ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ผัวทาสและอาร์ตตัวแม่และรอยมือปริศนา
#บันทึกผัวทาสกับอาร์ตตัวแม่
ผัวทาสกับอาร์ตตัวแม่และรอยมือปริศนา
สวัสดี สมุดบันทึก
กูเพิ่งรู้ว่าเขาเขียนแบบนี้กัน กูเพิ่งไปดูซีรีส์เกาหลีมา (อีสวยบังคับดู) ว่าเขาต้องอารัมภบทก่อนเขียนเว้ย
อ่ะ กูว่ากูก็เกริ่นไปเยอะแล้ว
คืองี้ ตอนเช้าเว้ย กูตื่นขึ้นมาใช่ป่ะ กูเจอความผิดปกติเว้ย
ไม่ใช่เว้ย จู๋ยังอยู่
มันมีรอยมือบนหน้ากูเว้ย
ตอนแรกกูก็คิดว่ากูตบตัวเองเว้ย เลยยกมือมาทาบดู เฮ้ย ไม่ใช่รอยมือกูว่ะ
ออกจากห้องไปถามไอสวย
"สวยๆ หน้าเราเป็นไรอ่ะ ทำไมมีรอยมือ"
เงียบ
มันนั่งเปิดนิตยาสารที่มันเป็นบ.ก.แต่ก็ไม่ตอบผม
"เมื่อคืนเราละเมอตบตัวเองหรอสวย"
ถามมันต่อ ด้วยความคลางแคลงใจ
"ฮึ" มันทำหน้าแบบอีโมเงี้ย '^' ใส่ผมแล้วก็เดินคว้ากระเป๋ากับกุญแจรถไปทำงาน
กูรู้ล่ะมือใคร -_-
สวย!
แล้วมึงเอากุญแจรถกูไป สรุปกูต้องโบกวินไปบีทีเอสแล้วต่อบีทีเอสไปแล้วโบกวินอีกทีไปทำงานใช่ป่ะ
อีสวย!!
มึง
โกรธไอหล่อเรื่องไรวะเตง ._.
ตกเย็นหลังจากทำงานมาหลักหน่วง ถึงเวลาซักผ้าอีกแล้วจ้า ยังนับว่าเป็นความโชคดีที่อีสวยมันส่งร้านซักรีด กูเลยแค่จัดแยกผ้าเฉยๆ ที่มันไม่ให้กูซักไม่ใช่อะไร ผ้ามันแพง
ขณะที่กำลังจัดผ้าล้วงๆหาเศษเหรียญที่เหลือตามเสื้ออีสวยและเสื้อกูเองซึ่งแม่งรอบนี้ไม่มีอีกล่ะ แล้วเมื่อไรกูจะได้แผ่นเกม
ผิด กลับมาเรื่องเสื้อก่อน
ในขณะที่กำลังลื้อเสื้ออยู่นั้น กูก็เจอเสื้อที่กูใส่ไปอีฟแอนด์บอยกับมันมีรอยลิปสติกติดอยู่
ผ่างงงงง
เหมือนกูคิดแคลคูลัสออก
มึง
โกรธไอหล่อเรื่องไรวะเตง ._.
ตกเย็นหลังจากทำงานมาหลักหน่วง ถึงเวลาซักผ้าอีกแล้วจ้า ยังนับว่าเป็นความโชคดีที่อีสวยมันส่งร้านซักรีด กูเลยแค่จัดแยกผ้าเฉยๆ ที่มันไม่ให้กูซักไม่ใช่อะไร ผ้ามันแพง
ขณะที่กำลังจัดผ้าล้วงๆหาเศษเหรียญที่เหลือตามเสื้ออีสวยและเสื้อกูเองซึ่งแม่งรอบนี้ไม่มีอีกล่ะ แล้วเมื่อไรกูจะได้แผ่นเกม
ผิด กลับมาเรื่องเสื้อก่อน
ในขณะที่กำลังลื้อเสื้ออยู่นั้น กูก็เจอเสื้อที่กูใส่ไปอีฟแอนด์บอยกับมันมีรอยลิปสติกติดอยู่
ผ่างงงงง
เหมือนกูคิดแคลคูลัสออก
เหมือนโรเบิร์ตแลงดอนถอดโค้ดดาวินชี่ได้
อีสวยโกรธกูเรื่องลิป
กูหยิบเสื้อมาพิจารณาสีลิป และรูปปาก จนแทบจะเอาไปตรวจดีเอ็นเอที่ตกค้าง
กูว่าลิปอีเคนดัลของอีสวยนั่นแหละ
ไม่ได้ กูปล่อยให้สถานการณ์เลวร้ายไปกว่านี้ไม่ได้ หยิบเสื้อตัวนั้นขึ้นมาแล้วตะโกน
อีสวยโกรธกูเรื่องลิป
กูหยิบเสื้อมาพิจารณาสีลิป และรูปปาก จนแทบจะเอาไปตรวจดีเอ็นเอที่ตกค้าง
กูว่าลิปอีเคนดัลของอีสวยนั่นแหละ
ไม่ได้ กูปล่อยให้สถานการณ์เลวร้ายไปกว่านี้ไม่ได้ หยิบเสื้อตัวนั้นขึ้นมาแล้วตะโกน
ไอสวยวางมือจากโน้ตบุ๊คยี่ห้อแอปเปิ้ลเสี้ยวของมันมามองหน้าผม ผมเดินไปหาม้น ก่อนจะโชว์หลักฐาน
"นี่รอยลิปสวยไงจ้ะ"
ทันเงยหน้ามองผม
"ลิปสวยจริงๆ ลิปสีเคนดัลที่สวยซื้อมาจากอีฟแอนด์บอยไง ที่เราให้การ์ดสวยไปรูดไง แล้วที่สวยกลับบ้านมาจุ๊บๆเรา บอกว่าเป็นการสวอชสี หลังจากนั้นเราก็ป่ามป๊ามกันไปสามรอบตอบแทบลิปสติกสามแท่ง สวยจำได้ป่ะ รอบแรก..."
"หยุดนะะะ -////-" อีสวยโบกมือห้าม แหม ทำมาหน้าแดง สิบปีที่คบกันมันกูเคลมมึงไปกี่รอบล่ะ ทำมาไม่ชิน
แสดงว่ามันเริ่มหายโกรธแล้ว
"ดีกันนะจ้ะ" เออ มาดีกัน กูจะได้ขับรถไปส่งมึงออฟฟิศแล้วจะได้ขับไปไซท์งานกูต่อ ไม่ใช่ต้องนั่งวิน
"ขอโทษนะ ._."
โอ้ย อีสวย อย่ามาทำน้ำตาคลอเบ้า ที่มึงตบกูมึงคิดบ้างไหม คิดว่ากูใจอ่อนหรอ
ใช่
งู้ย หล่อต้องเช็ดน้ำตาให้สวยก่อน
จุ๊บเหม่งสวยด้วย
ไม่เอาไม่ร้องคนดีของหล่อ
"แต่ที่เราตบไม่ใช่เพราะเรื่องนี้หรอก"
อ้าว
เรื่องไรวะสวย
"เมื่อคืนมันมียุงเกาะหน้าแจ็คสันอ่ะ เราเลยตบให้ แต่ตบแรงไปหน่อย ,_, แต่รักแจ็คสันนะ ที่ไม่กล้าคุยเพราะกลัวจั๋นโกรธ"
แล้วอีสวยก็กอดผม
พร้อมทำตัวมุมิใส่
อีสวย
ส่วนกูไอซวย
รักสวยจ้ะ
จาก ไอหล่อเอง
TALK
มาอีดิทนิดหน่อยค่ะ เช่น การวางพารากราฟ แอปควรพัฒนาค่ะ cc. dek-d
ทะเลาะกันให้คุยกันอย่าทำร้ายร่างกายกันค่ะ
ขอบคุณรูปที่ก๊อปมาค่ะ ว่าแต่รูปขึ้นม่ะ
#บันทึกผัวทาสกับอาร์ตตัวแม่
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น