คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : น้องชาย!!! (อะไรก๊าน..น)
Chapter 1.
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
" หา !O-O คุณยายว่ายังไงนะค่ะ สงสัยหมู่นี้หนูไม่ค่อยได้แคะหู เลยได้ยินอะไรเพี้ยนๆไป ช่วยพูดอีกทีได้ไหมค่ะ "
" งั้นฟังให้ดีนะ ชอง มิยอง ฟังยายให้ดีดี เธอมีน้องชายที่มีสายเลือดเดียวกับเธอ "
หูฉันได้ยินทุกคำพูดของยายแบบชัดถ้อยชัดคำเพราะดูเหมือนคำพูดของยายจะทะลุทะลวงขี้หูของฉันเข้าไปในโสตประสาทอย่างง่ายดาย จนฉันแทบไม่อยากจะเชื่อ -O- ปากของฉันทำงานอย่างรวดเร็วมันอ้ากว้างนานหรือมากกว่า 2 นาทีด้วยซ้ำ ทำไมนะหรือก็เพราะ
" หนูเป็นลูกคนเดียวใช่ไหมยาย "
ยายพยักหน้าสามครั้ง ( - - )( _ _ ) ( - - )( _ _ ) ( - - )( _ _ )
" งั้นก็หมายความว่า พ่อไปไข่ไว้ที่อื่นใช่ไหม "
ยายลังเลนิดหน่อยก่อนพยักหน้าอีก ( - - )( _ _" )
" งั้นก็หมายความอีกว่า พ่อมีชู้ พ่อนอกใจแม่ พ่อ......พ่อ "
ยายทำหน้าแปลกๆใส่ฉันก่อนพยักหน้าอีก ( - -'' )( _ _,, )
ในวินาทีนั้นโลกทั้งโลกมันชังดูมืดมนหม่นมองไปซะหมด ความเชื่อใจพ่อตลอด 19 ปีของฉันพังทลายลงอย่างไม่มีชิ้นดี พระเจ้าช่างไม่ยุติธรรมกับฉันจริงๆ ฮือ..ฮือ..ฮือ............TTOTT
" มิยอง มิยอง "
เสียงของยาย ทำให้ฉันกระเด้งออกมาจากโลกใบเล็กที่ค่อยๆมืดมนลงของฉัน กลับออกมาเผชิญความจริงที่ ฮือ ...ฮือ..... TTOTT
ฉันไม่อยากพูดถึงมันเลย ฮึกๆ..อือ..ฮึก.. TTOTT
" ยายรู้ว่ามันอาจจะกระทันหันไปหน่อยเกินไปสำหรับหลาน แต่หลานรู้ใช่มั้ยว่าตระกูลเราแทบจะไม่มีผู้ชายเลยและตอนนี้ตระกูลเราก็ไม่เหลือเด็กผู้ชายอยู่เลย "
" ฮือ ..ฮือ TT_TT"
" ตั้งแต่พ่อของหลานตายไปก็ไม่เหลือเลย นอกจาก "
" นอกจาก ฮือ..ฮือ..แง TTOTT " ฉันพอรู้แล้วล่ะว่าใคร ฉันไม่ได้โง่ขนาดจะไม่รู้นี่น้ำตาฉันเริ่มรินไหลอาบแก้มหนักขึ้นไปอีกจนมันเหมือนกับว่าตลิ่งแตกทั้งคันงั้นแหละ
" น้องชายของหลานคนเดียว มิยองยายก็แก่มากแล้วแล้วยายเองก็รู้ว่าหลานไม่ชอบที่จะรับสืบทอดกิจการทางบ้านของเราซะเท่าไร ยายเลย... "
ยายนั่งเงียบไม่ยอมพูดต่อเฉยๆ ฉันจ้องไปที่ยายเขม็งน้ำตาที่ไหลเป็นตลิ่งแตกเมื้อกี้ก็หยุดไหลยังกับว่ามีคนมาทำเขื่อนกั้นน้ำไว้ชั่วคราว ฉันล่ะกลัวจริงๆ กับคำพูดของยายแล้วความกลัวของฉันก็เป็นจริงขึ้นมาซะด้วย ฉันน่าจะไปเป็นหมอดูซะให้รู้แล้วรู้รอดเลย เฮอะ {-_-!}
" มิยอง ยายของร้อง ช่วยตามน้องกลับมาที ช่วยคนแก่คนนี้หน่อยเถอะ "
(-O-) ฉันอึ้งไปนิดหน่อยไม่ใช่สิอึ้งมากกมากจนบรรยายไม่ถูกประมาณว่าอึ้งกิมกี ไม่รู้ยายคิดได้ไงกันที่จะให้ฉันไปพบกับลูกชู้ของพ่อตัวเอง
" ยายอยากให้เขารับสืบทอดกิจการบ้านเราร่วมกับหลาน เขาน่าสงสารจริงๆนะมิยองเขาไม่มีใครเลยอยู่ตัวคนเดียวในห้องเช่าเล็กๆที่ไม่มีฮีตเตอร์เขาพึ่งจะอายุแค่ 18 เท่านั้นจะต้องตกระกำลำบากขนาดนั้น "
ความคิดของฉันตอนนี้ไม่มีอะไรมากไปกว่า การคิดว่ายายเพี้ยนไปแล้วเพี้ยนไปแล้วชัวร์ๆ 1000%มากกว่านั้นก็ได้
" หนูทำไม่ได้ -_-"
" ขอร้องล่ะมิยอง ยายคิดว่าหลานน่าจะทำให้เขากลับมาได้นะ มิยอง "
" ขอโทษค่ะ ยายหนูทำไม่ได้ " ฉันหลุบตาลงต่ำฉันไม่กล้าสบตายายที่ขอร้องฉันอย่างเอาเป็นเอาตาย จนอารมณ์ฉันที่เหมือนชนวนระเบิดก็เริ่มทำงานและ 4.....3.....2...1...ตูม! OoO
" ยายหนูทำไม่ได้หรอกทำไม่ได้ ถ้าจะให้หนูต้องเจอหน้าลูกชู้ของพ่อ หนูจะไม่ลากมันกลับมาหรอกไม่มีทางหนูคงฆ่ามันทิ้งกลางทางซะก่อน ถึงมันจะเป็นน้องหนูก็เถอะ "
ฉันระเบิดอารมณ์ที่กลั่นไว้นานออกมาจนหมดเปลือกและหอบหายใจอย่างแรงเพราะการตะโกน ฉันหันกลับไปดูยายอีกทีหน้ายายตอนนี้แบบว่า อย่าให้ฉันพูดเลยคิดว่าคุณคงรู้นะ เมื่อยายรู้สึกตัวได้ก็เปลี่ยนมาทำหน้าเศร้าสลดก่อนจะเอ่ยประโยคนี้มา
" ขอโทษนะมิยอง "
โอ๊ย พระเจ้าทำไมต้องสั่งให้ยายเอ่ยประโยคนี้มาด้วย ทำไมยายต้องพูดประโยคนี้ออกมามันทำให้ฉันรู้สึกว่าตัวเองผิดซะเต็มประดา อย่างกับว่าฉันทำผิดมาทั้งชีวิตงั้นแหละ และชีวิตฉันก็ต้องจบลงตรงสนามบิน ฉันกำลังจะจากญี่ปุ่นที่ๆฉันอยู่มามากว่า 10กว่าปีเพื่อนที่น่ารักของฉัน ฉันยืนกอดคอร้องไห้โฮกับเพื่อนนานกว่าชั่วโมง จนผู้คนแถวนั้นหันมามองเรา ก่อนที่พวกเราจะแยกจากกัน ฉันสัญญากับพวกเขาว่าฉันต้องกลับมาแน่ ฉันต้องกลับมาแน่แต่ไม่รู้ว่าเมื่อไรนี้สิ ก็ฉันดันไปสัญญากับยายว่าฉันต้องเอา น้อง กลับมาด้วยให้เร็วที่สุด แต่ยายกลับบอกให้ฉันอยู่กับน้องไปสักพักเพราะยายมีเรื่องต้องจักการทางนี้ ฉันอยากรู้จริงว่าเรื่องอะไรที่สำคัญกว่าการที่ฉันต้องไปอยู่กับลูกชู้ของพ่อ.....ฉันจะบ้าตาย
" นี้พ่อฟังให้ดีนะฉันกำลังจะไปใต้หวันเพื่อฆ่าลูกชู้ของพ่อ จำไว้ฉันจะฆ่าเขา " ฉันพึมพำกับพ่อที่อยู่บนสวรรค์เหมือนฉันเป็นคนบ้าไปตลอดการเดินทาง มุ่งสู่ไต้หวัน
ป.ล Fight!
ความคิดเห็น