ยิ่งเจอก้อยิ่งรัก เพราะคนๆนั้นคือเธอ Intro

ลำดับตอนที่ #2 : ยิ่งเจอก้อยิ่งรัก เพราะคนๆนั้นคือเธอ Part 1

Part 1

 

เมื่อแจจุงเดินเข้าไปในห้องเรียน

 

"แจจุง นั่นใช่ ชอง ยุนโฮหรือเปล่าอ่ะ" เพื่อนผู้หญิงในห้องคนนึงถามขึ้น

 

"อืมช่าย เธอรู้จักพี่ยุนด้วยหรอ"แจจุงถามอย่างสงสัย

 

"อย่าบอกนะว่า นายไม่รู้จักอ่ะ" เพื่อนผู้หญิงในห้องคนนึงถามขึ้นอย่างแปลกใจ

 

ทั้งเซียะและแจพยักหน้าพร้อมกัน

 

"พวกนายเนี่ยนะไม่รูอะไรเลย ชอง ยุนโฮเค้าเป็นหนุ่มป๊อบที่สุดของโรงเรียนนัมบะ ส่วนอีกคนชื่อ ปาร์ค ยูชอนเป็นหนุ่มป๊อบอันดับสองของโรงเรียนนัมบะ" เพื่อนผู้หญิงในห้องเอ่ยอธิบาย

 

"จริงหรอ พี่ยุนดังขนาดนั้นเชียว" แจจุงร้องอย่างตกใจ

 

"เอ่อช่าย ว่าแต่ทำไมแจเรียกเค้าว่าพี่อ่ะ เค้าอยู่ม. เดียวกับเรานะ" เพื่อนผู้หญิงในห้องคนนึงถามขึ้น

 

"อ๋อ พี่เค้าเป็นคนรู้จักของเราอ่ะ" แจจุงเอ่ย

 

"น่าอิจฉา แจจุงจังได้รู้จักกับคนหล่อเทพขนาดนี้ด้วย" เพื่อนผู้หญิงในห้องคนนึงเอ่ย

 

ตอนเย็น เนื่องจากแจจุงเลิกเร็วจึงเดินไปรอยุนโฮที่หน้าโรงเรียน

 

"เฮ้ย แกดูนิ ใครวะหน้าตาโครตน่ารักเลย มารอใครอ่ะ" คิบอมเอ่ยขึ้น

 

"ว่าแต่นั่นเด็กโรงเรียนเทตันนิ ไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน น่ารักดีอ่ะ นายเคยเห็นหน้ามั้ยยูชอน" ชางมินหันถามเพื่อที่นอนอยู่กับโต๊ะ

 

"ไหนดูดิ ระดับมินมิน บอกน่ารักขอดูหน่อยสิ" มิคเอ่ยพพร้อมลุกขึ้นมาดู

 

"เอ่อ น่ารักจริงๆด้วยวะ ไม่เคยเห็นหน้าเลย แล้วเค้ามารอใครอ่ะ โรงเรียนเรามีใครมีแฟนหน้าตาน่ารักขนาดนี้ด้วยหรอ" มิคเอ่ย

 

แอ๊ดดดดดด ปึง

 

"ทำไมวะ แค่กินขนมนิดๆหน่อยๆต้องลงโทษด้วยใจร้าย" ยุนโฮที่โดนทำโทษให้ทำโจทย์เลข 50 ข้อมาส่งก่อนกลับโทษฐานกินขนมในห้องเรียน

 

"เฮ้ย ไอ้ยุนมาดูนี่ดิ เด็กที่ไหนก้อไม่รูหน้าตาโครตน่ารักเลย ไม่รู้มารอใครอ่ะ" มิคเอ่ยเรียก

 

"ไม่เอา ไม่ว่าง ต้องทำเลข" ยุนโฮรีบทำเลข เพราะกลัวไปรับแจจุงช้า

 

"เด็กโรงเรียนเทตันคนนี้ มารอใครเนี่ยตั้งนานก้อยังไม่ไปอีก" มิคเอ่ย

 

"ปัง! อะไรนะ โรงเรียนอะไรนะ" ยุนโฮเอ่ยถามพร้อมกับพุ่งตัวไปที่หน้าต่าง

 

"แจ!!!!!!!!!!!!" ยุนโฮเอ่ยเสร็จก้อวิ่งออกจากห้องไป

 

"แจมาได้ไง" ยุนโฮเอ่ยถาม

 

"พี่ยุน นึกว่าจะไม่เจอพี่ซะแล้ว ถามใครไม่มีใครยอมคุยกับผม ทุกคนเอาแต่มองหน้าผมแล้วก้อหน้าแดงอ่ะ" แจจุงเอ่ยหลังจากกระโดดกอดยุนโฮ

 

ก้อแจทำหน้าน่าสงสาร เหมือนลูกแมวอ้อนขนาดนี้ ไม่เพ้อก้อบ้าแล้ว ยุนโฮคิด

 

"ไป่ แจเข้าไปในห้องเรียนพี่ก่อนละกันนะ หนาวมากใช่มั้ย" ยุนโฮเอ่ยถามพร้อมกับถอดเสื้อหนาวของตนคลุมให้แจจุงแทน

 

"ขอบคุณครับ" แจจุงเอ่ยพร้อมกับยิ้มหวานให้

 

แจเอ่ย ไม่รู้ตัวเลยใช่มั้ยว่าฆ่าใครไปกี่ศพแล้วเนี่ย มองข้ามหลังยุนโฮไป เห็นกองมนุษย์ที่ตายเกลี่อน เพราะยิ้มของนายมั้ย

 

แอ๊ดดดดดดดดด ปัง

 

"ใครอ่ะ ยุนโฮ" มิคเอ่ยถามอย่างสนใจ

 

"แจจุง เค้ามาอยู่บ้านชั้นตั้งแต่เมื่อวาน" ยุนโฮเอ่ยตอบ

 

"แจจุงมานี่จะแนะนำให้รู้จักเพื่อนชั้น นี่คิบอม นี่ชางมิน นี่ยูชอน" ยุนโฮเอ่ยแนะนำ

 

"สวัสดีครับ ผม คิม แจจุง ยังไงก้อฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ" แจจุงเอ่ยพร้อมกับส่งยิ้มกระชากให้ไปให้

 

"แจจุง เดี๋ยวนายนั่งนี่ก่อนนะ ชั้นต้องทำเลขก่อนอ่ะ" ยุนโฮเอ่ย

 

"ได้ครับ" แจจุงเดินไปนั่งเล่นอยู่ข้างยุนโฮ

 

"ชางมินข้อนี้ทำไงอ่ะ" ยุนโฮเอ่ยถามแต่ชางมินหายไปไหนแล้วก้อไม่รู้

 

"มานี่ ขอแจจุงดูหน่อย" แจจุงเอ่ยขึ้น แล้วยุนโฮก้อส่งให้แจจุงดู

 

"อ้อ ทำอย่างนี้ นี้ นี้" แจจุงเอ่ยสอนไปยิ้มไป ทำให้ข้างหน้าต่างตรงทางเดินแน่นขนัดไปด้วยผู้คนที่มามุงดูนกพิราบน้อยแสนสวยที่เพิ่งบินมาเมื่อกี้

 

"โห่ แจจุงเก่งจัง ทำเป็นด้วย" ยุนโฮเอ่ยชม

 

"จริงๆ ที่ทำได้ เพราะมันเหมือนกับที่เซียะสอนเมื่อกี้อ่ะ เลยทำได้" แจจุงกระซิบยุนโฮเบาๆอย่างเขินๆ

 

"ขอบใจนะ ฟ๊อดดดดด" ยุนโฮเอ่ยขอบคุณพร้อมหอมแก้มแจจุงโชว์พวกถ้ำมองทั้งหลาย

 

"อ๊ะ พี่ยุน" แจจุงร้องขึ้นด้วยความตกใจ

 

"รางวัล สำหรับคนเก่งครับ" ยุนโฮเอ่ยขึ้น

 

แจจุงอายจนแก้มแดงไปถึงไหนถึงไหนแล้ว

 

"สรุป มันเป็นแฟนกันป่าววะ" มิคเอ่ยถามคิบอม

 

"ไม่รู้วะ แต่เหมือนมากๆๆๆๆๆ เอ่อว่าแต่ไอ้มินมันหายไปไหนวะ" คิบอมเอ่ยถามต่อ

 

"อ้าว เมื่อกี้มันยังอยู่ตรงนี้เลย นิ " มิคเอ่ยเอ่ยงง

 

"เย้ เสร็จแล้วกัน ป่ะ แจกลับบ้านกันเถอะ" ยุนโฮเอ่ยพร้อมกับเก็บของบนโต๊ะ

 

พอเก็ยเสร็จยุนโฮก้อเดินจับมือแจเดินตามเค้าออกจากห้องไป

 

"เห้ย ไปแล้วนะโว้ย พรุ่งนี้เจอกัน" ยุนโฮเอ่ยแจจุงหันกลับมาโค้งให้เพื่อลา

 

หลายวันต่อมา

 

ณ คฤหาสน์ตระกูลชอง

 

"พี่ยุน เดี๋ยวพี่ขึ้นไปอาบน้ำก่อนนะครับ ผมขอทำธุระเดี๋ยวนะครับ" แจจุงเอ่ยอย่างมีความสุข เพราะตั้งแต่เค้ามาอยู่บ้านนี่เค้าไม่เคยได้เข้าครัวเองเลย แต่วันนี้เค้าขอคุณแม่เป็นกรณีพิเศษ เพราะวันนี้เป็นวันเกิดของพี่ยุนแต่ไม่มีใครอยู่บ้านเลย คุณพ่อกับคุณแม่ต้องไปประชุมที่เมือกนอกกว่าจะกลับก้ออาทิตย์หน้า

 

"ครับ" ยุนโอตอบอย่างเศร้าๆ

 

ไม่มีใครอยู่บ้านอีกแล้ว ยังดีมีแจจุงอยู่ แต่แจคงไม่รู้หรอกว่าวันนี้วันเกิดของเรา ฉลองคนเดียวอีกแล้ว ยุนโฮคิดอย่างเศร้าๆ

 

ตั้งแต่กลับมาจนถึงตอนค่ำยุนโฮไม่เดินลงมาเลย จนแจจุงนึกเป็นห่วงจึงเดินขึ้นไป เพื่อจะตามลงมากินข้าว

 

"พี่ยุนโฮครับ พี่ยุน" แจจุงเอ่ยเรียก

 

"...."

 

"พี่ยุนโฮ ผมขอเข้าไปนะครับ" แจจุงพูดจบก้อเปิดประตูแล้วเดินเข้าห้องไป

 

แจจุงเข้าไปก้อเห็นยุนโฮฟุบหลับอยู่ที่โต๊ะเรียน แจจุงจึงปลุกยุนโฮตื่น

 

"พี่ยุน ตื่นได้แล้วครับ" แจจุงเรียกพร้อมเขย่าตัว

 

"อืม ว่าไงมีอะไรหรอ" ยุนโฮเอ่ยถามอย่างงัวเงีย

 

"ไปทานข้าวกันดีกว่าครับ" แจจุงเอ่ย

 

"อืม งั้นเดี๋ยวพี่ลงตามไปละกัน ขอล้างตาล้างตาก่อนละกันนะครับ" ยุนโฮเอ่ยจบก้อเดินเข้าห้องน้ำไป 

 

ส่วนแจจุงก้อเดินลงมาตรวจความเรียบร้อยของอาหารอีกหนึ่งรอบ

 

"ว้าว อาหารเต็มโต๊ะเลย" ยุนโอเอ้ยอย่างตื่นเต้น เพราะไม่ใช่แค่อาหารเต็มโต๊ะ แต่เป็นอาหารที่เค้าชอบทั้งนั้นเลย

 

"พี่ยุน ทานเยอะๆนะครับ แจจุงทำเองหมดนี่เลย อ๋อแล้วก้อ Happy Birthday นะครับ" แจจุงเอ่ยขึ้น

 

"ขอบใจมากนะ" ยุนโฮเอ่ยอย่างปลื้มใจมากกกก ที่แจจุงรู้วันเกิดเค้าแถมยังทำอาหารให้เค้าทานอีก

 

"งั้นพี่ยุนกินเยอะนะครับ" แจจุงเอ่ย

 

"คงไม่ได้หรอก" ยุนโฮพูดพร้อมกับทำหน้าเศร้า

 

"ทำไมอะครับ ผมทำอาหารอร่อยนะครับ ทานได้แน่นอน ไม่ท้องเสียหรอผมรับประกัน" แจจุงเอ่ยประกัน

 

"ก้อได้ งั้นพี่จะลองกินดู ไม่ตายแน่นะ" ยุนโฮเอ่ยขึ้น

 

"พี่ยุนบ้า ไม่ต้องกินแล้ว คนเค้าอุตส่าห์ตั้งใจทำให้กิน" แจจุงเอ่ยอย่างงอนๆ

 

"โธ่ แจจุงก้อ พี่แกล้งเล่นนะ แจทำทั้งที่ ถึงท้องเสียก้อยอม" ยุนโฮพูดพร้อมกับตักคำแรกขึ้นมากิน

 

"อ๊ก ใช้ได้" ยุนโฮเอ่ย แล้วกินอีกคำ

 

"อร่อย" ยุนโฮเอ่ย แล้วกินอีกคำ

 

"ขั้นเทพ" ยุนโฮเอ่ย แล้วกินอีกคำ

 

"สุดยอด" ยุนโฮเอ่ย แล้วกินอีกคำ

 

"พระเจ้า" ยุนโฮเอ่ย แล้วกินอีกคำ

 

ยุนโฮกำลังจะพูด

 

"พี่ยุนผมว่าพี่เวอร์ไปหรือเปล่า" แจจุงเอ่ยถาม

 

"ไม่หรอก สุดยอดแดนกิมจิเลย แจจุงเก่งจัง" ยุนโฮกินไปชมไปจน แม่ครัวไม่ต้องกินข้าวก้ออิ่มแล้ว

 

"อ๊าาาาาาา อิ่มจังเลย" ยุนโฮเอ่ยหลังจากเติมข้าวไป 4 ครั้ง

 

"พี่ยุนอิ่มแล้วหรอ งั้นเค้กผมก้อม่ายนะสิ" แจจุงเอ่ยอย่างเศร้าๆ

 

"ไม่หรอ เอามาๆ" ยุนโฮเอ่ยขึ้น

 

แจจุงเดินไปปิดไฟแล้วก้อเดินไปเอาเค้กที่จุดเทียนไว้ออกมา

 

"พี่ยุน อธิษฐานก่อนเป่านะครับ" แจจุงเอ่ย

 

"อืม" ยุนโฮรับคำแล้วก้ออธิษฐานก่อนเป่า

 

ฟู่..............

 

"เย้ มาๆมาทานเค้กกัน" แจจุงเอ่ยพร้อมกับเดินไปเปิดไฟ

 

"แจจุงมาทานด้วยกันสิ" ยุนโฮเอ่ย

 

"คร้าบบบ ว่าแต่เมื่อกี้ พี่ยุนอธิษฐานอะไรหรอครับ" แจจุงเอ่ยถาม

 

"บอกไม่ได้หรอ เพราะเค้าบอกว่าพอบอกแล้วมันจะไม่เกิดขึ้น" ยุนโฮเอ่ย

 

ชั้นบอกนายไม่ได้หรอ เพราะชั้นไม่รู้ว่านายจะใจตรงกันชั้นหรือเปล่า แต่ชั้นขอให้ตรงด้วยเถอะ

 

ทำไมนะชั้นถึงรู้สึกชอบนายมากขึ้นเรื่อยๆจนตอนนี้กลายเป็นรักไปแล้วแค่ไม่กี่วันที่นายมาอยู่ด้วย ยุนโฮคิด

 

 

TBC