คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : แต่ปางก่อน 6
เาพอะเห็นเ้าโรเรื่ออีัวเอแล้วที่ะเอามาลทำเป็นละร แล้วเรื่อนี้เาอยาให้มีนสำัมาแส้วย็ือานนะ เพื่อนรัเพื่อนสนิทอัวเอ ึเรียให้านนะมาหานที่บริษัท
"เมื่อืนูโทรหาทำไมไม่รับสายวะ"
"ันยุ่"
"ยุ่เรื่ออะไรวะ"
"ันำลัพล๊อเรื่อใหม่"
"หะ" านนะเลิิ้วมอหน้าเพื่อนรั
"ันอยาให้นายมารับเล่นเรื่อนี้ให้ัน" านนะเลิิ้วึ้นไปอีแล้วี้นิ้วใส่ัวเอ
"ัน"
"ใ่ ันวาัวแไว้แล้ว ้อเป็นแเท่านั้นรับบทเป็นพระเอ"
เาอยาให้านนะรับบทเป็นัวไทัวอีอเา ส่วนนาเอเายัวาัวไม่ไ้เลย
"แนวพีเรีย"
"โว้ว!"
"แล้วแ็้อเปลี่ยนทรผมะลาอแใหม่้วย" แทยอนี้นิ้วไปที่ทรผมหน้าม้าอานนะ
"มันแหอยู่แล้ว"
"วาบทให้แเรียบร้อยแล้ว แ่มีสถานที่หนึ่ันอยาให้แไปเห็น"
พระราวัหรเว
านนะเยียบวัเียวเรือนให่ หม่อมหลวนิุรับรู้้วยาไ้ทันที
"าน"
านนะไม่อารับรู้หรือสามารถิ่อมอเห็นวิาไ้เท่าับอ แทยอน แ่วามรู้สึ้าในนัวยัษ์นั้น็รู้สึไ้
"ูรู้สึ เหมือนเยอยู่ที่นี่ยัไยัั้นวะ"
"เหรอ"
"อืม"
ายหนุ่มยัษ์สำรวูวัเรือนให่ ่อนะมอ้ามผ่านห้าหน้าวัไปยัเรือนาวำหนัริมน้ำ
"นั่น เรือนอะไรวะ"
เามอัวเรือนทั้ที่หม่อมหลวนิุยืนอยู่รนั้นไม่ห่า ายหนุ่มหน้าหวานยัอึ้ไม่หายับารมาเยือนอนทีุ่้นเยัน แทยอนหน้ามอท่านายนิพอะเ้าใวามรู้สึนัวบาอยู่
านนะไม่รอเสียเวลาให้แทยอนนำพาเินไปเาลับเินไปเอ เินผ่านัวท่านายไป
"หม่อม" แทยอนห่ววามรู้สึนัวบา
"ันไม่เป็นไรหรอ" แทยอนพยัหน้าเล็น้อย
"ไปเหอะ อ่อ...ที่เรือนำหนัมีสวนหลัวั้วยถ้าเธออยาะไปู"
"รับ"
"ว้าว สวยวะไอ้แท ้นอะไรว่ะ"
"ลั่นทม"
้นลั่นทมสอ้าทาเรียยาวประปรายห่าันออไป ท่านายนินิยมอลั่นทมมานมีอเห็นให้เยอะร่วหล่นา้นเ็มไปหม
แทยอนและานนะเ็อลั่นทมบน้นมาอมม ผู้ายสอนที่เยมีใให้ท่านายนิ
ราแรในรัสามเส้า รั้ที่สอือรัอสอนที่ไม่สมหวััน
ไม่สมหวั...
นั่นสินะ
นป่านนี้็ยัไม่รู้เรื่อวามรัอไทับท่านายนิเลย
"เอาไว้ันะเล่าให้ฟั วันนี้มีแมาเยือน" ูเหมือนท่านายะอ่านใเาถูไ้อีแล้วแ่แ่ยิ้มให้แทนำพูเป็นำอบ
"เฮลโหลลล! พี่แท...อร้าย!"
"ียอน มาไ้ไ" แทยอนหันหน้ามอมาา้นทาสวนหลัวัเอียอนเ้า
"ว้าววว สวยมั่มาเลย" ียอนเห็นหน้าายหนุ่มให่ สวนที่นี่็หมวามหมายสำหรับหล่อนทันที รีบเินเ้าไปวแนให่
านนะหมอารม์เ่นัน าราหน้าหวานอย่าน้อียอนวแนไอ้แทยอนำาให้เห็นรู้สึี๊ที่ใ
"เออ ูรับานมึแล้วัน อนนี้อัว่อนนะเว้ย ไปละ...แล้วเอันเพื่อน"
"เี๋ยว่อนิวะ" านนะโปมือลาปล่อยหนุ่มสาวแถวนั้นยืนลอัน
ส่วนท่านายนิ็ำันท่าทาสาวน้อยหน้าหวานแ่ยั่วเ็ี่
แทยอนลำบาใ ไอ้านหายไปท่านาย็หายไป้วย เาเลย้อรับศึเพียนเียว โยารพาัวเอออเับียอนันสอน
ียอนับแทยอนหรือะไทาิที่แล้ว สอนนี้ไม่ไ้ผูพันอะไรันมาแ่าิปา่อน หม่อมหลวนิุึลายใเรื่อทัู้่
รอยฝ่ามือเรียวบาผู้หิมันไม่วรอยู่บนใบหน้าสวยๆ อายหนุ่มัวบานั่นเลย ท่านายนิอยหลบหน้าไม่ให้นอื่นเห็น บวับที่ไท็ไม่ไ้มาสนในเ่นัน หม่อมหลวนิุรู้สึอ่อนล้าับใึออมารับลม้านอที่สวนห้าหน้าเรือนำหนั
หิสร้อยาวมาอหย่าแล้ว็ไม่มีใรล้าเ้ามาีสนิทิเื้อเพราะลัวเาอารม์เสียใส่
ไทแอบมอายหนุ่มที่นล้าอาเอื้อมไปรันหมหัวใไ้ เาะทำอย่าไรให้ท่านายรู้สึีึ้นไ้ายหนุ่มให่สูลมเ้าปอแล้วถอนหายใพรูยาว
ในอนเ้าๆอทุวัน่อนท่านายนิะเส็ื่นาบรรทม ไทไปสวนหลัวัไปเ็อลั่นทม
"ไทอเ็อลั่นทมนะอรับ" เาบอับ้นลั่นทม แล้วเา็ล้าเ็เอาอลั่นทม เอาไปวา้าๆถาอาหารเ้าเือบทุวัน
หม่อมหลวนิุเห็นอลั่นทมแล้ว็แปลใถามนรับเอาอาหารมาให้ รู้าบ่าวสาว็แอบรู้สึีใไม่ไ้แสสีหน้าให้นรับใ้เห็น
นหลายวันผ่านไปอาาศเ้านีู้สใสว่าปิเสียนเสียาร้อันแ่เี้ยว้าว ายหนุ่มบาออมารับลมรับแที่ศาลาท่าแม่น้ำริมฝั่ยิ้มให้ับัวเอ ไทพายเรือเ้ามาเทียบที่านศาลา เาเห็นท่านายนิแล้วเริ่มินับเสื้อผ้าุสีาวอท่าน และท่าลัษะมือไว้หลัันนั่นอีะเป็นท่าประำไปเสียแล้ว
"ไท พายเรือมาทำอะไรแถวนี้รึ"
"เิอรับหม่อม" ไทยิ้มให้นที่ยืนท่าเรียบศาลา ท่านายนิวย
"ึ้นมา่อนเถิอรับ"
หม่อมนิุัสินใึ้นเรือ แล้วไท็ร่อเรือามแม่น้ำไหลไปมาหยุแถวลุ่มผับวามามาย่ายอ ายหนุ่มให่พยายามพายเรือเ้าไปอยู่ลาผัพวนั้น
อนแรท่านาย็ยิ้มเอามือลแ่น้ำ ไทเห็นรอยยิ้มสรวลบนพระพัร์แล้วใื้นึ้นเลย
เารู้ว่าในใอท่านายมีอะไรสุมอมามาย เาอยาให้นที่ัวเอแอบรัไ้ออมา้านอ
"ผับวา นี่มันอะไรไท" ายหนุ่มัวบา
"เิเลยอรับ"
"อะไร"
"ผับวา ให้ันไปทำอะไร"
"็บอย่าไรอรับ" ไทยิ้มบา
"ให้ันบผับวาเนี่ยหรือ"
"ระผมรู้เรื่อหมแล้วานในรัว เรื่อท่านหิสร้อยาวบหม่อม"
"เธอรู้" ีนะ รอยฝ่ามือาๆหายไปหมแล้ววันนี้
"ท่านายเออะไรมาเยอะมา ระผมอยาให้ท่านายไ้ระบายวามในใที่สุ่มอออมาบ้า ท่านายะบผัอย่าไร...ะึหรือะถอน็ามสบายเลยระหม่อม" ไทพูบหม่อมหลวนิุมออผัมามายรอยยิ้มบนใบหน้าหายไป
ในใอเามีแ่เรื่อมามายให้เ็บ เป็นผู้าย้ออทนเ็มแ็มาว่าผู้หิ
แล้วไ...เาเหนื่อยไม่เป็นหรือ
สายาลมโระริสั่นไหว มือบาเรียวเล็สอ้าำอบเรือแน่นเอาไว้่อนะปลปล่อยน้ำเสียแห่วามทุ์ออมา
"อ๊า!!!!" แล้วถึะปล่อยมือออาอบเรือไปบผับวา้าเรือพร้อมับทั้ึทั้ทึ้มันึ้นมา "นี่แหนะๆๆๆ อื้อๆๆๆ" เรี่ยวแรมามายถูัึ้นมาใ้
ไทนั่มอท่านายนิระบายอารม์ลสู่ับอผันั้นแล้วเา็อยาระบายอารม์บ้า อารม์อนที่แอบรัท่านาย ว่าแล้วัวเอ็วาไม้พายเรือล่อนะเอามือลไปบอผัพวนั้นเ่นัน
ใ่ว่าัวเอะไม่รู้สึ ถ้าท่านายไม่ใ่นสูศัิ์เป็นนธรรมาเินินแบบเาแล้วละ็ เป็นไ้แ่ผู้ายหน้าาสวย ัวเาะุไปทำเมีย็ยัไ้เลยปัโธ่เอ่ย!
ไทหยุบอผัมามายหันมาระาแนายหนุ่มบานัวท่านายปลิวเ้าไปในอยู่อ้อมแนแล้วโอบอ ่อนะับแล้วรั้ท้ายทอยนรเ้ามาป้อนูบทีู่ื่ม
หม่อมหลวนิุใที่ไทล้าทำแบบนี้ับน แ่เพราะแอบมีใ้วยึออบแล้วสนอูบ
"อื้อ"
"อ๊าา"
ร่าสอร่าไร้อาภร์ปปิ ะวันยัหัวโ่หลัาไปบผับวาันแล้วนหนำใ อารม์ที่สุมอยู่ในายยัไม่หมออาใ ลับมาสุมในเรือนำหนั่อ เสียร้อเสียรา่าพาันลั่นห้อ อารม์รัอยู่เหนือสิ่อื่นใในอนนี้
"อ๊าาาา/อ๊าาาา"
ความคิดเห็น