GOT7 #บันทึกผัวทาสกับอาร์ตตัวแม่ #JARK

ลำดับตอนที่ #12 : ผัวทาสและอาร์ตตัวแม่และวันไวท์เดย์ที่ดีเลย์ไปหน่อย

#บันทึกผัวทาสกับอาร์ตตัวแม่

บันทึกผัวทาสและวันไวท์เดย์ที่ดีเลย์ไปหน่อย

     เคยได้ยินคำพูดที่ว่าผู้หญิงเวลาทะเลาะกันจะเอาทุกเรื่องตั้งแต่ชาติปางก่อนมาเสริมไหมครับ

     อีสวยก็เป็น ไม่ต้องแค่ผู้หญิงหรอก
     เพราะมันคืออาร์ตตัวแม่!
     คือเรื่องมันเป็นแบบนี้ครับ...
     อยู่ดีๆ น้ำตาก็ไหล ฮือ สวยไม่คุยด้วยมาสี่วันแล้วอ่ะ คืองงมาก ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น จู๋จี๋กันอยู่ดีๆ สวยก็เปลี่ยนไป 
     มันเกิดอะไรขึ้น รักสิบปีดีสิบหนมันเกิดอะไรขึ้น
     เหมือนซินเดอเรลล่าเลยครับ ตอนเที่ยงคืน ก้าวย่างเข้าสู่วันที่ 15 สวยก็เปลี่ยนไป
     เวลาถามอะไรก็มีแต่คำว่า "ฮึ '^'"
     อยากถามว่ากูผิดอะไร T______T
     "สวยๆ" ผมเรียก 
     สวยก็หันมามองก่อนจะ "ฮึ!"
     "กินข้าวยังครับคนดี" ยอมไม่ได้แล้ว ไม่ได้กอดเมียมาหลายวันแล้ว เดินเข้าไปกอดเอวสวย แล้วก็เกยคางที่ไหล่ ฮือ ผัวอ้อนแล้วนะ ยอมผัวหน่อย เวลาสวยไม่มางุ้งงิ้งเรื่องช้อปปิ้ง ผัวก็ไม่รู้จะมีเงินไปเพื่อใคร
     "ยังไม่กิน"
     "งั้นไปกินร้านเนื้อย่างกันไหมครับ ร้านเนื้อย่างที่สวยชอบไง ไปกินกันนะ"
     "ไม่อยากกิน"
     ตอแหล อื้อหือ เอามือเขกหัวสวยมันไปสักที ไม่รู้จะพูดยังไง กูเห็นเมื่อวานมึงลงรูปในเฟสบอกอยากกินจัง 
     "แล้วสวยอยากกินอะไร"
     "อะไรก็ได้ ง่ายๆ"
     มึงอ่ะไม่ง่ายเลยสวย เข้าใจยากกว่าแคลคูลัส
     กว่าจะตกลงกันได้ว่าจะกินอะไร นั่นก็คือร้านเนื้อย่างของอีสวยมันนั่นแหละ 
     ระหว่างขับรถ ผมก็ถามมัน
     "โกรธอะไรเรา หื้ม" ผมก็ลูบหัวสวย
     "เปล๊า ไม่มี๊"
     กูว่ามี
     เรื่องไรวะ ช่วงนี้ก็อยู่ในโอวาทมาตลอด ตอนกลางคืนก็อยู่ในsinอยู่ในทำ ไม่มีอะไรบกพ่อง
     แล้วมันเกิดอะไรขึ้นวะ
     "มันต้องมีดิ"
     สวยมองออกไปนอกหน้าต่าง
     "เรื่องไร้สาระอ่ะ อย่าใส่ใจเลย"
     มากกว่าใจกูก็ใส่ให้ทุกคืน 
     "สวย ไหนว่ามีอะไรเราคุยกันทุกเรื่อง" ผมเริ่มดุ
     "ก็มันไม่มีอะไรจริงๆ ก็แค่นอยด์เองเดี๋ยวก็หายโกรธเอง"
     ผมปล่อยให้มาคาราคาซังไม่ได้จริงๆ
     ผมจอดรถข้างทางก่อนจะเริ่มคุยกับสวย
     "นอยด์เรื่องอะไร"
     สวยน้ำตาคลอก่อนจะตอบ "ฮึก...แจ็คสันไม่เคยให้อะไรเราในวันไวท์เดย์เลย"
     เดี๋ยว
     เดี๋ยวนะ
     เดี๋ยว... 
     สิบสี่กุมภาวันวาเลนไทน์
     สิบสี่มีนาวันไวท์เดย์
     คือแบบ...
     นอกจากวันวาเลนไทน์แล้ว กูยังต้องใส่ใจวันไวท์เดย์ไรนี่ด้วยหรอวะ
     แล้วที่กูให้ไปทั้งหมดนี่ไม่มีค่าเลยหรอสวย
     "สวย มันก็แค่ไวท์เดย์ เราให้สวยมากกว่าไวท์เดย์อีกนะ"
     สวยหันขวับมาทางผม
     ผมขนลุกซู่ สัมผัสได้ถึงพลังงานบ้างอย่าง
     หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา กดจึ้กๆอยู่สองสามที
     "แต่กับอีนี่ให้ได้ใช่ไหม..."

     ผ่าง
     ผ่างง
     ผ่างงง
     นี่มันรูปผมสมัยมัธยม
     เอ่อ คือ...
     ผมยังไม่ทันพูดอะไร สวยก็จัดการซูมรูป

     "รักมันมากใช่ม่ะ"
     ไปกันใหญ่แล้ว ช่วยด้วยยยยย
     คือตอนมีรูปนี้ ผมยังไม่รู้จักอีสวยเลยนะเว้ย
     "สวย คนเราเลือกเกิดไม่ได้แต่เลือกที่จะเป็นได้ อันนี้มันเรื่องก่อนรู้จักสวยอีกนะ"
     "กำลังบอกว่าเราไร้สาระอยู่ใช่ม่ะ" สวยเถียง
     คือเออใช่ ไร้สาระมากสวย ว้อย แต่ที่ตอบไป
     "สวย เรากลับไปแก้ไขอดีตไม่ได้"
     "ใช่ ตั้งสิบปีมาแล้วเราไม่เคยได้อะไรในไวท์เดย์เลย"
     จะบ้าตาย
     มึงนับแค่ไวท์เดย์วันเดียวหรอสวย แล้ววันปกติที่กูจ่ายๆไปนี่ไม่มีผลเลยสินะ
     "ก็ให้ในวันวาเลนไทน์ไปแล้ว ยังต้องให้วันไวท์เดย์ด้วยหรอ"
     "วันไวท์เดย์ ผู้ชายต้องให้ของกลับคืนสิ"
     ผมทนไม่ไหวแล้ว ตัดสินใจขับรถต่อ สวยดุผมเรื่องอย่าเอาความโมโหไปลงที่รถ แต่ผมโกรธมาก โกรธมาจนรีบแวะข้างทาง เดินตรงไปร้านดอกไม้
     ผมเดินออกมาจากร้านดอกไม้พร้อมช่อดอกกุหลาบขาวช่อใหญ่ ก่อนจะส่งมันไปให้สวย
     "ทำไมถึงคิดว่าไม่รักวะสวย"
     ผมไม่เข้าใจอะไรสักอย่างเลยนะ
     แต่ทำไมดอกไม้ช่อเดียว มันถึงทำให้สวยโผกอดผมได้ 
     หรือบางทีแล้ว เรามีวันอะไรพวกนี้เพื่อทำให้เรื่องบางเรื่องที่เราทำอยู่แล้วเป็นปกติพิเศษขึ้น
     บางทีเรื่องเล็กๆน้อยๆ อาจจะเป็นเรื่องพิเศษ
     หืม อะไรนะ เล็กๆน้อยๆ?
     ดอกไม้ช่อนี้แพงกว่าลิปแมคอีกอีสวย 
     ว้อย
     แต่เอาวะ 
     ถ้าสวยมันมีความสุข ผมก็มีความสุข

     รักสวยจ้ะ

     จากไอหล่อเอง

     ปล. 
     "สวยไปเอารูปนั้นมาจากไหนอ่ะ"
     "เจอมาในเฟรนชิป มีการบอกรักครั้งหนึ่งคิดถึงตลอดไปด้วย"
     "แล้วเฟรนชิปนั่นหายไปไหนแล้วอ่ะ"
     "เผาทิ้งไปแล้วทั้งหมดนั่นแหละ"

--------------------------------------------------------------------------------------

อย่าเพิ่งด่าว่าสวยงี่เง่านะ จุดประสงค์คือต้องการจะสื่อว่าทำไมคนบางคนถึงแคร์วันพวกนี้

เพราะว่าบางอย่างที่เราทำเป็นประจำ เราจะชินจนเราไม่ได้มองว่ามันเป็นเรื่องพิเศษ

แต่พอในวันพิเศษ เรื่องนิดๆหน่อยก็กลายเป็นเรื่องมีความหมายได้

#บันทึกผัวทาสกับอาร์ตตัวแม่