zmพันธสัญญาคู่หูคู่ป่วน

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

อา...อากาศยามรุ่งอรุณช่างดีเหลือเกินถ้าไม่นับประตูที่ปิดไล่ข้าไปไม่ถึง 2 นาทีนี้และข้า...ซินเซร์ซาร์โซเรซัล...ผู้มีผมแปลกประหลาดกว่าชาวบ้าน(เทพ)ผู้หล่อเหลากำลังยืนยิ้มอยู่หน้าประตูร้านก๋วยเตี๋ยวและอย่างที่บอกประตูนี้พึ่งปิดไล่ข้าไปเนื่องจากว่า...ข้ามาทำงานสายเป็นครั้งที่ 23   และข้าก็ถูกไล่ออกจากงานที่395! 395งานแล้วที่ข้าถูกไล่ออก

ข้ายืนทำใจสักพักแล้วเดินไปตามทางถนนใหญ่ของหมู่บ้านเผ่านางไม้   ใช่...ฟังไม่ผิดหรอกเผ่านางไม้   อ๊ะๆๆ...แต่ข้าขอเตือนไว้ก็นาใช่ว่าจะเป็นหญิงสาวที่สวยหยดย้อย(อันที่จริงก็มีน่ะ)หมดเสียเมื่อไรที่ข้าพบเจอส่วนใหญ่ก็เป็นนางผีไม้อ้วนฉลุที่วันๆไม่ทำอะไรก็เดินช็อปปิ้งเท่านั้นแหละ

ข้าว่าเรากลับเข้าเรื่องกันดีกว่าทุกคนคงรู้จักนามของข้าไปแล้วแต่ข้าให้พวกเจ้าเรียกว่าข้าสั้นๆว่า   ซินเซร์   ข้ามีผมสีเงินแซมดำทั่วหัวยกเว้นปลายผมทั้งหมดเป็นสีดำสนิท   ที่ข้ามีผมเงินแซมดำเพราะข้ามีเชื้อสายเทพ   มนุษย์และปีศาจอยู่ด้วยกัน   แต่เผ่าอะไรนั้นอย่าสนใจ   ข้าสูง 192 ซม.คงจะพอล่ะมั้งสำหรับเด็กอายุ 852 ปีส่วนใหญ่อายุขนาดข้าต้องออกไปเล่นกับเพื่อนๆหรือไม่ก็นอนอยู่บ้านถึงจะถูก

ข้าเดินเลี้ยวเข้าซอยเล็กที่แคบพอสมควรลัดเลาะไปเรื่อยอย่างชำนาญ   และอยู่ๆก็   ตุ๊บ!   มีตัวๆหนึ่งตกลงมาตรงหน้าข้าราวกับกะเวลาไว้อย่างดีเยี่ยม   เจ้าตัวนั้นมีขนสีทองทั้งตัวพาดลายด้วยสีเงินเขี้ยวยาวเลยพ้นปากสีขาวขุ่นปลายเท้าทั้งสี่ปกคลุมด้วยไฟสีแดงเพลิงเหมือนกับปลายหางที่มีไฟติดอยู่    ข้าจะไม่ว่าอะไรซักนิดถ้าเจ้าตัวที่ว่าไม่มีเลือดทั่วตัวราวกับไปฟัดกับสัตว์ป่ามา!

ข้าเดินเข้าไปใกล้ๆมันด้วยความกล้าๆกลัวๆพอดีกับจังหวะที่มันหันมาพอดีด้วยความที่ไม่คุ้น

...เจ้านี่เป็นใครกัน...

เสียงนุ่มทุ้มดังเข้ามาในหัวของข้า ข้าหันซ้ายหันขวาเพื่อหาต้นตอของเสียงแต่ไม่มีใครอยู่เลยนอกจากข้ากับสัตว์ตรงหน้าพลันข้าชี้นิ้วเข้าตัวพร้อมถาม

“เจ้าถามข้ารึเปล่า”

มันมองข้าราวกับงงอยู่ครู่หนึ่งพร้อมเสียงที่เข้ามาในหัวอีก

เจ้าได้ยินงั้นรึ

“ถ้าเจ้าถามข้า   ข้าก็ขอตอบ...ใช่   ข้าได้ยิน”

เจ้าเป็นตัวอะไร

“คำถามนี้ข้าว่าข้าน่าจะถามเจ้าน่ะ   ว่าเจ้าเป็นตัวอะไรกันแน่”

มันขยับตัวพลางร้องครางด้วยความเจ็บแผล ข้าเอื้อมมือเอายาน้ำยารักษาขั้นต้นออกมาจากเป้เตรียมฉีดใส่แผลตรงหน้า

เจ้าคิดจะทำอะไร!

“อยู่นิ่งๆข้าจะรักษาแผลให้”

มันแยกเขี้ยวขู่พร้อมจะกัดข้าเมื่อข้าเดินเข้าไปใกล้   อืม...ข้าว่ามันคงจะยอมให้รักษาอยู่หรอกน่ะ   ข้าร่ายเวทลมสร้างเด็กผู้ชาย 2 คนกับเชือกออกมา 5 เส้น

“เจ้า 2 คนจับมันมัดปากกับขาของมันไว้ก่อนแล้วช่วยจับให้มันอยู่นิ่งๆที”

เด็ก 2 คนพยักหน้าแล้วรีบจับมันมัดตามที่ข้าสั่งทันที

เจ้าจะทำอะไรข้า!

“เจ้าเงียบๆไปเถอะน่า!”

ข้าแน่ใจแล้วว่าเจ้านี่จะขยับไม่ได้ข้าจึงเดินเข้าไปฉีดแผลไล่ไปทีละแผลเบาๆ   บางแผลสาหัสมากถึงขนาดข้าต้องใช้ยารักษาระดับกลางเลยทีเดียว

เมื่อข้าแน่ใจว่าฉีดให้หมดแล้วก็สลายเวทลม   ทันทีที่มันพ้นจากพันธนาการมันตะครุบข้าจนข้าเสียหลักล้มทันที

“เฮ้ๆๆ   นี่ข้าเป็นผู้มีพระคุณของเจ้าน้า”

ข้าก็ไม่ได้ขอให้เจ้าช่วย

ได้ยินดังนั้นข้าก็ฉุนขึ้นมาทันที

“นี่!   ข้าอุตส่าห์ช่วยเจ้าที่กำลังจะตายน่ะ   นอกจากเจ้าไม่คิดจะขอบคุณข้าแล้วเจ้ายังจะทำร้ายข้าด้วยเนี่ยน่ะ!   ข้าล่ะเชื่อเลย...และข้าจะจำเจ้าไว้เลยว่าเจ้ามันเป็นพวกไม่รู้จักบุญคุณแถมยังอกตัญญูถึงขั้นฆ่าผู้มีพระคุณได้ลงคอแล้ว   เจ้ายัง#@=+*/-+=&^%$#@*&#/^#/*-^#@=+8&%#...”

โอเคๆๆ!   ข้าจะไม่ทำอะไรเจ้าแล้วเจ้าบอกข้ามาได้รึยังว่าเจ้าเป็นใคร

“ข้า...”

“มันอยู่นั่น”

ทั้งข้าและเจ้าตัวตรงหน้าหันไปตามเสียง   เห็นคนชุดดำราวๆ 30 คนวิ่งมาทางนี้

ซวยแล้วไง

อยู่ๆความมืดก็เข้ามาโดยที่ข้าไม่รู้สาเหตุ    ความมืดที่มองไม่เห็นอะไรเลย

เจ้าคือใคร...

“ข้า...ซินเซร์ซาร์โซเรซัสแล้วเจ้าล่ะ”ข้าตอบเสียงที่อยู่ในหัวไม่ต้องบอกก็รู้ว่าคือเจ้าเสือตัวเมื่อกี้

มาร์เอลเมโกมัส...เป็นสัตว์เทพเมฆา

“เอ๋?   ในโลกนี้มีเผ่าสัตว์เทพเมฆาด้วยเหรอ”

นี่เจ้าอย่าบอกน่ะว่าไม่รู้จัก

ข้าส่ายหน้า

เยี่ยม

“เออ...ใช่เจ้าอยากลืมจ่ายค่ายาให้ข้าด้วยน่ะ”

ยาอะไร

“นี่เจ้าโง่หรือเจ้าแกล้งโง่กันแน่   ก็ค่ายาที่ข้ารักษาเจ้าไปไง!”

ข้าไม่มีเงิน

จบคำพูดข้าก็แทบลมจับบอกมาได้ว่าไม่มีเงินแล้วน้ำยาที่ข้ารักษาเจ้าล่ะ!

แต่เพื่อเป็นข้อแลกเปลี่ยน...ข้าจะหางานให้เจ้าทำเป็นการทดแทน

“ตั้งเมื่อกี้เจ้าบอกว่าไงน่ะ   หางานให้ข้า?   แล้วงานอะไร...ไม่สิๆเจ้ารู้ได้ไงว่าข้าตกงาน”

คนปกติเขาไม่เดินว่างงานอย่างเจ้าหรอก

ปึก...แทงใจดำข้าอย่างจัง

ว่าแต่ว่า...เจ้าสนใจงานที่ข้าจะเสนอไหมล่ะ

ข้าขมวดคิ้วพลางถาม

ผู้ส่งสาร