รักแรกที่รอคอย

ลำดับตอนที่ #2 : รุกรอบที่ 1

(โรงเรียนแทฮาน)

� �"ซานะ ฉันไปก่อนนะ ใกล้เวลาจะเริ่มงานของฉันละ" ฉันพูดกับซานะ ขณะที่กำลังเก็บของหลังเลิกเรียน
� �"เธอจะเริ่มแผนของเธอวันนีเลยไหม"
� �"แผนไรกันสาวๆ" คังอินโฮที่เดินมาจากหน้าห้องพูดขึ้น
� �"ก็ยัยดาจองวางแผนปฏิบัติการพิชิตใจรักแรกของมันนะ XD" ยัยซานะนี่ชอบทำหน้าทำตาจริงๆเลยนะ
� �"จริงหรอ ดาจอง!" คังอินโฮหันมาถามฉัน
� �"ใช่เลย" แต่ยัยซานะกลับคนตอบคำถามแทนฉัน -.,-
� �"นี่ ซานะ อินโฮถามฉันนะ ไม่ได้ถามเธอ"
� �"ก็ฉันตื่นเต้นหนิ ที่เธอจะพยายามพิชิตใจรักแรกของเธอ" พูดจบยัยซานะก็ทำหน้าเคลิ้มฝันและเหม่อลอยตามแบบซานะ
� �"แล้วดาจอง จะไปที่ร้านนั่นกี่โมง" คังอินโฮถามฉัน
� �"จะไปแล้วเนี่ย บ๊าย บายยย อินโฮ ซานะ"

(ร้าน BO Cafe)

�~กริ้งงง~

� �"สวัสดีค่ะ พี่บอมซู ฉันมารายงานตัวแล้วค่ะ XD" ฉันพูดพร้อมกับทำท่าแบ๊ว
� �"ไม่ต้องมาแบ๊วเลยนะ น้องดาจอง มาสายไป 5 นาทีนะ" พี่บอมซูพูดพร้อมกับทำหน้าเข้มใส่ฉัน
� �"แหะๆ" ฉันเลยทำหน้าหมางอยตอบกลับไป
� �"รีบๆไปเปลี่ยนชุดได้แล้ว วันนี้มีออเดอร์เป้นเค้กงานแต่งของลูกค้า"
� �"รับทราบค่ะ หนูจะไปเอาเค้กออกมานะค่ะ"
� �"รีบๆเลย เดี๋ยวไม่ทัน"

� � �ฉันเดินเข้าไปเก็บกระเป๋าและเปลี่ยนชุด หลังจากนั้นฉันก็เอาผ้าพันคอสีน้ำเงิน ที่ฉันแวะซื้อระหว่างทาง ไปไว้ในล็อกเกอร์ของเขา เพราะฉันจำได้ว่า เขาชอบผ้าพันคอมาก และผืนที่เขาใช้อยู่ประจำก็เก่ามากแล้วด้วย และนี่ก็เป้นแผนการขั้นแรกแบบเบาๆ�
� �"น้องดาจอง เปลี่ยนเป็นชุดร้านมันยากมากเลยรึ" พี่บอมซูตะโกนมาจากหน้าร้าน
� �"เปลี่ยนเสร็จแล้วค่า แต่กำลังเก็บของอยู่ค่า" ฉันเลยรีบเก็บของและไปหยิบเค้กแต่งงานออกมาจากครัวหลังร้าน
� �"มาแล้วค่าาา พี่บอมซู" ฉันเข็นรถเข็นที่วางเค้กออกมาหน้าร้าน
� �"จะให้ฉันแต่งหน้าเค้กเป็นสไตล์ไหนค่ะ พี่บอม" ฉันลองเรียกเขาในแบบที่ฉันอยากเรียก ซึ่งมันแสดงความสนิทมากกว่า
� �เดิม
� �"พี่บอมซู เรียกให้มันเต็มๆ อย่ามาเรียกแค่ พี่บอมเฉยๆ พี่ไม่ชอบ"
� �"ขอโทษค่ะ พี่บอมซู TT"
� �"ส่วนเรื่องเค้ก แต่งเป็นแนววินเทจนะ แล้วก็เน้นสีพาสเทลเป็นหลักด้วย" พี่บอมซูพูดจบก็หันไปรับออเดอร์ลูกค้าที่มาสั่งกาแฟ�
� �'เฮ้ออออ....ทำพี่เขาโกรธจนได้ แล้วฉันจะพิชิตใจเขาได้ไหมเนี่ย' ฉันพึมพำไป มือก็สารวนอยู่กับการเอานู่นเอานี่มาประดับเค้ก ตามที่พี่เขาสั่ง

~กริ้งงง~ จู่ๆเสียงมือถือพี่บอมซูก็ดังขึ้น

� �"ฮัลโหล ว่าไงเยจู" อ่า...พี่ซอฮเยจู ฉันจำเธอได้ เธอเคยเป็นแฟนพี่บอมซู แต่ไม่รู้ว่าตอนนี้ยังคบกันอยู่หรือเปล่า TT ศัตรูตัวฉกาจฉันโผล่มาละ
� �"จะชวนฉันไปกินมื้อเย็นรึ...ที่เดิม...ได้อยู่น่ะ แต่ฉันอาจไปช้าหน่อย เพราะมีออเดอร์ลูกค้าเข้ามาเยอะมาก...รอได้แน่นอน
� �ใช่ไหม...โอเคๆ งั้นเดี๋ยวเจอกันที่ร้าน" พี่บอมซูพูดจบก็หันมาหาฉัน ทำเอาฉันที่จ้องเขาอยู่รีบหลบหน้าหลบตาหนี
� �"น้องดาจอง แอบฟังพี่อยู่ใช่ไหม" พี่บอมซูเดินมาหาฉัน หลังจากที่ร้านไม่มีลูกค้าแล้ว
� �"ปะ...เปล่าค่ะ ฉันแค่..."
� �"แค่อะไร ?"�
� �"แค่...จะถามพี่บอมซูว่า เค้กที่ฉันตกแต่งสวยไหม" ฟู่วววว เกือบไป
� �"ก็สวยดีนะ ไม่รกหูรกตาดีด้วย ทำดีมากน้องดาจอง" พี่บอมซูพูดจบก็เอามือมาลูบหัวฉัน ทำเอาฉันพูดไรไม่ออกเลย
� �"..." �
� �"ถ้าเสร็จแล้ว เดี๋ยวเดินไปเอากล่องพลาสติกที่ครัวมาคลุมนะ เค้กจะได้ไม่โดนฝุ่นจับ เพราะลูกค้าจะมาเอาตอนค่ำๆน่ะ"
� �"ได้ค่ะ พี่บอมซู"
� �"ตอนนี้พี่ทำตามออเดอร์ลูกค้าเสร็จหมดแล้ว งั้นพี่ไปหาพี่เยจูก่อนนะ แล้วก็ฝากปิดร้านด้วย"
� �"..." อ่าาา พี่เขาจะไปพี่เยจูแล้ว งั้นเขาคงไม่ได้เห็นผ้าพันคอที่อยู่ในล็อกเกอร์สินะ
� �"น้องดาจอง ฟังพี่อยู่หรือเปล่า?"
� �"..."
� �"นัมดาจอง !"
� �"ค่ะ ? เรียกฉันทำไมค่ะ ?"
� �"พี่บอกว่า เดี๋ยวฝากปิดหน้าร้านด้วยนะ เพราะพี่จะไปเอารถที่หลังร้าน แล้วออกไปเลย"
� �"ค่ะ" ฉันตอบด้วยความไม่เต็มใจนัก
� �"งั้นไปละ" พูดจบพี่บอมซูก็เดินออกไปทางหลังร้านเลย
� � � �เมื่อฉันแน่ใจแล้วว่า พี่บอมซูออกไปพ้นจากรัศมีของร้านแล้ว ฉันก็ทรุดตัวนั่งร้องไห้กับพื้น
� �
~กริ้งงง~�
� �(นัมดาจอง !!!) เสียงยัยซานะตะโกนผ่านมาทางมือถือ
� �"จะ...ฮึก...ตะโกน...ฮึก...ทำไม ซานะ" ฉันตอบด้วยน้ำเสียงซะอื้น
� �(ดาจอง นี่เธอร้องไห้อยู่รึไง)
� �"ฉัน..."
� �(เกิดไรขึ้น ดาจอง อ่ะ...แปปนะ...ฉันว่าเธอมาหาฉันที่บ้านดีกว่า เพราะถ้าฟังผ่านมือถือ ค่าโทรฉันคงบานเบอะ)
� �"เธอมารับฉันได้ไหมละ...ฮึกๆ...ฉันไม่มีแรงเลย"
� �(ได้ๆ งั้นเธอรออยู่ตรงนั้นะ ห้ามขยับไปไหนเด็ดขาด เข้าใจไหม นัมดาจอง!)
� �"อื้ม" ฉันวางสายจากซานะ แล้วก็นั่งก้มหน้าร้องไห้ต่อ
� �"แค่เรียก พี่บอม เฉยๆ เขายังโกรธเลย ถ้าฉันรุกเขามากกว่านี้ เขาไม่หายหน้าไปเลยหรือไง แล้วทีนี้ฉันควรทำไงต่อไปดี
� �เนี่ย ฮือๆๆๆ TT"
� �
� � �
� �