คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : ผัวทาสและอาร์ตตัวแม่และการอวดที่แท้จริง
#บันทึกผัวทาสกับอาร์ตตัวแม่
ผัวทาสและอาร์ตตัวแม่และการอวดที่แท้จริง
สวัสดีไดอารี่
นี่หล่อไงจำไม่ได้เหรอ เฮ้อ ไม่ได้เขียนบันทึกมาสักพักแล้ว ไม่ใช่อะไรหรอก
หาโอกาสเขียนไม่ได้เลย จะให้ไอสวยเห็นบันทึกนี้ไม่ได้เด็ดขาด
บันทึกนี้ต้องหายไปกับกูนี่แหละ *กำมือชูขึ้นฟ้าเป็นการประกาศเอกราชของตนเอง*
จากบันทึกคราวก่อน
ผมได้แนะนำแกงค์สวยไปแล้วสินะ นั่นคือพี่โจควอน หลังจากนี้ไป
ผมจะเรียกว่าเจ๊ควอนล่ะกัน
ตอนนี้เจ๊ควอนเป็นดีไซเนอร์อยู่นู่นอิตาลี่พร้อมกับสามีฝรั่ง
ชีวิตรักอรรถรสมาก กว่าเจ๊ควอนจะมาถึงจุดนี้ได้ ก็ผ่านผู้ชายหลอกแดกมานับไม่ถ้วน
จนทำให้เจ๊ควอนอดแซะสวยไม่ได้เรื่องที่ผมกับสวยรักกันมาก
วันนี้เจ๊ควอนนัดสวยออกมากินข้าว
ผมก็ต้องออกมาด้วย แต่วันนี้มันค่อนข้างพิเศษ
นัดมันตอนทุ่มนึงที่เอเชียทีคไม่ใช่หรอ
แล้วทำไม…
ทำไมต้องแต่งองค์ทรงเครื่องตั้งแต่บ่ายสามด้วยวะ
-_-+
“แจ็คสัน
ชุดที่เตรียมไว้อยู่ในห้องนะ ใส่ชุดนั้นนะ ห้ามหยิบชุดอื่นมาใส่เชียวนะ”
ถอดความได้ว่าแฟชั่นกูมันไม่ได้เรื่อง
มันสมถุย มันสู้บอกอนิตยสารแฟชั่นมือหนึ่งอย่างสวยไม่ได้สิท่า!!
ก็จริงอะ
ตามแฟชั่นมากๆแบบอีสวยมีหวังตู้เสื้อผ้าแตกก่อน
นั่นไง
พูดยังไม่ทันขาดคำ
“แจ็คสันนนนนนนนนนนนนน”
ฟุบ
ฟี้…
สวย
มึง…ทับถุงเลย์แตก…
ยังไม่พอ…
มันเป็นจังหวะเดียวกันกับที่กูยื่นมือไปล้วงเลย์มากินพอดีว้อยยยยยยยยยยย
orz
“คนบ้า!” ว่าแล้วสวยมันก็ตีแขนผมเบาๆ
คนบ้าไรวะ
“หลอกจับตูดกัน
แหม บอกกันดีๆก็ได้”
แล้วสวยก็ทำท่าเขินและเอียงอาย
คือเลย์กู…
เลย์ของกู… orz
สรุปเรื่องที่สวยจะมาบอกกล่าวกันก็คือ
สวยได้ทำการเปิดรูปภาพในมือถือรุ่นใหม่ของมัน พร้อมกับจิ้มจึกๆ
รูปเป็นแสนของมันได้อยู่เรียงรายกันต่อหน้าผมแล้ว เท่าที่ผมดูคร่าวๆก็คือ
เป็นรูปที่มันเพิ่งถ่ายหน้ากระจก ท่าเดียวกันเป๊ะๆ แต่สิ่งที่ไม่เหมือนกันคือชุด
“เนี่ยๆ
เราใส่ชุดไหนดีอะ”
ผมมองรูปในมือถือสลับกับสวย
มองสลับกับสวย
มองสลับกับ
สวย
สวยเสื้อห้อย
สวยเสื้อห้อยลงมาเห็นหน่มน้มแล้ว
เฮือก
มองผนังแป้บ
เอาไงดีวะ
นัดทุ่มนึงนี่บ่ายสามเอง
เอาไงดี
มันอ่อยป่ะวะหรือมันถามเฉยๆ
“ไม่ใส่ดีที่สุดจ้า…”
หลังจากนั้นก็ได้ยินสวยสะกดคำว่า
Room อยู่สักพัก
อ้า… โอ้
… โอ้…
อื้ม…
“มาช้านะอีสวย”
ในที่สุดพวกเราก็สามารถมาเอเชียทีคได้หลังจากเกิดการปะทะกันเล็กน้อย
สุดท้ายแล้วสวยก็ไม่สามารถแต่งหญิงใส่เสื้อโชว์เนื้อโชว์หนังได้ โอ้โห แต่ยิ่งกว่าสวยแต่งหญิง
คือการแต่งบอยแต่มีออร่าความควีนกระจายไปกว้างกว่าสัญญาณวายฟาย
อีสวยทำไมสวยจังวะ
สวยกว่าทุกวัน
นี่คงจัดหนักจัดเต็มประชันกับเจ๊ควอนให้ตายกันไปข้างนึงเลยใช่ไหมเนี่ย
โอ๊ะ
หรือน้ำดี -.,-
“แจ็คสันของเจ๊”
เจ๊ควอนวันนี้มาในลุคสาวสวยรวยสเน่ห์ซึ่งได้สวยได้แต่เบ้ปากและกระแหนะกระแหนว่ายังไงก็สวยสู้มันไม่ได้
แต่ผมว่าเจ๊ควอนก็สวยขึ้นนะ แต่สำหรับผมอีสวยสวยสุดแหละ
เอ่อ
เจ๊ควอนไม่เคยเลิกลวนลามผมแม้จะผ่านมาหลายปีแล้วก็ตาม
เพี๊ยะ! อีสวยจัดการตีมือเจ๊ควอน
ย้ำ อย่างแรง
“อีเจ๊
มึงจับนมผัวกู!”
T_T
สวยช่วยหล่อด้วย หล่อกลัว ฮือ
นมนี้มีไว้ให้สวยคนเดียวนะ
“แหม
ไม่เจอกันตั้งนาน แจ็คสันก็ยังหุ่นเป๊ะสเป็กตุ๊ดเหมือนเดิมเลยนะ”
“ของกูอีเจ๊”
พูดจบสวยก็ดึงผมได้ใกล้ๆ แถมคล้องแขนซะแน่นเลย อุ้ก รู้สึกถึงนมที่บีบประจำ
เหมือนจะใหญ่ขึ้นด้วยโน๊ะ ผลของการบีบบ่อย ฮี่ฮี่ TwT
ผมจะร้องไห้
ฮืออออออ อีสวย อีสวยอวดผม อีสวยอวดผมแล้ว ฮือ
หลังจากรอบที่แล้วหน้าแตกคิดว่ามันอวดผม แต่ไปอวดสีลิปเสียได้ ปั๊ดโธ่ว้อยยย
แต่ในวันนี้ ผมกู้หน้าสำเร็จแล้ว
ผมเลยจัดการเอามือตีก้นสวยไปเบาๆ
“โอ๊ย
รำคาญ รำคาญทั้งมึง ทั้งผัวมึงเลยอีสวย รักกันมากม่ะ”
“รักกันมาก”
การออกเสียงในครั้งนี้ผมอยากให้คุณนึกถึงการเน้นคำโดยเฉพาะคำว่ามากกกกกก
ผมอยากให้ทุกคนเห็นหน้าอีสวยตอนนี้มาก
หน้าตาแบบถ้าผมเป็นเจ๊ควอนผมจะตบมัน หน้าตาน่าหมั่นไส้ มีความมั่น ความภูมิใจ แต่เผอิญว่าผมคือผม
ผมรู้สึกใจพองโตมาก เราคบกันมาตั้งหลายปี แต่เราก็ยังหวานแหววให้คนอื่นหมั่นไส้ได้
ภูมิใจ๊ ภูมิใจ
“รักสวยเหมือนกันจ้ะ”
พูดจบก็จุ๊บกระหม่อมสวยไปสักที
งื้มมม
เมียใครทำไมน่ารัก
“โว๊ะ
รำคาญญญญญญญญญญญญญ”
เจ๊ควอนส่ายหน้าก่อนจะบ่นกระแอดกระแปดไปตามทางกับอีสวยว่าครั้งนี้น่าจะพกซะมีเจ๊ควอนมาด้วย
ไม่น่าบินมาคนเดียวเพื่อมาทนดูอีสวยอวดผมเลย
พวกเรามานั่งอยู่ในร้านอาหารร้านหนึ่งในเอเชียทีค
คุยกันสารพัดเรื่อง สวยพูดมากกว่าทุกที โดยเฉพาะเรื่องผม
“อันนี้ลิปที่แจ็คสันซื้อมาให้”
“อันนี้ๆ
กระเป๋าใหม่ แจ็คสันก็ซื้อให้”
“เจ๊
มึงดมๆ นี่ น้ำหอมใหม่ แจ็คสันก็ซื้อให้”
“เจ๊ๆ
มึงเห็นชุดวันนี้ม่ะ แจ็คสันก็ซื้อให้”
“เดี๋ยว
อีสวย…”
เจ๊ควอนยกมือเบรก
“ไรเจ๊”
“นี่มึงมีผัวหรือมีแบงค์ชาติ” เจ๊ควอนพูดและนั่นทำให้ผมหัวเราะลั่น
“อีเจ๊!
แจ็คอ่ะ! ‘^’”
“แจ็คสันของเจ๊
ทำไมปล่อยให้อีสวยนี่ขูดรีดอยู่ได้ มาอยู่กับเจ๊ที่อิตาลี่ม่ะ เดี๋ยวเจ๊เปย์ให้”
“อีเจ๊!” สวยเกือบตบโต๊ะ
“ล้อเล่นไหมอีสวย
กูมีซะมีแล้ว” เจ๊ควอนตอบกลับ
“ผมไปอยู่กับเจ๊
ผมต้องกวาดบ้าน ถูบ้าน ซักผ้าไหมเจ๊” ผมแกล้งเล่น
“ว้าย
อีสวย นี่ผัวหรือทาส มาอยู่กับเจ๊เถอะแจ็คสัน”
“แจ็ค
งื้อออออ ไม่ได้ใช้งานแจ็คสันสักหน่อย แจ็คสันจะทำเองอะ T_T เจ
เจไม่รักเค้าหรอ”
ผมไม่ค่อยได้เห็นสวยงอแงเท่าไร
แต่เรื่องทำงานบ้าน ที่จริงแล้วเราแบ่งงานกันทำน่ะ เพราะสวยก็ช่วยทำกับข้าว
แถมยังคอยจัดการเรื่องในบ้านอื่นๆอีก ผมก็แค่แบ่งเบาภาระสวยก็เท่านั้นแหละ ชีวิตมันคงยุ่งเหยิงกว่านี้ถ้าไม่มีสวยคอยเข้ามาจัดระเบียบ
“มาอยู่กับเจ๊มา
เจ๊แซ่บกว่า!”
เจ๊ควอนแกล้ง
“อีเจ๊!”
“ล้อเล่น… เจรักสวยจะตาย”
หลังจากนั้นการเป็นว่าสวยงอแงและเอาแต่ซุกผม
ป้อนผมบ้าง เดินกอดแขน ซบผมหลังกว่าเดิมอีก
ผมหันไปมองหน้าเจ๊ควอนที่พยักเพยิดหน้ากับผม
“เอาคืนมันบ้างอีสวยเนี่ย
อย่าไปตามใจมัน” เจ๊ควอนบอกผมตอนสวยไปซื้อสบู่รูปจู๋ให้เจ๊ควอนเป็นของขวัญ
“ผมก็มีวิธีเอาคืนของผมแหละน่า”
“กรี๊ด
ไหนกระซิบบอกเจ๊ซิ”
“ก่อนมายังเรื่องผม
นายหัวๆ กับแด๊ดดี๊ๆ อยู่เลย”
“กรี๊ดดดดดดดดดดดด
อีสวยมันร้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!”
สรุปคืนนั้นเราก็เดินเล่นถ่ายรูปเล่นกันนิดๆหน่อยๆ
แต่ก็มีความสุขดี
--------------------------------------------------------------------------------------
จริงๆแล้วตั้งใจมาตีแผ่ว่าสวยน่ะไม่ใช้ผัวเยี่ยงทาสนะ
แต่ความจริงแล้วเค้าแบ่งๆหน้าที่กันในชีวิตประจำวันน่ะ
เพราะที่ผ่านมาเหมือนเราเห็นด้านของสวยจากมุมมองแจ็คสันคนเดียว
เรื่องการอวดมีความหมั่นไส้ส่วนตัว อยากจะแหมไปให้ถึงโลกหน้า
#บันทึกผัวทาสกับอาร์ตตัวแม่
ความคิดเห็น