คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ปริศนาข้อที่เจ็ด – ดูแลผมได้ไหมครับ
t
h
e
m
y
b
u
t
t
e
r
Puzzle Seven
ปริศนา้อที่เ็ – ูแลผมไ้ไหมรับ
เือนนึ ผ่านมาแล้วเือนนึนับั้แ่วันแรที่รู้ัเา ีวิเป็นเหมือนเิมทุอย่า อนเริ่มีบเป็นยัไ อนนี้็เป็นแบบนั้นแหละ ถึแม้านในอู่ะวุ่นวายเหมือนเิมแ่ผม็รู้สึไม่เหนื่อยเหมือนเมื่อ่อน ้อบอว่าำลัใี
วันนี้หมอมาร์ไม่มีเวรที่ลินิ เาเลยออมานั่เล่นที่อู่ผมแทน หน้าที่ใหม่ในอู่อหมอมาร์ือารูแลแสโสมและให้ำลัใผมแ่นั้นแหละ บารั้เา็แอบ่วยานนาในออฟฟิศ
“พี่แ็า” น้อมิ้นที่ในบทแรโผล่มาแ่ื่อและบทที่สอโผล่มานิหน่อย และอนนี้ในบทที่เ็ เธอไ้ออับเาอีแล้วเินเ้ามาในอู่พร้อมับัรยานสีมพูแป๋น
“มิ้น๋า มีอะไรให้พี่่วย้ะ” ไอ้ะ๋านี่ไม่ใ่ผมรับ ไอ๊อที่วามือาานวิ่พรุ่พรวมาุเิเหุทันที อะไรลใให้ผมหันไปมอในออฟฟิศไม่รู้ หมอมาร์อุ้มแสโสม่อนะมอออมา้านนอพอี ผมเลยยมือึ้นสอ้าแบบผมไม่รู้อะไรเลยน้าเพื่อแสวามบริสุทธิ์ใ
“อย่ายุ่ มิ้นมาหาพี่แ็” ว่าแล้วมิ้น็เ้ามาถือวิสาสะเ้ามาล้อแนผมและ เอ่อ หน่มน้มเธอ็นแนผมพอี ผมพยายามเอามือออเพราะอนนี้ผมรัภัีับหมอมาร์เท่านั้น แ่ทุรั้ที่ผมพยายามเอามือออ ุเธอ็รัแนผมแน่นเ้าไปอี
และประูออฟฟิศ็ถูเปิออพร้อมับไอแสโสมที่วิ่เ้ามาหาผมอย่ารู้าน ส่วนุหมอมาร์เินิลๆออาออฟฟิศ แ่ผมรู้สึไ้ถึรัสีอา้อริๆรับ เพราะไอเ๋ถึั้นเลิอู้านแล้วเปลี่ยนยาให้ลู้าเหมือนเิม ส่วนไอ๊อ็รีบลับไปทำานที่ัวเอ ส่วนผม็ไ้แ่ยืนนิ่ๆสำนึผิ
“เ๋ ลู้านั่รอรถอยู่ ทำไมไม่รีบเปลี่ยนยา”
“ำลัทำอยู่รับ” ไอเ๋รีบอบ
“๊อ ลหม้อน้ำรถเฮียป๋อเป็นอะไร ูอาารเสร็รึยั”
“ำลัูอยู่รับ” ไอ๊ออบเหมือนโนหัวหน้าทหารถามั้นแหละ
“แล้วุ นัุมพู่รับรถพรุ่นี้ แล้วเ็สภาพเสร็รึยั” สุท้ายผมนี่แหละ็โนว่า
“ำลัเ็อยู่้า” ให้ายสิ ทำไมเสียผมหอแบบนั้นอ่ะ นี่ผมเป็นเ้าออู่นะ
“นัทอมนี่! พี่แ็ยัยุ่อยู่ับมันอีหรอะ” เธอโวยวาย้วยเสียแป๋นๆอเธอนแสโสมวิ่เ้ามาะุยาหมอมาร์ให้อุ้ม
“ุมาที่อู่มีเรื่ออะไรรับ ทำไมไม่ิ่อในออฟฟิศ่อน” หมอมาร์ไม่อบ่อนหันไปิ
“นามาหาพี่แ็”
“เวลาอื่น ไม่ใ่อนนี้”
หอ หอรับหอ หอันทั้อู่นี่แหละ ไม่มีใรล้าเถียหมอมาร์สัน สายาหมอมาร์อนนี้เหมือนอาารย์ฝ่ายปรอเลยแหละรับ เามอแบบสำรวเลยล่ะว่าอีฝ่ายะมาไม้ไหน นสวยเวลาทำหน้านิ่ๆนี่โรุเลย
“ัน… ันมาสูบลมัรยาน!” มิ้นอบแบบะุะั
“รุานั่รอ้าในรับ” หมอมาร์อบ่อนะี้ไปในออฟฟิศ มิ้นเลยเินระฟัระเฟียไปในออฟฟิศอย่าเสียไม่ไ้
“ใร้ายั” ผมแล้แวเา
“ผมใี แ่ไม่ใ่ในรีนี้เน๊อะ โโ่” แล้วหมอมาร์็เินเ้าไปในออฟฟิศ แ่่อนเาะเ้าออฟฟิศไปเาหันมาสั่ให้๊อสูบลมยาัรยานให้มิ้น้วย ไอ๊อรีบพยัหน้าเหมือนเอำสั่รูฝึนศท.เลยทีเียว
“โว้ย อยาเป็นไอแสโสมโว้ย เผื่อหมอมาร์ะมีเมาปราีบ้า” ผมบ่น
“เฮียนั่นแหละผิ ปิหมอมาร์สวยทั้ายทั้ใทุวันแหละ” ไอเ๋อวยหมอมาร์ แ่ทำไมรู้สึเหมือนีนระุัวะ รู้เหมือนผมมไ้นเียว
“ใ่ หมอมาร์อารม์ไม่ี็เพราะเฮียนั่นแหละ” ไอ๊อเสริม
“ูทำไม ูทำอะไรผิ”
“หมอมาร์หึเฮียแน่ๆเลย ิ๊วๆๆๆๆๆๆๆๆ”
เรื่อแวเ้านายนี่อถนัอพวมันแหละรับ
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - #อู่พ่อแ็ - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
่วบ่ายผมแอบอู้าน เพราะแสโสมแอบหนีออมาาออฟฟิศแล้วมาวนผมเล่น่อน ผมเห็นว่าาน็ไม่ไ้รีบอะไรเลยเล่นับมันะ แสโสมอนนี้แอบมอมแมมระับนึรับ เพราะผมอบออมาเล่นในอู่ และในอู่มันมีพวราบน้ำมัน นาวๆอมัน็เลยเลอะ ลำบาอนอาบน้ำสุๆ แถมอนนี้นมัน็ยาวนหมอมาร์มัุให้มัน้วย้ำ
“แหม มัุะ น่ารัเียวเอ็ หม่ามี้มัให้รึไ” ผมุยับมันถึะรู้ว่ามันไม่มีวันอบผม็เถอะ
“เี๋ยวเถอะ โโ่ ุหลายรั้แล้วนะว่าอย่าออมาในบริเวอู่” หมอมาร์เินมาาไหนไม่รู้ ผมเห็นเหื่อเม็เาะามหน้าเาประปราย สสัยเินามหาไอแสโสมอยู่นานแน่ๆเลย
“ุุมันบ้าสิ อันรายนะเ้ามาเล่นในอู่เนี่ย” นอาุโโ่แล้วผม็ยัโนุสินะ
“ไม่้อมาอ้อนแ็สันเลยโโ่”
ให้วามรู้สึพ่อลูเล่นันแล้วแม่ามมา่ามาเลยรับ
“โอ๋ๆ แสโสม” ผมโอ๋มัน
หมอมาร์มอผมับแสโสมสลับไปสลับมา่อนะหลุำออมาเสียยให่ พอเาำแบบนี้แล้วผมอเสียเลฟ์ไม่ไ้แฮะ ถึหมอมาร์ะินับสภาพผมหน้ามัน เหื่อท่วม เสื้อผ้าเลอะราบน้ำมันแล้ว็เถอะ แ่อยู่ๆโนำแบบนี้ ผม็ทำัวไม่ถูนะ
“เหมือนันเลย” เาี้มาที่ผมับแสโสมสลับไปสลับมา
“ุะ่าผมปาหมา็่ารๆเถอะ” ผมบอ
“ไม่ใ่ๆ” เาส่ายหน้า่อนะมาับุอโโ่และุบนหัวผม
ลืมไปเลยแฮะว่ามัุไว้ ที่้อมัเพราะเวลาทำานมันรำา ือผมผมอนนี้มันยาวเพราะไม่ว่าันิที่ว่าผูไ้แล้ว
“บ่ายนี้มีานอะไร้าอยู่อีรึปล่าว” หมอมาร์ถาม
“ถ้าไม่นับรถุที่ผมไม่ยอม่อมให้ล่ะ็ ็ไม่มีแล้วล่ะ”
“ั้นไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วไปัผมัน”
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - #อู่พ่อแ็ - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
“อ้าวเฮีย ไปไหนอ่ะ” นาทัผมอนเินลมาาั้นสออออฟฟิศ หลัาโนสั่ให้ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าให้สภาพูเหมือนนบ้า
“โนสั่ให้ไปัผม”
“ห้ะ เฮียเนี่ยนะัผม!? นาบอให้ไปัเป็นาิแล้วเฮียไม่เห็นะไป” นาถามเพราะวามริผมโนทุนทัให้ไปัผม เพราะูเหมือนโรแ่สาวๆในลาบอูเถื่อนเร้าใี ผมเอ็ี้เียบวับไม่ว่าอยู่แล้วเลยไม่ไ้สนใอะไร
“หมอมาร์สั่ให้ไปั”
นี่แหละน้า ที่เาบอว่า้อหาใรสันมา่วยูแล
“อ๋อ นาเ้าใล่ะ”
“ฝาโโ่้วยนะรับน้อนา” หมอมาร์หันไปฝาไอแสโสมไว้ับน้อนา
ผมำลัะไปเอาเ้าบิ๊ไบ์ันเิมออมาแ่ฝนันะ่อน
“ฝนอีแล้ว” ผมหันไปบอหมอมาร์
“อย่ามาบ่ายเบี่ย ยัไวันนีุ้็้อัผม ไปแท็ี่็ไ้”
“เี๋ยวมา รอแป้บ” ผมบอหมอมาร์่อนะเินลับเ้าไปในออฟฟิศ ึ้นไปั้นสอ เปิลิ้นัุ้ยๆหาอะไรบาอย่าที่ไม่ไ้ใ้มานานแล้ว
ุแรถยน์
ผมหยิบุแรถยน์อผมออมาพร้อมับุแรถันอื่นที่อวารถอผมอยู่ ผมโยนุแให้ไอ๊อับไอเ๋ไปเลื่อนรถออ เพราะว่ารถยน์อผมออยู่ในสุในอู่ ผมเินไปเปิฝาระโปรรถอผมเ็ูว่าไม่มีอะไรแอบอยู่ใ้ท้อเรื่อเพราะผมไม่ับรถยน์มานานแล้ว เมื่อพบว่าไม่มีอะไรผม็เ้าไปสาร์ทรถามปิ
“เี๋ยวพวมึถอยรถลับไปอในสุเลย ไม่้อเว้นที่ใหู้ล่ะ” ผมลระหันสั่เ๋ับ๊อ
“มอไรุ ึ้นรถิ” ผมหันไปเรียหมอมาร์ที่ยืนอออยู่หน้าออฟฟิศ เาเินอ้อมมาอีฝั่่อนะนั่ล้าๆผม
“ไม่ยัรู้ว่ามีรถยน์ับเา้วย” เาหันมามอผมแบบ้อนๆ สสัยะโรธที่ผมแล้ให้เานั่บิ๊ไบ์นิน
“เบน์้วยนะ” ผมเสริม
เาหันมามอผมแบบโรหมั่นไส้
“ป๊าให้มาน่ะ” ็เยบอไปแล้วไว่าป๊าผมเป็นีลเลอร์ให่ในัหวั
“อ๋อ ลืมไป”
“ผมไม่อยาใ้มันหรอ มันไม่ไ้มาาน้ำพัน้ำแรอผมเอ” ผมหันไปพูับเา
เราออาอยมาสู่ถนนให่แ่็้อิแห็อยู่บนถนน เพราะฝนทีไรรถิทุที
“ผมยาวหมแล้ว” เาเอื้อมมือมาับผมอผม ่อนะับแ้มสาๆ อผม
“หนว็ไม่โน”
“เาบอมีหนวแบบนี้สิี ไร้แล้วัะี้” ผมส่สายาเ้าเล่ห์ เาเลยลมือออาหน้าผมแล้วแล้มอออไปนอหน้า่า
“ไม่ลอูหน่อยหรอ” ผมแล้ยื่นหน้าเ้าไปใล้ๆนเาถอยิประูรถ
อบุที่ฝน อบุที่รถิ
“มะ ไม่” เาัผมออแ่แรแ่นั้นะสู้อะไรผมไ้
“มาเป่ายิุ้บันไหม”
“ไม่!”
“นแพ้โนหอมแ้ม”
“ไม่โอเ”
ยิ่ผม่อรอเท่าไร อีฝ่าย็ยิ่เินมาึ้นไปอี
“รถ้าหน้าเลื่อนแล้ว ับไปสิ” เาผลัผมออ ่อนะหยิบโทรศัพท์มาเล่นแทน
“ะไลน์ไปฟ้อลุ้วนหรอรับุหมออออออออ”
“เลิแวแล้วับรถไปไ้แล้ว” หมอมาร์หันมาทำหน้าุๆใส่ผม
ว่าพวเราะฝ่ารถิในวันฝนแบบนี้มาไ้็แทบูา หมอมาร์เินนำผมลิ่วๆเ้าร้านัผมที่ผมไม่่อยาิี้วยเท่าไรเ้าไป่อน ผมถนััามร้านบ้านๆน่ะ เ้าใผมไหม
“ผมอิวไว้แล้ว รออีแป๊บ” เาหันมามอผม่อนวนผมนั่ที่โฟา
ทำไมรู้สึถึบรรยาาศเมียพามาัผม เหมือนผมเป็นุสามีที่ไมู่แลัวเอ แล้วุภรรยา็ะบ่นๆๆ แ่็โทรอิวร้านัผม เลือทรผมให้นู่นนี่นั่น
อย่าบอเาเียวว่าผมิแบบนี้
“ผมไม่รู้ว่า้อัทรไหน” ผมหันไปถามแบบลอเิ
“ผมว่าัให้สั้นหน่อยีว่า อนนี้ยาวไป” เาถาม
“สั้น? รอหวีเบอร์ไหนล่ะ” ผมวน
“เบอร์หนึ่เลยีไหมล่ะ”
พวเรารออยู่ไม่นานนั ่าัผม็เินมาเิผมไป ผมเพิ่รู้รับว่าหมอมาร์รู้ัับ่าที่เป็นเ้าอร้านเพราะเยทำลอให้ลูหมาอเ้าอร้าน ผมแทบไม่มีสิทธิ์มีเสียใใทั้สิ้น อำนาเบ็เล็ึ้นอยู่หับหมอมาร์หมแล้วรับ เาเินไปบอ่าัผมว่าะเอาทรไหนให้ผม ส่วนผมมีหน้าที่นั่นิ่ๆแ่นั้นพอ ะว่าไป็เหมือนแบบที่ผมิ่อนหน้านี้เลยแฮะ
หลัาผมโนย่ำยีับหนัหัวอยู่พัให่ๆ ผม็ไ้เป็นไทเสียที หมอมาร์มายืนเอียอมอผม ผมรู้สึไม่มั่นใในระับนึเพราะผมไม่เยย้อมผมสีสว่าแบบนี้มา่อน สีผมอผมออไปทาบอน์ทอส่วนอหมอมาร์ออไปทาบอน์เิน เอ๊ะ หรือว่านี่ือทรผมู่?
“หล่อล่ะสิ” ผมแว
“แน่นอนสิ ผมเลือเียวนะ”
ผม่ายเินเสร็็เินออหมอมาร์ออมาาร้าน หมอมาร์ปัเศษผมออาเสื้อผมให้ ผมเลยแอบวยโอาสหอมแ้มหมอมาร์เร็วๆ ่อนะทำท่าทาแบบไม่มีอะไรเิึ้น ปลล็อรถแล้วเินึ้นรถไป ทิ้ให้หมอมาร์ยืนอึ้อยู่ พอไ้สิหน้า็แปรี๊ทันที เาเินฟึฟัเ้ามาในรถ่อนะบ่นผมให่เลยล่ะ
“เล่นอะไรอุเนี่ย!” ผมินับบุลิเาแล้วล่ะ ถ้าเินะอบทำหุหิลบเลื่อน
“นริป่ะเนี่ย เิน็ยอมรับว่าเินิ” ผมไยแถมยัผิวปาเล่น้วย
“็รู้ทั้รู้ว่าผมเินยัะแล้อี”
“ผู้ายอ่ะนะ ยิ่อบเา็ยิ่แล้ทั้นั้นแหละ”
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - #อู่พ่อแ็ - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
วันนี้พวผมปิอู่ันเร็วหน่อยเพราะวันนี้ไอเ๋ับไอ๊อมาอร้ออ้อนวอนผมให้ั้วเหล้า พวมันมาัพ้อน้อยใับผมรับว่าเี๋ยวนี้อะไรๆผม็หมอมาร์ ไม่มีเวลาให้น้อให้นุ่นแบบพวมันบ้า ผม็ันบ้าี้อนุาให้พวมันอี ถึะรู้ว่าพวมันอยาินเหล้าฟรี็เถอะ
“หมอมาร์สนใร่วมวมั๊ยรับบบบบ” ไอเ๋หันไปวนหมอมาร์ที่อาบน้ำให้ไอแสโสมอยู่ในสวน มันอบวิ่นเวลาอาบน้ำ หมอมาร์เลยับมันมาอาบน้ำในสวน ่อสายยาที่ใ้รน้ำในสวนแล้วอาบให้มันแทน อนนี้มัน็สอเือนว่าเ้าไปแล้ว อาบน้ำไ้แล้วรับ นสีาวอมันเลอะไปหมเพราะมันอบไปเล่นในอู่
“ปะ ปะ เปีย” ไอ๊ออุทานเพราะเสื้อยืสีำอหมอมาร์แนบไปับลำัว ีนะที่ผมสั่ให้เาไปเอาเสื้อผมมาใส่่อน เพราะเาอบใส่เสื้อสีาว ไม่ั้นนะานนี้มีนเลือำเาไหลแน่ๆ
“เมื่อี้เ๋ถามผมว่าอะไรนะรับ” หมอมาร์หันมาถามไอเ๋
“ะวนหมอมาร์ั้ว้วยันรับ แ่ไม่รู้ว่าหมอมาร์ะสนไหม” ไอเ๋ถามส่วนผม็รอำอบเหมือนัน แ่ผมว่าเาน่าะปิเสธนะ ถึเาะไม่ใ่หมอรัษานแ่เา็เป็นหมอ ็น่าะห่วสุภาพระับนึ
“เอาสิ ไม่ไ้ินมาั้นานแล้ว” เาลึ่มันทำให้ผม ไอเ๋ ไอ๊อ มอหน้าันแบบๆ
“ล้อเล่นป่ะเนี่ย” ผมเินเ้าไปถาม่อนส่ผ้าเ็ัวไอแสโสมให้
“ไม่นะ” เาหันมาบอผมาแป๋ว หมอหมาับลูหมาแ่ันาแป๋วมอผมเียว
“ั้นผมไปบอนาให้ทำอินเพิ่มนะ มึไปับู” ไอเ๋ลาไอ๊อออไป้วยทิ้ให้ผมอยู่ับหมอมาร์สอนในสวน ผมเลยพาเาึ้นไป้านบนออฟฟิศ ผมเสียบปลั๊ไร์เป่าผมให้เา (ื้อั้แ่มีไอแสโสมมาอยู่้วยนี่แหละรับ) หมอมาร์เป่านให้แสโสมอยู่บนพื้น ส่วนผมนั่เล่ยรูบิรอเาอยู่บนเีย
“เปลี่ยนเสื้อ้วย” ผมสั่
“อื้อ”
หลัาหมอมาร์ไร์แสโสมนแห้มัน็วิ่ลบันไไปหาพวลูน้อผม้านล่าทันที ทิ้ให้ผมับหมอมาร์อยู่้วยันสอนในห้อ เาเปิู้เสื้อผ้าผม่อนะเลือเสื้อออมาสััว
“ผมว่าผมยืมเสื้อผ้าุโรบ่อยเลย”
“ผมไม่ถือสาหรอหน่า” ผมบอปั่อนะไป่วยเาเลือเสื้อ
หมอมาร์หยิบเสื้อล้ามสีมพูออมา่อนะถอเสื้อยืัวเ่าออแล้วสวม ผมว่าเาทำผิสอ้อ้วยัน หนึ่ เาใส่เสื้อล้ามอผมแน่นอนว่าเสื้ออผมมัน้อหลวมบนร่าเาอยู่แล้ว และานนี้ผม้อไม่วายลวนลามเาทาสายาแน่ สอ เาล้าียัไมาเปลี่ยนเสื้อ่อหน้าผม ยั่วันรึไ
พอเาใส่เสื้อเสร็ผมับเาถอเสื้อล้ามัวนั้นออ ่อนะว้าเสื้อยืธรรมามาให้เาแทน
“ไม่ให้ใส่ หว”
พอผมลมา วเหล้า็เริ่มพอีรับ น้อนาไปัารสั่้าวและับแ้มร้านป้านมาให้พวผมเ็มพิั ส่วนัวเธอเอไม่ื่ม เพราะูสถานาร์แล้ว้อลาไอเ๋ลับบ้านแน่ๆ น้อนาแเลยไป่าเวลาที่ร้านเสริมสวยแทน านนี้มาทั้านผมและานเล็บ
“เฮียัผมใหม่โรเาหลีเลย่ะ” ไอ๊อทั
“ูเหมือนนึ้น้วยเฮีย” ไอเ๋เสริม แ่ถ้าเสริมแบบนี้ไม่้อเสริม็ไ้ แ่ผมปล่อยผ่านเพราะมันทำให้หมอมาร์ไม่เร็
“หมอมาร์เลือทรเ่ั” ไอ๊อหันมามหมอมาร์
“บาทีผม็แนะนำให้ลู้าพาน้อหมาไปันน่ะรับ” หมอมาร์อบ่อนยแ้วที่บรรุแอลอฮอล์ึ้นื่ม ผมรู้สึว่าผมเป็นห่วเว่อร์ยัไ็ไม่รู้ ผมถึั้นลุึ้นไปเอ แถมแบบเบาที่สุให้หมอมาร์้วย
“หมอมาร์่าเฮียเป็นหมา่ะ” ไอํอหันมาเล่นหัวับผม ผมเลยบะโหลมันไปหนึ่ที
“ืป่ะหมอมาร์ เฮียแม่อย่าับน้ำเปล่า” เ๋หันมาถามหมอมาร์ ส่วนเา็พยัหน้าเห็น้วย่อนะส่แ้วไปทาไอเ๋
“เ๋ัเลย”
“เย้เฮ้” พอแ้วถึมือไอเ๋เท่านั้นแหละ มัน็เปลี่ยนอัราส่วนทุอย่าที่ผมเยให้หมอมาร์ทันที วามเ้ม้มอแอลอฮอล์เพิ่มึ้นนผมอห่วหมอมาร์ไม่ไ้
“อ๊อพูอะไรรๆไ้ป่ะหมอมาร์” ๊อหันไปถามหมอมาร์ สีหน้ามันูริัว่าทุที
“ไ้สิรับ”
“หมอมาร์อ่ะ…ทำเฮียผมเสียศูนย์ หมอมาร์้อรับผิอบ”
“ฮิ้ววววววววววววววววววว”
ผมวรให้โบนัสับไอ๊อับไอเ๋นะ ุว่าไหม
“เฮียนะ เพ้อถึหมอมาร์ทุวันเลย เมื่อ่อนทำานไม่เยูนาฬิา พอทุวันนี้นะ อนเที่ยปุ๊บ ะเ้อหาหมอมาร์แล้วว่าเมื่อไระมาไ้ไปิน้าวเที่ยัน พอเย็น็รอไปรับหมอมาร์ี้ โอ๊ยๆๆๆ” ไอ๊อเล่า่อผมเลยเอื้อมัวไปบหัวมัน
“ริๆนะหมอมาร์ เมื่อ่อนนะเอะอะเบื่อออไปูบุหรี่ เี๋ยวนี้เอะอะเบื่อไปเล่นับไอแสโสม ไปนัุ่ยับมันว่าเมื่อไรแม่แสโสมะมา ิู๊ๆ เฮียอย่าีผมเ้ะ” ไอเ๋เสริม่อ
หมอมาร์หันมามอหน้าผม่อนหัวเราะ แ่แ้มเา็ึ้นสีเหมือนันนะ เามอหน้าผม ผมมอหน้าเา และเรา็หัวเราะออมา
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - #อู่พ่อแ็ - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
มาสวัสีปีใหม่ล่วหน้า่ะ ใรไปเที่ยวไหน็ูแลัวเอัน้วยนะะ
ส่วนใรไม่ไ้ไปไหน มาอ่านฟิเราย้อมใัน่ะ เรา็ไม่ไ้ไปไหน
เ้าท์าวน์หน้าอัน่ะ แ็เอินเ้าท์าวน์ันที่ไหนะ หรือเ้ารัะเอ /ี้ี้ิป
ไปแล้ว่ะ เอันปีหน้าาาาาาา
(อนึ่อมพ์พั่ะ เ้าใใ่ไหมะว่าหมายถึอะไร.... ฮือ T^T)
ความคิดเห็น