B.R.O.K.E.N. H.E.A.R.T >>

~ ~ Permanent Monday ~ ~
Ra-in

สายัณห์สวัสดิ์ทุก ๆ คนค่ะ *^*
ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับคนที่เข้ามายังบทความนี้ --
แม้ว่าคุณจะอ่าน ... หรือยังไม่ได้อ่านก็ตาม

 >_< Thank A Lot >_<

I close the door -

Like so many times so many times before...

-------

Monday Morning 02:00 AM.

เช้าตรู่... ของวันจันทร์มาเยือนอีกครั้ง
แต่ -..เช้าเกินไป  ที่คนทั่ว ๆ ไปจะตื่นขึ้นมองดูขอบฟ้าของยามเช้า
ดวงอาทิตย์  ยังไม่มีวี่แววว่าจะโผล่ขึ้นมา
ฉันมองผ่านหน้าต่าง ..ซึ่งมีเพียงบานเดียวในห้อง..มองออกไป

ท้องฟ้าในตอนนี้  ช่างมืดมิด  ดำมืด .เช่นเดียวกับชะตากรรมของฉัน.
เป็นชีวิตที่ครั้งหนึ่ง

สดใส.

งดงาม..

น่าอิจฉา...

จนใคร? หลายคนภาวนาให้มันจบลงเสียที

แล้วมัน..ก็มาถึง! ในชั่วข้ามคืน

เป็นชั่วข้ามคืนที่โหดร้าย

ก้อนเนื้อที่เคยเต้นระรัวทุกครั้งที่ได้พบกับท่านผู้นั้น

สั่นไหวทุกครั้ง...ที่ถูกมอง

ร้อนรน...เมื่อไม่ได้พบ

..ไม่ได้ยินเสียง..

กลับอ่อนล้า คล้ายกับจะไม่รับรู้  ไม่รู้สึกอะไรอีกต่อไป

เมื่อเสียงกระซิบที่ผ่านออกมาจากริมฝีปากคู่นั้น

เสียงกระซิบที่ทำให้ก้อนเนื้อนั้นหยุดเต้น

เป็นเสียงที่ทำให้ลมหายใจขาดห้วง

รู้สึกหนาว..ทั้ง ๆ  ที่เป็นหน้าร้อน

เมื่อคำพูดนั้น  ทำให้ฝัน  ที่ฉันเคยสานต่อมาเนิ่นนานต้องจบลง

"หมดหน้าที่ของข้าต่อเจ้าแล้ว  ข้าไม่มีอะไรจะสอนเจ้าอีกแล้ว  เจ้า..ไปเถอะ"

เมื่อวานนี้เองที่ท่านผู้นั้นเอ่ยเอื้อนประโยคนี้

6 ชั่วโมงนี้เอง ที่เสียงกระซิบแผ่วเบาก้องกังวานอยู่ในโสตประสาท

ทำให้รอยยิ้มของฉัน ที่เคยมอบให้กับท่านผู้นั้น ต้องเหือดหาย

สิ่ง..ที่เก็บงำมานานแสนนาน

ตั้งแต่เมื่อ 2 ปีก่อน จนกระทั่งวันนี้

ต้องย้อนกลับเข้าไปในลำคอ

สิ่งที่ฉันพยายามอย่างยากลำบากที่พูดมัน

"ข้ารักท่าน  ท่านไอเซ็น!!!"

แววตาของเขาที่เคยมีฉันอยู่ภายใน  บัดนี้ไม่หลงเหลือแม้เงา

เวลานี้เขาไม่เหมือนเมื่อ 2 ปีก่อนแล้ว

ไม่มีทางกลับไปเหมือนครั้งแรกที่เราพบกัน

ครั้งนั้น..เขาเป็นเพียงครู..ผู้สอนวิชาผู้หนึ่งเท่านั้น

แต่ครั้งนี้"เขา" คนเดิม  ได้กลายเป็นบุคคลที่ฉันคนนี้คนเดิมเช่นกัน

ไม่สามารถอาจเอื้อมได้อีก

"เขา" เป็นถึงผู้ปกครองหมู่อารันคาร์ทั้งมวล  รวมทั้งข้า...

มิได้เป็นเพียงครูที่มีข้าเป็นลูกศิษย์อีกต่อไป

เมื่อเขาก้าวขึ้นสู่ตำแหน่งนั้น  ระหว่าง"เรา"ก็จำเป็นที่จะต้องยุติ

ฉันเรียกเขาว่า  ไอเซ็น...ท่านไอเซ็น

เหมือนเมื่อก่อนไม่ได้อีกแล้ว

กลายเป็นชื่อต้องห้ามที่อารันคาร์ธรรมดาอย่างฉันมิบังอาจเอ่ย

ต้องเรียกขานถึงเขา ด้วยคำว่า "ท่านผู้นั้น"

ผู้ที่ได้รับอนุญาตให้เรียกชื่อของท่านผู้นั้นได้

มีเพียงเอสปาต้า 10 คนเท่านั้น

...ซึ่งแน่นอนว่า  ไม่มีฉันรวมอยู่ด้วย...

2:45 AM.

ท้องฟ้ายังสีเดิม  ไม่เปลี่ยนแปลง

แต่ภายในตัวฉัน  หลายอย่างกำลังเปลี่ยน..และเปลี่ยนแปลงไปแล้ว

อาจจะ - - -ตลอดกาล

** o_o นิ๊ดนึงนะคะ เมื่ออ่านมาถึงตรงนี้แล้ว ก็อยากแทรกเพลงให้ฟังกัน
ชื่อเพลง ชื่อเดียวกับชื่อตอนเลยค่ะ

 Permanent Monday - Jordin Sparks

คลิกเลยค่ะ 

http://www.uploadd.com/download.aspx?pku=2E9FE61696CYI3DSR5M4MTHZ261[WO

จากเพลง>> Sevendays, it feels like a year
 
 You whisper through the line

 You know i miss you like crazy!

 I won't sleep until you're finally next to m

 Cause everytime you go away

 the sunshine starts to fade

 Frozen by the hands of time into a Permanent Monday

 Take me back into your arms

 And don't ever let me go

 cause when i see you walk through that door

 i'm not lost anymore..

Conclusion Of this song

 When i feel you right here close to me

 Everything is where it's supposed to be, Baby...!

ขอบคุณค้า ><
....Ra-In....