ้ะ “ ผมถามเมื่อเห็นว่าเซฮุนยกมือขึ้นมาปิดหูตัวเค้าเองก่อนจะหันไปทางกลุ่มแฟนคลับที่ส่งเสียงเชียร์อะไรบางอย่าง แก้มสองข้างของเด็กแสบแดงกร่ำ
“ นายเป็นไรอ่ะเซฮุน “
“ ก็นั่นอ่ะดิ!! “ เค้าหันไปทางด้านหลังอีกครั้ง ค้อนสายตาไปทางกลุ่มแฟนๆที่ส่งเสียงกรี๊ดดังไม่ขาดสาย
“ หืม? เค้าก็ส่งเสียงเชียร์กันปกตินี่ ทำไมเหรอ “
“ เค้าบอกว่าผมน่ารักอ้ะ !! “ พูดจบเด็กชายอายุ19ก็ยกมือขึ้นมาปิดทั้งใบหน้าที่กำลังเดือดปุดๆ หันไปทางแฟนคลับก่อนจะ ยกมือห้ามเพื่อให้พวกเค้าหยุดตะโกน ผมเผลอหัวเราะออกมา ก่อนที่นึกเรื่องสนุกๆบางอย่างขึ้นได้
“ เอ~ แต่นายก็น่ารักจริงๆนี่นามักเน่ ไหนๆ ทำควีโยมี่ดิ๊ “ พูดจบผมก็เกาคางเด็กน้อย เรียกเสียงกรี๊ดที่แทบจะถล่มสนามกีฬาออกมาดังลั่น เพื่อนๆไอดอลกลุ่มอื่นหันมามองกันหมดก่อนที่โอเซฮุนน้อยของผมจะทำท่าดิ้นพล่านแบบเด็กที่โดนขัดใจอย่างบ้าคลั่ง
“ ลูฮานอ้ะ!!!! “ เค้างอแง ปัดมือผมออกแล้วหันไปโวยวายใส่กลุ่มแฟนคลับ
“ หยุดได้แล่ว!!! ผมอายนะ!!! “ เด็กอนุบาลโอเซฮุนตะโกนใส่แฟนๆ แต่ดูเหมือนท่าทางแบบนี้พวกเธอจะยิ่งชอบ
ผมหัวเราะออกมาเบาๆ เอนตัวลงไปพิงคนรักที่ยังคงต่อสู้กับเสียงกรี๊ดของแฟนๆไม่หยุด
“ เสี่ยวลู่อ้ะ!! ช่วยผมดิ อย่านอนสบายงี้ดิ “
“ ช่วยอารายยยย แฟนๆชมนายก็ดีแล้วนี่ จริงม้ายยย หืม.. เบบี้เซฮุนที่แสนจะน่ารัก “
“ เออ! ล้อไปเหอะนะ ถ้าผมจุ๊บลูฮานตรงนี้ขึ้นมาดูดิ๊ยังจะกล้าล้อผมอีกมั้ย “ สิ่งที่เพิ่งจบลงทำให้ผมสะดุ้งขึ้นมาจากตักของเซฮุนทันที หันไปมองเค้าที่ตอนนี้ทำหน้าตาชั่วร้าย
“ อย่านะ!! “
“ หึหึ.. ทำมายล่า~ เมื่อกี๊ยังล้อผมอยู่เลยนะ “
“ นาย! “
“ ไหนๆสตาฟก็ใช้เราสองคนโปรโมทอยู่แล้วนี่ ผมว่าเรามาทำตัวแบบตอนที่อยู่กันสองต่อสองเลยดีมั้ย เป็นการบอกใบ้แฟนๆไปเลยว่าจริงเรื่องที่พวกเค้าคิดน่ะถูกแล้วล่ะ “ พูดจบเด็กปีศาจก็เขยิบเข้ามาใกล้ผม แสยะยิ้มมองมา ผมรีบถอยทันที
“ น่ะ.. นายไม่ทำหรอก นี่มันคนตั้งเยอะนะ “
“ หึ.. พูดอะไรแบบนั้น ฮยองก็รู้ว่าผมสนที่ไหน “ เค้าตอบแล้วเขยิบเข้ามาอีก คราวนี้คว้าข้อมือผมไว้ได้ก่อนที่ผมจะทันหันหนี
“ ผมเคยบอกกับแฟนคนนึงไปว่าเสี่ยวลู่น่ะน่ารักกว่าผมอีก แล้วเธอก็โพสลงเน็ตด้วยล่ะว่าผมชอบฮยอง จากนั้นทุกคนก็ฮือฮากันใหญ่ งั้น.. ผมว่าเรามาตอบแทนที่แฟนๆสนับสนุนเราด้วยการจุ๊บโชว์ซักทีดีมั้ย “
“ โอเซฮุน!! อย่านะ!! “ เค้ายักคิ้ว
“ ก็อยากแกล้งผมดีนักนี่ ทีนี้ผมจะทำให้ทุกคนรู้ไปเลยว่าคนที่น่ารักน่ะ จริงๆคือเสี่ยวลู่ต่างหาก เวลาเราจูบกัน ลู่ฮานน่ะทำหน้าน่ารักมากเลยนะ “
“ อย่านะ!! “ ผมกัดริมฝีปากแน่นก่อนจะดันหน้าอกคนเจ้าเล่ห์ที่กำลังโน้มตัวเข้ามาหาออกไป ก่อนจะรู้ตัวว่าตอนนี้เราสองคนนั่งอยู่ในมุมที่โดนแผ่นหลังของชานยอลบังอยู่พอดี
“ ลูฮาน.. “
“ อย่านะ ตรงนี้คนเต็มเลยนะ “
“ ไม่มีใครเห็นหรอกน่า~ ชานยอลฮยองนั่งบังอยู่ด้วยนะ “
“ แต่.. กล้องของแฟนๆล่ะ เต็มเลยนะ !! “
“ ก็บอกแล้วไงว่าทุกคนชอบ “
“ แต่ชั้นไม่ชอบอ่ะ > < “ เค้ายิ้มเมื่อเห็นการโวยวายที่ดูจะไร้ความหมายของผม นิ้วมือข้างที่ว่างไล้ลงมาตามแก้มของผมอย่างแผ่วเบา ก่อนจะเชยคางแหลมขึ้นมาให้ริมฝีปากของเราตรงกัน
“ ไม่ชอบเหรอ.. แต่ทำไงได้ล่ะ ก็ผมอยากจูบลูฮานแล้วนี่นา “ สิ้นเสียงกระซิบริมฝีปากของผมก็ต้องรองรับความร้อนแรงที่แผดเผาลงมาอย่างรวดเร็ว สัมผัสนุ่มของกลีบปากที่กดลงมาอย่างไม่ทันตั้งตัวกลายเป็นประกายเพลิงที่รุนแรงจนทำให้หัวใจผมเต้นไม่เป็นจังหวะ ชั่วพริบตาของการจูบที่สิ้นสุดลงอย่างรวดเร็ว ริมฝีปากของเราที่สัมผัสกันเพียงไม่นาน แต่ทำไมทุกอย่างมันถึงได้ร้อนรุ่มไปหมดแบบนี้
“ ผมบอกแล้วว่าจะเป็นผู้ชายแมนๆของลูฮาน เพราะงั้นห้ามแกล้งผมอีกนะ “ คนใจร้ายที่ขโมยจูบผมท่ามกลางสาธารณะชนส่งเสียงทุ้มต่ำของเค้าออกมาเป็นการเตือน ก่อนจะกระซิบย้ำมันอีกครั้ง
“ ผมคือผู้ชายของฮยอง จำไว้นะเสี่ยวลู่ “
เซฮุน
ตลอดระยะเวลาครึ่งชั่วโมงระหว่างการเดินทางกลับหอ สิ่งที่ผมได้จากคนสวยคือใบหน้างอๆ กับสายตาโกรธเคืองและความเงียบสนิท ลูฮานไม่ยอมคุยกับผมอีกเลยหลังจากตอนนั้น ที่สำคัญ ยังหนีไปนั่งหลังรถกับเพคฮยอนฮยองด้วย
“ โอเซฮุน “ เสียงทุ้มใหญ่ของชานยอลฮยองดังขึ้นมาจากด้านหลัง และผมรู้ทันทีว่าเค้าจะพูดอะไร
“ นายไปก่อเรื่องอะไรให้เสี่ยวลู่ของนายเคืองอีกป้ะเนี่ย ทำไมอยู่ๆก็มานั่งกับหมาของชั้นล่ะ “
“ เปล่าซักหน่อย.. "
" หราาาาา " ผมหลิ่วตาให้กับเสียงประชด
" ก็ได้ทำไรนี่ แค่จูบเค้าเหมือนที่เราทำทุกวันอ่ะ “
“ .. หา..? “
“ จูบไง ก็ทำอยู่ทุกวันไม่รู้จะงอนทำไม “
“ จูบ ? จูบ!! นายไปจูบกันตรงไหนอ่ะ ?!! เราถ่ายรายการทั้งวัน นั่งอยู่ในสนามคนตั้งเยอะแล้วไป..” ไม่ทันจะพูดจบตาโตๆของพี่ชายตัวยาวก็เบิกโพลงขึ้นมาทันที คงไม่ต้องอธิบายอะไรมาก พี่ชายของผมน่ะแสนรู้สุดๆอยู่แล้ว
“ อย่าบอกนะ!! “ เค้าตะโกนออกมา ผมพยักหน้า
“ นายจูบกันทั้งๆที่อยู่ในสนามเลยอ่ะนะ!!? ต่อหน้าคนเยอะขนาดนั้นอ่ะนะ!! " ผมยักคิ้ว
" โหยยย ไอ้บ้า!! แล้วกล้องที่ถ่ายรายการ ไหนจะนักข่าว แล้ว..แล้วไหนจะกล้องของแฟนๆ “
“ เบาๆดิฮยอง เดี๋ยวก็ได้ยินกันทั้งรถหรอกนะ "
" จะให้เบาได้ไง หัวนายนี่มันมีอะไรอยู่ในนั้นบ้างมั้ยวะนอกจากความกวน ทำแบบนั้นต่อหน้าทุกคนอ่ะนะ ถ้ามีคนเห็น.."
" ไม่มีใครเห็นหรอกน่า~ ก็ฮยองนั่นแล่ะที่มานั่งบังเราสองคนพอดี “
“หา!? "
" ก็ตอนที่แฟนๆล้อผมไง ฮยองมานั่งบังผมกับลูฮานพอดีเป๊ะเลยอ่ะ "
" หืมม แต่มันก็ไม่ควรเสี่ยงมั้ย(วะ)ไอ้บ้า!!! ทำไมทำอะไรแบบนี้เนี่ย!! ”
“ ก็ผมหงุดหงิดที่โดนล้อนี่ มีแต่คนบอกว่าผมน่ารักเหมือนเด็กผู้หญิง แถมยังบอกว่าลูฮานหล่อแล้วก็แมน มีแต่สาวๆกรี๊ดตอนเค้าวิ่งชนะ แถมตอนผมโดนล้อลูฮานยังจะไปเห็นด้วยกับแฟนๆอีก ผมก็ต้องสั่งสอนซะมั่งว่าผมต่างหากที่เป็นคนปกป้องเสี่ยวลู่นะ “
“ อ่อ สอนด้วยการจูบโชว์ต่อหน้าผู้คนอ่ะนะ “
“ ก็บอกแล้วว่าไม่มีใครเห็นอ่ะ “
“ โอเซฮุน.. “ ชานยอลฮยองถอนหายใจออกมา
“ นายบอกว่าไม่มีคนเห็นรึว่านายไม่เห็นว่ามีคนเห็น หืม “ เค้าถาม ผมไม่ตอบ
“ สมควรแล้วล่ะที่โดนโกรธน่ะ คราวนี้ชั้นเข้าข้างลูฮานฮยองนะ “
“ ฮยองก็ไม่เคยเข้าข้างผมอยู่แล้วอ่ะ “
“ ก็ถ้านายทำตัวให้น่าเข้าข้างชั้นก็คงจะเห็นใจหรอก นี่รู้ทั้งรู้ว่าเราเดบิวต์แล้ว ทำอะไรนายต้องระวังหน่อยดิ “
เค้าถอนหายใจอีกรอบก่อนจะลงไปนั่งกอดอกมองผม นี่คือท่าทีแบบคุณพ่อที่ชานยอลฮยองชอบทำ และมันก็ทำให้ผมได้สติทุกครั้ง
“ ผมรู้ ..แต่มันหงุดหงิดนี่นาเวลาใครๆมองว่าเราเหยาะแหยะ.. ฮยองก็ได้ยินว่ามันมีอะไรอีกนอกจากนั้น ที่สำคัญ แฟนตัวเองก็ดันไปเห็นด้วยกับคนอื่นนี่สิ “
“ เค้าก็แค่มองว่านายน่ารักในฐานะมักเน่ ส่วนอย่างอื่นก็ไม่ต้องไปสนหรอกน่า อีกอย่าง เวลาที่นายทำอะไรไม่ได้ดังใจก็ยังทำท่างอแงอย่างกะเด็กสามขวบ โดนล้อนิดหน่อยก็หูแดงหน้าแดงเอามือปิดหน้าปิดตาขนาดนั้น ใครๆก็มองว่าน่ารักอ่ะแล่ะ ( แฟนๆนายก็มีแต่นูน่าทั้งนั้นนี่นา ทำใจเหอะโอเซฮุน )“
“ ก็มันเป็นบุคลิกของผมอ่ะ ผมชอบให้เค้าชมว่าเทห์มากกว่าน่ารักนะ โดยเฉพาะลูฮานน่ะ ผมโตจนป่านนี้แล้ว ยังคิดว่าผมเป็นเด็กอีก “ พูดจบผมก็หันไปมองแฟนตัวเอง ส่งสายตาอ้อนไปหาแต่ถูกเค้าค้อนกลับมาแบบเคืองสุดๆ
“ ดูดิ! คนบ้าอะไรเวลางอนยังน่าฟัดเป็นบ้า คนที่น่ารักน่ะลูฮานชัดๆเลยนะ ไม่ใช่ผมซักหน่อย “
“ ก็นั่นมันในสายตาพวกนาย แต่ในสายตาแฟนๆน่ะ นายมันมักเน่ขี้อายชัดๆโอเซฮุน แล้วก็อีกอย่าง แฟนคลับของเราน่ะ เค้าก็มองลูฮานฮยองว่าสวยกันทั้งนั้นล่ะ บางคนยังบอกว่าสวยกว่าผู้หญิงอีกนะ ไอดอลวงอื่นยังมองเหลียวหลังจนคอแทบเคล็ดกันเป็นแถบ จีฮุนยังบอกเลยว่า ‘ ฮยองนายสวยมากเลยนะ ‘ แบบนี้อ่ะ “ ปัญหาใหม่ที่น่าหนักใจกว่าการตามง้อแฟนผุดขึ้นมาทันทีหลังจากพี่ชายพูดจบ ผมมองเห็นภาพสายตาอันตรายนับร้อยที่จ้องมายังกวางน้อยของผม นอกจากสาวๆที่ตามกรี๊ดเสี่ยวลู่แล้ว ผมต้องต่อสู้กับหนุ่มๆด้วยสินะ
“ ฮยอง..ว่าไงนะ “
“ ชั้นบอกว่ามีแต่เพื่อนๆชมลูฮานฮยองทั้งนั้น เค้าบอกว่าคนอะไรน่าตาดีแถมเล่นกีฬาก็เก่ง จีฮุนยังบอกว่าถ้าว่างๆก็อยากทำความรู้จักน่ะ “
“ จีฮุนนี่ใคร “
“ เพื่อนชั้นไง วันนั้นยังเจอกันที่สนามบิน “ ผมขมวดคิ้วแน่น รู้สึกกล้ามเนื้อบนหน้าผากกระตุกนิดๆ
“ งั้นฝากไปบอกเพื่อนฮยองนะ ว่าคนสวยเนี่ยมีแฟนแล้ว ถ้าอยากเล่นบอลมากก็มาชวนผม “
“ นายแล่นบอลไม่เป็นไม่ใช่แง่ะโอเซฮุน “
“ เป็น! แค่เตะๆไปก็เป็นแล้ว ฝากบอกด้วยละกัน “
“ หึหึ... นายก็ไปบอกเองดิ๊..” คุณยีราฟส่งเสียงหัวเราะทุ้มใหญ่ออกมา ทำตาเจ้าเล่ห์แล้วเริ่มกระซิบที่ข้างหูผม
“ เพราะไม่ใช่จีฮุนเท่านั้นนะที่อยากรู้จักแฟนนายน่ะ ไอดอลชายอีกเพียบเลยที่ตกหลุมรัก.. ..เอ๊ย.. รู้สึกชื่นชมคนสวยของนายเป็นพิเศษ “ ผมหันไปมองหน้าพี่ชายช้าๆ กลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก
“ รีบๆทำตัวว่านอนสอนง่ายแล้วไปง้อแฟนเลยนะโอเซฮุน ชั้นจาได้เอาเวลาไปสวีทกับหมาของชั้นบ้าง “
ลูฮาน
เสื้อฮูทตัวใหม่ที่ทางสไตลิสส่งมาให้ผมถูกแขวนไว้ที่หน้าประตูห้องพร้อมกับกระดาษแผ่นเล็กๆที่แปะอยู่ ผมหยิบมันขึ้นมาอ่านก่อนจะขยำทิ้งถังขยะไป
“ ใส่ให้บ่อยเท่าที่ทำได้งั้นเหรอ เข้าใจแล้วๆ “ ผมพูดกับตัวเองก่อนจะถือเสื้อใหม่สองสามตัวเข้ามาในห้อง เปิดประตูแล้วก็ต้องหยุดยืนนิ่งอีกรอบ
ใครเอาเด็กบ้าที่ทั้งเอาแต่ใจแถมยังไร้เหตุผลมาทิ้งไว้บนเตียงของผมล่ะเนี่ย
“ จะลุกเองรึให้ชั้นเตะนายออกไป “
“ เสี่ยวลู่~ “
“ นับถึงสามนะ หนึ่ง สอง สา.. “ ไม่ทันจะนับเสร็จเด็กบ้าก็กระเด้งออกมาจากเตียงของผม ยืนสงบเสงี่ยมอยู่ข้างๆไม่ยอมไปไหน
“ ลุกแล้วก็ช่วยเขยิบออกจากห้องไปด้วย เกะกะ “
“ โห~ ต้องไล่ผมด้วยเหรอ “
“ เออ! ชั้นไม่อยากคุยกะคนที่พูดไม่รู้เรื่องอย่างนาย ออกไปเลย “
“ ผมขอ.. “
“ ไม่ให้อภัย! “
“ หา!! ยังไม่ทันพูดอะไรเลยอ้ะ!! “
“ ชั้นรู้ว่านายมาทำไม ออกไปเลย “
“ หืมม รู้ใจผมซะด้วยนะ น่ารักจัง “
“ ออกไป!! เดี๋ยวนี้!! “
“ ผมมาง้อนะ “
“ ก็บอกว่าไม่ให้อภัยไง!! ถ้าไม่ออกชั้นจะเตะนายเดี๋ยวนี้อ่ะ ออกไม่ออก !! “
“ แต่ผมสำนึกผิดแล้วอ่ะ เสี่ยวลู่~ “
“ ยังอีก! บอกให้ออกไปไง “
“ ผมขอโทษอ่าาาา “ พูดจบมนุษย์หมีจอมเอาแต่ใจก็พุ่งเข้ามากอดผม กอดแน่นซะจนหายใจแทบไม่ออก
“ ฟังผมแก้ตัวก่อนนิดนึงน้าา แล้วจาเตะผมให้ตายไปเลยก็ยอม “ เสียงทุ้มลากยาวในแบบที่ชวนขนลุก จมูกโด่งตอนนี้ซุกอยู่ที่ไหล่ของผมพร้อมกับใบหน้าหล่อในแบบที่พร้อมจะร้องไห้ออกมาเมื่อไหร่ก็ได้ (อย่างหลังนี่ผมจิตนาการเอง ก็หมอนี่ชอบทำหน้าแบบนี้ตอนงอแงนี่นา “
“ น้าฮ้าาา ฟังผมหน่อยน้า แล้วผมจายอมให้เสี่ยวลู่เตะจนสลบเลย “
“ หึ.. พูดเองนะ “ เค้ารีบผละออกมามองผมหลังจากที่คำสุดท้ายถูกพูดออกไป ทำสีหน้าตกใจเล็กน้อยก่อนจะกลับมาส่งสายตาออดอ้อนต่อ
" ใจคอจาเตะแฟนตัวเองได้ลงคอจริงเหรอฮ้าาาา"
" โอ เซ ฮุน! " เด็กแสบมองหน้าผมก่อนจะเม้มปาก ทำตาปริบก่อนจะค่อยๆใช้นิ้วมือซนสอดมาตามร่องนิ้วของผม พยายามจับมือ
“ ... มี...มีไรก็พุดๆมาดิ ชั้นจานอนแล่ว “ ผมรีบหันหนีสายตาอันตราย ดันตัวเซฮุนออกไปให้ห่างเล็กน้อย ถอยมานั่งบนเตียงตัวเองให้อยู่ในระยะที่เค้ากอดไม่ถึงเพราะมันคงปลอดภัยมากกว่า ถ้าเค้าจู่โจมผมอีก คราวนี้คงได้เคลิ้มไปด้วยแน่ๆ
“ คือว่า.. วันนี้อ่ะ ผมโดนล้อว่าน่ารักทั้งวันเลย แล้วฮยองก็วิ่งได้ดีมากด้วย แถมเท่ห์มากๆด้วย “ สิ่งที่ได้ยินหลังสุดช่วยฉุดอารมณ์ของผมให้ดีขึ้นเล็กน้อย
“ เทห์เหรอ “
“ อื้ม มีแฟนๆชมแบบนี้ แล้วก็บอกว่าลูฮานแมนมากเลยตอนเล่นกีฬาน่ะ “ ผมแทบจะกลั้นยิ้มไว้ไม่อยู่ ถึงแฟนๆจะชมผมเรื่องหน้าตาดีแต่ก็มักใช้คำผิดๆอยู่ตลอด อย่างเช่นคำว่า ‘ สวยอย่างกะเทพธิดาเลย ‘ และ ‘ น่ารักมากเลย ‘ เป็นต้น
“ แล้วไง.. เค้าชมชั้นแล้วนายไม่พอใจรึไง มันไม่ดีรึไง “
“ เปล่า ก็ถ้าชมอย่างเดียวก็ไม่เป็นไรใช่มั้ยล่ะ แต่มีสาวๆตั้งหลายวงที่ชอบฮยอง แล้วก็.. แล้วก็พวกฮยองวงอื่นๆด้วยอ่ะ “ อย่างหลังทำผมขนหัวลุก อะไรคือฮยองวงอื่น
“ แล้วทีนี้แฟนๆก็กรี๊ดหนักกว่าเดิม แถมดันมาหาว่าผมน่ารัก ทั้งๆที่ผมควรปกป้องฮยอง ทั้งที่ผมควรจะเท่ห์มากกว่าน่ารักใช่มั้ยล่ะ “
“ แล้วไง? แล้วนายก็เลยมาลงที่ชั้นเหรอ “
“ ก็ลูฮานล้อผมนี่นา แกล้งผมอย่างกะเด็กๆ ผมบอกแล้วไงว่าผมโตแล้วน่ะ บอกลูฮานแล้วว่าผมจะเป็นผู้ชายที่ปกป้องเสี่ยวลู่ จะเป็นผู้ชายแมนๆของฮยอง “
“ ชั้นก็แค่แหย่เล่นนี่นา นายเป็นอะไรมากป้ะเนี่ย ปกติก็แหย่เล่นประจำ ทำไมวันนี้ต้องทำแบบนั้นด้วย..”
“ .....” เค้าไม่ตอบ ทำหน้าหงอย
“ อีกอย่าง นายจูบ... ..เอ่อ.. นาย.. นายทำแบบนั้นต่อหน้าคนตั้งเยอะ มัน..”
“ แต่ผมดูแล้วว่าไม่มีใครเห็นนะ “
“ แต่ก็ไม่ควรทำนี่นา! นายบอกว่าโตแล้วแต่ทำตัวเป็นเด็กแบบนี้ได้ไง!! นายไม่เห็นว่ามีคนมองหมายความว่าไม่มีใครเห็นเหรอ!! เราเดบิวต์แล้วนะ!! ทำไมทำอะไรไม่คิด! เรา..!!! “ ผมลดเสียงลงเล็กน้อยเมื่อหันไปเห็นเซฮุนเริ่มก้มหน้าอย่างรู้สึกผิด ลังเลว่าจะพูดอะไรต่อก่อนจะพยายามจบการสนทนาที่เริ่มตึงเครียด
“ ..เรา.. เราเดบิวต์แล้ว... ทำอะไรก็ต้องระวังหน่อย จริงมั้ยล่ะ “ เค้าพยักหน้า ยังไม่เงยขึ้นมามองผม
“ ขอโทษนะฮะ.. ผมมันเด็กนี่นา “
“ เซฮุน..”
“ ผมก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะโตแล้วก็เป็นแบบที่ทุกคนต้องการ ผมไม่ชอบเลยที่ใครๆก็มองว่าผมเด็กแล้วก็ไม่มีหัวคิด วันนี้ตอนที่ผมส่งไม้ช้าเมเนเจอร์ฮยองก็บอกว่าผมควรจริงจังกับการแข่งให้มากกว่านี้ ทั้งที่ผมก็พยายามเต็มที่แต่ทุกคนกลับคิดว่าผมแค่เล่นๆกับทุกอย่าง ตอนแข่งตอบคำถาม จงแดฮยองก็ดุผมเพราะผมตอบผิด แล้วก็บอกว่าผมไม่ตั้งใจตอบทั้งๆที่ผมแค่อยากทำให้มันดูสนุกๆไม่เครียด ผมทำอะไรทุกคนก็คิดว่าผมไม่มีหัวคิดไปหมดเลย.. “
“ ไม่ใช่หรอกน่า......”
“ วันนี้ตอนเดินออกมาจากสนาม อยู่ดีๆก็มีคนตะโกนว่าผมมันไม่เหมือนผู้ชาย พอไปยืนกับเทาก็หาว่าผมดูนุ่มนิ่ม แถมว่าแฟนคลับของผมว่า ไม่รู้สนับสนุนคนอย่างผมไปได้ยังไง ลูฮานน่ะยังดูแมนกว่าผมซะอีก... ” สิ่งต่างๆมากมายที่ผมไม่เคยรู้พรั่งพรูออกมาจากปากของเค้าไม่หยุด ทังที่ผมคิดว่าอยู่เคียงข้างเซฮุนตลอดเวลา ทำไมถึงมีเรื่องเลวร้ายแบบนี้เกิดขึ้นโดยที่ผมรู้เรื่องอะไรซักนิด
“ ...ตอนไหนน่ะ.. ชั้นไม่เห็นรู้..”
“ เค้าก็พูดมาเรื่อยๆนั่นล่ะ ตอนที่ฮยองไปวิ่ง หรือแม้แต่ตอนที่ลูฮานยืนอยู่ ถึงจะไม่ชอบโดนชมว่าน่ารักแต่ผมก็ดีใจอยู่เหมือนกันที่มีแฟนคลับรักผม แล้วก็เอ็นดูผม แต่.. มันก็ไม่ใช่ทุกคนใช่มั้ยล่ะที่จะเป็นแฟนๆของเรา บางคนในสนามก็คงไม่ใช่ ผมไม่ได้จะใส่ใจหรอก ฮยองก็รู้ว่าผมไม่ได้สนใจอะไรมากอยู่แล้ว แค่ได้เต้นบนเวที ทำงานที่รักเรื่อยๆ ผมก็มีความสุขแล้ว แต่บางที.. ผมก็สงสัยว่าไปทำอะไรให้เค้าเกลียดถึงต้องพูดออกมาแบบนั้น บุคลิกผมมันคงเหยาะแหยะจริงๆล่ะนะ ไม่รู็ต้องพยายามอักเท่าไหร่ถึงจะพิสูจน์ให้ทุกคนเห็นว่าผมก็โตเป็นผู้ใหญ่ที่เอาจริเอาจังกับงาน “ รอยยิ้มบางๆฉาบอยู่บนใบหน้าหล่อเมื่อเซฮุนเงยขึ้นมามองผม สิ่งที่เห็นตรงหน้าคือเด็กหนุ่มที่เพิ่งก้าวเข้าสู่ความเป็นผู้ใหญ่ได้ไม่นาน แต่เค้ากลับต้องแบกรับเรื่องมากมายในฐานะมักเน่ของวง
ความร่าเริงที่ถูกหลายคนตัดสินว่ามันคือความไม่ตั้งใจทำงานและเป็นคนไม่จริงจัง การมองโลกในแง่ดีของเค้าที่ทำให้ใครๆคิดว่าเค้าเป็นคนไม่เอาไหนและไม่มีหัวคิด
การถูกตัดสินแบบนี้มันไม่ยุติธรรมเลยสำหรับคนที่อ่อนโยนอย่างเซฮุน
“ ผมไม่คิดมากเวลาโดนชมว่าน่ารักหนอกนะ แต่บางทีมันก็โกรธตอนที่ถูกตะโกนออกมาว่าเหมือนผู้หญิงรึว่าไม่แมน 55 ..ก็ตลกดี.. “
“ ชั้นไม่เห็นรู้เลย..”
“ ภาษาเกาหลีที่เป็นคำหยาบคายน่ะฮะ.. ตอนที่ฮยองมานั่งกับผมวันนี้ก็มีคนตะโกนออกมาด้วย ลูฮานคงไม่รู้ศัพท์พวกนั้นหรอกฮะ มันเป็นคำหยาบที่เอาไว้ว่าผู้ชายที่นุ่มนิ่มน่ะ ลูฮานไม่รู้ก็ดีแล้ว “ มือหนาเอื้อมออกมาลูบหัวผมอย่างปลอบโยน ก่อนที่เจ้าของมือจะส่งยิ้มออกมา
“ เพราะแบบนี้เหรอชานยอลถึงมานั่งบังเรา “
“ มั้ง ชานยอลฮยองถึงจะทำตัวตลกไปเรื่อย แต่ฮยองเค้าก็คอยดูแลผมมาตั้งแต่เป็นเด็กฝึก แถมเป็นคนความรู้สึกไวจะตาย ผมว่าเค้าคงได้ยินน่ะล่ะ “
“ ....เซฮุน... ” ความรู้สึกหนักอึ้งบางอย่างโถมลงมาทับผมทันทีหลังจากที่เรื่องทุกอย่างกระจ่างขึ้น ทำไมผมถึงไม่รู้อะไรเลยทั้งๆที่อยู่ข้างเค้าตลอด เซฮุนยิ้มออกมาทันทีก่อนจะลูบหัวผมอีกครั้ง สีหน้าของผมคงแย่มาก
“ ก็นะ.. แล้วเสี่ยวลู่ดันมาแกล้งผมอีกอ่ะ มาเกาคางแล้วก็ล้อผมว่าน่ารัก ผมก็เลยต้องสั่งสอนซะหน่อย “ อยู่ๆมักเน่ก็ทำเสียงร่าเริง คงพยายามเปลี่ยนบรรยากาศอึมครึมด้วยความกวน
“ ถ้าวันหลังล้ออีกจะทำมากกว่าจูบนะ “
“ ขอโทษนะ...”
“ ....”
“ ชั้น.. ไม่รู้อะไรเลย “ รอยยิ้มหายไปจากใบหน้าหล่อทันที ก่อนที่จะกลับมาใหม่ในแบบที่อ่อนโยนมากขึ้น
“ ว่าแล้วว่าถ้าบอกลูฮานก็ต้องเศร้าแบบนี้อ่ะ “
“ ถึงชั้นจะแกล้งนาย แต่ว่าจริงๆแล้ว.. จริงๆแล้ว..ชั้นชอบที่นายร่าเรงแบบนี้ แล้วก็ชอบที่นายมองโลกในแง่ดี ถึงใครจะพูดไง แต่ชั้น.. ชั้นก็รักนายที่เป็นแบบนี้อ่ะนะ “
“ ....ลูฮาน...”
“ เพราะงั้น.. ขอโทษนะที่ล้อนาย “
“ ไม่ใช่แบบนั้นหรอกน่า อย่าไปสนใจมันสิฮะ “ เค้าลูบหัวผมอีก ก้มลงมาแตะหน้าผากของเราเข้าด้วยกัน
“ ผมขอโทษนะที่ทำอะไรไม่ระวัง.. จริงๆผมก็หงุดหงิดนิดๆน่ะที่โดนพูดอะไรหยาบคายใส่ แต่ว่าก็อยากจุ๊บลูฮานอยู่แล้วด้วยอ่ะนะ แบบ ได้โอกาสพอดีเป๊ะเลย “ เค้ายิ้มกว้าง ผมยิ้มด้วย
“ สรุปคือนายคิดลามกอยู่แล้วสินะ ไม่ได้เศร้าอะไรมากมายสินะ “
“ เศร้าดิ~ เศร้าด้วยอยากจูบด้วยไง “ พูดจบผู้ชายที่ผมเพิ่งคิดว่าน่าเห็นใจก็หายตัวไปทันที เหลือแต่เด็กบ้าที่กำลังขโมยหอมแก้มผม
“ นายนี่นะ..” ผมชกเบาๆไปที่ไหล่ของเค้า เผลอยิ้มออกมามากขึ้นไปอีก
“ วันหลังผมจะระวังตัว จะไม่จุ๊บฮยองในที่ที่คนเยอะๆอีก “
“ ก็ดี “
“ แล้วก็จะไม่ทำตัวลามกต่อหน้าคนมากมายอีก “
“ อื้ม ดี “ ผมพยักหน้า ผละออกมาจากอ้อมกอดของเซฮุนที่ไม่รู้ว่าโอบรัดตัวผมไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่
“ แต่ถ้าคนไม่เยอะก็อีกเรื่องนะ “
“ ... หา.. ”
“ ถ้ามองซ้ายมองขวาแล้วไม่มีคน ต่อให้อยู่ที่สวนสาธารณะผมก็จะจูบฮยอง “
“ โอ เซ ฮุน “
“ แล้วก็ถ้าเราไปฐานทัพลับของผมอีก ผมก็จะเลิฟๆกับลูฮานที่สนามหญ้านั่นอีก “ ผมอ้าปากค้าง คำว่าเลิฟๆมันกลับมาอีกครั้งพร้อมกับขนแขนของผมที่ลุกชันไปหมด
“ ระวังตัวไว้ให้ดีละกันนะฮะลูฮาน ที่สาธารณะแต่ไม่มีคนน่ะ เป็นข้อยกเว้นนะรู้รึเปล่า “
เซฮุน
วันหยุดของพวกเรากำลังจะจบลงในอีกไม่กี่วันเพราะแผนการคัมแบคถูกประกาศแล้วเมื่อเช้านี้ ผมเดินออกมาจากห้องประชุมด้วยอารมณ์ที่แจ่มใส่ปนเปไปกับความรู้สึกหดหู่ที่ต้องกลับไปซ้อมหนักแบบบ้าคลั่งอีกหน
สิ่งที่ชวนให้ความเบิกบานของฤดูใบไม้ผลินี้สดใสมากกว่าทุกทีก็คือ ผมไม่ต้องแยกจากคนรักในการคัมแบคครั้งนี้ พวกเราทั้ง12คนจะโปรโมทร่วมกัน ออกรายการ ขึ้นไลฟ์ด้วยกัน แถมครั้งนี้บริษัทยังให้เรารับงานรายการวาไรตี้มากขึ้นด้วย ซึ่งผมกับชานยอลฮยองรู้สึกอยากไปออกรายการแบบนี้มาตั้งนานแล้ว มันคงสนุกจริงๆที่ได้เล่นเกมส์มากมายแล้วก็คงจะสนุกมากขึ้นด้วยเพราะคราวนี้ผมจะได้ทำกิจกรรมของวงร่วมกับฮยองทุกคนเลย
“ เกอเกอ.. นายโอเคนะ “ เสียงของเลย์ฮยองที่ดังขึ้นมาทำให้ผมหยุดยืนอยู่ที่ชั้นล่างของโถงทางเดินภายในตึกบริษัท มีไม่กี่คนที่เลย์ฮยองจะเรียกเกอเกอ คนแรกก็แฟนผม อีกคนก็.. คริสฮยอง
“ ถ้ามีอะไรที่ชั้นทำได้ นายก็..”
“ ไม่มีอะไรหรอกอี้ชิง ชั้นหายไปแบบนั้นมันก็สมควร “
“ แต่ทุกคนเข้าใจนายนะ อย่าคิดมากเลย “
“ ไม่ทุกคนหรอก.. นายก็รู้ว่าไม่ทุกคน “ ผมได้แต่ยืนนิ่งฟังสิ่งที่เพิ่งได้ยินจบไปอยู่ท่ามกลางความเงียบ ไม่มีทั้งเสียงของเลยฮยอง หรือเสียงตอบจากคริสฮยอง
“ ชั้นดีใจนะ..”
“ .....”
“ ดีใจที่นายกลับมา....”
“ อี้ชิง...”
“ ถึงคนที่ทำแบบนั้นจะเป็นลู่เกอ แต่ชั้นก็ดีใจ..”
“ ที่ชั้นไม่รับโทรศัพท์นายเพราะสุดท้ายชั้นคงไม่สามารถจะคิดอะไรได้อย่างมีเหตุผลนอกจากคิดถึงแต่นาย ทั้งที่ชั้นอยากได้ยินเสียงนายแทบบ้า.. “
“ ......”
“ ...ชั้นรักนายนะ.. อย่าทำเหมือนไม่รู้สิอี้ชิง “
“ .... นี่มันงาน “
“ งานกับเรื่องส่วนตัวบางทีชั้นก็แยกไม่ได้หรอก “
“ .... “
“ ชั้นคิดถึงอนาคต แม่ของชั้น บ้าน.. การทำแบบนี้ต่อไปชั้นมองไม่เห็นอะไรทั้งนั้น นายก็รู้ว่าพวกเราเป็นยังไงในสายตาพวกเค้า สัญญาของพวกเรา ตอนฝึกนายเจออะไรมาบ้าง รอยแผลเป็นนั่นของลูฮาน “ คำว่ารอยแผลเป็นเหมือนจะกระชากเอาความรู้สึกตัวของผมไป ที่ริมฝีปากของคนรัก ผมเคยถามเค้าแล้ว แต่..
“ นี่มันคือความฝันของชั้นอี้ฝาน มันคือความฝันที่เราตั้งใจฝึกมา “
“ มันเคยเป็นความฝันของชั้นอี้ชิง เคย.. แล้วก็ ของลู่หานด้วย “
“ เพราะงี้นายถึงยอม ถ้าเป็นลู่เกอนายถึงยอมฟังสินะ “
“ ไม่ใช่ .....”
“ ชั้นคงทำแบบนั้นไม่ได้สินะ เพราะชั้นเองไม่เข้าใจเลยว่านายคิดอะไร ต้องเป็นลู่เกอเกอใช่มั้ยที่นายจะฟัง “
“ นายไม่รู้รึแกล้งไม่รู้จางอี้ชิง!!!! “ เสียงที่เหมือนอะไรบางอย่างกระแทกกับผนังของตึกทำให้ผมสะดุ้ง การยืนฟังสิ่งที่คนอื่นคุยกันมันไม่ใช่นิสัยของผม แต่.. ผมไม่ได้ตั้งใจทำแบบนี้ จะเดินต่อไปก็ไม่ได้ จะหันหลังกลับไปในห้องประชุมที่บอร์ดใหญ่ของบริษัทกำลังคุยงานอยู่ก็ไม่ได้
มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่
สิ่งที่ผมได้ยินหลังจากนั้นคือภาษาจีนที่ผมไม่อาจจะเข้าใจ ปกติแล้วเวลาเมมเบอร์ชาวจีนอยู่ในวงพวกเค้าจะพูดภาษาเกาหลีกันเองโดยที่พยายามไม่หลุดภาษาจีนออกมา เลย์ฮยองบอกว่ามันดีกว่าที่จะทำให้เมมเบอร์เกาหลีรู้ในสิ่งที่พวกเค้าคุยกันเพื่อจะได้สนิทและไว้ใจกันมากขึ้น แล้วคงจะเป็นเรื่องดีที่จะได้ทำตัวให้คุ้นเคยในการอยู่ต่างบ้านต่างเมือง ดังนั้นมันคงเป็นเพราะความเคยชินของเลย์ฮยองและคริสฮยองที่ทำให้พวกเค้าใช้ภาษาเกาหลีคุยกันในตอนแรก แต่ในเมื่อบทสนทนาเริ่มตึงเครียดแบบนี้ พวกเค้าคงไม่ใสใจที่จะทำตัวให้กลมกลืนหรือว่าไม่สนใจเรื่องการฝึกทักษะภาษาเกาหลีอีกแล้ว
น้ำเสียงที่เริ่มดังขึ้นเรื่อยๆยิ่งทำให้ผมสงสัย ชื่อของลูฮานที่ถูกเอ่ยออกมาเป็นระยะทำให้ผมยิ่งอยากรู้
เลย์ฮยอง คริสฮยอง และ ลูฮานของผม การกลับมาล่าช้าของคริสฮยองที่ทุกคนบอกว่าเป็นเพราะเค้าต้องการพักผ่อนกับครอบครัว
..จริงๆแล้ว..
มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่
Preview P2 :
..แสงสีที่สะท้อนผ่านม่านน้ำกลายเป็นประกายรุ้งที่สว่างจ้าไปทั่วบริเวณสะพาน ผมหันไปมองคนที่นั่งอยู่ข้างๆ จ้องดวงตากลมสวยที่ตอนนี้ยิ่งทำให้ผมลุ่มหลง ..
ความมืดรอบกายยิ่งทำให้ผมไม่อาจสะกดความต้องการไว้ได้อีก ท่ามกลางสายตาของผู้คนมากมาย มันทำให้ผมไม่แน่ใจว่าควรเปิดเผยความรู้สึกของเราออกไปมั้ย การได้อยู่ในที่ที่มีเพียงแต่เราสองคนเท่านั้น การได้ใช้เวลาตามลำพังกับเค้า ผมอยากให้ลูฮานรู้จริงๆว่าผมต้องการเค้ามากแค่ไหน
มือของผมไล่ลงไปตามลำคอเรียวยาวของเค้า ประคองท้ายทอยของคนรักก่อนที่จะดันเข้ามาใกล้มากขึ้น
อยู่กับผมจนถึงเช้านะ คืนนี้อยู่กับผมนะฮะ ลูฮาน
BY Z
ปล. จะรีบมาต่อให้เร็วที่สุดค่ะ T T จะได้มั้ยน้าาาาา ตอนแรกว่าจะแปะหลังปีใหม่แต่คิดว่าถ้าหากกลับไทยคงได้แต่กินอาหารไทยแล้วก็เที่ยวๆๆๆๆช้อปๆๆๆๆจนลืมแน่เลย ดังนั้นจึงเอามาแปะก่อนน่ะค่ะ รู้สึกผิดที่อาจจะมาลงตอนสองให้ช้าแน่เลย ขอโทษไว้ก่อนนะคะ ( ก่อนที่จะรู้สึกผิดเพราะลงตอนสองช้า เธอควรสำนึกผิดที่จบตอนหนึ่งแบบค้างคาอย่างนี้ดีกว่ามั้ยยะwriter ... อยากบอกZแบบนี้สินะคะ ฮุฮุ )
NCรออยู่แต่ไม่รู้ตอนไหน 555555 ก้บอกแล้วว่าดราม่าแต่NCดุเดือดกว่าภาคแรกอีก เค้าเตือนแล้วน้าาาาาาาาา ถอนตัวยังทันนะคะ
ไปแล้วค่าาาา รักreaderน้าค้าาาาาา
ความคิดเห็น