~{ สะดุดรักนายประธานจอมแสบสุกฮอด }~

คิมหันต์

ประธานนักเรียนที่สาวๆ ทุกคน หมายปองที่จะเดินควงแขนด้วย คิมหันต์เป็นลูกชายคนเดียวของผู้ที่ให้เงินสนับสนุนโรงเรียนแห่งนี้มาตลอด และ นอกจากนี้คิมหันต์ ยังป็นหัวหน้าแก๊งค์Dragon Devil ซึ่งเป็นแก๊งค์ ชื่อดังในประเทศไทย ไม่เคยมีใครได้เคยเห็นหน้าหัวหน้าแก๊งค์นี้เลย รู้แต่หัวหน้าแก๊งค์นี้มีนามแฝงว่า ' ลมหายใจ มังกรปีศาจ ' และที่สำคัญ คือ ไม่มีใครสามารถพิชิตใจเค้าไดนอกจากซามุอิ

                ซามุอิ    

                สาวน้อยที่บินมาจาก ญี่ปุ่น เพื่อมาหาพี่ชายที่พรากจากกันเมื่อตอนเด็ก ซามุอิเข้ามาอยู่ในโรงเรียนเดียวกับพี่ชาย เธอมีเพื่อน 4 คน คือ กิ๊ฟ มิ้น เอก บาส เมื่อเธอเข้ามาเรียนก็มีเหล่าหนุ่มๆ ตามจีบ ไม่เว้นวัน

                มอส

                พี่ชายของซามุอิ เป็นรองประธานนักเรียน และเพื่อนสนิทของ คิมหันต์ และ ยังเป็นหนึ่งในสมาชิก Dragon Devil มอสเป็นพี่ชายที่หวงน้องสาวมาก เป็นเจ้าชายในสายตาเหล่าบรรดานักเรียนสาวๆ

                เลมอน

                สาวคนหนึ่งที่แอบชอบคิมหันต์ เป็นสาวที่ชอบเอาแต่ใจ พ่อของเธกับพ่อของคิมหันต์เป้นเพื่อนที่ทำธุรกิจด้วยกัน เธอจึงสนิทกับคิมหันต์มากว่าสาวคนอื่นๆ

ฟุยุ

                เพื่อนสมัยเรียนของซามุอิ ฟุยุหลงรักซามุอิตั้งแต่แรกที่เข้าเรียนด้วยกัน หลังจาก ซามุอิมาเรียนเมืองไทยไม่นาน ฟุยุก็ตามซามุอิมาที่เมืองไทยเพื่อจะสารภาพความในใจ

                บาส

                หนุ่มสุดหล่อนักวิ่งที่สาวๆ ชื่นชอบ บาส หลงรัก ซามุอิ ตั้งแต่แรกเห็น บาสเป็นคนเดียวที่คอยให้คำปรึกษา เรื่องทุกเรื่องที่ซามุอิไม่สบายใจ

    กิ๊ฟ

                เพื่อนที่สนิทที่สุดของซามุอิ มีนิสัยห้าวๆ อมแอ๊บแบ๊ว เธอเป็นแฟนของเอก และเธอคบกับเอกว่า 5 ปี โดยไม่เคยทะเลาะกันเลย

                เอก

                หนุ่มสุดหล่อที่มาหลงรักสาวห้าวนิดๆ อย่างกิ๊ฟ เอกเป็นนักเปียโนของโรงเรียน เอกเป็นคนเชื่อมั่นในความรัก และเอาใจแฟนเก่ง

~{สะดุดรัก นายประธาน จอมแสบสุดฮอต}~

 

       วันนี้แล้วสินะที่ฉันจะบินกลับเมืองไทย ดีใจสุดๆ (/≧▽≦/)เลยอ่ะ จะได้เจอพี่ชายที่จากกัน 15 ปี แล้ว คิดถึงพี่ชายตัวแสบเป็นบ้าเลย ฉันมาอยู่ที่ญี่ปุ่นกับคุณน้าตั้งแต่ฉันสองขวบ ส่วนพี่ชายเรียนอยู่ที่เมืองไทยกับพี่สาวคนโต แต่เมื่อปีก่อนพี่สาวของฉันเกิดอุบัติเหตุรถคว่ำ ทำให้เสียชีวิต ส่วนพ่อกับแม่ฉันนะเหรอ ท่านเสียชีวิตตั้งแต่ตอนฉันสองขวบนะ ฉันจากพี่ชายมาตั้งแต่ยังเด็กเลยอยากไปอยู่ที่เมืองไทยกับเค้า

                ซะมุอิจัง ฉันหันไปดูเสียงเรียกก็พบผู้ชายคนหนึ่งผิวขาว คิ้วเข้ม ตาเรียวยาวสวย ไว้ผมรากไทร สีผมน้ำตาลประการแดง ตะโกนเรียกชื่อของฉัน และกำลังวิ่งมาที่ตรงหน้าฉันฉัน

                มีอะไรหรอฟุยุคุง ฟุยุ คือ เพื่อนของฉันที่มาจากเมืองไทยมาเรียนที่ญี่ปุ่น

                ไหนสัญญากับฉันและเพื่อนๆว่าเธอจะเรียนจนจบที่นี่ไง ฉันเคยบอกอย่างงั้นก็จริงแต่ฉันก็อยากไปหาพี่ชายของเหมือนกัน ขอโทษด้วยนะฟุยุ

                ถึงเวลาขึ้นเครื่องแล้วล่ะไปก่อนนะ ถ้าคิดถึงก็ไปหานะ พูดจบฟุยุก็วิ่งเข้ามากอดฉันขณะที่ฉันยังคงยืนงงกันสถานการณ์นี้อยู่

                แล้วเจอกันนะซะมุอิจัง ฟุยุ เริ่มคลายแขนที่กอดฉันออก แล้วยิ้มให้ฉัน

                //ที่สนามบินสุวรรณภูมิ //

คนนิชิวะ ซะมุอิจัง เสียงใสๆของผู้ชายรูปร่างสูงโปร่ง ตาคม ตะโกนมาพร้อมกวักมือเรียก และไม่ต้องสงสัยนั่นคือ........

                ไฮ คนนิชิวะ สวัสดีค่ะพี่มอสคุง พี่มอสคือพี่ชายของฉันที่ฉันพูดถึง... หลังจากฉันทักทายพี่มอสแล้ว ฉันก็โผวิ่งเข้าไปกอดด้วยความคิดถึง

       <        หลังจากนั้นพี่มอสก็พาฉันมาที่บ้านพี่มอส

                 ตอนนี้ถึงบ้านพี่มอสแล้วบ้านพี่มอสสวยมากๆ เลย บ้านพี่มอสเป็นบ้านสองชั้น ทาบ้านด้วยสีครีม ถึงบ้านพี่มอสจะสร้างด้วยปูนแต่ที่หน้าระเบียงสร้างด้วยไม้ บริเวณสนามหญ้าหน้าบ้านยังตกแต่งไปด้วยต้นไม้และดอกไม้นานาชนิด และยังมีชิงช้าอยุ่ข้างๆ ต้นกุหลาบสีแดงที่สวยงาม ดูแล้วสบายตา

                หลังจากที่ฉันมาถึงฉันก็อาบน้ำกินข้าวมือเย็น แล้วก็เผลอหลับไป

ตอนที่1

      กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

                ตื่น ซามุอิ ตื่นอาบน้ำแต่งตัวได้แล้ว

                 (U_U) zz2z

                 มุอิ นี่มัน หกโมง ครึ่งแล้วนะ

                เงียบ

                ตามใจ ไม่ตื่นก็ตามใจ อย่ามาหาว่าพี่ไม่เรียกนะ

                ไม่มีสัญญาณตอบรับจากเสียงที่ท่านเรียก

      1 ชั่งโมงผ่านไป

                โฮ้...ฮ้าว...(= O=) กี่โมงแล้วเนี่ย ฉันอ้าปากหาวพร้อมหันหน้าไปมองนาฬิกา

                ห๊าาาาาาาาา   เจ็ดโมงครึ่ง วันแรกฉันจะไปโรงเรียนสายมั้ยเนี่ย พี่มอสนะพี่มอสไม่ยอมมาปลุก เดี๋ยวลงไปจะว่าซะให้เข็ด ฉันคิดในใจพร้อมก้าวเท้าเดินเข้าไปในห้องน้ำ

                อ้าว เสร็จแล้วหรอ รอตั้งนานเน่ะ  พี่มอสพูดขณะเดินไปเก็บแก้วกาแฟ

                ยังจะมาพูดอีก ที่พี่ต้องมานั่งรอนานๆ เพราะพี่ไม่ยอมขึ้นไปปลุกฉันนั่นแหละ  ฉันทำท่าจะว่าพี่มอสต่อแต่.....

                ไม่ต้องมาว่าพี่เลยนะ พี่ปลุกตั้ง สามสี่รอบแล้วก็ไม่ยอมตื่น และไม่ทันที่ฉันจะพูดอะไรต่อ พี่บ้าก็แย่งฉันพูด

                ช่างเถอะไม่ต้องพูดแล้ว ไป เดี๋ยวพี่ไปส่ง ก็แหงล่ะสิ ถ้าพี่ไม่ไปส่ง จะให้ควายที่ไหนไปส่งล่ะ พี่เป็นพี่ฉันนะ ต้องไปส่งเซ่ หรือพี่จะให้ฉันขี่ไม้กวาดไปรึไง

                และแล้วฉันก็มาถึงโรงเรียนจนได้อย่างทันเวลาพอดี มาก่อนยามจะปิดประตูโรงเรียนตั้ง 1 วิ แน่ะ แต่ว่าก็ว่าเถอะนะฉันเป็นเด็กใหม่ ยังไม่รู้จักใครเลย ห้องก็ไม่รู้อยู่ไหน แล้วฉันจะไปถูกได้ยังไง ทางไหนยังไม่รู้เลย....

                ฉันเดินก้าวเท้ามาเรื่อยๆ และรู้สึกเหมือนว่าอะไรก็ไม่รู้มาชนหลังของฉัน

                โอ้ยย !  ฉันอุทาน

                ขอโทษ ค่ะ มีเสียงผู้หญิงสองคน   ก้มหัวนิดหน่อยพร้อมกล่าวคำขอโทษเมื่อฉันหันหลังไม่มองเค้า

                ไม่เป็นไรค่ะ ที่จริงก็ไม่อยากพูดคำนี้หรอกนะ ที่พูดเพราะมารยาทน่ะ

                เธออยู่ห้องไหนหรอ ผู้หญิงน่ารัก หน้าตาจิ้มลิ้ม ผมสไลด์ ประมาณบ่า ถามฉันด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม

                ฉันอยู่ ม5 ห้อง10 ฉันตอบ นึกๆแล้ว ก็เจ็บใจนิดๆล่ะนะ ก็จะไม่ให้เจ็บใจได้ยังไงล่ะ ก็เกรดเฉลี่ยของฉันไม่เคยต่ำกว่า 3.5 เลย แต่ฉันดันได้อยู่ ห้อง 10 ( แกอย่ามาโม้ )

                เธอเป็นเด็กใหม่เหรอ ? เราสองคนก็อยู่ห้อง 10 เหมือนกัน แต่ไม่เคยเห็นหน้าเธอเลย ผู้หญิงตากลมโตผมหยักศก หน้าตาดูบ๊องแบ๊วถาม โดยทำหน้าแอ๊บแบ๊วมากจนน่าหมั่นไส้ ( แกแอ๊บแล้วไม่น่ารักแกก็อย่าไปหมั่นไส้เค้าดิ)

                ใช่จ๊ะ วันนี้เพิ่งเข้ามาเรียนวันแรกน่ะ ไงก็ฝากเนื้อฝากตัวด้วย เจอคนอยู่ห้องเดียวกันต้องรีบทำความรู้จัก เดี๋ยวจะไม่มีเพื่อน ฮะฮะฮ่าฉันฉลาดใช่มั้ย

                ฉันชื่อ กิ๊ฟ นะ ส่วนคนนี้ชื่อมิ้น  ผู้หญิงผมสไลด์ หน้าตาจิ้มลิ้ม  แต่ดูห้าวๆนิดๆ แนะนำชื่อตัวเองก่อนจะเอานิ้วชี้ไปผลักหัวเพื่อนที่ทำหน้าตาแอ๊บแบ๊วอยู่ข้างๆ แล้วหันมายิ้มอย่างเป็นมิตรให้ฉัน

 

                ฉันชื่อซามุอิ น่ะ ย้ายมาจากญี่ปุ่นมาอยู่กับพี่ชายที่เมืองไทย   ฉันพูดพลางเดินตามมิ้นกับกิ๊ฟมาเรื่อยๆ ระหว่างทางเราก็ทำความรู้จักกัน ตามประสาคนเพิ่งรู้จัก จนมาถึงห้องเรียน

                นั่นใครหรอกิ๊ฟ มีผู้ชายคนนึงถามกิ๊ฟ ผู้ชายคนนี้น่ารักมากๆ เลย ล่ะ เค้าตัดผมรากไทร คิ้วเข้ม ตาคม ปากเรียวอมชมพู ส่วนสูงประมาณ 180 เซนติเมตรประมาณนั้น

                เพื่อนใหม่ น่ะ ชื่อ ซามุอิ จะจีบรึไง  กิ๊ฟทำท่างอลใส่นายสุดหล่อนั่น

                เปล่าครับ เอกแค่อยากรู้จัก อยากเป็นเพื่อนกับเค้าเท่านั้นเอง ใครจะทิ้งแฟนน่ารักๆ ไปคบกับหญิงอื่นล่ะ จริงมั้ย โห... หล่อแล้วยังปากหวานอีก น่ารักจังเลย แต่เอ๊ะ ! เมื่อนี้นายนี้บอกกับกิ๊ฟว่า ' ใครจะทิ้งแฟนน่ารักๆ ' อย่างงั้นหรอ แสดงว่า นายสุดหล่อนี่ แฟนกิ๊ฟ น่ะสิ ( เสียดายจัง )

                จารย์ชราภาพ มาแล้ววววววว มีเสียงผู้ชายหน้าตาดีมากๆ ( มีผู้ชายคนไหน ที่แกว่าไม่หล่อบ้างวะ ) ดูรูปร่างสูงขาว ไว้ผมรองทรง ทำตัวปัญญาอ่อนวิ่งมาบอกคนในห้อง และทันทีทันใดนั้น ทุกคนในห้องก็นั่งที่กันอย่างเรียบร้อยราวกับว่าเมื่อกี้ไม่ได้นั่งคุยหรือเสริมสวยกันแม้แต่นิดเดียว ทั้งๆที่เมื่อกี๊ในห้องดูเหมือนทั้งตลาดทั้งร้านเสริมสวย

                เธอมานี่ซิ  อาจารย์ ชราภาพ อะไรนั่นเรียกฉันที่ตอนนี้กำลังยืนโดดเด่นอยู่กลางห้อง ให้ไปยืนที่หน้ากระดานไวท์บอร์ดบานใหญ่หน้าชั้นเรียน

                มีอะไรหรอค่ะ อาจารย์ ชราภาพ  ฉันถามอาจารย์ด้วยสีหน้า งงๆ นิดๆ และหลังที่ฉันพูดจบ ก็มีเสียงโห่จากเพื่อนๆดังขึ้น

                อ๊ายยยยยยยยยยย ใครสอนให้เธอมาเรียกฉันว่าชราภาพ ฉันยังไม่แก่ นะยะ และฉันก็ไม่ใช่ชื่อชราภาพด้วย ฉันชื่อ ชราพรย่ะ จำไว้ อาจารย์ ชราภาพ เอ้ย ! ชราพรโมโหเล็กน้อย

                ขอโทษค่ะ อาจารย์ชราภะ.... ฉันยังพูดไม่ทันจบอาจารย์ ก็แย่งฉันพูด สงสัยกลัวฉันจะพูดผิดเป็นชราภาพ

                พร จ๊ะ ชราพร อื้ม เธอแนะนำตัวให้เพื่อนๆ รู้จักหน่อยสิ

                ค่ะ สวัสดีค่ะ เพื่อนทุกคน ฉันชื่อ น.ส. มิราโกะ ซามุอิ ค่ะ เพิ่งย้ายมาเรียนวันนี้ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยค่ะ ฉันพูดจบก็โค้งตัวลงเล็กน้อยแทนการไหว้แบบไทย...

                จ๊ะ เธอไปนั่งตรงโน้นนะ อาจารย์ชราภะพรชี้ไปที่โต๊ะว่างข้างๆ ผู้ชายที่มาตะโกนบอกว่าอาจารย์มาเมื่อกี๊นี้ ฉันเดินมาถึงโต๊ะ แล้วยิ้มให้คนนั้นนิดหน่อยแล้วจึงหย่อนก้นนั่งลงไป

                ดีครับ ผมชื่อ บาสครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะ ผู้ชายคนนั้นหันมาพูดกับฉัน

                ดีค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะ ฉันพูดแค่นี้แล้วก็ก้มลงเขียนหนังสืออย่างไม่สนใจ คนข้างๆ

      กริ๊งงงงงงงงง

                หลังจากที่นั่งทนฟังอาจารย์สอน ( อะไรไม่รู้ ) จนจะหลับมาเกือบ 4ชั่วโมงเต็ม เสียงดังจากสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ที่ทรงโปรดประทานเสียงอันไพเราะลงมา

                นี่ก็เที่ยงแล้วเราไปทานข้าวกันเถอะครับ นี่คือเสียงพูดของคนที่นั่งอยู่ข้างๆฉัน

                ไป๊ เราไปกินข้าวกัน นี่คือเสียงของยัยกิ๊ฟที่เอ่ยชวนทุกคน

                งั้นในฐานะที่ฉันหล่อที่สุดในกลุ่มขอเลี้ยงทุกคนเอง ในโอกาสมีสมาชิกของกลุ่มเพิ่มขึ้น นายที่นั่งข้างฉันที่ชื่อบาสอะไรนี่พูดขึ้น

                เย้ เย้ยยยยยยย นี่คือเสียงของยัยมิ้นที่ทำท่ากระดี๊กระด๊า

                กินอะไรกันบ้างเดียวฉันกับเอกจะไปซื้อให้ กิ๊ฟถามความคิดเห็นของทุกคน และดึงเอกที่กำลังนั่งอยู่ให้มายืนข้างๆเธอ

                เอาข้าวมันไก่ มิ้น

 

           #160;    งั้นมุอิเอาหมี่เหลืองน้ำ นี่คือเสียงของฉัน ของฟรีอ่ะฉันชอบอะไรก็กินได้ทั้งนั้นแหละ

                ฉันเอาราดหน้านะ บาสพูดพร้อมล่วงเงินในกระเป๋า ประมาณ 300 บาท แล้วยื่นให้กิ๊ฟ

      5 นาที ผ่านไป

                มาแล้วจร้า เสียงหญิง ชาย คู่หนึ่งตะโกนมา พร้อมกับถือของกินมาเต็มมือ และเมื่อของกินวางบนโต๊ะ ฉันก็ถึงกับอารมณ์เสียนิดหน่อย เพราะ มันไม่มีหมี่เหลืองน้ำน่ะสิ ฉันคงแสดงอาการไม่พอใจออกไปไม่ได้เพราะคงจะทำให้เพื่อนเกียดเอา เพราะฉะนั้นฉันต้องเก็บอาการเอาไว้

                หมี่เหลืองของมุอิล่ะ บาสถามกิ๊ฟ

                โทด ที ลืมบอกน่ะ ว่าหมี่น้ำหมด กิ๊ฟตอบบาส

                งั้นจะกินอะไรเดี๋ยวฉันไปซื้อให้ บาสถามฉันพร้อมลุกขึ้นยืน ทำท่าเหมือนจะไปซื้อให้

                ขอบคุณนะ แต่ไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันไปซื้อเองก็ได้ ฉันยิ้มให้บาสเล็กน้อยแล้วเดินไปในโรงอาหาร

                ระหว่างทางที่ฉันเข้ามาในโรงอาหารก็มีสายตาของนักเรียนชายนับร้อย ( เวอร์มาก ) จ้องมาที่ฉัน ฉันยิ้มให้นักเรียนเหล่านั้นนิดๆ แล้วก็เดินไปที่ร้านขายข้าวหมูแดง และขณะที่ฉันรอข้าวหมูแดงอยู่ก็มีคนๆนึงเดินเข้ามาหา

                สวัสดีครับ คนๆ นั้นกล่าวทักทาย

                สวัสดีค่ะ ฉันโค้งตัวเล็กน้อย

                เด็กใหม่หรอครับ  ผู้ชายคนนั้นถาม

                ค่ะ

                ผมชื่อ มิกซ์ ครับ บอกฉันทำไมวะ ไม่ได้อยากรู้ซะหน่อย

                ฉันชื่อมุอิ ที่จริงก็ไม่อยากบอกหรอกนะ แต่มารยาทนะ

                ครับ ยินดีที่ได้รู้จักครับ มุอิ ใครอยากรู้จักกับนาย ผู้ชายอะไรอยู่ๆ ก็มาถามชื่อ

                ได้แล้วค่ะ เสียงแม่ค้าพูดขึ้นพร้อมยื่นข้าวหมูแดงให้

                งั้นฉันขอตัวก่อนนะค่ะ ฉันพูดพร้อมเดินออกจากตรงนั้น

                มาแล้วหรอมุอิ ฉันอยากจะบอกนายบาสจริงๆว่า ยังไม่มาทีมั้ง ในเมื่อเห็นอยู่ว่ามาแล้ว ยังจะถามอีก

                โห กินไม่รอมุอิ เลยนะกิ๊ฟ งอล ฉันพูดหันไปมองกิ๊ฟ ที่ตอนนี้กำลังคดกระดูกไก่อยู่ ( เมื่อกี๊กิ๊ฟสั่งข้าวหมกกินน่ะ)

                ไม่ต้องกลัวว่ากิ๊ฟจะไม่รอหรอกมุอิ กิ๊ฟกินข้าวหมดแล้ว เดี๋ยวก็คงจะไปซื่อหนมหวานกินอีก เอกพูด โดยที่มีกิ๊ฟชักตามอง  เหมือนจะกินหัวเอกอยู่ข้างๆ

                โห กินมากจัง ท้องกิ๊ฟหรือท้องควายวะ กินมากชมัด

                ไม่เห็นจะมากเลยอ่ะ กิ๊ฟพูด ทั้งๆที่มีไก่ อยู่เต็มปาก และกิ๊ฟก็ทำท่างอลเล็กน้อย ดูแล้วน่ารัก

                พวกเรานั่ง ทานอาหารกัน ( พูดง่ายๆ ว่ากินอาหารกัน) เสร็จ จากนั้นพวกเพื่อนๆ ก็พาฉัน เที่ยวดูสิ่งแวดล้อมรอบๆ โรงเรียน

                โรงเรียนนี้สวยใช่มั้ยล่ะ มุอิ มิ้นถามฉัน พร้อมกางแขน ทั้ง 2 ข้างออก ( ถ้าคุณผู้อ่านนึกภาพไม่ออกให้นึกภาพเหมือนกำลังกางแขนจะกอดน่ะ) และหมุนรอบตัวเองหนึ่งครั้ง

                อื้ม ฉันพยักหน้า ( - - ) ( _ _)

                ทุกคนพาฉันดูโน่น ดุนี่ แนะนำทางโน้น ทางนี้ ( ว่าเป็นทางไปไหน) บอกชื่อ อาคารนั้น อาคารโน้น จนฉันงงไปหมดแล้ว

               

กริ๊งงงงงงงง

                เสียงออดเรียนคาบต่อไปดังขึ้น พูดง่ายๆว่าเสียงที่มาจากนรกนั่นแหละ ( แกเนี่ยพอเรียนว่านรก พอพักบอกว่าสวรรค์ ชั่วจริงๆ)        

                เรียนอีกแล้ว เบื่อซิบ เสียงบ่นของบาส

                นายเบื่อคนเดียวรึไง ขนาดฉันเพิ่งเข้ามา ยังเบื่อเลย ฉันพูด และทำหน้าเซ็งๆ นิดหน่อย  

                ทั้งๆ ที่เบื่อแต่ก็ต้องจำใจเดินมายังห้องเรียน

                นี่เธอเก็บแก้วน้ำด้วย ที่กินใช่บนห้องรึไง ถ้าฉันจับได้ว่าใคร จะทำโทษให้เข็ด เสียงใครอ่ะไม่คุ้นหูเลย

                อาจารย์ รัษฎาภรณ์ อยุ่หน้าห้องโว๊ย นั่งที่เร๊ว เสียงเพื่อนร่วมของฉันคนนึงพูดขึ้น

*ยังแต่งไม่เสร็จไงก้อขอโทดด้วยนะ

สีสันของดอกไม้แสนสวย