คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : ผัวทาสและอาร์ตตัวแม่และการปฏิเสธครั้งแรกของหล่อ
#บันทึกผัวทาสกับอาร์ตตัวแม่
ผัวทาสและอาร์ตตัวแม่และการปฏิเสธครั้งแรกของหล่อ
ไม่อยากจะเชื่อเลยครับ ว่าผมคนนี้ แจ็คสัน
หวังจะได้มีโอกาสมาจับเดธโน้ตนี้อีกครั้ง
ต่อไปผมจะเรียกเดธโน้ตแทนไดอารี่แล้ว
เพราะว่าผมลงทุนไปปริ้นหน้าปกมาใหม่ เป็นสมุดเดธโน้ต
แต่ขีดฆ่าเป็นบันทึกผัวทาสกับอาร์ตตัวแม่แทน
ถ้าถามว่าอะไรที่ทำให้ผมต้องเจ็บแค้นขนาดที่ต้องมาเขียนเดธโน้ต
(?) ล่ะก็…
หึ
หึหึ
หึหึฮือ
หึหึฮืออออออออออออออออออ
ผมรอดตายอย่างหวุดหวิด
อีสวยเกือบได้เป็นแม่หม้ายแล้วไหมล่ะ
มันก็ต้องมีบางเรื่องที่ไม่ว่าอีสวยมันจะวอนขอ
ร้องขอ หรือใส่ชุดเมท ชุดแอร์โฮสเตส หรือไม่ใส่ก็ไม่สามารถหยุดผมได้อีก
ต่อให้มันบีบน้ำตาผมก็ยอมให้มันไม่ได้
ย้อนกลับไปอาทิตย์ที่แล้ว
วันเสาร์ที่พวกเราได้นอนเปื่อยหลังจากทำงานมาหนึ่งอาทิตย์เต็มๆ
แต่ให้นอนอยู่บ้านเฉยๆก็ไม่ใช่นิสัยของพวกเราสักเท่าไร
แต่กิจกรรมมันก็เดิมๆ
อ่ะ สยามนี่อีสวยเดินจนพรุนหมดแล้ว
เอามันปิดตาทิ้งไว้ที่หอศิลป์มันยังเดินไปอีฟแอนด์บอยถูกเลย อันนี้สัญชาตญาณมันแรง
เบื่อที่จะดูหนังแล้ว นี่ดูเกือบทุกอาทิตย์ ของกินก็เดิมๆ อีสวยชอบอ้างอยากกินผัก
นู่น ไปโผล่ซิสเลอร์ แดกชุดสเต็กสองชิ้น ไหนผักของมัน
“จะไปไหนอ่ะวันนี้”
ผมถามหลังจากที่สวยลุกขึ้นจากเตียง
สวยมันหันมามองที่ผมแล้วตาเป็นประกาย
เดี๋ยวๆ
อย่ามองกันอย่างนี้ -/- แหม
มองอย่างนี้พี่คิดดีไม่ค่อยได้หรอกนะ
“เดี๋ยวเราจะออกไปข้างนอกกัน”
แล้วสวยก็เดินเข้าห้องน้ำไป ปล่อยให้ผมหื่นเก้ออีกแล้ว
เอ๊ะ
หรือว่ามันจะออกนอกสถานที่วะรอบนี้
-.,-
หลังจากสวยมันออกจากห้องน้ำ
ผมก็เที่ยวถามว่าจะไปที่ไหน ภาวนาในใจว่าไม่ใช่สยาม
“สวยๆ วันนี้ไปไหนอ่ะ”
สวยหันมาทำหน้ากรุ้มกริ่มใส่ผม
“สยามม่ะ”
ผมหุบยิ้มอัติโนมัติและนั่นทำให้สวยขำ
ก่อนจะบอก “ไม่ใช่ เบื่อสยามเหมือนกัน”
“แล้วไปไหนอ่ะ”
ดีใจจัง ฮือ ไม่ใช่สยาม
“เอ็มควอเทียร์”
ผมมองหน้าสวย
มองมัน มองมันจนกว่ามันจะรู้สึกผิด พอสวยเห็นผมทำหน้าบอกบุญไม่รับ
สวยยิ่งขำขึ้นไปอีก
“จะไปต่างจังหวัดน่ะ”
ผมมองหน้าสวยประมาณว่ารอบนี้มึงเอาจริงนะ
ไม่ได้หลอกกูใช่ไหมอะไรทำนองนี้
“จริงๆ
ไปอาบน้ำแต่งตัวเร็ว”
เอาวะ! ได้ไปทัศนศึกษานอกสถานที่แล้วว้อย
สวยวันนี้แต่งตัวธรรมด๊าธรรมดาเมื่อเทียบกับความแฟชั่นนิสต้าทุกวันของมัน
แต่เออ กระฉับกระเฉงดี เตรียมข้าวของไปนิดๆหน่อยๆ สวยแวะเซเว่นซื้อขนมมากินเหมือนมันกำลังจะไปทำบุญบ้านเด็กกำพร้า
แต่ผมรู้ว่ามันกินเองหมด กระเพราะมันหลุมดำ เห็นตัวแห้งแบบนี้เถอะ
สวยจัดการคอนเน็คมือถือแล้วจัดการเปิดเพลง
รู้สึกได้เลยว่าทริปกำลังจะเริ่มแล้ว
ได้ไปต่างจังหวัดก็ดีนะเนี่ย
สวยยังคงเซอร์ไพร์สผมด้วยการไม่บอกว่าเราจะไปที่ไหนกัน
แต่จัดการตั้งค่าจีพีเอสเรียบร้อยแล้ว ส่วนผมก็มีหน้าที่ขับไป
มันก็ได้รีแลกซ์ดีนะ
เมื่อตึกสูงๆ ค่อยๆเปลี่ยนเป็นบ้านหลังเล็กๆ ก่อนจะกลายเป็นทุ่งหญ้า ไร่นา
ผมขับรถไปเรื่อยๆ
ดูตามป้ายบอกทางแล้ว เหมือนเรากำลังไปสุพรรณบุรี
ยิ่งใกล้สุพรรณบุรีเท่าไร
สวยมันยิ่งฮัมเพลงเหมือนมีความสุขมาก ตาเป็นประกายเหมือรอคอยอะไรบางอย่าง
ผมขับไปเรื่อยๆไปตามทางที่จีพีเอสบอก
แล้วเราก็มาหยุดอยู่ที่สถานที่เล่นพาราไกลดิ้งหรือเรียกอีกอย่างว่าร่มร่อน…
ผมหันไปมองสวยแบบสั่นๆ
ให้ความรู้สึกเหมือนโดนลวงมาฆ่า
คือเห็นสวยมันสวยเริ่ดเชิดยอมขนาดนี้อ่ะนะ
ความจริงแล้วมันคลั่งกีฬาเอ็กซ์ตรีมมาก มีกีฬาประเภทนี้ที่ไหนบอกสวยด้วย สวยแม่งชอบมาก
แต่ผม… กลัวความสูง
กลัวสารพัดอย่าง
“ใครจะมาเล่น”
ผมหันไปถาม ยอมรับว่าจุดนี้เครียดมาก
“เราไง”
“เรานี่หมายถึงใคร
เราแทนตัวสวย หรือเราแทน we” ผมเครียด
เครียดมากจริงๆ ผมยอมรับ
เดินลงจากรถ
ขายังสั่นอยู่เลย เหมือนลูกนกหัดเดิน
“ก็แล้วแต่จะตีความ”
สวยตัดจบแค่นี้ก่อนจะมาจูงผมเดินเข้าไปในสถานที่นั่นเหมือนเด็กๆ
สัญญาณเตือนภัยในชีวิตผมกำลังดังลั่น
อีสวยเอาจริง
สุดท้ายแล้ว
พวกเราต้องมาที่จุดปล่อยตัว สวยพร้อมกับพี่สต๊าฟที่คอยช่วยเหลือกำลังคุยกับเรื่องต่างๆเกี่ยวกับการเล่นครั้งนี้
ส่วนผม ไม่มีอะไรเข้าหัวสักอย่าง
ผมอยากวิ่งเข้าไปรั้งสวยแล้วบอกว่าพวกเรากลับกันเถอะ แต่ผมก็ไม่มีแรง
ในขณะที่สวยมัน…
ฮัมเพลง I believe I can fly…
“สะ สวย” นอกจากขาสั่นแล้ว
เสียงยังสั่นอีก
“หืม”
ไม่ต้องมาทำหน้าน่ารักเลยนะ แต่สวยมันกำลังจะเริ่มเล่นแล้ว
“สะ สะ สู้ๆนะ”
ผมทำมือเป็นท่าไฟท์ติ้งแม้เสียงจะโคตรสั่นเลยก็ตาม
“อื้อ
แจ็คสันรอดูนะ” สวยบอก
หลังจากนั้นสวยก็ไปล่องลอยในท้องฟ้ากับพี่สต๊าฟ
ส่วนผมได้แต่มองสวยที่ค่อยๆเล็กลงๆจนเหลือเท่าเม็ดถั่ว
แต่ผมก็ยังพอได้ยินนะ
“แจ็คสัน! นายทำได้”
(คลิปสถานการณ์: https://twitter.com/CHKUNMOD/status/868317096962211841)
ทำได้บ้าอะไรล่ะสวย
ไม่อยากยอมรับหรอกนะ
แต่น้ำตาอยู่ที่หางตาแล้วเนี่ย
มันไม่ใช่เรื่องที่ชวนแล้วจะให้กันได้สวย
มันสูงนะเว้ย รู้อย่างงี้ยอมไปสยามกับมันแม่งดีกว่า
ในขณะที่ผมได้แต่ปลงสังขารอยู่นั้น
สวยก็ได้มาอยู่ตรงหน้าผมแล้ว
ผมรักรอยยิ้มสดใสนั่นน่ะ
สวยชอบกีฬาเอ็กซ์ตรีมจริงๆ แต่ผม… แค่ผมมองก็จะเป็นลมแล้ว
“ไปเล่นกันเถอะ
วิวสวยมากเลยนะ” สวยมานั่งข้างผม
ผมส่ายหน้า
และยืนยันคำเดิม “ไม่”
“มันไม่ได้น่ากลัวเหมือนอันอื่นนะ
อันนี้โอเคเลย ล่องลอยไปตามลม” สวยยังเกลี้ยกล่อม
แต่คำตอบผมก็ยังเป็นเหมือนเดิม
“ไม่”
“ไม่เชื่อเราหรอ”
มาแล้ว มุกนี้ของมัน
“เชื่อ
แต่ไม่เล่น กลัว” ผมหันไปมองหน้าสวย จริงจัง
“รู้สิว่ากลัว
แต่อันนี้น่ะ ไม่ได้แย่จริงๆนะ อยากให้แจ็คสันได้เห็น ในสิ่งที่เราเห็น”
ผมเงียบ
ผมรู้ว่าสวยอยากให้ผมเอาชนะความกลัว รวมถึงอยากให้เห็นวิวสวยๆที่เป็นคนละแบบกับเมืองหลวง
“ไม่… ไม่เอาจริงๆสวย”
สวยจับไหล่ผม
หันไปสบตาก่อนจะเริ่มถาม “แจ็คสัน!”
“หืม”
สวยจริงจังมาก
และเริ่มถามช้าๆทีละคำอย่างเน้นๆ “จะ เล่น หรือ ไม่ เล่น?”
(คลิปสถานการณ์: https://twitter.com/CHKUNMOD/status/803889753217114112)
กลัวความสูง กับกลัวสวย
ผมว่าผมกลัวสวยมากกว่าว่ะ
T_T
สุดท้ายแล้ว
ผมก็ได้มาอยู่ในสภาพพร้อมลอยละลิ่วปลิวละล่องไปกับสายลม
ไม่น่าเชื่อเลยว่าคนคนนึงจะมีอิทธิพลกับชีวิตขนาดนี้ อยากจะร้องไห้
กลับไปหาเมียใหม่ก็คงไม่ทันแล้ว รักมันมาก ถึงขั้นยอมมันไปแล้ว
แล้วสต๊าฟก็พล่ามอะไรสักอย่างที่มันไม่เข้าหัวผมเลยสักนิด
รู้ตัวอีกทีก็ตอนลอยขึ้นไปบนฟ้าแล้ว
“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก”
(คลิปสถานการณ์: https://twitter.com/CHKUNMOD/status/868356039669727232)
มันลอย พื้น
ผมห่างพื้นไปเรื่อยๆ ค่อยๆห่างจากสวยที่ตะโกนบอกสู้ๆ สูงขึ้นไปเรื่อยๆ ลมก็แรง
ผมได้แต่หวีดร้องแบบไม่สนใจความมาดแมนแฮนซั่มอีกต่อไป
ได้แต่กรีดร้องภาวนาขอให้มันจบลงสักที
“ไอน้อง ลืมตาแล้วมองไปรอบๆ”
พี่ที่คอยบังคับร่มให้สั่งผม ผมค่อยๆลืมตามองไปรอบๆ
พร้อมกับเสียงแหกปากที่ค่อยๆเงียบลง
เออ
มันสวยจริงๆนะ เหมือนสวยอยากจะพามารีแลกซ์จากการทำงานที่เหนื่อยล้าเลย
ผมพอจะเริ่มเข้าใจว่าทำไมสวยถึงฮัมเพลง
I believe I can fly เพราะตอนนี้เราเหมือนได้บินเลยล่ะ
แต่ความกลัวก็ยังมีอยู่ดี
ทุกครั้งที่มันเอียงไปเอียงมาผมก็ยังร้องเสียงหลงอยู่ดี
“ไอน้อง
น้องผู้ชายคนเมื่อกี้บอกมาว่าถึงเอ็งจะมองไม่เห็นคนข้างล่าง
แต่คนข้างล่างก็มองเอ็งอยู่ดี”
หมายความว่าสวยมองผมอยู่สินะ
ไม่นานพี่สต๊าฟก็ค่อยพาผมลงสู่พื้นดิน
จัดการถอดอุปกรณ์ออก สวยมาหาผม พร้อมกับเรี่ยวแรงที่หายไป
ผมรู้สึกเหมือนขาไม่มีแรง
และล้มลงใส่สวย โชคดีที่อีกฝ่ายช่วยประครอง
“แจ็คสันเก่งมากเลย”
ผมแลกความกลัวของผมเพื่อรอยยิ้มแบบนี้ของสวยจริงๆสินะ
หลังจากนั้นสวยก็กลายเป็นคนขับรถและจัดแจงทุกอย่างแทน
สวยเช็คอินเข้าที่โรงแรมที่จองไว้ จัดการดูแลผมซะดิบดี
ผมเหมือนวิญญาณหลุดไปตั้งแต่ลงมาเลยล่ะ สวยอาบน้ำให้ผม สระผมให้ผม
แถมแปรงฟันให้ผมด้วย
ตอนกินข้าว สวยก็นั่งข้างๆผม
คอยป้อน คอยเช็ดปากให้
เหมือนเป็นง่อยเลยแม่ง แต่…
ผมก็มีความสุขนะเวลาที่สวยมีความสุขที่จะได้ดูแลผมน่ะ
ปล. ไม่เอากีฬาเอ็กซ์ตรีมแล้วนะ
T___________________________T
ปล2. แม่งเอ๊ย ต้องหาวิธีลบคลิปจากเครื่องไอสวยให้ได้ สวยแม่งถ่ายตอนผมเล่นพาราไกลดิ้งไว้ กรี๊ดเสียงหลงเลย ฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ
--------------------------------------------------------------------------------------
ควรอ่านประกอบกับดูคลิปสถานการณ์ เฮ้อ วงวารเหลือเกิน
#บันทึกผัวทาสกับอาร์ตตัวแม่
ความคิดเห็น