คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เหตุเกิดที่ห้องของผม
1
อ๊า ผมอยาะบ้าายให้ไ้เลยริๆนะราวหลัผมะไม่อยู่ใล้ฮยออีแล้ววววว!!! ผมำลันั่หน้ามึนอยู่หน้าอมพิวเอร์เรื่อโปรอผมในะที่สิอผมเหมือนะไม่ไ้่อับเ้าเรื่อที่อยู่รหน้าสัเท่าไรที่สำัหน้าอผมร้อนไปหมแทบะทอไ่ไ้เลย
“เน่ๆๆๆ” เสียให่ๆอนุ้นเยัมาา้านหลัที่นอนแผ่อยู่บนเียนุ่มๆ
“...”
“เน่!!!!!” เสียัและเน้นึ้น
“หะๆ” ผมทำหน้าเหวอเล็น้อยเพราะใเสียและหันไปยั้นเสีย
“อะไรอนาย ยูยอม”
“นายนั่นแหละทำบ้าอะไร้ออยู่หน้าอมแ่ไม่แะอมสันิ เินอมรึไ”
“เินบ้าเินบออะไร” ผมเมินหน้าหนีาเพื่อนสุที่รัและหันมา่อหน้าอมแทน ผมเปิหน้าทวิึ้นมาเพื่อเ็่าวใหม่ๆ ส่วนยูยอม็เียบไปสสัยไม่อยาเถีย ผมไร่อ่านโพส์่าๆอย่าเพลินๆนเอับโพส์อ แ็สันฮยอน นที่ผมไม่ไ้ฟอลโล่แ่ถูรีทวิมาอีที ผมหยุอ่านโพส์้วยวามอยารู้ ‘ผมไม่ิว่าเ็ะน่ารัรไหน? แ่ทำไมนะผมถึรู้สึี’ ผมอ่านบและอิไม่ไ้ว่า แ็สันฮยอนะไม่อบเ็แน่ๆ แ่ผมว่าเ็ัวเล็ๆน่ารัออ ผมฟอลโล่แ็สันฮยอนอย่าไม่ลัเล และแล้วเวลาบ่ายอผม็หมลพร้อมับหน้าทวิและารเล่นLoLับเพื่อนในลุ่ม
2 ทุ่ม แล้ว้า
“หิวๆๆ” ยูยอมเินออมาาห้อนอนมา้วยสภาพเพิ่ื่นหัวยุ่เหยิไปหม
“หิว็มานั่ที่โ๊ะสิรับบบบ” ผมทำเสียุใส่เ็ไม่รู้ัโ และวาามอาหารสุหรูไว้บนโ๊ะ 2 าม
“บะหมี่อีแล้วหรอ” ยูยอมเินมานั่อย่าโยีและ็ยับ่นอยู่ไม่หยุ
“พูมา ถ้าไม่ิน็เ็บ” ผมเอื้อมไปหยิบามบะหมี่
“พูเล่นเอ ริั” ยูยอมยึามบะหมี่อัวเอเอาไว้และหยิบะเียบึ้นมาีบเส้นที่อยู่ในามอย่ารวเร็ว ผมและยูยอม่า็ทานบะหมี่ในามันอย่าเียบๆไม่พูหรือมอหน้าัน นยูยอมเริ่มลุึ้นแล้วนำามไปล้า ผมที่ทานหมพอีเลยลุามไปิๆ ผมวาามลบนอ่า่อนะเอื้อมมือไปเปิน้ำ มืออยูยอม็เอิ้อมมาพอีทำให้มืออยูยอมวาทับบนมืออผม ผมที่ใเล็น้อยึหันไปมอหน้า ยูยอมหันมามอผมเหมือนัน่อนะเอามืออออย่าเทอะทะ และหันหน้าหนีผม ผมเล็น้อยแ่ไม่ไ้ใส่ใึนหันไปล้าาม่อ
“ฝาล้า้วยนะ” ยัทันที่ผมะพูลับไปยูยอม็รีบเินหนีเ้าห้อไปเลย
“นี่!!รั้หน้านายล้าเลยนะ” ผมึะโนออไปและยิ้มให้ับนิสัยเ็ๆอยูยอม
หลัาที่ทำิธุระอัวเอแล้ว[ล้าาน -> อาบน้ำ -> ัทรผมอัวเอให้เป๊ะ -> เรียมเ้านอน] ผมเินมานั่บนเียที่ถูุม้วยผ้าปูที่นอนสีมพูอ่อนๆและปลอหมอนสีมพูอมม่ว ที่นอื่นมอว่ามุ้มิ้สุๆ แ่ผมอบสีมพูับสี่ม่วนี่นา ส่วนยุยอมที่นอนอยู่เีย้าๆับเียผม็นอนเล่นโน้บุ๊อยู่ ผมไม่ไ้สนใและล้มัวนอน้วยวามเหนื่อย
“นายะนอนเลยหรอ 3 ทุ่มรึ่เอนะ”
“แ่นอนไม่ไ้หลับนี่”
“วนประสาทมาเี๋ยว็...” ยูยอมเว้นประโยเอาไว้
“็อะไร?”
“็ไม่อะไรหรอ ันนอนละ่วมา” ยูยอมเปลี่ยนบทและหันหน้าหนีเ้าำแพ
“ไอ่บ้าเอ๊ย”
“โอ๊ย” ผมปาหมอนใส่ัวหนาๆอยูยอม้วยวามหมั่นไส้ ทำให้หมอนั่น้อหันมาเอาืน
“ะเล่นใ่มะ” ผมึ้หน้าใส่ยูยอม และเริ่มสรามปาหมอนันในห้อ ันอย่าเือาน็ว่าไ้
“ย๊า”
“นายไม่รอหรอ”
“แอ๊!!”
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
“เสร็ันแน่นนนนน”
to be continued
อ่านันเยอะๆนะ ^^
ความคิดเห็น