คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : SHODOWS : Prologue
Chapter 1
สภาพอากาศที่อบอุ่นในเดือนสิงหาคมของแถบตอนใต้ของอังกฤษ เกาะเล็กๆกลางทะเลสาบแห่งหนึ่งถูกแอบซ่อนภายในหุบเขาอันห่างไกล ต้นสนยืนต้นตระหง่านสู้รับแสงแดดยามบ่าย โบสถ์หลังเล็กสีขาวซึ่งตัดกับแมกไม้สีเขียวเข้มครึ้มที่ปกคลุมไปรอบๆบริเวณเกาะแห่งนี้ เสียงดนตรีบรรเลงคลอเบาๆไปตามลมที่พัดผ่าน ดังเช่นมีงานรื่นเริงถูกจัดขึ้นในเกาะเล็กๆแห่งนี้
ดวงตาสีอัลมอลต์ทอดมองไปยังกระจกบานใหญ่เต็มตัวที่ส่องสะท้อนร่างหญิงสาวบอบบางในชุดเจ้าสาวผ้าไหมสีขาวเนื้อละเอียดแขนยาวแสนเรียบง่าย ซึ่งแตกต่างจากด้านหลังของชุดที่เว้าลึกเผยแผ่นหลังนวลเนียนมีเพียงผ้าลูกไม้บางเบาแสนเย้ายวนช่วยปกปิดเท่านั้น ผมสีน้ำตาลหยักลอนถูกเก็บมวยต่ำซึ่งประดับด้วยดอกกล้วยไม้ฟาแลนน็อปซิสสีขาวดอกใหญ่ที่หญิงสาวชื่นชอบ ปอยผมลอนเล็กๆถูกจัดให้เคล้าเคลียใบหน้าที่ถูกแต่งแต้มให้อ่อนหวานได้อย่างงดงาม เรียวปากอิ่มสีกุหลาบเม้มแน่นอย่างประหม่านิดๆ เธอรู้สึกตื่นตะลึงกับภาพตรงหน้า หญิงสาวไม่แน่ใจนักว่านั่นคือเธอจริงๆ
“เฮอร์ไมโอนี่ เธออย่าเม้มปากแบบนั้นสิ ไม่งั้นเธอต้องเติมลิปใหม่อีกรอบนะ” เสียงใสดังมาจากหญิงสาวผมสีแดงเพลิงซึ่งออกอาการดุเบาๆ
“จินนี่ นี่คือฉันใช่มั้ย?” เฮอร์ไมโอนี่นึกแปลกใจตัวเองที่ตั้งคำถามงี่เง่าออกมามาได้อย่างไรกัน
“โอ้ แน่นอนเฮอร์ไมโอนี่ เกรนเจอร์ ผุ้หญิงบนกระจกนั่นคือเธอ...” จินนี่ยิ้มอย่างภูมิใจ เพื่อนสาวของเธออยู่ในชุดเจ้าสาวที่แสนงดงาม ทุกสิ่งทุกอย่างที่ถูกแต่งแต้มอยู่บนร่างกายของเฮอร์ไมโอนี่มันช่างเหมาะเจาะไปเสียทั้งหมด เพอร์เฟ็ค! จินนี่คิด เธอซึ่งอยู่ในฐานะเพื่อนเจ้าสาวที่คอยช่วยเหลือจัดแจงทุกสิ่งอย่างจนทำให้เกิดงานแต่งงานที่สมบูรณ์แบบในวันนี้ขึ้นมา
“จินนี่ ฉันขอบคุณเธอจริงๆ จากใจของฉัน”มือเรียวโอบอุ้มมือของเพื่อนสาวของเธอขึ้นมา น้ำตารื้นขึ้นมายังขอบตาของเจ้าสาวแสนสวย
“ไม่ๆ หยุดน้ำตาของเธอเสียเฮอร์ไมโอนี่ เธอคงไม่อยากที่จะต้องเติมหน้าใหม่อีกแน่ๆ”เฮอร์ไมโอนี่ยิ้มขบขันในความเจ้ากี้เจ้าการของเพื่อนเจ้าสาวของเธอ และเงยหน้าขึ้นพร้อมกับปาดน้ำตาที่เกือบจะไหลลงมา
“เอาล่ะ พร้อมมั้ย เฮอร์ไมโอนี่?”จินนี่รวบมือเธอมาจับ เจ้าสาวแสนสวยพยักหน้าแล้วยิ้มระบายออกมา หญิงสาวผมสีเพลิงยื่นช่อบูเก้ดอกกุหลาบขาวเล็กๆใส่มือของเจ้าสาว
ดวงตาสีเงินทอประกายอย่างแจ่มชัด เมื่อเขาได้ยินเสียงบานประตูเปิดเบาๆดัง คลิ้ก! หัวใจของเขารู้สึกพองโตแทบล้นออกมานอกอก ใบหน้าเรียวสีซีดเบนสายตาเพื่อทอดมองไปยังประตูไม้โอ๊กขัดมันบานใหญ่ซึ่งเปิดออกเผยให้เห็นสิ่งที่เขากำลังรอคอยอยู่ ณ ขณะนี้
ร่างสูงในชุดสูทสีเข้มเดินควงแขนเข้ามาพร้อมหญิงสาวร่างเล็กในชุดสีขาวแสนสง่า รองเท้าส้นสูงเนื้อกำมะหยี่สีน้ำเงินเข้มกระทบพื้นหินอ่อนส่งเสียงดังกึกก้องไปทั่วห้องโถงที่เงียบสงัดลงทันทีเมื่อพวกเขาปรากฏตัวตั้งแต่ประตูโบสถ์เปิดออก
ภาพตรงหน้าของหญิงสาวคือภายในโบสถ์ที่ไม่ใหญ่นักประดับประดาไปด้วยพุ่มดอกไม้สีขาวแซมน้ำเงินตามเก้าอี้ไม้แกะสลักที่มีบรรดากลุ่มบุคคลที่เธอรักกำลังส่งยิ้มอบอุ่นยินดีมาให้ ซุ้มดอกไม้ยักษ์ที่สวยงามตั้งตระหง่านอยู่ด้านหลังบาทหลวงรูปร่างผอมสูงใบหน้าใจดีที่พร้อมทำพิธี ดวงตาของหญิงสาวหยุดลงมายังร่างสูงผมสีบลอนด์ซึ่งสวมชุดสูทสีกรมเข้มขรึมรับกับเชิ้ตสีขาวและเน็กไทผ้าไหมสีดำเรียบๆ ดวงตาสีเงินจ้องมองเธออย่างไม่วางสายตา ส่งผลให้เกิดริ้วสีแดงบางๆที่ข้างแก้มนวลของเธอขึ้นด้วยความขวยเขิน มือหนาของนายเกรนเจอร์จับมือของหญิงสาวส่งให้กับมือใหญ่อบอุ่นที่คอยรับมือเธอไว้และตบมันเบาๆเหมือนสื่อความหมายไว้ว่า เขาได้ฝากลูกสาวอันเป็นที่รักยิ่งของพวกเขาไว้ที่ชายหนุ่มตรงหน้าแล้ว เขารับมือเล็กแสนบอบบางของเฮอร์ไมโอนี่ขึ้นมาแล้วจูบเบาๆ และจับให้เธอมายืนที่หน้าแท่นพิธีเคียงคู่กับเขา เมื่อเห็นว่าเจ้าบ่าวเจ้าสาวพร้อมแก่การทำพิธีแล้ว สาธุคุณคัลโลรว์กระแอมเบาๆ และเริ่มกล่าวขึ้น
“กรุณานั่งลงเถิดทุกๆคน”บาทหลวงชรายิ้ม”พวกเรามาชุมนุมในวันนี้ต่อพระพักตร์ของพระผู้เป็นเจ้า เพื่อเป็นสักขีพยานแด่ชายหนุ่มและหญิงสาว ในการเฉลิมฉลองความรักของพวกเขา”ดวงตาสีอัลมอลต์เงยหน้าขึ้นมองร่างสูงผมบลอนด์ที่อยู่เบื้องหน้าของเธอ เขาได้จดจ้องเธออยู่ก่อนและส่งแววตาไหวระริกเป็นประกายให้แก่เธอ
“พระผู้เป็นเจ้าทรงอวยพรและได้มอบคำมั่นสัญญาต่อชายหญิงว่าเขาทั้งสองจะนำพาความซื่อสัตย์ต่อกันตลอดไป”บาทหลวงชรากล่าวแล้วพยักหน้าช้าๆส่งให้กับชายหนุ่มเพื่อกล่าวคำสัตย์ปฏิญาณ
“ผมนายเดรโก มัลฟอย ขอรับนางสาวเฮอร์ไมโอนี่ จีน เกรนเจอร์ เป็นภรรยา และขอสัญญาว่าจะซื่อสัตย์ต่อคุณทั้งในยามทุกข์ ยามสุข เพื่อรักและให้เกียรติคุณจนชีวิตของผมหาไม่”ชายหนุ่มกล่าวคำสัญญาเสียงดัง และมองเธอด้วยสายตาที่จริงจัง
“ดิฉันนางสาวเฮอร์ไมโอนี่ จีน เกรนเจอร์ ขอรับนายเดรโก มัลฟอย เป็นสามี และขอสัญญาว่าจะซื่อสัตย์ต่อคุณทั้งในยามทุกข์ ยามสุข เพื่อรักและให้เกียรติคุณจนชีวิตดิฉันหาไม่ค่ะ”เธอเอ่ยเสียงนุ่ม พร้อมกับจ้องลึกไปในดวงตาสีหมอกนั้น
“เจ้าบ่าวและเจ้าสาวแลกแหวนกัน”สิ้นเสียงบาทหลวงชรา จินนี่ซึ่งเป็นเพื่อนเจ้าสาวส่งตลับแหวนกำมะหยี่สีขาวส่งให้มือบางรับไว้ แหวนทองคำขาวผิวเกลี้ยงเรียบๆถูกสวมเข้าที่นิ้วนางบนมือใหญ่ของชายหนุ่ม และเป็นทีของเขาที่จะสวมแหวนให้แก่เธอ เขารับกล่องแหวนสีน้ำเงินเข้มจากมือของชายหนุ่มผมยุ่งเหยิงสีดำที่เป็นเพื่อนเจ้าบ่าว เดรโกกล่าวขอบคุณเบาๆ และหันมาคว้ามือเรียวเพื่อสวมแหวนเพชรรูปดอกไม้น่ารักและดูอ่อนหวานยิ่งนัก ตัวเรือนของแหวนเป็นกิ่งเถาวัลพันไปมาที่ทำด้วยทองคำขาวบริสุทธิ์ จากนั้นเขาจึงยกมือเธอมาจรดที่ริมฝีปากบางสีซีดและจูบอีกครั้งบาทหลวงมองทั้งคู่เมื่อแลกแหวนเสร็จอย่างพอใจ
”เจ้าบ่าวจูบเจ้าสาวได้”สิ้นคำพูด มือใหญ่คว้าเอวคอดของเจ้าสาวของเขามาแนบชิดจนสามารถเห็นดวงตาสีอัลมอลต์ได้เพียงใกล้แค่เอื้อม ริมฝีปากบางซีดก้มมายังปากสีกุหลาบที่เผยอขึ้นเล็กน้อยเพื่อตอบรับรสจูบที่เขามอบให้ มันช่างอ่อนโยนและล้ำลึกอยู่ในที ตอนนี้เฮอร์ไมโอนี่รู้สึกร่างกายเบาหวิวอย่างน่าประหลาด ซึ่งเธอยินดีอย่างที่สุดจนสติสัมปชัญญะทั้งหมดของเธอได้หลุดลอยไปชั่วขณะหนึ่ง วินาทีต่อมาท่อนแขนของเธอเหวี่ยงมันเพื่อโอบรอบคอของชายหนุ่ม ยิ่งทำให้จูบของทั้งคู่แนบแน่นยิ่งขึ้น
................................................................
ความคิดเห็น